Περιμένω

Κοιμάται δίπλα μου ανάσκελα, με τα χέρια πίσω απ το κεφάλι

Τον φαντάζομαι καιρό τώρα να με πιάνει απ το λαρύγγι και να με γυρίζει μπρούμυτα πνίγοντάς με. Μου πατάει το κεφάλι στο στρώμα, με βρίζει. Με διατάζει να γδυθώ.

Θέλω να με πονέσει. Με παίρνει από παντού, φτάνει μέχρι το λαρύγγι μου και δακρύζω από την προσπάθεια να βρω οξυγόνο. Βάζει βίαια το χέρι του μέσα μου, σαν να μην ξέρει τι είναι λίπανση. Από πίσω πονάω φοβερά. Είναι η πρώτη φορά μου και δεν τον νοιάζει να συνηθίσει το σώμα μου.
Τα χαστούκια του μαυρίζουν τον κώλο μου. Μου έχει μελανιάσει το στήθος με τα άγρια φιλιά του και μου αρέσει. Τρόπαια που θα χαζεύω όλη την εβδομάδα. Τα μωρά στο διπλανό δωμάτιο κοιμούνται. "Μη βγάλεις άχνα, σκύλα!"

Θέλω να του φιλήσω τα πόδια, να με χαϊδέψει σαν σκυλί του.

Βγάζει από το κομοδίνο μου το κορδόνι. Τίποτα ιδιαίτερο, το απομεινάρι μιας μπλούζας του. Το φύλαγα καιρό εκεί μέσα και περίμενα. Το διπλώνει προσεκτικά και μου ρίχνει σ' όλο μου το σώμα. Όταν βαρεθεί, με διατάζει να γονατίσω, δένει τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι και με ρίχνει κάτω, με το κεφάλι στο στρώμα και τα χέρια τεντωμένα μπροστά, σαν να ικετεύω. Οι ρώγες μου ίσα ίσα χαϊδεύουν το σεντόνι και ερεθίζονται. Πίσω είμαι στημένη γι αυτόν. Χώνει μέσα μου δυο δάχτυλα. Τον εκλιπαρώ να μπει. Χαστούκι. Ξανά. Τσιμπάει τη ρώγα μου και κρατιέμαι να μη φωνάξω από το ξαφνικό. Σηκώνομαι, γυρίζω και γονατιστή σκύβω και φιλάω το κεφαλάκι. Μπλέκει τα δάχτυλά του ανάμεσα στα μαλλιά μου και με καθοδηγεί χωρίς έλεος. "Όλα!", λέει ήρεμα μα με μια σταθερότητα στη φωνή, και πριν προλάβω να σκεφτώ, το στόμα μου γεμίζει. Μου κλείνει τη μύτη και μένει βαθιά μέσα, μέχρι να είναι σίγουρος. Σηκώνω το κεφάλι μου αργά, δάκρυα, μύξες, σάλια, μαλλιά. Στα χείλη μου μερικές σταγόνες του. Τις γλείφω λαίμαργα. Με βλέπει. Χαστούκι στο μάγουλο. "Τσούλα." "Θέλω κι εγώ", ξεστομίζω και τον κοιτώ στα μάτια. "Τι θέλεις;" με κοιτάει με περιέργεια. "Να... να τελειώσω", ντρέπομαι να το ζητάω. Με λύνει και μου χαϊδεύει τα μαλλιά. "Έχεις δύο λεπτά." Τον κοιτάζω, ξεκινάω να χαϊδεύομαι. Σε λίγο φτάνω στην κορύφωση. Μερικά δευτερόλεπτα πριν την πολυπόθητη αίσθηση με σταματά. "Ο χρόνος σου τελείωσε." "Μα..." ψελλίζω. "Μάλλον δεν το ήθελες αρκετά, μικρή." Κατεβάζω το κεφάλι. "Ίσως αύριο, αν είσαι καλό κορίτσι."

Τα παιδιά στο διπλανό δωμάτιο κοιμούνται.
Δίπλα μου ξαπλώνει ήρεμος και κοιτάζει το ταβάνι. Ξέρω ότι μπορώ μόνο να ονειρεύομαι.

Ίσως να μου κάνει έρωτα τώρα που ξύπνησε. Στα τέσσερα, το πολύ πολύ να μου σφίξει λίγο το λαιμό ή να μου τραβήξει τα μαλλιά. Φυσικά εκείνος θα μου πει πότε θα τελειώσω. Αλλά δε μου φτάνουν μόνο αυτά. Θέλω να με πονέσει.

 

φαντασιωση που εγινε πραξη?

 

Κακώς δεν το έβαλα στο art and literature. Η εμπειρία περιορίζεται στην 1η και στις τελευταίες δύο παραγράφους.