Ποίηση της παρακμής. Η μοντερνιστική τομή.

Mercy
Nikki Giovanni

"She asks me to kill the spider.
Instead, I get the most
peaceful weapons I can find.

I take a cup and a napkin
I catch the spider, put it outside
and allow it to walk away.

If I am ever caught in the wrong place
at the wrong time, just being alive
and not bothering anyone,

I hope I am greeted
with the same kind
of mercy."

 

"Εσένα σε ψάχνω
σε ένα δάσος με αρμονίες
και οργασμούς.

Γυρνάω ανάμεσα στους ήχους του
και σε ακούω να ψιθυρίζεις
με ουρλιαχτά στη πανσέληνο.

Κοιτάω τα ζωάκια να κρύβονται
και εσύ να κάνεις ευθείες
με το βλέμμα σου.

Δεν είμαστε χαμστεράκια,
να σε ψάχνω σε ρόδες
μέσα σε πλαστικά κλούβια."

Α.Α.

 

Ας μην καθίσουμε να μετρήσουμε
ποιανού δάκρυα ήταν πιο ζεστα.
Μπορεί πιο ζεστά να'ναι κεινα
που δε χύθηκαν ακόμα.

Μενέλαος Λουντέμης

 

"«Σε παρακαλώ», μη με φέρνεις σε δύσκολη θεση»,
μου είπες όταν έσκυψα και σου φίλησα τα παπούτσια
Λογάριαζα να κάνω το πάθος μου μυσταγωγία,
μα αστόχησα στην εκλογή του μύστη."

Ν.Χ.

 

Ενας ωραιος αντρακλας μου εφερε ενα τετραδιο με στιχους τραγουδιων του. Σε καποιο απο αυτα απεθυνοταν "σε εναν ποιητη ομοφυλοφυλο" και του ελεγε πως ευχαριστως θα του ξεσκιζε τον κωλο αν ετσι τον βοηθουσε να γραψει ενα ποιημα. Πηρα μολυβι και σημειωσα απο κατω : " Γελιεστε αν νομιζετε πως ετσι γραφονται τα ποιηματα. Το ποιημα δεν βγαινει απο το ξεσκισμα του κωλου αλλα απο το ξεσκισμα της ψυχης". ΝΧ

 

L' invitation au voyage

Mon enfant, ma soeur,
Songe à la douceur
D’aller là-bas vivre ensemble !
Aimer à loisir,
Aimer et mourir
Au pays qui te ressemble !
Les soleils mouillés
De ces ciels brouillés
Pour mon esprit ont les charmes
Si mystérieux
De tes traîtres yeux,
Brillant à travers leurs larmes.
Là, tout n’est qu’ordre et beauté,
Luxe, calme et volupté.

Des meubles luisants,
Polis par les ans,
Décoreraient notre chambre ;
Les plus rares fleurs
Mêlant leurs odeurs
Aux vagues senteurs de l’ambre,
Les riches plafonds,
Les miroirs profonds,
La splendeur orientale,
Tout y parlerait
À l’âme en secret
Sa douce langue natale.
Là, tout n’est qu’ordre et beauté,
Luxe, calme et volupté.

Vois sur ces canaux
Dormir ces vaisseaux
Dont l’humeur est vagabonde ;
C’est pour assouvir
Ton moindre désir
Qu’ils viennent du bout du monde.
- Les soleils couchants
Revêtent les champs,
Les canaux, la ville entière,
D’hyacinthe et d’or
Le monde s’endort
Dans une chaude lumière.
Là, tout n’est qu’ordre et beauté,
Luxe, calme et volupté.

