Ποιήματα

Youkali,
C'est le respect
De tous les Voeux échangés,
Youkali,
C'est le pays
Des beaux amours partagés,

C'est l'espérance
Qui est au coeur de tous les humains,
La délivrance
Que nous attendons tous pour demain,

Youkali,
C'est le pays de nos désirs,
Youkali,
C'est le bonheur
C'est le plaisir,

Mais c'est un rêve, une folie,
Il n'y a pas de Youkali!

Et la vie nous entrâine,
Lassante, quotidiene,
Mais la pauvre âme humaine,
Cherchant partout l'oubli,

A pour quitter la terre,
Su trouver le mystère
Où nos rêves se terrent
En quelque Youkali...

Youkali,
C'est le pays de nos désirs,
Youkali,
C'est le bonheur,
C'est le plaisir,

Youkali,
C'est la terre où l'on
Quitte tous les soucis,
C'est dans notre nuit,
Comme une éclaircie,
L'étoile qu'on suit,
C'est Youkali!


(Kurt Weill)

​

 

Την μια μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι -
οι όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφήνουν.

Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.
Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·
είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.
Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.

Μονοτονία-Κ.Καβάφης

- Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

- Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

- Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.

-Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαρυούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.

- Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

__

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

Περιμένοντας τους βαρβάρους-Κ.Καβάφης

 

somewhere i have never traveled, gladly beyond
any experience, your eyes have their silence:
in your most cruel gesture are things which enclose me,
or which i cannot touch because they are too near

your slightest look easily will unclose me
though i have closed myself as fingers,
you open always petal by petal myself as Spring opens
(touching skillfully, mysteriously) her first rose

or if your wish be to close me, i and
my life will shut very beautifully, suddenly,
as when the heart of this flower imagines
the snow carefully everywhere descending;

nothing which we are to perceive in this world equals
the power of your passionate intensity: whose texture
compels me with the colour of its countries,
rendering death and forever with each breathing

(i do not know what it is about you that closes
and opens; only something in me understands
the voice of your eyes is stronger than all closed roses)
nobody, not snow nor Spring, have ever touched me so deeply

(e e cummings, adapted for D.)

 

Η προθήκη του καπνοπωλείου

Κοντά σε μια κατάφωτη προθήκη
καπνοπωλείου εστέκονταν, ανάμεσα σ' άλλους πολλούς.
Τυχαίως τα βλέμματά των συναντήθηκαν,
και την παράνομην επιθυμία της σαρκός των
εξέφρασαν δειλά, διστακτικά.
Έπειτα, ολίγα βήματα στο πεζοδρόμιο ανήσυχα -
ως που εμειδίασαν, κ' ένευσαν ελαφρώς.

Και τότε πια το αμάξι το κλεισμένο...
το αισθητικό πλησίασμα των σωμάτων·
τα ενωμένα χέρια, τα ενωμένα χείλη.

Καβάφης Κωνσταντίνος

 

"Scars"

Rivers long wept run through my stony heart,
Cutting out its initials with every barrier broken;
And the child inside me can’t help but drown,
Lost in the murky depths of others’ insults and lies.
Every mark torn and scratched into the flesh of
The one who has failed everyone that matters,
And it is felt like an open wound,
Born to forever bleed,
Just like how the water continues to flow
Until it reaches the safety of the ocean.
The bandages are hard to hide underneath this fragile body,
Yet showing them means to degrade myself,
To be like the rocks that sink to the bottom
When you toss them into the depths.
It’s just another knot to hide.
When will I ever reach my ocean?

 

I was a child and she was a child,
In this kingdom by the sea;
But we loved with a love that was more than love-
I and my Annabel Lee;
With a love that the winged seraphs of heaven
Coveted her and me.

Απόσπασμα από το ποίημα Annabel Lee του Ε. Α. Poe
Αφιερωμένο στην Eri

 

Στίχοι των Lords Of Acid:

ABCDEFG
HIJKLMNOP
QRS
TUV
WX
Y and Z
Oh how happy you will be once I teach you my ABC

A is for asphyxiation you won't catch your breath
B is for the blindfold that keeps you dark as death
C is for your cockroach that I squash beneath my shoe,
while I watch you wiggle and laugh at you (ha ha)
D is for my dildo that you will learn to blow
E is for your enema, I control the flow
F is for my flogger, I whip you so violent
G is for the gag in place to keep your screaming silent
H is for humiliation that you must bear
I will imobilize you in my sexual lair
J is for your jizzy, jerking tendency
K for kisses
L for love, and licks you offer me
M is for the manacles imprisoned in your feet
N is for your nelly little nimby so sweet
O is for the O-rings holding you in place
P is for the persperation dripping down your face
Q is for the quirk I use to whip your eager ass
R is for restraints to make the magic last
S is for sweet suffering that only you will know
T is for the torment that keeps you on the go
U is for unbridaled lust that only I control,
as I claim for my own your body, mind and soul
V is for the vicious urge to struggle in vain,
while I tease and tantalize you and eroticise your pain
W is where the wily woman walks
X is for excruciating X rated talk
Y is your the yo yo I yank upon your string,
watch you yell and holler with all the pleasure that it brings
Z is for the zestfulness with which you will submit,

Now I've taught you every letter so remember all of it!

Twinkle twinkle little slut, now I spank your naughty butt
Once I've warmed it you will cry, and I'll wipe your teary eye
Don't forget the lessons learned or your rumpsticks will be burned.

A-B-C you and me
K-I-N-K spells S-E-X
ABC's of S-E-X
F-U-N spells K-I-N-K

Ba ba black sheep in my school,
you'll be shorn of all your wool,
a lesson in submission another in pain,
after graduation things will never be the same.
You'll become my grumbling fool,
drowning in a puddle of your own drool.

A-B-C you and me
ABCDEFG
HIJKLMNOP
QRS
TUV
WX
Y and Z
Oh how happy I will be, once I teach you the kinky ABC
A-B-C you and me
A-B-C you and me
A-B-C
(A-B-C)

 

PUTTING ON THE MAKEUP

The secret is having someone do it.

Someone trustworthy and detached
who makes your loose ends tight,
stacks you up against even odds.

Someone unquestioning and devoted
who takes the words you say,
turns them into fish and birds and stars.

Someone believable and demented
who shakes you up and out,
leaves the rest behind.

And you look just like you.


(Brian Gallagher, New York, 1981)

 

Tus pies – Pablo Neruda

Cuando no puedo mirar tu cara
miro tus pies.

Tus pies de hueso arqueado,
tus pequenos pies duros.

Yo se que te sostienen,
y que tu dulce peso
sobre ellos se levanta.

Tu cintura y tus pechos,
la duplicada purpura
de tus pezones,
la caja de tus ojos
que recien han volado,
tu ancha boca de fruta,
tu cabellera roja,
pequena torre mia.

Pero no amo tus pies
sino porque anduvieron
sobre la tierra y sobre
el viento y sobre el agua,
hasta que me encontraron.

 

Re: Tus pies – Pablo Neruda

Αν έχεις την καλωσύνη φρόντισε να είναι αναγνωρίσιμες οι λέξεις για να μην χάνεται ο ρυθμός της ποίησης.


​

 

Re: Tus pies – Pablo Neruda

Δεν αναγνωρίζονται οι τόνοι, συνεπώς τους αφαίρεσα.

 

Τι ακριβώς εννοείς;