Περί φόβου... ο λόγος.

Φόβος είναι η σκέψη της πραγμάτωσης μιας αναπότρεπτης αλήθειας που χρειάζεται την υπέρβαση για να αντιμετωπιστεί,
φόβος είναι το ασυλλόγιστο ψέμα που χρειάζεται την κάλυψη από την εύθραυστη ψυχή για να ειπωθεί,
φόβος είναι ότι αντιπαθεί και δε θέλει να γνωρίσει η σκέψη και ο νους. Η σκέψη όμως πάει πολύ μακριά. Η ταχύτητα που ταξιδεύει είναι ασύλληπτη. Και ο φόβος αντιμετωπίζεται με κάτι πολύ εγγύτερο. Κάτι εσωτερικό. Την καρδιά. "Γράφω γιατί θέλω να μ' αγαπούν" λέει ο Paulo Coelho στο "Ζαχίρ". Γράφω διότι φοβάμαι λέω εγώ. Και μαζί σας φοβάμαι λιγότερο. Λόγω τιμής.

 

Kαλώς τα παιδιά!
Γέμισε ο τόπος ...φόβους!
Και ορισμένες αλήθειες.
Για λε...Για συνε..

 

Και τους δικούς σου φόβους, Peters35.
Και τις δικες σου αλήθειες.
Όχι μόνο θεατής και παρακινητής των άλλων.
Εκτός αν τα φοβάσαι.
Α.

 

oscarwil:

Τέτοια διανοητική μιζέρια πια? Δηλαδή για να μπορέσει κάποιος να μιλήσει θα πρέπει να βασίζει τις απόψεις του σε συγκεκριμένα πρότυπα ή σε στερεότυπα που προκύπτουν μέσα από αυτά? Κάποιες φορές απορρίπτουμε και πράγματα που διαβάζουμε ή τα επαναπροσδιορίζουμε αν θες. Βέβαια εδώ μου δημιουργείται το εξής ερώτημα: Πως έχοντας διαβάσει Μπαλζάκ και Φλωμπέρ ζητάς ορσμό του φόβου. Θα το καταλάβαινα αν κάτι τέτοιο γίνονταν μέσα από τη μελέτη του Βίντγκενστάιν του Καντ ή του Quine. Υποθέτω πως έχεις ακούσει για την a-priori και την a-posteriori γνώση. Γνωρίζεις πως το θέμα που αφορά την ύπαρξη ή όχι και την αποδοχή ενός ορισμού είναι ολόκληρος φιλοσοφικός κλάδος? Πως ο αντισυντηριτισμός και ο αντισυμβατισμός του Μπαλζάκ για παράδειγμα βρίσκονται στο άλλο άκρο αυτού που εσύ ζητάς ως ορισμό? Ή τον θεωρείς μόνο ως έναν θεατρικό συγγραφέα και δημοσιογράφο με πεπερασμένη σκέψη και διακριτό ρόλο? Όπως επίσης για τις διάφορες μορφές φιλοσοφικών τάσεων. Γνωρίζεις άραγε τις διαφορές τους? Ας μην πάω παραπέρα, μη μιλήσω ούτε καν για τον Ντοστογιέφσκι με τα βιβλία του οποίου μεγάλωσα.Με καλείς να διαβάσω πράγματα που τα έχω ξετινάξει (και λόγω της δουλειάς μου) και έχεις ανακολουθία στον τρόπο ανάπτυξης της επιχειρηματολογίας σου. Το έχεις καταλάβει αυτό? Δεν υπήρξα και ούτε πρόκειται ποτέ να γίνω "σαβουρομελετητής" αποδεχόμενος τα πάντα που διαβάζω. Ή κάθε απάντηση σε κάθε thread που δημιουργείται στο site δεν δίνεται με βάση μόνο τους τέσσερις τόσο σπουδαίους άνδρες που ανέφερες. Μπορεί να γίνει και με Βραζιλιάνους (πορτογάλλος είναι βέβαια ο Κοέλο) και με Περουβιανούς και με ιρακινούς (οι ασσύριοι υπήρξαν από τους πρώτους λαούς που ασχολήθηκαν με τα μαθηματικά). Εξαρτάται πάντα από το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης. Δεν γνωρίζω αν έχεις ακούσει τον όρο "κριτική στάση". Από το post σου υποθέτω πως όχι. Η κριτική (ακόμα και η αυστηρή) από την προσβλητική διάθεση απέχουν όσο ή μέρα με τη νύχτα. Και δυστυχώς για σένα, νύχτωσε φίλε μου...

