Ποια τα λάθη μου, και τι να προσέχω στο BDSM?

Απάντηση: Ποια τα λάθη μου, και τι να προσέχω στο BDSM?

Το BDSM ειναι οι ανθρωποι που το απαρτιζουν. Αυτους να προσεχεις και αυτους να εμπιστευεσαι. Απο την αλλη μερια εχεις τον εαυτο σου. Η διαίσθησή σου ειναι ο μοναδικος οδηγος σου σε αυτο το ταξιδι. Αυτη θα σε κανει να αποφυγεις τα πιθανα λαθη και θα σε γεμισει εμπειρια σχετικα με τους ανθρωπους που εχεις γυρο σου.

 

Να μπλέκεις με λάθος ανθρώπους.
Λάθος επειδή δεν είναι για σένα την δεδομένη χρονική στιγμή.
Είναι άσχημο να μην ξέρει κανείς τι ανάγκες έχει κ' να βαδίζει στα τυφλά.
Ίσως ό,τι χειρότερο.

 

λίγη επιφυλακτικοκτητα δε βλάπτει.
αυτό που είσαι εσύ μπορεί να είσαι εσύ μπορεί να μη κάνει σε κάποιους ή και το ανίθετο. 

 

Απλό και ουσιαστικό .

 

Απάντηση: Ποια τα λάθη μου, και τι να προσέχω στο BDSM?

Εσεις εχετε κανει καποια λαθη, για τα οποια μετανιωσατε, η διορθωσατε εδω μεσα;

 

Κάθε βήμα που κάνει άτσαλα κάποιος είναι και ένα μάθημα , μία μικρή προειδοποίηση . Να προσέχει . Όχι να μην βαδίζει , αλλά στο πως …

 

Απάντηση: Ποια τα λάθη μου, και τι να προσέχω στο BDSM?

Ναι! Έχω κάνει και έχω πάρει μαθήματα με βοήθησαν να εξελιχτώ και να προχωρήσω πόνεσαν όμως πολύ και πονάνε.
Συγνώμη!

 

Re: Απάντηση: Ποια τα λάθη μου, και τι να προσέχω στο BDSM?

Μιλάς στον κάτοχο του ρεκόρ  Τώτα για το αν τα διόρθωσα....η επόμενη ερώτηση παρακαλώ.

Τίποτα δεν είναι απόλυτα λάθος και τίποτα κατηγορηματικά σωστό.Το μόνο που υπάρχει είναι η πορεία,ο δρόμος προς το άγνωστο.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ποια τα λάθη μου, και τι να προσέχω στο BDSM?

Ίσως αυτό να είναι ένα κοινό για τα νησιά, ίσως γενικότερα για τις μικρότερες κοινωνίες δεν ξέρω.
Εκείνο που ξέρω για μένα μέσα από τις προσωπικές μου εμπειρίες "βιασμού" σε μια ανάλογη κοινωνία, είναι πως κάποια στιγμή απλά έπαψαν να με αγγίζουν και να με πονάνε. Κάποια στιγμή κατόρθωσα μέσα απ΄αυτό που γίνομαι να αδιαφορώ και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής και αυθεντική προς την ουσία μου. Ποτέ δεν ταίριαξα και ποτέ δεν θα ταιριάξω μαζί τους και η μοναξιά που με βασάνιζε μετατράπηκε σε επιλεγμένη μοναχικότητα.

Όταν πρωτομπήκα στο χώρο σαν κυριαρχική(!) κατόρθωσα να αποφύγω πολλές κακοτοπιές γιατί ήμουν απίστευτα επιφυλακτική προς το τι δήλωνε ο καθένας, χωρίς όμως να έχω κλειστές τις πόρτες.
ΜΙλούσα με πολλούς, έκανα πολλές ερωτήσεις, γνώρισα πολύ κόσμο και διάβαζα τόσο που αν το έκανα στο πανεπηστήμειο θα είχα τις διακρίσεις να πέφτουν βροχή  

Από κει και πέρα απλά περίμενα. Τι? Εκείνο το καμπανάκι μέσα μου να βαρέσει όταν θα έρθει σ΄ επαφή με εκείνο που θα νιώσω πως είναι πραγματικά "δικό μου".