Περι Σπισισμού

Απάντηση: Περι Σπισισμού

Θα αρχίσω από το τελευταίο. Βασικά αυτός είναι ο υπέρτατος σκοπός κάθε είδους.

Και θα πάμε στα περί πολιτισμού: Δεν υποθέτω τίποτα. Όπου υπάρχουν οργανωμένες κοινωνίες και ικανός αριθμός ανθρώπων η εξειδίκευση είναι φυσικό να επέλθει. Δε μπορεί να γίνουν όλοι χασάπηδες, μανάβηδες, αγρότες.

Ακριβώς  

 

Ο -ισμός που ενοχλεί εμένα εξίσου είναι ο μαυροχρωματισμός. Γράφε σαν τον άνθρωπο, πουλί μου, δεν σου δίνει στυλ αυτό, δίνει στους άλλος αμφιβληστροειδοπάθεια.  

Ως προς το θέμα, ο Μάντοξ έχει πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις (3:47 και μετά):


 

 

Απάντηση: Περι Σπισισμού

- όλοι κάποια στιγμή πεθαίνουμε ..! άτιμα σκουλίκια που μας τρώνε όταν πεθαίνουμε ..! θα προτιμούσα ένα κίνημα για να καταργηθεί η κάσα γιτί καθυστερεί την ανακύκλωσή μας ..

- ώραια αυτά περί υπερκατανάλωσης αλλά η αίσθηση του ανώτερου μόνο οι ενάντια στο σπασισμό θα μπορούσαν να τη φανταστούν ..!

- είναι παραλόγο να λες "σέβομαι το περιβάλλον άρα δεν τρώω τα ζώα" ,τότε μη τρως και τα χόρτα γιατι ΚΑΙ αυτά είναι περιβάλλον, και κάτσε να σε φάει το περιβάλλον όταν θα πεθάνεις ..!

εν κατακλείδι βλέπω πως ανακαλύψατε μία έννοια και την θιασώνετε κυνηγώντας την ,ποτέ δεν είχα καούσει για σπασισμό και για ανωτερότητα στη φύση τρώγωντας κρέας ..!
γενικά το κίνημα των vegeterian μου θυμίζει τους σταλινικούς ...
η λεπτή κόκκινη γραμμή μου  


υ.γ. μαύρα γράμματα σε γκρίζο φόντο είναι δυσανάγνωστα :/

 

Απάντηση: Περι Σπισισμού

"Θα αρχίσω από το τελευταίο. Βασικά αυτός είναι ο υπέρτατος σκοπός κάθε είδους."

Ο γενικός, κοινός σκοπός ποιος είναι; ( ή μήπως δεν υπάρχει; )
Bιοποικιλότητα…; Διασφάλιση αυτής;

"υ.γ. μαύρα γράμματα σε γκρίζο φόντο είναι δυσανάγνωστα :/"

4 χρόνια μεγαλύτερός μου, αγαπητέ blindfold.  Φρονώ ότι βλέπεις μια χαρά.
Το μαύρο συνδυάζεται με το γκρι καλύτερα απ’ότι με το λευκό. 

 

Απάντηση: Περι Σπισισμού

"Τα πιο ογκώδη ζώα από μας, οι ελέφαντες, οι ιπποπόταμοι, οι βίσονες, διαρκώς λιγοστεύουν. Άραγε, κάποτε θ’ απομείνουμε εμείς τα ογκωδέστερα του πλανήτη; Ζώα που, όσο κι αν προξενούνε φόβο, κάποια άλλα, πιο μικρά, πιο ανθεκτικά, έντομα ίσως, κατσαρίδες ή μυρμήγκια, θα τα βλέπουν, όπως εμείς βλέπαμε τους δεινόσαυρους όταν βάδιζαν προς την εξαφάνισή τους."

(απόσπασμα από Συνεχές Ωράριο - Διηγήσεις, Τ. Πατρίκιος)​

 

Απάντηση: Περι Σπισισμού

Πιθανότατα. Ειδικά αν συνεχίσουμε να καταναλώνουμε όλη την τροφή που βρίσκουμε μπροστά μας.

