Ποιήματα

Απάντηση: Ποιήματα

Απρόσμενα χτες βράδυ
εμφανίστηκε ο Εραστής.

Είπα στην νύχτα
"Μην του πεις τα μυστικά μου"
Κι η νύχτα απάντησε
"Ξέρει τα πάντα,
τι μυστικά να κρύψει το σκοτάδι απ' το φως;"


Τζελαλαντίν Ρουμί
Ιδρυτής του τάγματος των Ιπτάμενων Δερβίσηδων και ένας από τους κορυφαίους μυστικιστικούς ποιητές της Ανατολής.

Η λογοτεχνική και θρησκευτική ζωή του Ρουμί σφραγίζεται ανεξίτηλα από την έλξη για την αινιγματική προσωπικότητα του Σαμς-ι-Ταμπρίζ, ενός σούφι από την Ταυρίδα. Ο τραχύς και παράξενος αυτός πέρσης Σούφι, μέσα από την αγάπη που θα νιώσει γι’ αυτόν ο Ρουμί, θα τον κάνει να βιώσει τον αόρατο κόσμο που αναζητούσε και να αντικρύσει το πρόσωπο του Αγαπημένου. Και όταν ο Σαμς θα χαθεί για πάντα από τη ζωή του, ο σοφός Μεβλάνα θα λιώσει, θα μετατραπεί σε μια στροβιλιζόμενη φωτιά και μέσα σε εκστατική παραφορά θα καταγράψει τον αποκαλυπτικό του έρωτα για τον Αγαπημένο σε χιλιάδες στίχους που θα τον αναδείξουν ως τον μεγαλύτερο μυστικιστικό ποιητή της Ανατολής και θα καταυγάσουν το δρόμο.

Το δρόμο προς την ένωση με ότι αποκαλούμε Θεό.
Το δρόμο της γνώσης του εαυτού. Της αδιαίρετης ενότητάς τους.
Το δρόμο της καρδιάς.
Το δρόμο της Αγάπης

* * *

Τ' άνθη που φυτεύω χωρίς εσένα
γίνονται αγκάθια.
Το παγώνι που αντικρίζω
γίνεται φίδι.
Παίζω την ραμπάτ
θόρυβος μόνον.
Πηγαίνω στον έβδομο ουρανό
και είναι η κόλαση.

* * *

Χτες βράδυ βρισκόταν μέσα στο πλήθος
και δεν μπορούσα να τον αγκαλιάσω φανερά.
Ακούμπησα λοιπόν το πρόσωπό μου στο δικό του
κι έκανα πως του ψιθυρίζω ένα μυστικό στ' αυτί.

* * *

Αν πεθάνω, ξαπλώστε με δίπλα στον αγαπημένο.

Αν με κοιτάξει - μην ξαφνιαστείτε.
Αν με φιλήσει στα χείλη - μην ξαφνιαστείτε.
Αν ανοίξω τα μάτια μου και χαμογελάσω - μην ξαφνιαστεί

 

Απάντηση: Οδυσσέας Ελύτης, Το μονόγραμμα (1971 & 1972)

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ’ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ’ακούς
Το χαμένο μου το αίμα και το μυτερό, μ’ακούς
Μαχαίρι
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ’ακούς

Είμ’εγώ, μ’ακούς
Σ’αγαπώ, μ’ακούς ​

---------- Post added at 14:30 ---------- Previous post was at 14:27 ----------

 

 

Απάντηση: Ποιήματα

Επειδή παρατήρησα ότι το μονόγραμμα είναι και δικό σας αγαπημένο ποίημα σας δίνω να απολαύσετε τα παρακάτω αποσπάσματα (η οπτικοποίηση δική μου, ελπίζω να σας αρέσουν)  

 

Απάντηση: Οδυσσέας Ελύτης, Ο μικρός ναυτίλος (1985)

Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.

 

Απάντηση: Ποιήματα

Αγαπητέ μου Fanshawe δεν νομίζω να υπάρχει καμία παρεξήγηση. Προσωπική σου άποψη κατέθεσες και σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλοι που θα την ενστερνίζονται, όπως θα υπάρχουν και πολλοί που θα πιστεύουν το αντίθετο, δεν είναι κακό..
Εγώ πάλι από πλευράς μου το θεωρώ ένα ιδιαίτερα ερωτικό ποίημα που με αγγίζει πραγματικά. Εξάλλου στην τέχνη αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία, το τι σε σε αγγίζει...


