Πνευματική Ανωτερότητα Κυρίαρχων.

Συνεπώς η 104 κατανοήθηκε ορθά. =>

Αν α = True και β=False τότε, α AND β => True AND False => False

=> Αν κάποιος έχει κυριαρχικές τάσεις αλλά δεν επιδιώκει την ικανοποίησή τους με τον τρόπο που ανέφερες δεν είναι θρασύς.

Συμφωνούμε;

 

Αν κάποιος έχει κυριαρχικές τάσεις αλλά δεν επιδιώκει την ικανοποίησή τους με τον τρόπο που περιέγραψα μπορεί να μην είναι θρασύς. Αν κάποιος έχει κυριαρχικές τάσεις και τις ικανοποιεί με τον τρόπο που περιέγραψα παραπάνω είναι και* θρασύς.



* Αν υπάρχει ενδιαφέρον μπορώ να αναρτήσω ολόκληρο κατάλογο.

 

Συμφωνώ και με τα δύο. Αλλά καθώς εδώ δεν εξετάζουμε αν συντρέχουν άλλοι λόγοι για τους οποίους να του αρμόζει ο χαρακτηρισμός, αρκούμαι στην προηγούμενη διαπίστωση.

 

Απάντηση: Πνευματική Ανωτερότητα Κυρίαρχων.

1) Σε όλα με κάλυψαν οι απαντήσεις του Κλάιστ. Δε βρίσκω λόγο να προσθέσω κάτι περισσότερο.
2) Syrah.....μη την ψάχνεις τόσο πολύ. Τουλάχιστον όχι εδώ. Αν είσαι bdsmολόγος και θέλεις να τα αναλύεις όλα τόσο επιστημονικά, καλύτερα να ψαχτείς irl και όχι σε ένα φόρουμ. Αν πάλι δεν είσαι, μην καις τζάμπα εγκεφαλικά κύτταρα ξεψειρίζοντας μια άποψη που εξέφρασα και την ανήγαγες σε μεσανατολικό. Φόρουμ είναι, δεν είναι Επιστημονική Κοινότητα.

 

Τελικά το ξερολάκι είναι σπαστικό. Αλλά και σωστό ξερολάκι.  

Όσον αφορά τις απόψεις που διάβασα νομίζω ξεκάθαρο είναι πλέον πως μέγιστο κριτήριο κυριαρχίας αποτελεί αυτή έναντι του ίδιου μας του εαυτού. Αυτοκυριαρχία λοιπόν.

 

Κακά τα ψέματα, η πνευματική ανωτερότητα των κυρίαρχων τεκμαίρεται από την ιστορία. Δεν το θέτω όμως και ως πλήρη και αδιαμφισβήτητη «κατωτερότητα» των υποτακτικών. Πιστεύω ότι στην προσπάθειά μας να επιτύχουμε το μέγιστο (εάν μπορεί να υπάρξει) της ηδονής, τόσο της δικιάς μας όσο και του παρτενέρ μας, βάζουμε το μυαλό να δουλεύει νυχθημερόν. Στη δουλειά, στο λεωφορείο, ακόμα και στον ύπνο μας αναζητούμε (πολλές φορές ανεφάρμοστους τρόπους) να ικανοποιηθούμε, πρωτίστως και να ικανοποιήσουμε, δευτερευόντως. Είναι εύλογο λοιπόν όταν το ρόλο του «αρχηγού» τον παίρνει ένας εκ των δύο (ή και τριών καλύτερα) να εφευρίσκει, να φαντασιώνεται και να καρπούται εν τέλει. Περαιτέρω δε, ο υποτακτικός βρίσκεται εκεί παραδομένος στις ορέξεις του αφεντικού του, υποταγμένος στις αδηφάγες ορέξεις του, αρνούμενος συνειδητά να αντισταθεί προκειμένου να ικανοποιηθεί και αυτός με τη σειρά του.
Εν κατακλείδι, (αναφερόμενος ιδίως άντρες της παρέας): όταν πήγαμε στρατό, όπου το μόνο που κάναμε ήταν να εκτελούμε εντολές άνευ δικαιώματος αμφισβήτησης, γυρίσαμε πιο έξυπνοι ή πιο ζαβλακωμένοι??

