Ποιήματα

Απάντηση: Ποιήματα

Cradle song
by William Blake

Sleep, sleep, beauty bright,
Dreaming in the joys of night;
Sleep, sleep; in thy sleep
Little sorrows sit and weep.

Sweet babe, in thy face
Soft desires I can trace,
Secret joys and secret smiles,
Little pretty infant wiles.

As thy softest limbs I feel
Smiles as of the morning steal
O'er thy cheek, and o'er thy breast
Where thy little heart doth rest.

O the cunning wiles that creep
In thy little heart asleep!
When thy little heart doth wake,
Then the dreadful night shall break.

 

The People Look Like Flowers At Last

I sit here
drunk now.
I am
a series of
small victories
and large defeats
and I am as
amazed
as any other
that
I have gotten
from there to
here
without committing murder
or being
murdered;
without
having ended up in the
madhouse.

As I drink alone
again tonight
my soul despite all the past
agony
thanks all the gods
who were not
there
for me
then.

Charles Bukowski
The People Look Like Flowers At Last
​

 

Περί του ηδονισμού

Η ομορφιά με κάνει ανίκανη. Δεν με νοιάζει το γιατί, το μόνο που θέλω είναι να φύγω. Όταν κοιτάζω την πόλη του Παρισιού λαχταράω να τυλίξω τα πόδια μου γύρω της. Όταν σε παρατηρώ να χορεύεις υπάρχει μια άκαρδη απεραντοσύνη που μοιάζει με ναυτικό σε απάνεμη θάλασσα. Επιθυμίες στρογγυλές σαν ροδάκινα ανθίζουν μέσα μου όλη νύχτα˙ δεν συλλέγω πια ότι πέφτει.

Anne Carson

 

Απάντηση: Ποιήματα

Έλα κοντά μου , δεν είμαι η φωτιά.
Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια.
Τις πνίγουν οι νεροποντές.
Τις κυνηγούν οι βοριάδες.
Δεν είμαι , δεν είμαι η φωτιά.

Έλα κοντά μου δεν είμαι άνεμος.
Τους άνεμους τους κόβουν τα βουνά.
Τους βουβαίνουν τα λιοπύρια.
Τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί.
Δεν είμαι, δεν είμαι ο άνεμος.

Εγώ δεν είμαι παρά ένας στρατολάτης
ένας αποσταμένος περπατητής
που ακούμπησε στη ρίζα μιας ελιάς
ν' ακούσει το τραγούδι των γρύλων.
Κι αν θέλεις , έλα να τ' ακούσουμε μαζί.
ΕΡΩΤΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ-ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ

 

Take this kiss upon the brow!
And, in parting from you now,
Thus much let me avow-
You are not wrong, who deem
That my days have been a dream;
Yet if hope has flown away
In a night, or in a day,
In a vision, or in none,
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream.

I stand amid the roar
Of a surf-tormented shore,
And I hold within my hand
Grains of the golden sand-
How few! yet how they creep
Through my fingers to the deep,
While I weep- while I weep!
O God! can I not grasp
Them with a tighter clasp?
O God! can I not save
One from the pitiless wave?
Is all that we see or seem
But a dream within a dream?

A Dream Within A Dream
~ Edgar Allan Poe

 

Continuing to Live

Continuing to Live

Continuing to live - that is, repeat
A habit formed to get necessaries -
Is nearly always losing, or going without.
It varies.

This loss of interest, hair, and enterprise -
Ah, if the game were poker, yes,
You might discard them, draw a full house!
But it's chess.

And once you have walked the length of your mind, what
You command is clear as a lading-list.
Anything else must not, for you, be thought
To exist.

And what's the profit? Only that, in time,
We half-identify the blind impress
All our behavings bear, may trace it home.
But to confess,

On that green evening when our death begins,
Just what it was, is hardly satisfying,
Since it applied only to one man once,
And that one dying.

Philip Larkin

 

Απάντηση: Ποιήματα

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι' αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ' έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.

Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάη
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο
να παίζει, να πονάη,
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.

Γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες
και μου άπλωσες τα χέρια
κ' είχες μέσα στα μάτια σου το θάμπωμα
- μια αγάπη πλέρια,
γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι' αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ' ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.

Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα,
γι' αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ' αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ' έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ' αγάπησες.

Μαρία Πολυδούρη - Γιατί μ'αγάπησες

 

doubt thou the stars are fire,
doubt that the sun doth move,
doubt truth to be a liar,
But never doubt my love..
amlet act ii, sceen 2

 

Απάντηση: Ποιήματα

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ (1953)
Σπασμένες μέσα μου εικόνες ανταπόκρισης,
ρήμαγμα μέσα σε ξένες αγκαλιές,
απελπισμένο κρέμασμα από λαγόνια ξένα.
Πέσιμο εκεί που μοναχά η μοναξιά οδηγεί:
να υποτάξω ακόμη και το πνεύμα μου,
να το προσφέρω σαν την έσχατη υποταγή.

