Πληθυντικός Ευγενείας;

Απάντηση: Πληθυντικός Ευγενείας;

Ποτέ δεν είναι περιττή η αβρότητα. Πάντα θετική είναι...

Ας αφήσουμε τα μετρήματα λοιπόν, δεν τέθηκε κανένα ζήτημα γιά το ποιός έχει την πιό μεγάλη εμπειρία, γενικώς. Αυτό που ειπώθηκε και με λίγη περισσότερη ψυχραιμία θα ήταν σαφές, είναι πως έδωσες μιάν απάντηση επί του συγκεκριμένου ερωτήματος την οποία έκρινα προσωπικά ως ελλιπέστατη, και το ότι μιά πληρέστερη ή καλύτερα αιτιολογημένη απάντηση, θα αποδείκνυε -κατ' εμέ- μεγαλύτερη εμπειρία επί του συγκεκριμένου πάντα, θέματος... Είναι σαφές ότι κανείς δεν οφείλει ν' αποδεικνύει τίποτε, πιστεύω όμως ότι εάν θέλει να πείθει κιόλας (μιά και απευθύνεται σε κάποιο ακροατήριο, σ' ένα φόρουμ γράφει ό,τι γράφει, δεν το κάνει κατ' ιδίαν ή γιά εσωτερική κατανάλωση) γιά την ορθότητα των λεγομένων του, θα πρέπει να τα αιτιολογεί λιγάκι καλύτερα... Αυτό ήταν όλο κι όλο το θέμα, στην αρχή του...

Σωστά υποψιάστηκες, γιά το bondage μιλούσα. Και σου διευκρινίζω ότι χρησιμοποιώντας το "κόμποι" αντί γιά το "bondage", δεν είχα καμμία πρόθεση να μειώσω τις γνώσεις ή την τέχνη σου επ' αυτού. Εντάξει; Εκκρεμεί όμως ακόμη, ένα δικό μου ερώτημα: Λέγοντας πως "μου έχεις μεταδώσει πολλά απ' όσα γνωρίζεις", εννοείς όντως αυτά τα κάποια πράγματα που μου έχεις δείξει περί το bondage και τα πέντε λόγια περί needle play, ή υπάρχουν κι άλλα, που τα ξεχνάω;

Περί αφορισμών απάντησα ήδη, στο #72. Εδώ να πω μόνο ότι είναι πολύ εμπνευσμένη η τελευταία αποστροφή, επικροτώ...  

Λάθος σχολή διάλεξα τελικά, έπρεπε να είχα πάει στη Νομική. Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες, που με ρωτάνε αν διορίστηκα συνήγορος (το ίδιο ακριβώς με είχε ρωτήσει κι ο MasterPerris προ ημερών)...  

Λοιπόν, δεν διαβάσατε σωστά. Δεν είπα εγώ ότι οι κυρίαρχοι δεν πρέπει να μιλάνε σ' αυτό το νήμα. Είπα απλώς ότι οι υποτακτικοί είναι πλέον αρμόδιοι, ως έχοντες εμπειρία από πρώτο, κι όχι από δεύτερο χέρι... Ας μην μπερδευόμαστε με τα τόσο απλά...

Και πάλι, δεν διαβάσατε σωστά. Εγώ είπα πως οι άνθρωποι ανέφεραν διάφορους λόγους, και όχι μόνο το τόσο "απλό" και μονοσήμαντο (ή εξαιρετικά αόριστο) "γιατί έτσι νοιώθω" ή "γιατί έτσι μ' αρέσει". Δεν είπα ότι το "γιατί έτσι νοιώθω" δεν μπορεί να υφίσταται σαν λόγος, δεν είπα ότι όποιος λέει αυτό, λέει κάτι λάθος. Είπα πως δεν μου φαίνεται αρκετό ως ο μοναδικός λόγος, τη στιγμή που τόσοι άνθρωποι με εμπειρία από πρώτο χέρι, αναφέρουν και μιά σειρά άλλων λόγων. Ως εκ τούτου, δεν μου φάνηκε σωστό το "τα πράγματα είναι απλά και όταν θα ενηλικιωθείτε κι εσείς μπιντιεσεμικά θα το καταλάβετε" (περίπου έτσι), που ακολουθούσε...

