Περι ειλικρίνειας

@elfcat , πολλά μπορεί κάποιος να μου καταλογίσει. Τα τρία τέταρτα από αυτά θα είναι μάλιστα αληθή. Όμως ασάφεια στο λόγο μου δε χρησιμοποιώ παρά μόνο εσκεμμένα. Εν προκειμένω δεν είχα κανένα λόγο να το κάνω και δεν το έπραξα.

Επισήμανα ξεκάθαρα τα δύο σημεία που μου έκαναν εντύπωση και τοποθετήθηκα επ' αυτών. Δεν αντιλαμβάνομαι πώς σας προκάλεσα σύγχυση επί τούτου.

Αφού σας ξεκαθαρίσω πως ουδέποτε παρέστησα τον βδσμερ (του βδσμ που πραγματεύεται η παρούσα συζήτηση), για να σας απαλλάξω από το βάρος της απόδειξης, επαναλαμβάνω τις ίδιες θέσεις με άλλες λέξεις.

Ισχυρίζομαι πως σε καμία ανθρώπινη σχέση (ερωτική ή μη) δεν αποβαίνει ωφέλιμο το να αποφασίζει μόνο ο ένας των σχετιζομένων για όλα. Αν ο νηματοθέτης -ή όποιος άλλος- επιθυμεί να κατηγοριοποιήσει τις αποφάσεις σε ερωτικής φύσεως και μη, το πράγμα αλλάζει. Έως ότου συμβεί αυτό όμως, θεωρώ πως μιλάμε γενικά και εμμένω στην άποψή μου.

Από μία τέτοια πρακτική ανακύπτουν θεάνθρωποι και υπάνθρωποι. Καμία από τις δύο κατηγορίες δε θεωρώ ωφελημένη.

Ανακύπτει δε και ένα παράδοξο αναφορικά με την επιλογή συντρόφου. Προσωπικά αδυνατώ να σχετισθώ με έναν άνθρωπο του οποίου την άποψη δεν εκτιμώ και σέβομαι, ακόμη κι όταν διαφωνώ μαζί της. Πώς λοιπόν θα επιλέξω εκούσια να την φιμώσω;

Το παράδοξο ασφαλώς δεν ισχύει σε περιπτώσεις που προτάσσονται έτερα κριτήρια κατά την επιλογή.

Σημειώνω πως αποδέχομαι την ύπαρξη πρωτόκολλου, ώστε η άποψη να εκφράζεται με συγκεκριμένο τρόπο, αν και δεν μπορώ να πω πως την συμμερίζομαι ως πρακτική.

Για το δεύτερο θέμα που μου έκανε εντύπωση, δεν μπορώ να αναλύσω περισσότερο απ' όσο ήδη έπραξα.

Ο όρος "διαχείριση της αλήθειας" είναι αυτοαναιρούμενος, συνεπώς κάθε δική μου προσθήκη θα συνιστούσε άσκοπο πλεονασμό.

Μη νομίζετε ότι σας το λέγω ως (περι)φέρων τον τίτλο του αλάθητου. Είμαι ψεύτης, μετά παρρησίας το δηλώνω. Απλώς δεν είμαι παθολογικός ψεύτης. Χρησιμοποιώ και το ψέμα ως εργαλείο, όταν αναγκασθώ ή κρίνω πως χρειάζεται, εν πλήρη συνειδήση χωρίς να αισθάνομαι την ανάγκη να ωραιοποίησω αυτή μου την πρακτική ενδύοντάς την με μανδύες και ταμπέλες.

 