ΒΡΟΧΟΣ
Τώρα που σ' έχω διαγράψει απ' την καρδιά μου,
ξαναγυρνάς όλο και πιο πολύ επίμονα,
όλο και πιο πολύ τυραννικά.
Δεν έχουν έλεος τα μάτια σου για μένα,
δεν έχουν τρυφερότητα τα λόγια σου,
τα δάχτυλά σου έγιναν τώρα πιο σκληρά,
έγιναν πιο κατάλληλα για το λαιμό μου.




ΕΡΩΤΑΣ
Να σου γλείψω τα χέρια, να σου γλείψω τα πόδια –
η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή.
Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι εσύ τον έρωτα.
Δεν είναι μόνο μούσκεμα χειλιών,
φυτέματα αγκαλιασμάτων στις μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριά σπασμών.
Είναι προπάντων επαλήθευση της μοναξιάς μας,
όταν επιχειρούμε να κουρνιάσουμε σε δυσκολοκατάχτητο κορμί.




Ντινος Χριστιανοπουλος

 

Hikmet

Αυτά που έγραψα για μας είναι όλα ψέματα
είναι η νοσταλγία μου
που μεγάλωσε πάνω σε απλησίαστο κλωνάρι
είναι η δίψα μου
που βγήκε απ' το πηγάδι των ονείρων μου
είναι η εικόνα...
ζωγραφισμένη πάνω σε ηλιαχτίδα
αυτά που έγραψα για μας είναι όλα αλήθεια
είναι η χάρη σου
καλάθι γεμάτο φρούτα που χύθηκαν στο γρασίδι
είναι η απουσία σου
σαν γίνομαι το τελευταίο φως
στη μακρινή γωνιά του δρόμου
είναι η ζήλια μου
όταν τη νύχτα τρέχω
ανάμεσα στα τρένα με δεμένα τα μάτια
είναι η ευτυχία μου
ποτάμι ηλιολουστο που στο φράγμα εισβάλλει
αυτά που έγραψα για μας είναι όλα ψέματα
αυτά που έγραψα για μας είναι όλα αλήθεια.

 

Απάντηση: Ποιήματα

Αφηρημένη τέχνη είν' η γλυκιά μορφή σου
το είναι σου κορνίζα μοντέρνας ζωγραφιάς
στον πίνακα το πρόσωπο, το σώμα κι η ψυχή σου,
για φόντο τα ιδανικά κι αίσθημα ανθρωπιάς

Το πρόσωπό σου έχει χρώματα πικραμένα
το γέλιο σου βαμμένο έντονα, σαν το φως,
οι πινελιές τα μάτια σου τα 'βαψαν λυπημένα
και η καρδιά σου ζοφερή σα σκούρος ουρανός.

Ποια να 'σαι όμως δε μπορώ να σε υλοποιήσω
για μένα είσαι φάντασμα μιλάμε με τη σκέψη
σε έπλασα μέσα στο νου για να σε τραγουδήσω,
μα ξαφνικά μελαγχολώ, στ' όνειρο έχω πιστέψει,
γέμισα το ποτήρι μου, φοβήθηκα,
ψάχνω να βρω το κάδρο μήπως πέσει
κι όλη η χαρά μου έγινε... σύννεφο πριν να βρέξει.
ΦΑΝΤΑΣΙΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΑΡΑΣ

 

Απάντηση: Ποιήματα

Και όταν γίναμε Άνοιξη
φούσκωναν οι φλέβες σου
κι εγώ δεν είχα ρίζες
ούτε φύλαξα τους σπόρους

Και μετά που γίναμε ο τρόπος
ο βαθύς κόκκινος
στη φωλιά -θυμάσαι
που λατρεύαμε το εφήμερο

Και με φίλησες στη γωνία των χειλιών μου
δεν σε ξάφνιασε που δεν απόρησα
μόνο οι πεταλούδες!
σαν εραστές -τί

Και στη θάλασσα
που χορεύαμε
σου είπα για τα κύματα
-ποιά κύματα;
-μη κοιτάζεις μέσα μου

Και όταν η άμμος έγινε σκούρη
άγγιξες τη γωνία του ματιού μου
έγιναν όλα μέσ' από σένα
κι έμεινα εγώ έξω από μένα

Και μου ρούφηξες το άνω χείλος
γύρισα προς εσένα
μ' εκείνο το τρόπο
εκείνο
και δεν ήσουν εκεί

Κι όταν τα φιλιά μας έγιναν φιλί
χάθηκα στις γραμμές της παλάμης σου
αυστηρέ -μελένια μου
ξύπνα
της αριστερής

Και όταν καθίσαμε πάνω στο αστέρι
μου είπες ότι σ' αγαπάω
και ήρθε η νύχτα
και όλα τ' αστέρια έσβησαν