Αδυναμίες

Εσύ δεν είχες καμία
Εγώ είχα μία:
Αγαπούσα

Μπέρτολτ Μπρεχτ

 

Οδυσσέας Ελύτης

Κοιμάται πιο βαθιά κείνος που έχει περιβραχεί
απ' την Ιστορία
Μπρος μ' ένα σπίρτο ας την ανάψεις σαν οινόπνευμα
Ποίηση μόνον είναι
Κείνο που απομένει.
Ποίηση. Δίκαιη και ουσιαστική κι ευθεία
Όπως μπορεί και να τη φαντασθήκαν οι πρωτόπλαστοι
Δίκαιη στα στυφά του κήπου και στο ρολόι αλάθητη.

 

Απάντηση: Ποιήματα

Nα σου γλείψω τα χέρια, να σου γλείψω τα πόδια -
η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή.
Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι εσύ τον έρωτα.
Δεν είναι μόνο μούσκεμα χειλιών,
φυτέματα αγκαλιασμάτων στις μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριά σπασμών.
Είναι προπάντων επαλήθευση της μοναξιάς μας,
όταν επιχειρούμε να κουρνιάσουμε σε δυσκολοκατάχτητο κορμί.

(Έρωτας, Ν.Χριστιανόπουλος)

 

Je te donne ces vers afin que si mon nom
Aborde heureusement aux époques lointaines,
Et fait rêver un soir les cervelles humaines,
Vaisseau favorisé par un grand aquilon
[...]

Je te donne ces vers afin que si mon nom
Charles Baudelaire

 

Απάντηση: Ποιήματα

Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.
Μπορεί απ' έξω εκεί να στέκει
ένα δέντρο, ένα δάσος,
ένας κήπος,
ή μια πόλη μαγική.

Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.
Μπορεί να είναι το σκυλί που ψαχουλεύει.
Μπορεί να δεις κάποια μορφή,
ή ένα μάτι,
ή την εικόνα
μιας εικόνας.

Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.
Αν είναι η καταχνιά
θα καθαρίσει.

Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.
Κι αν είναι μόνο η σκοτεινιά
που θορυβεί
κι αν είναι μόνο
κούφιος άνεμος
κι αν
τίποτα
δεν είναι
έξω εκεί,
πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.

Τουλάχιστο
θα γίνει
κάποιο
ρεύμα.

Miroslav Holub

 

Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία
κι ενώ μεν απ’ τα πέρατα με ακούς,
η φωνή μου εμένα δεν σε φτάνει.
Μου φαίνεται ακόμα ότι τα μάτια μου σε σκεπάζουν πετώντας
κι ότι ένα φιλί, μου φαίνεται,
στα χείλη σου τη σφαγίδα του βάνει.
Κι όπως τα πράγματα όλα ποτισμένα είναι από την ψυχή μου,
έτσι αναδύεσαι κι εσύ μέσ’ απ’ τα πράγματα,
ποτισμένη απ’ τη δική μου ψυχή.
Του ονείρου πεταλούδα, της ψυχής μου εσύ της μοιάζεις έτσι,
σαν όπως μοιάζεις και στη λέξη μελαγχολία, καθώς ηχεί.
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενητειά.
Κι άμα κλαις μου αρέσεις,
απ’ την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ.
Κι ενώ μεν απ’ τα πέρατα με ακούς,
η φωνή μου εμένα δεν μπορεί να σ’ αγγίξει:
Άσε με τώρα να βυθιστώ κι εγώ σωπαίνοντας
μες τη δική σου σιωπή.
Άσε με τώρα να σου μιλήσω κι εγώ με τη σιωπή
τη δικιά σου
που είναι απέρριτη σα δαχτυλίδι αρραβώνων
και που λάμπει σαν αστραπή.
Είσαι όμοια με την νύχτα, αγάπη μου,
η νύχτα που κατηφορίζει έναστρη.
Απόμακρη και τοσηδά και απ’ τα αστέρια φτιαγμένη
είναι η δικιά σου σιωπή.
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία.
Μακρινή κι απαρηγόρητη, σα να σε σκέπασε χώμα.
Μια λέξη μόνο αν πεις, ένα χαμόγελο – μου αρκεί
για να πανηγυρίσω που είσαι εδώ κοντά μου ακόμα.​

Pablo Neruda

 

Απάντηση: Re: Ποιήματα

  όμορφο!

 

Απάντηση: Ποιήματα

Άκουγε όταν μιλάς

Μη λες πολύ συχνά ότι έχει δίκιο δάσκαλε!
Άσε να το δουν κ’ οι μαθητές!
Μην πιέζεις πολύ την αλήθεια,
Δεν το αντέχει.
Άκουγε όταν μιλάς!

Μπέρτολτ Μπρέχτ

...................

Χρειάζονται πολλά τον κόσμο να αλλάξεις:
Οργή κι επιμονή. Γνώση κι αγανάκτηση.
Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά.
Ψυχρή υπομονή κι ατελείωτη καρτερία.
Κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου.
Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πως
την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε.

Μπέρτολτ Μπρέχτ
(Από το θεατρικό έργο «Η απόφαση» 1930)