Περί φόβου... ο λόγος.

RE: RE: RE: Περί φόβου... ο λόγος.

Επειδή εγω φοβάμαι μη δημιουργούνται λαθος εντυπωσεις για το άτομό μου... (και η σκλάβα δεν προλαβα να παρω και την αδεια για να ποσταρω τουτο δω...) χαχαχα!

Σας διαβεβαιώ οτι δεν συναναστρέφομαι ποτέ με γέρους πλην στενών συγγενών! 

Και επιπλέον δεν γνώρισα ποτέ κανένα γέρο που να μπορεί να "μ'εχει " επι δύο ώρες στα τέσσερα την έρημη τη σκλάβα... και να μην μπορω να σταθώ τα πόδια μου μετά , ειτε δεμενη είτε λυτή.....      

{Στην περίπτωση ομως που εχω κάνει λάθος και έτσι ειναι οι γέροι...
αχχ Αυτον τον ΓΕΡΟ...τον θελω... σαν τρελλή!!! lol) ανωμαλη ειμαι η σκλάβα??? και "θέλω" κιολας ...σκλαβα γυναικα??? τιμωρία!!!??? (πως λεει η διαφήμιση....βόλτα??)}

 

Oscarwil:

Έγω ήδη γράψει πως δεν αισθάνομαι ιδιαίτερα υπερήφανος για την εξέλιξη της λεκτικής μας αντιπαράθεσης. Δεν μπορούσα όμως να κάνω αλλιώς. Είναι γεγονός πως είμαι ιδιόρρυθμος χαρακτήρας. Είμαι πολύ συζητήσιμος άνθρωπος αλλά αν αισθανθώ προσβεβλημένος επαναστατώ ανεξέλεγκτα και οργίζομαι. Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη αν έγραψα κάποια πράγματα που είτε ήταν υπερβολικά είτε γραμμένα άκομψα. Σίγουρα θα συνεχίσουμε να ανταλλάσουμε απόψεις, αυτό κάνει καλό και στους δυο μας. Το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα μέσα από την αντιπαράθεσή μας φίλε μου, δεν προέκυψε μέσα από τις ανταλλαγές λεκτικών βολίδων και δε θα μπορούσε να προκύψει ποτέ έτσι.

«Δεν ακολουθώ παρά μόνο έναν κανόνα. Να είμαι διαυγής. Αν δεν τα καταφέρω όλο το έργο μου εκφυλίζεται στο τίποτα».
Όσο Stendhal κι αν έχω διαβάσει, αυτό το βίωσα μέσα από την κίνηση που έκανες στο τελευταίο post που έγραψες. Η διαύγεια βοηθάει έναν άνθρωπο να καταλάβει πότε οφείλει να δώσει τέλος σε κάτι.

Και κάτι ακόμα. Δεν υπάρχει αυστηρότερος κριτής των πράξεων και των λόγων μου από τον ίδιο μου τον εαυτό. Κι ως εν δυνάμει βλάξ (λάτρης της αντιστοιχίας μεταξύ λόγων και πράξεων, χωρίς ακόμα να έχω καταφέρει να βρω την πρέπουσα ισορροπία) οφείλω να είμαι δέκα φορές πιο αυστηρός με εμένα απ’ ότι με τους άλλους. Όπως βλέπεις δεν έχω τη νοοτροπία ούτε του «ατσαλάκωτου» ούτε της «εύθικτης γριάς». Απλά πολλά ελαττώματα και ιδιοτροπίες. Όπως όλοι. Και πολλές αγωνίες όπως σωστά διέγνωσες. Όλα αυτά προσπαθώ να κατευνάσω. Γι’ αυτό συζητάω μαζί σου…μαζί σας…

Με εκτίμηση
filoktitis

 

ΜΗ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΑΛΛΟ, ΝΟΙΩΣΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ είπε ο βλάκας στον έξυπνο της παρέας.
Ο βλάκας ήδη ζούσε....
Ο 'εξυπνος θέλει πολύ δρόμο ακόμη...
Α.

 

Πάσχω από κλειστοφοβία, οπότε με τρομάζει η ιδέα ενός κλειστού χώρου, ακόμα και εάν αυτό είναι το σπίτι μου.
Έχω πίστη και έτσι δεν φοβάμαι το αύριο.

 

εγω παλι φοβαμαι τα λογια τα μεγαλα που τ ακους και παθαινεις και...μενουν μονο λογια..

 

Απάντηση: Περί φόβου... ο λόγος.

Πιο πολύ φοβάμαι τον εαυτό μου

 

Απάντηση: Περί φόβου... ο λόγος.

timeo hominem unius libri
φοβάμαι τον άνθρωπο του ενός βιβλίου (...)

 

Απάντηση: Περί φόβου... ο λόγος.

Φοβαμαι τον θανατο,... την ωρα της αποσυγκολλησης, της ψυχης, απο το σωμα....
Και το μετα... αν υπαρχει μετα...

 

λοιπον διαβασα και νομιζω οτι εχω λυσεις για ολους : ...

με τρομάζει η ιδέα ενός κλειστού χώρου.... ειναι απλα η ιδεα σου !!!

εγω παλι φοβαμαι τα λογια τα μεγαλα ... κρατα λοιπον μικρο καλαθι !! και παρε οτι σου δινει η στιγμη χωρις να την βλεπεις σαν διαδρομο στο αυριο ....

Πιο πολύ φοβάμαι τον εαυτό μου ... ειναι γιατι τον κρατας σε αποσταση .. καποτε θα πρεπει να γνωριστειτε διοτι και εκεινος φοβαται εσενα .... ο φοβος για την σκοτεινη ντουλαπα χανεται μολις συνειδητοποιησουμε οτι καλα καλα δεν χωρα τα ρουχα μας .. ποσο μαλλον το Κροουλ ...

φοβάμαι τον άνθρωπο του ενός βιβλίου ... κανε του δωρο ενα δευτερο ...

την ωρα της αποσυγκολλησης, της ψυχης, απο το σωμα ... μη σε νοιαζει γινεται με ολικη ναρκωση και δεν θα καταλαβεις τιποτα .. εξαλου σκεφτηκες ποτε οτι το κατωτερο σωμα μπορει να ειναι ενα απλο βαρος για την ανωτερη ψυχη , που απλα το σερνει πισω της για καποια χρονια ? ... μπορει να ειναι ανακουφιση που ξερεις ? ... και επειδη σιγουρα θα μαθεις καποτε , ασχολησου με το τωρα ...

εγω παλι φοβαμαι να αφεθω στις αισθησεις μου .. να κλεισω τα ματια και να απολαυσω .. ειμαι συνεχεια σε εγρηγορση και ολα εχουν led που αναβοσβυνουν και δεδομενα που τρεχουν σαν το προλογο του Matrix .... ουφ ....

 

μιά στιγμή isnogood  

εδώ κάνεις κουμάντο σε τρεις γραμμές ονλαιν τον φόβο θανάτου που είναι το ένα από τα δύο βασικά μας ένστικτα από καταβολής κόσμου και δεν μπορείς να κουμαντάρεις τον φόβο του μικρού θανάτου, της εγκατάλειψης στην ερωτική απόλαυση δηλαδή;

 

Ο φόβος θα είχε νόημα για κάποια πράγματα αν η ζωή ήταν αιώνια...

 

Απάντηση: Περί φόβου... ο λόγος.

Μερικοι ανθρωποι φοβουνται περισσοτερο τον ψυχικο πονο, απ τον ιδιο τον θανατο... κι εδω που τα λεμε δεν εχουν κι αδικο