Πάντως, συνηθίζουν να λένε ότι size doesn't matter. Θα δείξει.


Υ.Γ. Θα ήταν προτιμότερο να χρησιμοποιούσες κάποιο άλλο χρώμα στα κείμενά σου. Είναι πολύ κουραστικά στην ανάγνωση.​

 

Απάντηση: Περι Σπισισμού

Συμφωνώ ως προς το σκέλος που αφορά την κακοποίηση των ζώων. Κρέας ή αυγά από τα στριμωγμένα σε κοντέινερ κοτόπουλα, ακινητοποιημένα κάτω από μονίμως αναμμένες λάμπες μέχρι τη σφαγή τους, ούτε να σκεφτώ δεν θέλω ότι θα φάω.

Εντούτοις η υπερβολή του σπισισμού με απωθεί. Όπως με απωθεί και η κατανάλωση κρέατος επί καθημερινής βάσης. Παραθέτω κομμάτι ενός άρθρου που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία της περασμένης Κυριακής, με τον τίτλο "Κρέας: τροφή για... σκέψη. Πώς τα «κοψίδια» συνέβαλαν στην ανάπτυξη της ανθρώπινης ευφυΐας":

«[...]Είναι αδύνατον να συνυπάρχουν στον ίδιο οργανισμό ένας μεγάλος εγκέφαλος και ένα μεγάλο στομάχι», δήλωσε πρόσφατα η L. Aiello. «Ο οργανισμός των προγόνων μας κατανάλωνε το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας που διέθετε για την πέψη της τροφής», όπως εξηγεί, μέχρι τη στιγμή που ανακάλυψαν το κρέας. Είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτή η αλλαγή στις διαιτολογικές συνήθειες των προγόνων μας συνέβη πριν από 2,3 εκατομμύρια χρόνια, και υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που επηρέασαν τη συνολική εξέλιξη του είδους μας».

Επομένως, όσο μεγάλωνε ο εγκέφαλος των πρωτανθρώπων έπρεπε να μικραίνει το έντερό τους, χωρίς ωστόσο να μειωθούν καθόλου οι μεταβολικές του λειτουργίες για παραγωγή ενέργειας από την τροφή. Η μόνη εύλογη και βιολογικά αποδεκτή απάντηση σε αυτό το δυσεπίλυτο εξελικτικό δίλημμα είναι απλή: η κρεατοφαγία!

Η στροφή προς την κρεατοφαγία ήταν λοιπόν επιβεβλημένη όχι μόνο επειδή οι νέοι υπερβολικά διογκωμένοι εγκέφαλοι είχαν υψηλές ενεργειακές απαιτήσεις, αλλά και γιατί αυτή η μεγάλη εγκεφαλική μάζα επέβαλλε, με τη σειρά της, νέα πιο έξυπνα διατροφικά και κοινωνικά πρότυπα συμπεριφοράς.

Ετσι, για παράδειγμα, η ανάγκη ικανοποίησης των νέων κρεοφαγικών αναγκών προάγει την επιβολή νέων προτύπων κοινωνικής συμπεριφοράς και ομαδικής συνεργασίας: ομαδικό κυνήγι, επινόηση κατάλληλων εργαλείων, διαφοροποίηση των κοινωνικών ρόλων στο εσωτερικό της ομάδας κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, μια ολοένα πιο πολύπλοκη και ευέλικτη κοινωνική συμπεριφορά που ενώ προϋποθέτει, ταυτόχρονα επιβάλλει και ενισχύει την εξέλιξη μιας αποτελεσματικότερης νοητικής μηχανής, όπως είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Το αποφασιστικό όμως βήμα προς την κρεοφαγία έγινε όταν οι πρόγονοί μας ανακάλυψαν το μπάρμπεκιου. Μόνο όταν ο Homo erectus έμαθε, πριν από 1,8 εκατομμύρια χρόνια, να μαγειρεύει το κρέας στη φωτιά, καθιστώντας έτσι αυτό το είδος τροφής πιο εύπεπτο, οι πρόγονοί μας μείωσαν δραστικά τον χρόνο μάσησης και πέψης του κρέατος.