Να βοηθήσω...

Πρώτα-πρώτα, έτσι όπως έκοψες τις φράσεις, όντως δεν βγαίνει νόημα. Να τις δούμε ολόκληρες:
"Ναι, το κάνω, μου αρέσει, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα το γιατί", λέει η μιά, και
"Είναι απλό. Επειδή έτσι νιώθει. Επειδή του αρέσει και φτιάχνεται με το να εκφράζεται με αυτό τον τρόπο", λέει η άλλη...

Η διαφορά είναι τώρα πιστεύω, εμφανής: Στην πρώτη περίπτωση κάποιος λέει ότι κάνει κάτι το οποίο ξέρει ότι του αρέσει, χωρίς όμως ποτέ να έχει αναλύσει τους λόγους γιά τους οποίους του αρέσει ( ας φύγουμε γιά μιά στιγμή από τον πληθυντικό, κι ας σκεφτούμε στη θέση του, τον εξευτελισμό. Κανείς δεν σκέφτεται γιατί του αρέσει να εξευτελίζεται ή να εξευτελίζει; Λίγες φορές κάνουμε αυτά που μας αρέσουν, αλλά αναρωτιόμαστε και γιατί μας αρέσουν; ), ενώ στη δεύτερη περίπτωση κάποιος λέει ότι το "επειδή μου αρέσει", είναι αρκετό σαν ερμηνεία γιά το γιατί κάνει κάποιος κάτι. Ή μάλλον, η μόνη ερμηνεία ("είναι απλό")... Γιά μένα λοιπόν, αυτή η ερμηνεία, δεν είναι επαρκής. Κι ας προσέξουμε λίγο εδώ, μιλάω γιά ερμηνείες, κι όχι γιά δικαιολογίες...

Ακριβώς αυτό το ποστ σου εννοούσα, κι αν το παρερμήνευσα, ευχαρίστως να διαβάσω τη σωστή ερμηνεία. Όσο γιά τα "στραβάδια", σαφώς και δεν χρησιμοποίησες τη λέξη. Εγώ την μετέφερα εδώ, από τη στρατιωτική ορολογία. Έτσι δεν λέγαμε στο στρατό τους άπειρους, αυτούς που τους φαίνονταν όλα πολύπλοκα, ενώ με την πάροδο του χρόνου θ' ανακάλυπταν κι αυτοί πως όλα ήταν τελικά, εξαιρετικά απλά;

Η εμπάθεια φυσικά, δεν έχει καμμία θέση εδώ...

Εδώ:

Και το μόνο που θα μπορούσα να δεχθώ ως υπερβολή από πλευράς μου, είναι το "ες αεί"...


Υ.Γ.: Λέω να μην ασχοληθώ πολύ ακόμη, μ' αυτό το θέμα. Εάν μπορείς λοιπόν σχολίασε φυσικά ό,τι πρέπει να σχολιάσεις, αλλά ει δυνατόν μη μου θέσεις πολλά ερωτήματα, γιατί μπορεί κάποια να μείνουν αναπάντητα. Ες αεί...

 

Απάντηση: Πληθυντικός Ευγενείας;

Εγώ πάλι διαφωνώ. Ακόμα και στο ότι η ζωή είναι απλή. Δεν είμαι τόσο Ζεν.

Προσωπικά ο πληθυντικός δεν με "φτιάχνει", ποτέ δεν με "έφτιαχνε", ποτέ δεν τον χρησιμοποίησα επειδή ήταν μέσο για να "φτιαχτώ".
Ούτε μπορώ να πω πως μου αρέσει ιδιαίτερα ή έχω κάποιο βίτσιο με αυτόν.

