Περί φινέτσας ο λόγος...

Προσωπικά, μου είναι τελείως αδιάφορη η εξωτερική εμφάνιση, η φινέτσα κοκ. Με απωθούν ή με κάνουν να συμπαθήσω κάποιον οι συμπεριφορές κυρίως στις λεπτομέρειες, εκεί είναι που τονίζονται οι διαφορές. Όσο για το αν χωρά η φινέτσα στο bdsm οι απαντήσεις ποικίλουν ανάλογα με τις ''ανάγκες''/επιλογές εκείνων που θα ερωτηθούν.

 

Αν δεν είσαι εσύ , ποιος είναι ; Κανείιιςς

 

Ας πούμε πως καταλαβαίνω τι θες να εκφράσεις, μα αυτό που λες, έτσι όπως το λες, δεν μπορεί εξ αντικειμένου να ισχύει σε απολύτως καμιά περίπτωση, για συγγνωστούς λόγους, σε κανένα άνθρωπα...
Πιθανόν να ισχύει και για μερικά ζωντανά στον πλανήτη δαύτονα επιπλέον, εισέτι διερευνάται..!

 

Πιστεύω ότι η φινέτσα σχετίζεται με τους τρόπους, την αύρα. Αυτο περιλαμβάνει και το ντύσιμο.

Μια κοπέλα με σκισμένο τζην, μωβ μαλλί και piercing στη μύτη που με γνωρίζει για πρώτη φορά και με προσφωνεί "ρε" δεν είναι φινετσάτη.
Ίσως είναι πανέμορφη, τυπάκι, τυπάρα, ερωτεύσιμη ή τίποτα απ' όλα αυτά, δεν είναι όμως φινετσάτη.

Η φινέτσα θέλει class, τόσο στη συμπεριφορά όσο και στην εμφάνιση.

 

να κανω διευκρινηση λοιπον.... αν εχω απεναντι δυο ανθρωπους και πρεπει να μιλησω σε εναν απο τους δυο, εναν απλα ντυμενο κι εναν πιο φινετσατο δε θα μιλησω απαραιτητα στον δευτερο.
Αυτο που λεω ειναι οτι η φινετσα απαραιτητα δεν ειναι το βασικο στοιχειο για να κρινουμε καποιον.

 

για μενα προσωπικα η φινετσα δεν εχει να κανει με ντυσιμο καλλωπισμα κλπ κλπ.ολα αυτα αλλαζουν κατα καιρους αναλογα την εποχη.
μπορεις σημερα να εισαι και αυριο οχι αναλογα το τι επιβαλουν οι αλλοι?
φινετσα ειναι οι τροποι η αυρα που βγαζεις το πως κανεις τον αλλο να νιωθει απεναντι σου!!
στην τελικη ναι ρε γουσταρω να φοραω τζην γιατι νιωθω πιο ανετα και μπορω να βγαζω τον καλυτερο εαυτο μου προς τα εξω  

 

Θυγνώμη ξεχάστηκα  

 

Σπάνια εστιάζω στους ανθρώπους γύρω μου. Νιώθω σα να εκτίθεμαι ν' αφήσω το βλέμμα μου να κινηθεί πάνω τους με λεπτομέρεια, σα να προσπαθώ να εισβάλλω στον προσωπικό τους χώρο κάπως.
Γι' αυτό και παρατηρώ αποσπασματικά και φευγαλέα, συνήθως κοπέλες. Κάποιες τις θαυμάζω μ' έναν ονειροπόλο θαυμασμό, λες και παρατηρώ στο χώρο να περνούν, κινούμενα έργα τέχνης. Όμορφα δημιουργήματα της φύσης σκέφτομαι, τόσο για την εμφάνιση όσο και για τον τρόπο που κινούνται, χαμογελούν κι εκφράζονται. Μερικές τολμούν κι επεμβαίνουν δραστικά στην εμφάνισή τους με ριζικές αλλαγές, έντονα χρώματα, καινοτόμους πειραματισμούς που άλλοτε μπορούν να υποστηρίξουν κι άλλοτε όχι και τόσο.
Θαυμάζω την φυσική χάρη, την εκλεπτυσμένη αισθητική που ορίζει την φινέτσα. Κάθε αφτιασίδωτη προσπάθεια που αναδεικνύει το σύνολο, χωρίς να το "βαραίνει".
Αυτό που θαυμάζω όμως πιο πολύ, είναι όλη αυτή η ποικιλομορφία που απλώνεται μπροστά μου σαν παρδαλό κι ελεύθερο, κινούμενο παρτέρι..!

 

Η φινέτσα είναι μια εικόνα που ολοκληρώνεται σταδιακά. Ξεκινάει απ' την ομιλία, συνεχίζεται με αυτό που αντιλαμβάνεται κι εκείνο που επιλέγει να χρησιμοποιήσει, απ' τις αναλογίες χιούμορ και σοβαρότητας, τις ηχηρές ή μη αντιδράσεις, τον τρόπο που αντιδρά όταν χτυπάει το κινητό, μετά προσέχω το άρωμα, το πως φοράει αυτό που φοράει και το βάδισμα. Και μετά αν πάμε σε πιο προσωπική γνωριμία υπάρχουν κι άλλα. Προσπαθώ να μην κρίνω γρήγορα.

 

Την εντάσσω σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που περιγράφεται από το εξής πεντάπτυχο:

1. Μπρίο
2. Σκέρτσο
3. Νάζι
4. Ταμπεραμέντο
5. Τακτ