Ειλικρινά δεν ξέρω ούτε κι εγώ, γιατί εκνευρίζομαι πια έστω και στο ελάχιστο. Αφού ότι γίνεται εδώ, γίνεται κι "έξω". Δεν βλέπω καμία διαφορά. Ειλικρίνεια, συναισθήματα, κρίσεις ( αυτές οι κρίσεις, με τα κιλά, βροχή, ασταμάτητες ).
Αλλά να τα έχουμε και καλά με όλους/ες, μην και μας χαλάσει η πιάτσα. Το κάθε ζευγάρι έχει τους κανόνες και τους κώδικες του, δεκτό, γιατί πιστεύω ότι είναι λογικό.
Αφού τόσο κατάπτυστο είναι αυτό το κακόμοιρο το BDSM ( κακόμοιρο και αυτό ), αφού είναι τόσο κόντρα στην λογική κάποιων από εσάς, τι βρίσκεται στα "δωμάτια" του ?
Μου κάνει εντύπωση. Πάρτε το "παιχνίδι" σας και φτιάξτε τους κανόνες σας και παίξτε όσο και όπως θέλετε. Για ποιο λόγο να χτυπιέστε σώνει και καλά να τους επιβάλλετε στους άλλους ?
Για πιο λόγο χρειάζεστε "νομιμοποίηση" της όποιας δικής σας "καύλας". Ποιος/α "κερατάς/ου" μπήκε στην κρεβατοκάμαρα σας ή στην ζωή σας και σας διέταξε να την ζήστε, με τον τρόπο που σας υπέδειξε ?
Πείτε μου να έρθω με τα τσουμπλέκια μου να τον/την κάνω ντα. Και αυτοί οι Κυρίαρχοι πλέον έχουν γίνει το κακό της ιστορίας. Για πιο λόγο ? Μήπως επειδή σας κόβουν "βιτρίνα" ?
Αφού είναι τόσο εύκολο να είσαι Κυρίαρχος και είναι τέτοιοι γητευτές, φορέστε την ετικέτα τους και απολαύστε τα "προνόμια" τους.

Ειλικρίνεια, συναισθήματα, σεβασμός, αποδοχή της διαφορετικότητας, πότε ? Όποτε και αν μας βολεύει. Λες και μπαίνει κάποιος/α στο σπίτι του/της οποιουδήποτε/οποιασδήποτε, τον/την σούρνει απ' τα μαλλιά στο "άντρο" του/της.
Και τον/την υποτάσσει/σκλαβώνει κόντρα στην θέληση του/της. Λες και ο/η εκάστοτε άλλος/η δεν γνωρίζει που πάει να μπλεχτεί. Λέτε να γνωρίζει και να το γουστάρει ?
Λέτε εκείνη που επέλεξε να υποταχθεί σε κάποιον Κυρίαρχο ( για γυναίκες Κ δεν ξαναμιλάω, αφού κανείς/καμία δεν "ζορίζεται" με κείνες ), να γουστάρει εκείνος ν' αποφασίζει και απλά να την ενημερώνει ?
Λέτε να γουστάρει να της λέει, ότι κρίνει εκείνος ότι πρέπει να της πει, όταν το κρίνει εκείνος σωστό ?
Λέτε να φταίει πάντα ο Κυρίαρχος αν στο μυαλό κάποιας, πρέπει να είναι μια διασταύρωση ανάμεσα σε Sbatman και το God ? Δεν πάει ο άλλος να της λέει ότι είναι άνθρωπος.
Τελικά τόσο χάπατα είναι οι υποτακτικές ? Δείξτε μου μια τόσο χάπατο και ειλικρινά πάω να τα κόψω και να τα πετάξω στο blender.

Πιθανότατα παρεκτράπηκα, αλλά μου κύλισε το αίμα στα μάτια. Τόση υποκρισία και τόση "καλοσύνη" μου έφερε πια αναγούλα. Ειλικρίνεια και σεβασμός στο έπακρο να τα φοράμε στην γυναίκα ή τον άντρα μας.
Βέβαια, τον/την αγαπάμε απλά δεν καλύπτει κάποιες ανάγκες μας, πάντα σε κείνον/η γυρνάμε. Αλοιφή για τα δαχτυλάκια κανείς/καμία ? Μην πάθετε και καμία αγκύλωση.
Σίγουρα αυτά που έγραψα είναι "αντιτουριστικά", αλλά ειλικρίνεια με δόσεις ο Θεοδόσης, δεν "παίζει".  

 

Απλως την θεςη σας ήθελα να καταλάβω και σας ευχαριστω.

 

μια υγιής σχέση D/s θεμελιώνεται μόνο μεσα απο την ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη ! ! αλλιώς δεν μπορεί μια τέτοια σχέση να εδραιωθεί και να γίνει ουσιαστική . απλα θα είναι ενα ακόμα Session που περνας την ώρα σου. που ακόμα και αυτο να είναι η εμπιστοσύνη και η ειλικρίνεια είναι αυτονόητα !!!