Σχολιάζοντας αυτά τα νέα βιο-ανθρωπολογικά δεδομένα, ο Richard Wrangham, διάσημος ανθρωπολόγος στο Χάρβαρντ και στενότατος συνεργάτης της Leslie Aiello, δήλωσε περιπαικτικά: «Ο Πλάτων υποστήριζε ότι αν εμείς οι άνθρωποι ήμασταν φυσιολογικά ζώα, δεν θα είχαμε χρόνο να γράφουμε ποιήματα. Αυτό που, σε τελευταία ανάλυση, μας καθιστά πνευματικά ανθρώπινους είναι ο εγκέφαλός μας».

Ολόκληρο το άρθρο εδώ: Κρέας: τροφή για... σκέψη | Τεχνολογία | Ελευθεροτυπία

 

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αντιπροσωπεύει μόνο 2% του βάρους του σώματός μας, αλλά καταναλώνει το 25% της ενέργειας που αποκτούμε μέσω της τροφής μας, υπό τη μορφή γλυκόζης. (Ποσοστό πάρα πολύ μεγαλύτερο από αυτό οποιουδήποτε άλλου ζώου.) Η καλύτερη πηγή γλυκόζης κατά τη διάρκεια της προϊστορίας ήταν το κρέας.

Παρ' όλα αυτά σήμερα υπάρχουν τρόποι να αποκτήσουμε την απαραίτητη γλυκόζη χωρίς να καταναλώνουμε κρέας. Το γεγονός λοιπόν ότι η κρεοφαγία ήταν κάποτε απαραίτητη για να είμαστε σήμερα αυτό που είμαστε δεν σημαίνει ότι η κεροφαγία παραμένει απαραίτητη σήμερα.

Παρ' όλα αυτά, το ερώτημα περί κρεοφαγίας ή χορτοφαγίας δεν μας λέει απολύτως τίποτα για τον «σπισισμό» και για τις γραφικότητες περί ισότητας με τα ζώα που διάβασα πιο πριν.

 

Απάντηση: Re: Περι Σπισισμού

Παρά τις όποιες υπερβολές και πιθανές γραφικότητες του σπισισμού, ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος εντάσσει τον εαυτό του στο περιβάλλον, ή αν θες στον τρόπο με τον οποίο ενώνεται με αυτό, είναι ένα σοβαρό θέμα. Και αν ιδέες σαν τον σπισισμό δεν πείθουν, άλλο τόσο δεν πείθουν και τ αντίθετα επιχειρήματα, πολύ δε περισσότερο αν δει κανείς την μη αντιστρέψιμη καταστροφή του πλανήτη, (πανίδα, χλωρίδα).

 

Απάντηση: Περι Σπισισμού

Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν προτάσεις. Όλοι "ξέρουμε" λίγο-πολύ τι πρέπει να γίνει δεδομένου ότι ο πλανήτης δείχνει να πηγαίνει κατά διαόλου και η απάντηση στο γιατί δεν γίνεται αυτό δεν είναι "γιατί είμαστε ένα μάτσο σπισιστικά γουρούνια".

 

Απάντηση: Περι Σπισισμού

Όταν αποδεχθούμε τη φύση μας, θα σταματήσουν να μας απασχολούν ζητήματα όπως αυτό του «σπισισμού».

Μέχρι τότε θα υποκρινόμαστε πως μας ενδιαφέρει ο συνάνθρωπος, το δεντράκι, τα ζωάκια, τα έντομα κι άλλα ωραία χαριτωμένα.

(Όποτε το θυμόμαστε)

 

Απάντηση: Περι Σπισισμού

Straight to the point and cynical.