ΥΓ1: Μία και διακρίνω μια συμπάθεια προς τον Μπαλζάκ: Δεν προκαλώ να τρώω χαστούκια από την όποια κοπελίτσα μου εκδηλώνει το θαυμασμό της, οφείλω όμως να απαντάω ευθέως σε πράγματα ανεδαφικά και ανεπαρκή.

ΥΓ2: Μία φιλική συμβουλή την οποία ίσως γνωρίζεις αλλά έχεις λησμονήσει:
Η αντιστοιχία μεταξύ λόγου και πράξεων καθορίζει τον τρόπο που μας χαρακτηρίζουν οι άλλοι. Κι επειδή πράγματι η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια καμιά φορά το ακραίο μας εκθέτει...

με εκτίμηση
filoktitis

 

μ αρεσουν οι λεκτικες μονομαχιες..

Μ αρεσουν οι συζητησεις για βιβλια,,αλλα βρε φιλοκτητη μου..αυτος ο κοελλο δεν τρωγεται με τιποτα.. Ουτε καν να τον παρεις να σε συνοδευσει στην πλαζ καταμεσημερο αναμεσα σε ξαπλωστρες, κεφτεδακια, Γιωργακη μην πας στα βαθεια, το στερεο να εκπεμπει το προσφιλες νταμπα-ντουμπα του συρμου και τις περισσοτερες των περιπτωσεων του δια-συρμου..

Τι σχεση εχει με τους αλλους λατινοαμερικανους παραμυθαδες, που απο την πρωτη τους σελιδα σε παιρνουν και σε ταξιδευουν κι υπαρχουν φορες που νοιωθεις στο πετσι σου την υγρασια, το αρωμα της παπαγιας, τον ποθο των υγρων σωματων κατω απο το σεντονι, τη βροχη που πεφτει ξαφνικα λιγο μετα το μεσημερι και καθαριζει το συμπαν απο τη σκονη και μετα τον ηλιο που βγαινει σαν να μην ελλειψε λεπτο και συνεχιζει την κουβεντα απο εκει που εμεινε? Τους ανομολογητους ποθους των ηρωων τους, τις προσεγγισεις τους στον ερωτα..τις μικρες ή τις μεγαλες τους ατιμίες, τα κρατηματα τους και την ορμη τους ?


αλλα μαλλον παρασυρθηκα..

φοβαμαι πως ξεφυγα απο το θεμα..ασε που μπηκα σαν να μην πω σε προσωπικα σας χωραφια..

Να αλλος ενας φοβος μου.. Να γινομαι αδιακριτη... 

 

Μην μου πειράζετε τον Μπαλζάκ, ότι παλιοχαρακτήρας και να ήταν σας παρακαλώ πολύ και επίσης, να αποφύγετε να τον διαβάσετε όλοι οι κύριοι του φόρουμ, υποτακτικοί και Κυριαρχικοί  

Τέτοιος δαίμονας ως προς την κατανόηση της γυναικείας ψυχής δεν ξανάγινε στην πλάση τούτη:exc: Τουλάχιστον που να ήξερε και γράμματα να γράφει.

Μιλάμε για Grand Maitre, όχι με την BDSM έννοια.

Τον είχα διαβάσει υποχρεωτικά για το sorbonne και με κάτι ξαφνικές ατάκες του για τις γυναίκες με έκοβε κρύος ιδρώτας θυμάμαι και αμέσως κοίταζα ξανά την ημερομηνία θανάτου του και έλεγα μέσα μου "ευτυχώς, έχει πεθάνει από το 1850, από αυτόν δεν υπάρχει κίνδυνος πλέον!"

Κατά τ άλλα, φοβάμαι ότι είμαι μία κρετίνα σε σχέση μ εσάς που γράψατε εδώ  Φόβους νιώθω, με τους παλιούς αποκρυσταλλωμένους μάλλον έχω ξεμπερδέψει. Τον φόβο θανάτου τον έχω βέβαια, αλλά δε με απασχολεί καθόλου προς το παρόν.