Υπάρχουν μερικές μονάδες ατόμων, στους οποίους μιλώ στον πληθυντικό μετά από εντολή και άδεια από Τον Κύριο μου. Αυτοί ανήκουν στην "Παλιά Φρουρά".

Υπήρχε ένας που του μιλούσα στον πλυθηντικό επειδή όταν πρωτομπήκα στραβάδι (MM πολύ μου άρεσε ο όρος!), τον πίστεψα πως επιβαλλόταν και το ακολούθησα- κάτι που πρόσφατα διόρθωσα.

Και υπάρχουν ένας δυό άλλοι που θα μπορούσα να τους απευθύνομαι στον πληθυντικό, αλλά οι ίδιοι προτιμούν τον ενικό.

Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να μιλώ σε όλους στον ενικό χωρίς να αλλάξει σε τίποτα η δυναμική της όποιας σχέσης μεταξύ μας. Αν νιώθω υποτακτικά σε σχέση με αυτούς ή αν άσχετα με το στάτους που δηλώνουν θεωρώ πως είναι για τα μπάζα (όχι δεν θα πω ονόματα, δείχνω ανοιχτά ποιους κατατάσσω σε ποια κατηγορία για όσους μπορούν να "δουν"), δεν θα άλλαζε από τον αριθμό στον οποίο τους απευθύνομαι η δυναμική μεταξύ μας.

Οπότε, ούτε μου αρέσει, ούτε με φτιάχνει το να εκφράζομαι στον πληθυντικό.
Το μόνο που θα μπορούσε στη δική μου περίπτωση να ισχύει είναι το ότι στις περιπτώσεις που ανέφερα της Παλιάς Φρουράς όντως έτσι νιώθω. Χωρίς να το έχω πολυψάξει. Χωρίς να μου αρέσει ή να μην μου αρέσει και σίγουρα όχι επειδή με φτιάχνει.

 

Απάντηση: Πληθυντικός Ευγενείας;

Μην αναφέροντας καθόλου για πληθυντικό ευγενείας ή μη και την αλόγιστη χρήση του εδώ, θέμα για το οποίο συμφωνώ με τον Elysium, επί προσωπικού δεν μπορώ να αντιληφθώ τον λόγο στον πληθυντικό. Σε κάποιες γυναίκες ενδέχεται να εκφέρομαι και στους δύο αριθμούς, ότι βγει αυθόρμητα στη στιγμή (χωρίς να υποκρύπτεται απαραίτητα κάποιο υπονοούμενο ή τέλος πάντων να το σκεφτόμουν έτσι εξαρχής). Όπως και εκείνες να μιλούν σε ενικό και πληθυντικό εναλλάξ προς εμένα. Ας μην επεκταθούμε σε περιπτώσεις άλλες όπως πολύ μεγαλύτερης ηλικίας άτομα που δεν έχουμε οικειότητα ή συγγενείς μας ακόμα ακόμα (μακρινούς συνήθως όχι απαραίτητα στη συγγένεια αλλά στο επίπεδο διαπροσωπικής σχέσης), στο λεγόμενο δηλαδή πληθυντικό ευγενείας τον πραγματικό.

Ενικοί, πληθυντικοί, ένα συνοθήλευμα. Γένικα όταν δένεσαι με κάποιο άτομο άποψή μου είναι πως δεν γίνεται να έχεις την απόλυτη τάξη εναρμονισμένη σε λόγο και έργα. Όλα αυθόρμητα κυλάνε και μπαίνει το νερό στο αυλάκι

 

Απάντηση: Πληθυντικός Ευγενείας;

Τελικά συνήθως είναι πληθυντικός της κολακείας.


Με ανακατεύει άσχημα...

 

Απάντηση: Πληθυντικός Ευγενείας;

Πώς προέκυψε αυτό το συμπέρασμα Elysium;