Περι ειλικρίνειας

Προσωπικά νομίζω ότι αυτό είναι μια αρκετά to the point περιγραφή της πραγματικότητας μια επιτυχημένης σχέσης D/s. Η απόλαυση που αντλεί ένας υ από την διαχείριση των θέλω του (ή μιας μερίδας από τα θέλω του) από έναν Κ.

Για να φτάσει κανείς εκεί υπάρχουν θα έλεγα αρκετοί δρόμοι, πιθανότατα τόσοι όσοι και τα ζευγάρια (ή περισσότερα μέλη μιας σχέσης) που το καταφέρνουν. Κι είναι, για μένα, μια συνεχής πορεία που εξελίσσεται όσο διαρκεί η σχέση, όπως και κάθε σχέση άλλωστε. Κατά βάση όμως, στην ουσία της φράσης, συμφωνώ.

Προσωπική άποψη και θεώρηση των πραγμάτων and all that jazz.  

 

Κάθε τόσο (μη ρωτήσετε πόσο) γυρίζω τούμπα το πληκτρολόγιο του υπολογιστή και να το τινάζω. Ο σημερινός απολογισμός έβγαλε:
- Φύλλο τυρόπιττας
- Ενα συνδετήρα
- Ενα ζούδι ημιθανές (δεν επέζησε του φύλλου τυρόπιττας)
- Τρίχες (ων ουκ έστιν αριθμός)
- Σπόρους σησαμίου
- Αλλα απροσδιόριστα αντικείμενα (οδεύουν ήδη προς το Χημείο του κράτους)

Ειλικρίνεια δεν έπεσε. Μόνο ψήγματα εγωισμού, φανφάρας και ξερολίασης. Και κάτι φληναφήματα και πομφόλυγες από τα τελευταία σχόλιά μας. Κατά τα λοιπά, το πάρτυ συνεχίζεται στο κρεβάτι του Προκρούστη. Μα, τι λέω, εκεί διαδραματίζεται εξ αρχής...

 

Παράξενο πάρτυ...

@peleas , οι πομφόλυγες τι είναι, λαβ;

 

Σκοπίμως περίπλοκες και περιπεπλεγμένες δηλώσεις, πομπώδεις και βαρύγδουπες, οι οποίες επιχειρούν εντέχνως να συγκαλύψουν το κενόν ουσίας περιεχόμενό τους.
Να, σαν αυτή που μόλις διάβασες, αμόρ..  

 

@peleas

το νήμα είναι "περί ειλικρίνειας" και όχι "ειλικρίνεια"  

Την καλημέρα μου και επανέρχομαι, αφού το πάρτι συνεχίζεται σε after hours, λες εδώ

και αν καταλαβαίνω καλά η "οικουμενικότητα" των απόψεών μας στο φόρουμ έγινε a priori αποδεκτή και αντιληπτή από κάποιον άγνωστό μας παπλωματογράφο ως

Μα τότε, αφού ανεπαισθήτως μας παίρνουν άλλοι τις μανιέρες μας, δεν θα έπρεπε εμείς να οργιζόμαστε, να γελάμε ή ίσως και να κλαίμε για τον λόγο αυτό;

Αυτό που είναι γνωστό σε όλους είναι ότι ο καθένας μιλάει κρίνοντας από τον ίδιο τα των άλλων. Εξαιρέσεις στον κανόνα αυτό υπήρξαν ο Ντοστογιέφσκι και συχνά ο Φρόϋντ. Άλλες δεν θυμάμαι εξ ου και είμαστε αναγκασμένοι οτιδήποτε διαβάζουμε να το εντάσσουμε σε κάποιο πλαίσιο για να το αντιληφθούμε σωστά.

Από κει και πέρα, ως προς BDSM, αν κάποιοι, με ένσημα ή χωρίς, θέλουν να πειραματίζονται σχετικά με διάφορους κανόνες ή την ανεπάρκεια αυτών ή σχετικά με την ύπαρξη ή μη του χλιαρού νερού, για μένα θαυμάσια, απλά να το λένε στους BDSM παρτνερ τους ότι το κάνουν αυτό και αν δεν χτυπήσει η ανασφάλεια ταβάνι, ας έρθουν να μας το πουν κι εμάς  

Είπαμε, ειλικρίνεια!  