 

zinnia:

Αρχικά να σε ευχαριστήσω για τη γόνιμη κριτική σου στο post μου. Δεν την ασπάζομαι βέβαια απόλυτα. Κάποια από τα βιβλία του Κοέλο προτείνονται ως βιβλιογραφία σε μεταπτυχιακά προγράμματα στη διοίκηση επιχειρήσεων και σε εκπαιδευτικά ιδρύματα σε περισσότερες από 30 χώρες. Ωστόσο δεν υπεραμύνθηκα του συγκεκριμένου βιβλίου. Απλά, εξ’ αιτίας του ότι παρέθεσα κάτι το οποίο διάβασα στο συγκεκριμένο βιβλίο, όφειλα να αναφέρω και το βιβλίο. Σίγουρα υπάρχουν βιβλία λατίνων συγγραφέων που έχουν να προσφέρουν πολύ περισσότερα από αυτό. Στο συγκεκριμένο thread μου ταίριαξε το συγκεκριμένο εδάφιο γι’ αυτό και το παρέθεσα. Δεν πρέπει να θεωρείς ότι μπαίνεις στα χωράφια κανενός. Λες τη γνώμη σου ως οφείλεις. Και είναι ευλογία ο τρόπος με τον οποίο το κάνεις. Μάλιστα θα σε προέτρεπα να γίνεις ακόμα περισσότερο «αδιάκριτη» προκειμένου να καταστεί σαφές ότι ο τραμπουκισμός δεν είναι προνόμιο μιας ομάδας περιθωριοποιημένων (κατ’ επιλογή ή κατ’ ανάγκη δεν το γνωρίζω) νεαρών οι οποίοι στραπατσάρουν το πρόσωπο όποιου δεν τους αρέσει και τυχαίνει να κυκλοφορεί στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων. Η πιο βδελυρή όψη του αφορά και κάποιους κουστουμαρισμένους thirty something τύπους (κρίνομαι κι εγώ βάση αυτών που λέω) οι οποίοι προφανώς βιώνουν μιας μορφής προσωπικής αυθεντίας και προσπαθούν να το μεταδώσουν και στους υπόλοιπους μέσω της διοχέτευσης μιας μορφής «τρομώδους παραληρήματος» (την αλλά Φόκνερ εκδοχή όμως, του «καθώς ψυχορραγώ»). Οι αξίες τους αφορούν το μηδενισμό των απόψεων του συνομιλητή τους, τη μείωση της προσωπικότητάς του και του επιπέδου του, μέσω μιας ακραιφνούς παπαρολογίας και εκ φύσεως παπαρολατρείας. Να είσαι σίγουρη όμως πως αυτοί οι τύποι (προς το παρών ο ένας) θα έχουν τη μεταχείριση που τους αξίζει. Το σίγουρο είναι ότι θα απολαύσεις τέτοιου είδους μονομαχίες στο εξής.

με εκτίμηση:
filoktitis

 

tender_lilly:

Σου ζητώ να με συγχωρέσεις για την εκ νέου αναφορά μου στον Μπαλζάκ αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο ήταν αναπότρεπτο. Νομίζω πως το καταλαβαίνεις. Οι απόψεις σου είναι όχι μόνο σεβαστές αλλά σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν και οδηγό για μένα. Και είναι κάτι που το γνωρίζεις τις φορές που έχουμε συζητήσει.

με εκτίμηση:
filoktitis

 

Oscarwil:

Αρχικά διακρίνω στο ανήσυχο πνεύμα σου και την αγάπη προς τη γλωσσολογία: Ενημερωτικά και μόνο να σου πω πως τη λέξη «πραγματεύομαι» τη χρησιμοποιούμε προκειμένου να εξετάσουμε λεπτομερώς ή να αναλύσουμε διεξοδικά κάτι και όχι όταν αναπτύσσουμε απόψεις. Δεν έχω κάνει πραγματεία (διατριβή) πάνω σε κάτι προκειμένου να πραγματευτώ πάνω σε αυτό. Ίσως τη θεωρείς πιο χρηστική στον τρόπο έκφρασής σου λόγω του διδακτορικού σου…στην ειρωνεία. Αντίθετα φίλτατε το διαπραγματεύομαι χρησιμοποιείται στη διεξαγωγή συνομιλιών για τη διεκπεραίωση μιας διαδικασίας. Η συνομιλία ωστόσο μπορεί να έχει μία μεταφορική έννοια εσωτερικής διεργασίας και να μην έχει να κάνει με τρίτο πρόσωπο αλλά στόχος της να είναι η σταχυολόγηση και το πέρασμα μέσα από το φίλτρο της κριτικής, οτιδήποτε διαβάζει ή μαθαίνει κανείς. Συγχώρεσέ με Μάστερ αλλά σε τέτοιου είδους διαδικασίες υποβάλλομαι συχνά, είναι ίσως μια έκφανση μαζοχιστικής διάθεσης που με διακρίνει. Άλλωστε γλωσσολόγε μου έχω την αίσθηση (εκτός αν περνάω άλλη μια κρίση τρομώδους παραληρήματος!!!) ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση οι απόψεις που διατυπώνονται στα threads από τα μέλη, αποτελούν μία μορφή ημίδιπλου διαλόγου. Ή μήπως σφάλω κι εδώ? Διατριβή στο θέμα του κάθε thread κάνει ο κάθε ένας από εμάς και στη συνέχεια γράφει τη διπλωματική του εργασία? Ασύγχρονος διάλογος δε γίνεται? Ή μήπως βρίσκομαι σε παζάρι χαλιών και δεν το έχω καταλάβει?
Ας σου λύσω λοιπόν και τις όποιες απορίες σε σχέση με τα ερωτήματα που έχεις. Έτσι σε θέλω. Ότι δεν ξέρεις να ρωτάς. Μην ντρέπεσαι. Κι ας ξεκινήσουμε με την περίφημη πρόταση που μου παραθέτεις από το βιβλίο του Quine. Καταρχήν όταν παραθέτεις μία μαθηματική πρόταση για ερμηνεία καλά θα ήταν να θέσεις το ευρύτερο πλαίσιο μέσα στο οποίο ζητάς τη διερεύνηση ή την ερμηνεία. Τα μαθηματικά δεν είναι πάμε στον μπακάλη γράφοντας μια λίστα από ψώνια σε μια χαρτοπετσέτα και τελείωσε. Οι προτάσεις (κυρίως αυτές που άπτονται μαθηματικής λογικής) ερμηνεύονται εντελώς διαφορετικά από τις διάφορες σχολές. Το ότι μου παραθέτεις την πηγή μου δίνει να καταλάβω πως ζητάς μία ρασιοναλιστική ερμηνεία της. Πέραν τούτου όμως? Το μόνο στο οποίο με βοηθάς είναι να κατανοήσω τη διττότητα της συγκεκριμένης πρότασης. Αυτό όμως είναι προφανές κι από την ίδια την πρόταση. Με βάση ποια λογική την καταθέτει ο Quine στο βιβλίο του? Ο Quine σιχαινόταν να δουλεύει με αβεβαιότητες. Υποψιάζομαι πως τίθεται στα πλαίσια της αμφισβήτησης του θετικισμού. Άκουσε με λοιπόν προσεκτικά ακριβέ μου φίλε: Το πλέον πιθανό είναι το συγκεκριμένο πρόβλημα να εισάγεται στα πλαίσια της ένθερμης υποστήριξης του W.V. Quine σε σχέση με την “ολιστική” θεώρηση της επιστημονικής γνώσης. Μία απλή συλλογιστική ερμηνεία που θα μπορούσε να δοθεί ενδεχομένως να είχε να κάνει με την αβεβαιότητα των δεδομένων της συγκεκριμένης λογικής πρότασης. Θα μπορούσε να είναι μία πρόταση που προάγει το συμπέρασμα που βγαίνει από την θέση Duhem-Quine και το οποίο λέει ότι ακόμη κι όταν υπάρχουν αρνητικά εμπειρικά δεδομένα, η ισχύς μιας θεωρίας μπορεί πάντα να διατηρηθεί, αν γίνουν κάποιες κατάλληλες τροποποιήσεις στις βοηθητικές υποθέσεις της θεωρίας. Τα αρνητικά εμπειρικά δεδομένα συνίστανται στις αβεβαιότητες της αρχικής υπόθεσης. Με την έννοια αυτή, η επικύρωση του συνόλου μιας θεωρίας δεν μπορεί να προσδιορισθεί πλήρως από τα εμπειρικά δεδομένα, αλλά μόνο ένα τμήμα της, και, για αυτό, μιλάμε για τον εμπειρικό υπό-προσδιορισμό της θεωρίας. Ο πυρήνας της θεωρίας μπορεί να επιβιώσει σε αρνητικές εμπειρικές ενδείξεις, εφόσον γίνουν αλλαγές σε βοηθητικές υποθέσεις. Μου έρχονται στο μυαλό τουλάχιστον άλλες δύο πιθανές ερμηνείες που απαιτούν πιο εκτεταμένη ανάλυση. Σίγουρα υπάρχουν περισσότερες από αυτές που σκέφτομαι αυτή τη στιγμή. Δε γνωρίζω αν σε κάλυψα, αν ήθελες πιο εκτεταμένη ή πιο απλή ανάλυση. Τα ζητούμενα όμως όπως τα παραθέτεις δεν προσανατολίζουν σωστά. Ιδού κι ένα παράδειγμα κατάδειξης μη σαφούς προσδιορισμού των ζητούμενων ενός προβλήματος. Θα το καταλάβεις, δεν είναι τίποτα. Άλγεβρα 1ης Λυκείου. Μπορείς να μου πεις πόσες ρίζες έχει η εξίσωση: (2χ-1)(χ+2)(χ^2+1)=0 ? (χ^2: είναι το χ εις το τετράγωνο). Έτσι όπως τίθεται το πρόβλημα έχει 4 διαφορετικές απαντήσεις. Και είναι πρόβλημα αριθμητικής, όχι λογικής.
