Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Δεν αναφέρθηκα καθόλου στην αναγκαιότητα που έχει η σκλάβα να μπει στην σχέση. Όπως και δεν υποστηρίζω πουθενά τον αυτόβουλο χαρακτήρα της παράδοσης. Μάλιστα αναφέρω στην προηγούμενη τοποθέτησή μου,

Επιπλέον, σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζω την κακομοιριά με την σκλαβιά – το ακριβώς αντίθετο λέω αν ξαναδιαβάσεις την τοποθέτησή μου.

Αυτό που λέω είναι ότι , δεν μπαίνει κάποιος σε μια τέτοια σχέση για ψυχοθεραπευτικούς λόγους - μπαίνει για να συνάψει την ίδια την σχέση.

Συν τοις άλλοις, θεωρώ πως το να συνάπτεις μια τέτοια σχέση βασιζόμενη σε τέτοιου είδους προκείμενες και βασισμένη σε μια σειρά από “για να” - για να λύσω τα προβλήματα που αντιμετωπίζω με την διαχείριση του βίου μου, για να ξεπεράσω τις φοβίες κ.ο.κ, είναι εξ' ορισμού εγωιστικό.

Ο Αφέντης σε μια σχέση Κυριαρχίας υποταγής δεν είναι το μέσο για να επιλύσει κάποιος τα προβλήματά του . Θεωρώ μια τέτοια τοποθέτηση ιδιαιτέρως προβληματική αλλά και προσβλητική για το ίδιο το πρόσωπο του Αφέντη. Δεν χρησιμοποιείς Εκείνον που σε αναλαμβάνει “για να”.

Ο Αφέντης σε μια τέτοια σχέση δεν είναι το μέσο, είναι ο σκοπός.

 

Νομίζω πως θα έπρεπε. Εγώ προσωπικά δεν κάνω χατίρια (η sapfw λέει κάτι αντίστοιχο στην υπογραφή της). Πρόκειται για αναγκαιότητα λοιπόν, βαθύτατη αναγκαιότητα. Υπό αυτή την έννοια, ο Αφέντης σαφώς και δεν είναι ο σκοπός, όπως μας λες εδώ πέρα, αλλά το μέσον. Οι απόψεις μας είναι εκ διαμέτρου αντίθετες σε αυτό. Δεν το κάνω για την ψυχή της μάνας μου, αλλά για μένα, για να μπορώ να ζω με νόημα, καλύτερα, με απόλαυση. Αυτό δεν με κάνει εγωπαθή, αλλά ειλικρινή. Πολύ ωμά ειλικρινή, αλλά διατείνομαι ότι καλό θα ήταν οι άνθρωποι να αντικρίζουν τον εαυτό τους με ωμή ειλικρίνεια, πότε πότε.

Ίσως να μην εννοούσες αυτό με το "να παραδώσεις τα κλειδιά της ζωής σου" σε κάποιον. Κάπου αναφέρεις ότι δεν είναι συναινετική η σχέση και αν πράγματι το εννοείς αυτό, θα καταλάβεις ότι αυτός ο κάποιος είναι διαρρήκτης, δεν τον προσκαλείς εσύ μέσα, γιατί απλά αυτό είναι αδύνατον. Για να μπει κάποιος μέσα στο μυαλό της σκλάβας, για να το ξεκλειδώσει, πρέπει να έχει κάποια ιδιαίτερα προσόντα, τα προσόντα Κ. Ίσως να ήταν απλά μία ατυχής έκφραση, αυτή η παράδοση των κλειδιών. Σε αυτή την περίπτωση, με χαρά μου βλέπω ότι συμφωνούμε σε αυτό το κομμάτι, δηλαδή ότι η παράδοση δεν έχει αυτόβουλο χαρακτήρα. Πράγμα που με φέρνει στην αρχική μου τοποθέτηση, όπου διαφώνησα με αυτό που έλεγες, για το άλλοθι της κακομοίρας που δεν τα κατάφερε να υποταχθεί, από κάποια αδυναμία της ας πούμε να το κάνει κλπ. Καταλαβαίνεις ελπίζω τί εννοεί ο MasterJp όταν μιλάει για την υποταγή ως αποτέλεσμα της διαχείρισης της υποτακτικότητας. Πρόκειται για ένα σχεδόν ολοσχερώς παθητικό φαινόμενο, από την πλευρά της σκλάβας. Γυρίζεις τα κατάλληλα κουμπιά και σου παίζει το τσα-τσα. Κάπως έτσι...

Καμία διαφωνία δεν υπήρξε επ' αυτού. Η διαφωνία μου έγκειται στον παθητικό χαρακτήρα ή μη της υποταγής. Η αναγκαιότητα του slavery αναφέρθηκε en passant, μια και είχα την ευκαιρία να ξεσκονίσω λίγο τα κείμενα του MasterJp.

Εννοείται. Είπαμε, είναι σχεδόν παθητική η διαδικασία της υποταγής.

Περί εγωισμού όμως, θα πω το εξής: είναι δεκτό πλέον ότι το γονίδιο είναι μόνο εγωιστικό, αμείλικτα εγωιστικό, λόγω του χαρακτηριστικού του να αγωνίζεται για την μακροβιότητα. Ακόμη και ο αλτρουισμός θεωρείται πλέον στρατηγική επιβίωσης.