 

@gaby ,

Το "κρίνειν εξ ιδίων τα αλλότρια" είναι ένα κλισέ ευκολάκι, ένα συμπέρασμα πασπαρτού όταν μας προκύπτει ένδεια επιχειρημάτων. O γλαφυρός ακανθώδης λόγος, του οποίου μετέρχομαι συχνά έχει σκοπό, έστω και καταφεύγοντας στην υπερβολή, να περιγράψει μιά κατάσταση συνοψίζονας (σίγουρα μέσα από προσωπικά φίλτρα) ένα "δια ταύτα" που έχει διατυπωθεί από ορισμένους ως αποχρώσα τάση εντός του φόρουμ.

Αν με εγκαλούσες για σφάλμα γενίκευσης θα σου απαντούσα πως έχεις δίκιο, παρ΄ όλο που και αυτό είναι συμπέρασμα ευκολάκι. Αλλά όταν διαπιστώνω την ύπαρξη μιάς -κατά την προσωπική μου άποψη- επικρατούσας τάσης στο χώρο, νιώθω την ανάγκη να την περιγράψω, αρέσει δεν αρέσει, και να την υποβάλλω στην κρίση των αναγνωστών. Η ομολογία συμμετοχής μου σε αυτή την τάση δεν σημαίνει πως κρίνω από τα ίδια τα των άλλων.

Αν ένα νήμα "περί ειλικρίνειας" δεν αφορά στην ειλικρίνεια, τότε πρέπει να επαναλάβω τον κύκλο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης  

 

Ω! κατάλαβα (νομίζω).

κι ότ - αν εκρήγνυνται κάνουν παφφφ ή μπαμμμ; αλήθεια, πες!  

αφορά στο γύρω - γύρω όλοι οι ειλικρινείς και στη μέση η αλήθεια. Με θέλεις στο ίδιο θρανίο;  

 

Δεν εκρήγνυνται. Ξεφουσκώνουν με ένα θλιμμένο "φσσσσττ"

Σε θέλω σε άλλη αίθουσα! Υποτίθεται πως θα προσέχω το μάθημα, αμόρ...  

 

Η οποιαδήποτε αγορά/συνάθροιση έχει νόημα, όταν η ομήγυρη έχει κάτι που να την ενώνει πραγματικά...
Αλλιώς δεν είναι τίποτ'άλλο παρά μια αρένα μ' ερειπωμένα καθίσματα...
Εδώ τίποτα δεν ενώνει κανένα μας...
Και ίσως η μόνη ειλικρίνεια βρίσκεται στο εμφανές...
Δηλαδή, ότι αρκετοί προσπαθούν να επιβάλλουν την άποψη τους...
Και εξίσου αρκετοί την δική τους πιστεύοντας ότι κάποιοι πηγαίνουν να τους επιβληθούν...
Μετά κλείνει ο υπολογιστής...
Και όλοι μας ζούμε την παντελώς άσχετη με τους άλλους ζωή μας...
Με την ειλικρίνεια ή την ανειλικρίνεια που την διέπει...
"Χαμηλόφωνα" πάντα, μην κάνει κανένα αναπάντεχο restart ο υπολογιστής...
Και κάποια εικονικά μάτια, χέρια ή στόματα καρφωθούν επάνω μας...
Για να κατακρίνουν ή χειροκροτήσουν τις επιλογές μας...

Υ.Γ.

Δέκα παιδάκια παίρνουν απ' τον μπαμπά τους το ίδιο χαρτζιλίκι...
Τ' αφήνει στο ίδιο κατάστημα παιχνιδιών...
Τα περισσότερα αγοράζουν διαφορετικά παιχνίδια...
Κάποια χαίρονται με την επιλογή τους και το λένε στα υπόλοιπα...
Άλλα διαλέγουν λάθος...
Άλλα δεν ξέρουν, πως να κάνουν το δικό τους να λειτουργήσει...
Τα χαρούμενα στο τέλος είναι τα πιο άτυχα...
Αφού τα υπόλοιπα ορμάνε πάνω τους, για να τους το σπάσουν...

Misery loves company?

Σίγουρα όχι "συντροφικοί" χαιρετισμοί σε όλους...
Αλλά μια σχεδόν ειλικρινής καλημέρα...
Ή ανειλικρινής...
Σ' εσάς η επιλογή όπως πάντα... 

 

Για εκπαιδευόμενα βουδουσουμάκια...
Lego με μαστίγια...playstraponstation...
Τον μικρό Κυρίαρχο...τηλεκατευθυνόμενα υ που έχουν στην πλάτη τιμόνια ή προπέλες...