Για να δεις πόσο πολύ σε συμπαθώ, ανταποκρίθηκα στο αίτημά σου και σου έχω βρει και τρόπο αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου σου. Θα σου προτείνω 5 θεατρικά έργα (θα ήταν ευχής έργο η μεταφορά τους σε ελληνική θεατρική σκηνή αλλά μπορεί οι ιθύνοντες να μην έχουν καν υποψιαστεί την ύπαρξή τους, τι περίεργο!!!).Μπαλζάκ είναι παρεπιπτώντος (έτσι για την ιστορία): Cromwell, resources de Quinola, Pamela Girand, La Maratre, Mercadet ou le Faiseur. Σπεύσε λοιπόν για παραγγελίες στο Amazon. Η αγγλική τους μετάφραση θα υπάρχει στα περισσότερα υποθέτω.
Να και κάτι το οποίο δε γνώριζα. Πρέπει να είναι κι αυτό αποτέλεσμα «πραγμάτευσης». Ή μήπως «εσωτερικής διαπραγμάτευσης?» Ο υπεραντιδραστικός Μπαλζάκ δεν είναι ούτε αντισυντηρητικός ούτε αντισυμβατικός. Μία και σου αρέσουν οι αντιθετοαντιστροφές (και στο σύμπλεγμα αγάπης-υποταγής παρατήρησα) μου λες εν ολίγοις ότι η συμβατικότητα και ο συντηρητισμός συνεπάγονται την αντιδραστικότητα? Αξιόλογη συνεπαγωγή βρίσκω. Βλέπω μερικούς από τους φίλους σου στοχαστές που ανέφερες στο προηγούμενο μήνυμά σου με το στόμα ανοιχτό. Ή μήπως αγαπητέ μου ο φιλομοναρχισμός αποκλείει την αντισυμβατικότητα του πνεύματος και των ιδεών? Ίσως να έχεις δίκιο. Μπορεί να ήταν τυχαίο το ότι ο Ευκλείδης υπήρξε ο πρώτος καθηγητής στη βασιλική βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και δάσκαλος του Πτολεμαίου (θα έχεις ακουστά τη φράση του «δεν υπάρχει βασιλική οδός για τη γεωμετρία»). Ούτε η αριστοκρατική καταγωγή του Ηράκλειτου και οι δεσμοί του με την άρχουσα τάξη εμπόδισε την επαναστατικότητα των ιδεών του. Τυχαίο θα ήταν κι αυτό. Ίσως η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Να είναι άραγε τυχαίο και το γεγονός πως η όλη αριστοκρατία της ελληνικής κλασικής εποχής ασχολούνταν με τα μαθηματικά? Ή μήπως την περίοδο εκείνη τα μαθηματικά αναπτύχθηκαν χωρίς την ύπαρξη καινοτόμων ιδεών? Τυχαίο και το ότι o Vieta (15ος αιώνας), που προσέφερε καταλυτικά στις βάσεις των μοντέρνων μαθηματικών, ανήκε στη Γαλλική αυλή? Και ο Leibniz (ακολουθώντας μάλλον τη θεωρία του χάους κατά τα λεγόμενα σου) (17ος αιώνας) πρέπει να έφτασε στο Παρίσι ως νεαρός διπλωμάτης στις υπηρεσίες του Γερμανού πρίγκιπα. Ε ας τονίσουμε πως υπήρξε από τους θεμελιωτές του λογισμού και της μαθηματικής ανάλυσης. Μία από τα ίδια μάλλον και η προεδρία του Νεύτωνα στη Βασιλική εταιρεία και η πατρωνεία που δημιούργησε σε αυτή. Και να ήταν μόνο αυτοί….και να ήταν μόνο στα μαθηματικά…
Κατά πάσα πιθανότητα φίλτατε, δε θα βρεις εδάφιο (πλην τις σκόρπιες αναφορές που προσέθεσες) σε κείμενο του Wittgenstein και του Quine όπου θα δίνεται ορισμός του φόβου. Για τον Kant δεν μπορώ να σε διαβεβαιώσω, φαντάζομαι όμως πως όχι. Αλλοίμονο αν περίμενες κάτι τέτοιο από φιλοσοφικές προσεγγίσεις αυτής της εμβέλειας. Να σου δημιουργηθούν ερεθίσματα μπορεί. Αυτά θα σε οδηγήσουν να συνάγεις κάτι σε σχέση με αυτό που θες να προσδιορίσεις. Αλήθεια η πρόταση που με τόσο στόμφο μου διατύπωσες, στα αγγλικά μάλιστα δε σου δημιούργησε κανενός είδους ερέθισμα αυτής της μορφής? Θα έλεγα πως είναι από τις κλασικότερες προτάσεις αυτής της κατηγορίας. Αλλά βέβαια η μέσα σου διαπραγμάτευση δεν αφορά τέτοια θέματα. Βασική σου μέριμνα είναι η έντεχνη προσβολή και ειρωνεία. Έχεις καλό μαθητή απέναντί σου όμως. Μαθητή επαναλαμβάνω. Διότι σε θεωρώ δάσκαλο του site στον τομέα αυτό. Αν ήμασταν σε άλλο δικτυακό τόπο θα σε αποκαλούσα Master. Εδώ δεν μπορώ όμως διότι θα προσβάλλω ανθρώπους που σέβομαι και εκτιμώ. Αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πως δεν εκτιμώ εσένα. Αν και είσαι στα όρια. Απλά το ύφος μου προσαρμόζεται σε αυτό του συνομιλητή μου (θέμα εκπαίδευσης και αντίδρασης αν θες). Χρησιμοποιώ την ειρωνεία μόνο στην περίπτωση που βληθώ μέσω αυτής. Και με τρόπο για τον οποίο πολλές φορές ντρέπομαι. Και αυτή η φορά είναι μία από αυτές. Δε μου αφήνεις όμως περιθώρια. Συμπάθα με λοιπόν. Κι εσύ φίλε μου ψώνισες από σβέρκο. Και να σου πω και την αμαρτία μου? Την απολαμβάνω αυτή τη γραπτή αντιπαράθεση!!!