Η πρόσκληση σε ταξίδι

Παιδί μου, αδελφή μου
σκέψου πόσο γλυκό θα ήταν
να πάμε και να ζήσουμε μαζί, εκεί
Να αγαπήσουμε ελεύθερα
να αγαπήσουμε και να πεθάνουμε
στην χώρα που σου μοιάζει
Οι υγραμένοι ήλιοι
σ’ αυτούς τους νεφελώδεις ουρανούς
έχουν για την ψυχή μου
την μυστηριώδη μαγεία
από τa απατηλά μάτια σου
που λάμπουν μεσα στα δάκρυα τους
Εκεί, που όλα έχουν τάξη και ομορφιά
χλιδή, ηρεμία και ηδονή.

Αστραφτερά έπιπλα
στιλβωμένα απο το χρόνο
θα στολίζουν την κάμαρα μας
Τα πιο σπάνια λουλούδια
θα αναμείξουν την μυρωδιά τους
με τις ασαφείς κεχριμπαρένιες νότες
Τα διακοσμημένα ταβάνια
οι βαθιοί καθρέφτες
με την ανατολίτικη λαμπρότητα
ολα θα μιλούν
μυστικά μες στην ψυχή
στην γλυκιά μητρική τους γλώσσα
Εκεί, που όλα έχουν τάξη και ομορφιά
χλιδή, ηρεμία και ηδονή.

Κοίταξε πάνω στα κανάλια
που αναπαύονται αυτά τα πλοία
με την περιπλανώμενη διάθεση
Είναι εδώ για να ικανοποιήσουν
κάθε επιθυμία σου
φτάνοντας από την άκρη του κόσμου
Οι ήλιοι όταν βασιλεύουν
ντύνουν τα χωράφια, τα κανάλια
ολόκληρη την πόλη
με υακίνθους και χρυσάφι
Ο κόσμος αποκοιμιέται
σε ένα ζεστό φως
Εκεί, που όλα έχουν τάξη και ομορφιά
χλιδή, ηρεμία και ηδονή.

Charles Baudelaire

 

Κιβωτός του Νώε

Ήταν κι η επανάσταση
πέρα από κάθε κίνητρο
μια ιδεώδης διέξοδος.

Τόσες ζητωκραυγές
τόσα όνειρα
τόσες αστραπές
πού να χωρέσουν.

Ύστερα από την καταστολή
οι θλιβεροί επιζώντες
είκοσι χρόνια περιφέρουν
τα λείψανα της πυρκαγιάς.

   Κι αναλογίζονται με κάποιο φθόνο
   τις αναλλοίωτες μορφές Εκείνων
   που έπεσαν σε μιαν ακμή.

( Κλείτος Κύρου )

 

"έλα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά
να σου δώσω απόγνωση να μην είσαι ζώο
να μου δώσεις δύναμη να μην είμαι ράκος
να σου δώσω συντριβή να μην είσαι μούτρο
να μου δώσης χόβολη να μην ξεπαγιάσω
κι ύστερα να πέσω με κατάνυξη στα πόδια σου
για να μάθεις πια να μην κλοτσάς"
Ν.Χ.

 

"Άνοιξε το στήθος μου,
βγήκαν πεταλούδες
από το κέντρο του.
Πόσο καιρό μεγάλωναν
αυτά τα σκουλήκια
στο στέρνο μου;"
B.S.

 

Υπέροχο

 

Ὅταν τὶς νύχτες τριγυρνῶ στὴ μοναξιά μου, ψάχνω μέσ᾿ σὲ χιλιάδες πρόσωπα νὰ βρῶ
ἐκεῖνο τὸ τρεμούλιασμα στὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ σου.
Ἂν ἔστω κι ἕνας μόνο ἀπηχοῦσε
κάτι ἀπ᾿ τὴ δική σου ὀμορφιά,
θὰ τοῦ ῾λεγα: -«Λοιπόν, τί περιμένεις;
μὲ τὰ καρφιὰ τῶν παπουτσιῶν σου κάρφωσέ με».
καὶ δὲ θὰ καρτεροῦσα πιὰ γλυκὸ φιλὶ
οὔτε μία τρυφερὴ περίπτυξη."
Ν.Χ.