 

ίσως πιό ανακουφισμένοι που τέλειωσε; (Παρντόν που μπήκα στη μέση αλλά μου βγήκε αυθόρμητα) 

 

Ναι, δεν το συζητώ. Εάν βέβαια το πάρει κανείς ψύχραιμα, είναι οι τελευταίες πληρωμένες και μακράς διαρκείας διακοπές που θα μπορούσε να κάνει!!!

 

Απάντηση: Πνευματική Ανωτερότητα Κυρίαρχων.

Καμιά σχέση δεν έχει η ψυχοδομή του Κυρίαρχου στο κοινωνικοπολιτικό επίπεδο, με εκείνη του κυριαρχικού ή κυριαρχούντος σε μια διαπροσωπική σχέση - ο οποίος δεν είναι, φυσικά, απαραιτήτως bdsmer.
Ενδιαφέρει, επί του παρόντος η δεύτερη κατηγορία. Κυρίαρχος, λοιπόν, είναι όποιος επιβάλλει μονομερώς και έξω από κάθε πλαίσιο διαλογικής συνδιαλλαγής, τη βούληση του σε κάποιον άλλο χρησιμοποιώντας τον ως αντικείμενο και ενεργούμενο για τον πορισμό ηδονής και την επίτευξη στόχων ανεξάρτητων από οτιδήποτε μπορεί να απασχολεί τον υποταγμένο ή υπακούοντα, ως αυτοτελή 'προσωπικότητα'. Αντιστρέφοντας τον Kant, κυρίαρχος είναι όποιος χρησιμοποιεί τους άλλους και δη το 'ταίρι' του, ως οιονεί άψυχο πράγμα και στη μακρά περίοδο κατορθώνει να επιτύχει τον απόλυτο εξανδραποδισμό του, μετερχόμενος κάθε (κατ' αρχήν νόμιμη) μέθοδο.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι εάν η προσπάθεια αποδώσει τους αναμενόμενους καρπούς και έχει επαρκή χρονική διάρκεια, ο κυρίαρχος έχει αποδείξει την 'πνευματική του ανωτερότητα' (κι ας μοιάζει βλάκας, ενίοτε).
Αν δεν ευοδωθεί, ο υποψήφιος κυρίαρχος είτε έχει διαπράξει ασυγχώρητα σφάλματα, άρα ο τίτλος δεν του ταιριάζει εκ του διαπιστωμένου αποτελέσματος, είτε είναι ένας ηλίθιος καραγκιοζάκος, που νόμισε ότι αν αποκαλεί εαυτόν Θεό, οι υπόλοιποι υποχρεούνται να τον πιστέψουν.

 

Re: Απάντηση: Πνευματική Ανωτερότητα Κυρίαρχων.

1. Το ότι σε κάλυψαν οι απαντήσεις του Heinrich von Kleist το υπέθεσα πριν της παρούσας δήλωσης και θεώρησα τη συζήτησή μας λήξασα.
2. Θα επιτρέψεις αφενός να χρησιμοποιώ τα fora όπως εγώ πιστεύω πως δέον είναι να χρησιμοποιούνται, και αφετέρου να αξιολογώ εγώ τι αξίζει και τι όχι το όποιο κόστος σε δική μου φαιά ουσία.

Συμφωνώ απολύτως.

 

Αφού έληξε αισίως η «μάχη» θα μου επιτρέψετε να σας αφιερώσω το παρακάτω άσμα το οποίο μου έφερε στο νου τα λόγια του Μεγάλου Ποδολάγνου.

 

Καλό θα ήταν να μην αδικείς με τη χρήση τέτοιων χαρακτηρισμών το ύφος μίας αξιοπρεπούς συζήτησης.