ΥΓ1: Το ΥΓ2 του προηγούμενου μηνύματός μου. Δε φαίνεται να το έχεις εμπεδώσει!!!

ΥΓ2: Γεννήθηκα στην Ελλάδα όπου έζησα και αρκετά χρόνια, ζω στο Μαϊάμι και όποτε έρχομαι δεν μπορώ να οδηγήσω στους δρόμους, να περπατήσω σε χωματόδρομο και όταν βλέπω ανατολίτη τον χαρακτηρίζω ως τρομοκράτη. Εσύ θα μου πεις τι εθνικότητας είμαι. Ο κοινός παρανομαστής που αφορά τον πολιτισμό Πορτογάλων και Βραζιλιάνων άρουν κατά κάποιο τρόπο το αδιέξοδό σου.

ΥΓ3: Να σου πω τι διαπίστωσα. Πράγματι με τρώει ο πισινός μου όπως τα λες. Δεν πας όμως πίσω κι εσύ φίλε μου. Ως εκ τούτου θα κάνουμε καλές αλλαξοκ****ς. Θα προσπαθήσω να τηρήσω τη συμβουλή σου προκειμένου να καταστώ ένας ακόμα ταπεινός σαβουρογάμης. Εγώ θα σου πρότεινα παράλληλα με το thread «από την πόλη έρχομαι και στην κορυφή κανέλλα» που σκοπεύεις να ανοίξεις να κάνεις κι άλλο ένα με θέμα «η διατριβή της σαβούρας στα πλαίσια πνευματικών αναζητήσεων» ή η «πραγμάτευση» αυτής αν σε βολεύει καλύτερα. Από την πλευρά μου δεσμεύομαι να γράψω ακριβώς κάτω από εσένα.

