Πνευματική Ανωτερότητα Κυρίαρχων.

Αγαπητέ Lost boy, η έννοια της κυριαρχίας απαιτεί την αντίστοιχη της υποταγής και τούμπαλιν. Συνεπώς κυρίαρχος ως προσδιορισμός ή αυτοπροσδιορισμός μοναδιαίου τελεστή στερείται κάθε νοήματος, αν και καθίσταται σαφές πως ενίοτε χρησιμοποιείται εν είδει φιλοφρόνησης - εννοιολογικά κυριολεκτικά εντελώς άστοχα ασφαλώς.

Έχω την εντύπωση ότι εν προκειμένω υπάρχει μία σύγχυση αναφορικά με τις έννοιες "κυριαρχία" (ένα status το οποίο προαπαιτεί την υποταγή κάποιου, μία έννοια που προϋποθέτει συντακτικό αντικείμενο - ειδάλλως επί τίνος κυριαρχεί κανείς  και "κυριαρχικότητα" (μία τάση συνειδητή υπό μορφή επιθυμίας ή ασυνείδητη που εκδηλώνεται αντιστοίχως συνειδητά ή ασυνείδητα και το κατά πόσο θα καταλήξει να δώσει το αποτέλεσμα της κυριαρχίας άπτεται εκείνων απέναντι στα οποία εκφράζεται, εν προκειμένω των υποτακτικών). Καλό θα είναι να αποσυμπλέξουμε συναφείς έννοιες προς αποφυγή παρερμηνειών.

 

Αν συζητάμε για έννοιες οι οποίες τείνουν να γίνουν απόλυτες (ή/και παράλογες) τότε καλό θα ήταν να κυριολεκτούμε ώστε τουλάχιστον να αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις-παρανοήσεις.

 

Παρερμηνείες από κακή χρήση της γλώσσας συμβαίνουν συχνά.

Λόγου χάρη το καθεστώς κυριότητας (ιδιοκτησίας) ενός σκλάβου, δίνει την αυθαίρετη συνεπαγωγή πως κάποιος είναι εν γένει κύριος, όπου το "κύριος" επιχειρεί να εκφράσει αξιοπρέπεια, ευσέβεια, ευγένεια κ.α. σε κοινωνικό πλέον επίπεδο. Έτσι ένας Master ή μία Mistress αξιώνει να αποκαλείται "Κύριος" ή "Κυρία" όχι μόνο από αυτόν που έχει υπό την κυριότητά του, αλλά και από τους λοιπούς εν είδη απόδοσης τιμής ή αναγνώρισης υπεροχής.

Η κυριολεξία βοηθά πολύ στην αποσαφήνιση των διαφοροποιήσεων μεταξύ συναφών εννοιών/όρων. Και φυσικά στην προσπάθεια καθενός για νηφάλια αυτοκριτική.

 

Θυμούμαι πριν αρκετά χρόνια σε μια αυλή του Κρόιτσμπεργκ που αποκάλεσα μια Ελληνίδα σκλάβα, κυρία Ρένα. Το έκανα πρώτα από όλα γιατί μου ήταν άγνωστη ( λόγοι τυπικής ευγένειας) και βεβαίως γιατί ήταν περίπου 20 χρόνια μεγαλύτερη από εμένα. Ο -τέλος πάντων- Γερμανός κύριος της, θύμωσε μαζί μου και μάλιστα μου ζήτησε τον λόγο με πολύ έντονο ύφος και σε μια γλώσσα που δεν γνώριζα. Ας είναι καλά οι φίλοι μου, Τούρκικης καταγωγής, οι οποίοι ενημέρωσαν τον Γερμανό πως στην χώρα μου δεν έχουμε καλή σχέση με το λάιφστάιλ. Ο τύπος συνέχιζε να με προκαλεί και από όσο θυμάμαι οι φίλοι μου, με όχι και τόσο κομψό τρόπο, του έδειξαν την έξοδο.

Βλέπετε λοιπόν ότι αυτό που περιγράφει η Συρα λειτουργεί κι αλλιώς. Ο κυρίαρχος απαιτεί να βλέπουν κι οι άλλοι ως σκλάβα την σκλάβα του.

 

Μπουμπουνες υπαρχουν πολλοι και ανα τον κοσμο. Οποιος παιρνει ποζα και πουλαει μουρη πεφτει αυτοματα στην εκτιμηση μου. Αυτο για μενα δεν ειναι lifestyle. Ειναι ηλιθιοτητα.

 

Απάντηση: Πνευματική Ανωτερότητα Κυρίαρχων.