 

επιτρέψτε μου
 
(και κυρίως για τα άλλα, βέβαια)

 

@Tenebra_Silente , ο αυτός που μπαίνει σε ξένες κρεβατοκάμαρες, για να κρίνει είμαι εγώ;

 

΄Eνας από τους όποιους άλλους, θα έλεγε, ίσως, τα εξής:
Υπάρχουν ανθρώπινες σχέσεις επαγγελματικές, στον πόλεμο, οι οποίες είναι δομημένες ιεραρχικά, διότι έτσι το σύστημα λειτουργεί καλύτερα (το ωφέλιμον του πράγματος).
Σε ό,τι αφορά στις οποιουδήποτε είδους αποφάσεις λαμβάνονται στον τρόπο του ερωτικώς σχετίζεσθαι που ονομάζεται D/s, αυτές (όλες ή όποιες έχουν προσυμφωνηθεί) τις λαμβάνει ένας, διότι αυτό είναι, πέρα και πάνω απ΄όλα, απολαυστικό. ΄Η ανακουφιστικό, εξισορροπητικό, ηρεμιστικό, you name it...
Το οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα προκύπτει από τη σχέση, δεν αποτελεί σκοπό και μπορεί να ονομαστεί παράπλευρο όφελος. Το οποίο δεν είναι άλλο από το όφελος που έχει στην καθημερινότητα του, εκείνος που ζει την καλή και γεμάτη ερωτική ζωή που επιθυμεί.

Ας υποθέσουμε πως μπαίνεις στην διαδικασία να συζητήσεις με κάποιον, για τον οποίο λίαν συντόμως καταλήγεις στο συμπέρασμα πως είναι βλαξ. (Όχι; ) Ταυτοχρόνως, έρχεται και η ερώτηση από μεριάς του: ''Τι γνώμη έχεις σχηματίσει για μένα;''
Ακόμα και το να αναρωτηθείς, αν πρέπει να του το πεις στα ίσα ή όχι, ή με ποιον τρόπο θα πρέπει να (μην) απαντήσεις, αποτελεί τρόπο διαχείρισης της αλήθειας.







ΥΓ: Πάντως, μεταξύ μας, στο κομμάτι των ορισμών, δεν βοήθησες και πολύ...

 

@Stalker , ευχαριστώ για το σχολιασμό.

Ξεκινώ από το υστερόγραφο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που καταθέτω τις επιφυλάξεις / ενστάσεις μου για τους ορισμούς. Νομίζω πως το έχουμε ξανασυζητήσει.
Κατά συνέπεια δεν μπορώ να βοηθήσω για κάτι που δεν πιστεύω...

Δήλωσα πως ψεύδομαι, δεν το δήλωσα;
Η διαφορά είναι ότι δεν το βάφτισα "διαχείριση αλήθειας". Ελπίζω να βοήθησα κάπως στην κατανόηση του τι εννοώ.

Στο ζουμί τώρα... ο στρατηγός, το αφεντικό, ο προπονητής, ο οποιοσδήποτε, φέρει το βάρος της τελικής απόφασης.
Δεν αποφασίζει πριν ακούσει την άποψη των ανθρώπων που επιλέγει να έχει γύρω του και εμπιστεύεται.

Νομίζω πως με το διαχωρισμό μεταξύ έκφρασης άποψης και τελικής απόφασης εξήγησα και πώς αντιλαμβάνομαι τις ισορροπίες εντός D/s σχέσης.
Όταν αποστερούμε από κάποιον την πρόσβαση στα δεδομένα, αυτομάτως του αποδυναμώνουμε την άποψη.

 

Αν επιτρέπεται, θα ήθελα να προσθέσω ότι η ειλικρίνεια είναι ακόμη κρισιμότερη για τα αφεντικά, τους προπονητές, τους στρατηγούς διότι αν βγουν στη σέντρα ως ψεύτες ή ανειλικρινείς, τότε ακυρώνεται πλήρως η θέση τους.
Θα έλεγα επίσης ότι αυτοακυρώνονται ως ανώτεροι μόλις πουν το ψεύδος ή υπάρξουν ανειλικρινείς. Ποιος ο λόγος ένας ανώτερος να είναι ανειλικρινής; Τι σκ@τ@ ανώτερος είναι; (απαπα... κακιές λέξεις!! Πιπέρι!  )

 

To αντίθετο της ειλικρίνειας δεν ειναι το ψέμα.

 

Όχι  
Αλλά μίλησα και για ανειλικρίνεια.

 

εκτος αν εισαι πολιτικος...