Ποιήματα

Απάντηση: Ποιήματα

 

Απάντηση: Ποιήματα

 

Απάντηση: Ποιήματα

 

Απάντηση: Ποιήματα

The trouble with snowmen
by Roger McGough

'The trouble with snowmen,'
Said my father one year
'They are no sooner made
than they just disappear.

I'll build you a snowman
And I'll build it to last
Add sand and cement
And then have it cast.

And so every winter,'
He went on to explain
'You shall have a snowman
Be it sunshine or rain.'

And that snowman still stands
Though my father is gone
Out there in the garden
Like an unmarked gravestone.

Staring up at the house
Gross and misshapen
As if waiting for something
Bad to happen.

For as the years pass
And I grow older
When summers seem short
And winters colder.

The snowmen I envy
As I watch children play
Are the ones that are made
And then fade away.

 

Απάντηση: Ποιήματα

Το έγραψα για μια γυναίκα που τότε εξουσίαζε την ψυχή μου :

Σε σκέφτηκα ξεπλυμένη από φως εκτυφλωτικό
Να αιωρείσαι, στη μέση, σε θάλασσα υδραργύρου
Αναπηδούσαν σπίθες οξυγόνου και χαράκωναν τα μάτια
Στριγγλιά υπέρηχων, αυτών που γδέρνουν μα δεν ακούς
Ρότα στης Σειρήνας την ηλεκτρική χώρα, αμείλικτη
Ρίγησα, χορδή σάρκας δέσμιας ολόρθα.​

 

Απάντηση: Ποιήματα

Του μυστήριου ανασήκωσε την πέτρα
και μη σκιαχτείς το δάγκωμα του αστρίτα.
Το τι ΄ναι η αλήθεια αδιάκοπα αναζήτα
και ιδές αν είναι, ως λεν, ψυχοπονέτρα.

Μία μία τες σαγιτιές του πόνου μέτρα
και άγρυπνος τες πληγές που ανοίγουν κοίτα
μηνύτρα φτάνει η καθεμιά σαγίτα
απ΄ της άσπλαχνης Μοίρας τη φαρέτρα.

Και α βρεις που ο Πόνος είναι η μόνη Αλήθεια,
τότες απ΄ τ΄ αντριωμένα σου τα στήθια
την ταπεινότη γδύσου της ορφάνιας.

Στης Ομορφιάς, στης Δύναμης τη γλύκα,
με αλαλητό χαράς και περηφάνειας
γίνε Θεός σου και τη Μοίρα νίκα.-

"Υπεράνθρωπος"
του Λορέντζου Μαβίλη (1860-1912)

 

Απάντηση: Ποιήματα

"Θέλω να πεθάνω σα νέος"
Roger McGough
και για τη μετάφραση, Δοκχάρτιος


Θέλω να πεθάνω σα νέος
Όχι καθαρά σεντόνια και παπάδες,
Όχι θάνατο ειρηνικό, με λαχανιασμένα
Τελευταία διάσημα λόγια.

Όταν είμαι εβδομηντατριών,
Και πάντα σε καλή διάθεση,
Αφήστε να με κόψει ένα κόκκινο σπορ αυτοκίνητο
Καθώς γυρνάω
Από ένα ολονύχτιο πάρτι.

Ή όταν γίνω ενενήντα ένα
Με κάτασπρα μαλλιά
Καθισμένος στην καρέκλα του κουρέα,
Μακάρι να μου την πέσουν αντίπαλοι γκάνγκστερ
Και να με γεμίσουν κουμπότρυπες.

Ή αφού κλείσω τα εκατόν τέσσερα
(ανήμερα που θα μου απαγορεύσουν την είσοδο στο Cavern)
Μακάρι η ερωμένη μου
Να με βρεί στο κρεβάτι με την κόρη της
Και φοβούμενη για την ασφάλεια του γιου της
Να με κόψει σε διακόσια κομμάτια
Και να τα πετάξει όλα εκτός από ένα.

Θέλω να πεθάνω σα νέος,
Όχι ένα θάνατο με αναμάρτητα κεριά
Με αγγέλους να ρίχνουν την αυλαία
Και τους ανθρώπους να λένε
«Μακάρι να πεθάνω κι εγώ έτσι.»

 

Απάντηση: Ποιήματα

Πολύ σπλατεριά και με καλό νόημα. Σίγουρα ο συγγραφέας ήθελε ένα θεαματικό Θάνατο..Εκτός αυτού μου φαίνετε οτι ήθελε πολύ να τιμωρίσει τους οδηγούς σπόρ αυτοκινήτων, τους κουρείς και την κόρη της ερωμένης του.. 

 

Απάντηση: Ποιήματα

Aucun mot n'est trop grand trop fou quand c'est pour elle
je lui songe une robe en nuages filés
et je rendrai jaloux les anges de ses ailes
de ses bijoux les hirondelles
sur la terre les fleurs se croiront exilées.

{Aragon, αφιερωμένο στη γυναίκα του, νομίζω}

{Αν δεν απατώμαι, τους Έλληνες τους ψιλο-εξαντλήσατε ήδη... Ειδική μνεία στον Incomplete, douze points, άριστα, μπράβο!}

 

Απάντηση: Ποιήματα

Ε όχι δα! οκ απλά έχει κυρίως έλληνες - όχι εξαντλήθηκε η ελληνική ποίηση σε λίγες σελίδες

Καλημέρα και ευχαριστώ για τους ωραίους (γαλλικούς) στίχους σας.

 

Απάντηση: Ποιήματα

Καλημέρα!  

Ίσως έπρεπε να πω ότι εξαντλήθηκαν τα δικά μου γούστα. Έχετε δίκιο. Ma faute.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: οι στίχοι είναι του Aragon ... εγώ είμαι της πρόζας.

 

Απάντηση: Ποιήματα

Να ήμουνα ο ήλιος
Το κορμί σου να καίω στ’ ακρογιάλι…
Να ήμουνα ο Βοριάς
Τυραννικά να παίζω στο πρόσωπό σου…
Να ήμουνα κρασί
Φωτιά να βάζω στο αίμα σου,
Χίλιες τρελές ιδέες στο μυαλό σου.
Να ήμουνα ο Έρωτας
Απ’ την φαρέτρα με τον πόνο
Με τις σαϊτες τις να σε πληγώνω
Να ήμουνα αόρατος
Πλάι σου να μ’αναζητάς ανύπαρκτο,
Ελεύθερο από εξαρτήσεις.
Να ήμουνα…
Μπορεί και να ‘μαι…
Σ’έχω ανάγκη