Ποιήματα

Μακριά

Και έτσι βρέθηκα σ’ αυτή την πόλη·
μακριά απ’ ό,τι αγάπησα,
μακριά απ’ ό,τι γύρεψα,
μακριά –
σε πολυκατοικίες μέσα.
Η μέρα είναι δύσκολη εδώ,
κι η νύχτα πάντα μια ποινή
καθώς στο μαξιλάρι σου θυμάσαι.
Όσο για την αυγή
ανύπαρκτη.

Χ. Λάσκαρης

 

«Όπως οι γάτες»

«Όπως οι γάτες όταν αρρωσταίνουν
κουρνιάζουν στις πιο απόμερες γωνιές
όσο μονάχες τους να γιάνουν
έτσι κι εγώ σʼ αυτή την κόχη θʼ απομείνω
όσο να πάψει το αίμα μου σε κάθε χτύπο
υπόγεια να σχηματίζει τʼ όνομά σου.»

Τίτος Πατρίκιος

 

Σ' αποχτησα

Σ’ είδα απ’ τ’ αμπέλια ν’ ανεβαίνεις
τα κλήματα περίπαθα μπλεγμένα στις ακτίνες σου –
σ’ είδα από τα νερά τα κύματα να σε φθονούνε,
από της φυλακής το παραθύρι σου φώναξα το χαίρε,
από τους ώμους του έρωτα κι ανάμεσα από τα φιλιά,
πάνω από τους καπνούς της μάχης.

Στ’ αλήθεια ευτύχησα γιατί δεν έγινα
δούλος κι αφέντης κανενός,
σ’ απόκτησα ξέροντας πως ανήκεις
σ’ όλα τα μάτια που σε βλέπουν.

Θεοδωρου

 

Καλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο ακολουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να 'ναι!

Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης Λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση·
μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει,
αν στάξει γι' αυτές δάκρυ, όθε αγαπάνε.

Κι αν πιουν θολό νερό, ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδι απ' ασφοδίλι,
πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται.

Α δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν·
θέλουν – μα σε βολεί να λησμονήσουν.

Λ.Μαβίλης, Λήθη

 

Δεν κλαίω.
Αυτό που βλέπεις στα μάτια
είναι υγρασία
στα τοιχώματα του σώματος.

Το ζεστό μέσα.
Το παγωμένο έξω.

Η διαφορά θερμοκρασίας τους·
τι απρόσεχτη σκευή
ο χαρακτήρας μου.


Α. Βουτσινά, Κακή μόνωση

 

i like my body when it is with your
body. It is so quite new a thing.
Muscles better and nerves more.
i like your body. i like what it does,
i like its hows. i like to feel the spine
of your body and its bones,and the trembling
-firm-smooth ness and which i will
again and again and again
kiss, i like kissing this and that of you,
i like, slowly stroking the,shocking fuzz
of your electric furr,and what-is-it comes
over parting flesh….And eyes big love-crumbs,

and possibly i like the thrill
of under me you so quite new


E.E. Cummings, I like my body when it is with your

 

Διαβάζοντας απ’ το τέλος –ανάποδα–προς την αρχή –κατάντικρυ– την αλήθεια μαστορεύουμε ανέκαθεν το μέγα ψεύδος.
Μια βάρκα πεθαμένη στης ερημιάς τ’ ακρογιάλι
(τα θλιβερά της κόκαλα).
Μάθε το σύγνεφο –: ποτέ του δεν αντιτάχτηκε στην αιθρία
κ’ η καταφρόνια της αιωνιότητας
από μόνη της οδηγεί στο πράγματι αιώνιο.
Στροβιλίζομαι ανάμεσα σε στυφά φθινόπωρα
ερεθίζοντας μια βλακώδη ανάσταση.
Τα μούσκλα δεν τά ’χα πει κάποτε ποιήματα ελάσσονα του φυτικού βασιλείου;
Τά ’χα πει κάποτε μα σήμερα τη σβήνω την αράδα.
Όνομα μέσ’ στο στήθος δεν υπάρχει.
Κι όμως το σώμα της φωτιάς ανεμοσάλευτο
με φλόγες λουλουδίζοντας
αναταράζει τα συμβαίνοντα κι αυτά συγκλονίζουν ένα παράξενο σύνολο που δε βρίσκει ανάδοχο.
Στα μάτια μας του παγωνιού το άλλοθι:
η φλύαρη ουρά του χασμουρήθηκε.
Στίχοι και στίχοι – λαμπυρίθρες στ’ ουρανού το κάρβουνο.
Βλέπεις; Ο έρωτας του ήλιου με τη νύχτα: το φεγγάρι τουμπανιάζει το αίνιγμα.
Υπάρχει άραγε σχέση ευγνωμοσύνης ανάμεσα στη χαρμόσυνη μέλισσα και σε ένα λουλούδι;
Παρωδία της άχραντης διάρκειας ο χρόνος
κορσέδες τα δευτερόλεπτα.

Καρούζος

 

Γαλήνεψε η ψυχή
κι έμεινα ξάγρυπνη,
να δω τον ήλιο ν’ ανατέλλει.

 

 

Στην αγκαλιά σου

Μέσα στην αγκαλιά σου
μέσα στην αγκαλιά μου
μέσα στα απαλά σεντόνια
μέσα στη νύχτα
τρυφεροί
ξεχασμένοι
παθιασμένοι
ανάμεσα στους ίσκιους
ανάμεσα στις ώρες
ανάμεσα
στο πριν και το μετά.

Ι. Βιλαρινιο

 

 

Υστερόγραφα

Μες στην καρδιά μου ακούγεται ένα ποίημα.
Αντηχεί, σ’ όλο μου το σώμα η μουσική του
κι όταν είμαι απαυδισμένος μου δίνει φτερά,
μου ψιθυρίζει «όπου να ’ναι ξημερώνει. Να!»
όταν γίνεται η νύχτα αιωνιότης.

Ποτέ δεν το ’γραψα.
Δεν μπόρεσα να κάνω συλλαβές, τους στίχους του και λέξεις.
Να γράφω μουσική δεν ξέρω,

και σκέφτομαι συχνά
πως αν το γράψω κάποτε
θα ’ναι για να πεθάνω.
Γιατί, μετά δεν θ’ απομένει
τίποτα πια να πω.

Σ. Βαβουρης

 

I reached up into the top of the closet
and took out a pair of blue panties
and showed them to her and
asked "are these yours?"
and she looked and said,
"no, those belong to a dog."

She left after that and I haven't seen
her since. She's not at her place.
I keep going there, leaving notes stuck
into the door. I go back and the notes
are still there.
I take the Maltese cross
cut it down from my car mirror, tie it
to her doorknob with a shoelace, leave
a book of poems.
when I go back the next night everything
is still there.

I keep searching the streets for that
blood-wine battleship she drives
with a weak battery, and the doors
hanging from broken hinges.

I drive around the streets
an inch away from weeping,
ashamed of my sentimentality and
possible love.

A confused old man driving in the rain
wondering where the good luck
went.



Bukowski,C. I made a mistake

 

Some men never think of it.
You did. You’d come along
And say you’d nearly brought me flowers
But something had gone wrong. The shop was closed. Or you had doubts –
The sort that minds like ours
Dream up incessantly. You thought
I might not want your flowers. It made me smile and hug you then.
Now I can only smile.
But, look, the flowers you nearly brought
Have lasted all this while.


Cope,W. Flowers