ΥΓ4: Θα ήταν παράλειψη να μην σε ευχαριστήσω για τον τρόπο με τον οποίο με διαφημίζεις στο site. Έχω διαβάσει τα σχετικά post σου σε πολλές κατηγορίες στα οποία είτε έμμεσα είτε άμεσα αναφέρεσαι σε μένα. Και πάλι ευχαριστώ. Τέτοια λατρεία δεν την περίμενα!!!

Μία παράκληση. Πράξε αυτό το οποίο έγραψες στο προηγούμενο μήνυμά σου. Μην μπεις στον κόπο να εκθειάσεις περεταίρω τις γνώσεις μου. Συνέχισε να εκθειάζεις τις δικές σου…

Με εκτίμηση
filoktitis

 

RE: RE: Περί φόβου... ο λόγος.

Είδες τώρα τι με βαζεις να κάνω καλέ μου Αστέρα, γέρο άνθρωπο..μάθαμε και το quote..
Τί να φοβαμαι δηλ. να πώ την άποψή μου? Τους φόβους μου φυσικά και τους...φοβάμαι!
Το θεατής και παρακινητής των άλλων, προκαλεί μονο θυμηδία, σε ανθρώπους που τυχαίνει να με ξέρουν έστω και λίγο!
Αγαπητέ μου, το μόνο που με προβληματίζει κάθε φορά για ό,ποιο θέμα εδώ, είναι αν η άποψη που θα εκφράσω, θα έχει κάποιο νόημα, αν θα μπορεί να συντελέσει έστω και ελάχιστα σε κάτι ή σε κάποιον...
Δυστυχώς εδω μεσα αυτό το cost-benefit analysis ειναι συχνά αρνητικό..
Τέλος παντων,επειδή το θέμα σου ειναι οντως ενδιαφέρον, θα γραψω για τους φοβους μου, σε κάποια αλλη θέση στο υπόσχομαι, με τίτλο: δεκάξι χρόνια μετά..

Α..μια και ξέσπασε λογοτεχνική συζήτηση..
Ο ασκημομούρης αυτός πολυγραφότατος γαλοκοπρίτης, ονόματι Ονορέ Μπαλζάκ (χωρις φυσικά το ντε που το κολλησε απο μόνος του, ετσι δεν ειναι Οσκαρ? ) μου αρέσει γιατί φυσικά ήταν μαγος της νουβέλας αλλα και γιατί είχε δύο στοιχεία του προσωπικού μου γούστου: ήταν αιρετικός της σύγχρονής του αριστοκρατίας σε κάθε επίπεδο και επίσης για την απουσίου του καθωσπρέπει "καλού" από τα έργα του.. Δηλ. γιατί να το πει αφού δεν τόβλεπε ο άνθρωπος?

Και κατι τελευταίο ως υστερόγραφο: κράττει παίδες, κάποιοι εδώ δεν είμαστε ούτε καν τέτοιοι, πλησιάζουμε τα πρώτα ..ήντα, η ζωή μας ενα ονειρο που τρίζει, σαν το ξύλινο ποδάρι...μα ο χρόνος ο αληθινός ειναι ο γιος μας, ο μεγάλος κι ο μικρός!. Ας μην σπαταλάμε το χρόνο μας, σε επιδείξεις και μαλάματα.. Ας τον επενδύουμε στις ανθρώπινες σχέσεις. Σε ό,τι μας ενώνει και όχι σε ό,τι μας χωρίζει. Ο,τι μας απέμεινε..

 

Peters35
Δε σχολίασα το χαρακτήρα σου αλλά την απάντησή σου.
Όσο για το αν αξίζει η κατάθεση της δικής σου ψυχής, στα μέτρα που το επιθυμείς εσύ, αυτό είναι καθαρά δική σου απόφαση, και δε μπρώ να εκφέρω γνώμη.
Μπορώ μόνο να σου πω, πως εμένα με βοηθάει γι αυτό και το κάνω.
Τώρα, αν από εκεί και πέρα, αγγίξει και κάποιον άλλο, ακόμη καλύτερα.
Α.