Ο άνθρωπος στη φύση του ήταν ένα ευγενικό ον μέσα στην αγριότητά του (Rousseau, 1754). Οι μοναδικές επιδιώξεις του ήταν η αυτοσυντήρησή του μέσω της εκπλήρωσης των βασικών φυσικών αναγκών του.
Πάντοτε όμως είχε κάτι το οποίο τον έκανε διαφορετικό από όλα τα άλλα είδη της φύσης: τη δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής.
Αυτή η δυνατότητα ήταν που τον έβγαλε έξω από τη φυσική του κατάσταση.
Επιπλέον, κύριος παράγοντας ο οποίος τον ώθησε στη συγκρότηση κοινωνιών είναι κυρίως η θέληση να δημιουργήσει ένα «ηθικό εγώ» μέσα από την αντιμετώπιση των άλλων προς το πρόσωπό του.
Αυτό βέβαια περιλαμβάνει αρκετά πράγματα, όπως η τάση για ανταγωνισμό, η σύγκριση με τους άλλους, η δημιουργία εχθροτήτων και η λαχτάρα για δύναμη.
Όλα αυτά σύμφωνα με τον Rousseau αποτελούν συστατικά στοιχεία εκείνου που ονομάζεται οργανωμένη κοινωνία και εκ των πραγμάτων σημαίνουν την έξοδο του ανθρώπου από την κατάσταση της φύσης.

«Μην του δίνεις διαταγές, καμία απολύτως διαταγή.
Μην τον αφήσεις καν να σκεφτεί ότι διεκδικείς οποιοδήποτε είδος εξουσίας πάνω του.
Άστον μόνο να καταλάβει ότι εκείνος είναι αδύνατος, και εσύ ο δυνατός, ότι η δική σου και η δική του κατάσταση τον θέτουν υπό το έλεός σου.
Κάνε το αυτό αντιληπτό, κατανοητό και αισθητό.
Κάντον από νωρίς να νοιώσει πάνω στον υπερήφανο σβέρκο του το βαρύ ζυγό τον οποίο η φύση έχει σύρει πάνω μας, τον ζυγό της αναγκαιότητας, κάτω από τον οποίο κάθε πεπερασμένο ον λυγίζει.
Άστον να ανακαλύψει ότι η αναγκαιότητα αυτή βρίσκεται στα πράγματα και όχι στις παραξενιές των ανθρώπων.
Εκείνο που τον συγκρατεί,
πρέπει να είναι η δύναμη,
όχι η εξουσία»
(Rousseau, 1762)

 

Απάντηση: Πνευματική Ανωτερότητα Κυρίαρχων.

Μάλιστα...

Μετά τον Ηράκλειτο-απολογητή του crossdressing, μας προέκυψε και ο Ρουσσώ-γκουρού του D/s...

Πάμε καλά...  

 

Διαβάζοντας και μόνο τα posts από τα διαφορετικά "status" σε διάφορα threads του forum, καταλήγω στο ότι η πνευματική ανωτερότητα των Κυρίαρχων ως συμπέρασμα είναι, αν όχι άκυρο, το λιγότερο αφελές.

 

Απάντηση: Πνευματική Ανωτερότητα Κυρίαρχων.

H αληθινη αξια και ανωτεροτητα ειναι σαν το ποταμι, οσο βαθυτερο ειναι, τοσο λιγοτερο θορυβο κανει....., ενας Κυριαρχος πρεπει να ειναι κατ' αρχας μια ηρεμη δυναμη, ενας Κυριαρχος με ανωτεροτητα δεν αυτοπροβαλεται, ξερει τι ειναι αλλα δεν το διχνει.
Και κατι αλλο ποιος ειπε οτι οι υποτακτικες/οι δεν εχουν ανωτεροτητα, και την εχουν μονο οι Κυριαρχοι...?
Ξερετε ποσοι με κομπλεξ κατωτεροτητας και ανθρωποι της σφαλιαρας.. και της σαγιοναρας...απο την γυναικα τους.......,  δηλωνουν εδω μεσα Κυριαρχοι για να νιωσουν δυνατοι και καποιοι ?
Εχω γνωρισει σκλαβες (στο εξωτερικο) που ηταν διευθηντικα στελεχη σε μεγαλες εταιριες, που σαν σκλαβες ηταν αυθεντικες και οχι δηθεν......,αυτο ομως δεν αναιρει την προσωπικοτητα και την πνευματικη τους ανωτεροτητα τους σαν ανθρωποι νομιζω, (λεω εγω τωρα ο ασχετος....,) Ε/εσεις τι λετε ?

 

Πως είναι δυνατό να είναι πνευματικά ίσοι οι άνθρωποι, οι οποίοι μέσα σε μια σχέση έχουν τους ρόλους του καθοδηγητή και του καθοδηγούμενου;

 

Απάντηση: Re: Πνευματική Ανωτερότητα Κυρίαρχων.

Εσυ πιστευεις οτι ενας καθοδηγουμενος ειναι πνευματικα αναπηρος, η πνευματικα κατωτερος ? Και αν ναι θελω να μου πεις και του λογους που σε κανουν να το πιστευεις αυτο.

 

Πνευματικά κατώτερος από τον Αφέντη του.

Τουλάχιστον αυτό «λέει» η θέση του ως καθοδηγούμενου. Διαφορετικά για ποιο λόγο έχει αυτό το ρόλο;