Εδώ δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τον συχνά αμείλικτο εγωισμό της σκλάβας ή του σκλάβου, όπως τον ανέλυσε ο david stein στο έξοχο κείμενό του για τις Ανάγκες του σκλάβου:

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/6603-οι-ανάγκες-του-σκλάβου.html

Επομένως, όταν αυτά δεν καλύπτονται, η σκλάβα, η αληθινή σκλάβα, θα καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά και θα αντιδράσει. Εκεί θα φανεί, είναι slavery ή απλά κάποια που καψουρεύτηκε; Πολλά έχουνε δει τα ματάκια μου και ελάχιστες σκλάβες. Δεν μέμφομαι κανέναν, προς Θεού, απλά επισημαίνω το αυτονόητο. Στις μέρες μας, οι περισσότερες γυναίκες (και άντρες) έχουν γαλουχηθεί με την αυτονομία και την ελευθερία ως την υπέρτατη αξία. Αυτό δεν ξεριζώνεται εύκολα από μέσα μας, είναι σπάνιο πράγμα να βρεις κάποιον που να προτιμά να πεθάνει αντί να ζήσει ως σκλάβος, πρέπει πραγματικά να αποτελεί βαθιά ανάγκη του. Οι περισσότερες σχέσεις όμως στο χώρο δεν είναι παρά βανίλλα κινκ.

Δεν είναι το μέσο για να επιλύσει τα κάθε λογής προβλήματα, αλλα είναι το μέσο κάλυψης των αναγκών της, σαφέστατα για μένα, όπως είπα και πιο πάνω. Θεωρώ προσβολή την υποκρισία και την ψευτιά, και για τον Αφέντη αλλά και για τη σκλάβα. Εάν κάποιος έρθει ως Αφέντης, θα πρέπει να σταθεί ως Αφέντης, όπως κι εγώ έρχομαι ως σκλάβα, άνευ όρων πέραν της ίδιας της σκλαβιάς. Αυτοί είναι οι όροι, αυτό είναι το deal. Εάν κάποιος θέλει μια σειρά από σέσσιον, ανάμεσα σε δύο αυτόνομα, αυτόβουλα άτομα, εγώ προσωπικά, εάν το άτομο είναι της αρεσκείας μου, θα δεχτώ να κάνω μερικές συνεδρίες, χωρίς να μπερδεύομαι όμως ότι αυτό πρόκειται για σχέση slavery.

 

Έχω δώσει επεξηγήσεις για την θέση μου ήδη δύο φορές.

Κανένας δεν έρχεται ως "κάτι" από την αρχή. Η σχέση χρειάζεται πολύ χρόνο για να φτάσει στο επίπεδο εκείνο στο οποίο θα κάνουμε λόγο για σκλάβα ή Αφέντη.
Από κει και πέρα, το ότι ο καθένας θα πρέπει να στέκεται στο ύψος του, είναι αυτονότητο.

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Kαλημερα σας,

θα προσπαθησω να το πω λιγο πιο απλα, μεσα απο το πρισμα μιας 24/7 M/s σχεσης.

Οταν ο Αφεντης υποδουλωσε τη σκλαβα Του (μια βιαιη πραξη, σωματικα αλλα κυριως συνασθηματικα), μου ειπε:

"σε υποδουλωνω γιατι δεν εχεις αλλη επιλογη"

Αυτο, νομιζω, τα λεει ολα.

cassie

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Cassie "δεν έχεις άλλη επιλογή, εφόσον θέλεις να είσαι μαζί του", θα ήταν πιό σωστό. Πάντα είχες φαντάζομαι την επιλογή, να αρνηθείς τη σχέση και συνεπώς και την υποδούλωση. Συνεπώς, ούτε μονόδρομος ήταν, ούτε ήσουν αμέτοχη και άμοιρη ευθυνών. Προφανώς σου άρεσε.....και το αποδέχτηκες όπως σου προσφέρθηκε.

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Τι να σου κάνει η δόλια η σκλάβα. Εχει λαλήσει. Κακοπέφτει συνέχεια.
Πριν είχε τον μαστερ Κωσταντη τον Παϊδάκη που την παράτησε στα κρύα του λουτρού,πιο πριν τον μαστρο - Κωστα τον Θρουμπα που την είχε θαμπώσει με Ολυμπιακα καθρεφτάκια και χάντρες , γυρευε κι αυτη ενα αποκουμπι.
Που να φανταστει...

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Περιπτωσιολογικά

Αρκετοί αφεντάδες αντιμετωπίζουν την M/s σχέση, ως ένα project. Συνήθως αυτή η κατηγορία επιλέγει μια έντονα προβληματική προσωπικότητα, με την πεποίθηση να μην πω πίστη, ότι εκείνοι θα καταφέρουν αυτό που δεν καταφέραν δεκάδες άλλοι. Η αλαζονία και η θρησκευτική πίστη στις ικανότητές τους τους οδηγούν σε "ολέθρια" μονοπάτια και δή αυτής της ταπείνωσης, όταν διαπιστώσουν ότι είναι απλοί θνητοί και δεν μπορούν να κάνουν αυτό που δεν έχει μπορέσει να κάνει μέχρι σήμερα η επιστήμη και οι λειτουργοί αυτής, ήτοι να πάρει μια κουρούνα και να την κάνει κύκνο και το αντίστροφο (τα ζώα επιλέχθηκαν τυχαία, μπορείτε να τα αντικαταστήσετε με ότι θέλετε). Υο κακό σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι τοούτοι οι αφεντάδες ήξεραν πάντα ότι το πτηνό ήταν κουρούνα, ταυτοχρόνως νόμιζαν ότι ήταν και θεοί. Εδώ η κουρούνα ή ο κύκνος δεν ευθύνονται το ίδιο με τον κ. διότι δεν κόμπασαν για την ευθυκρισία τους και την οξυδέρκειά τους.

Υπάρχουν επίσης αρκετοί αφεντάδες που λειτουργούν ως δημιουργοί. Ας πούμε ως εικαστικοί καλλιτέχνες. Αυτοί οφείλουν να επιλέξουν το υλικό πάνω στο οποίο θα δημιουργήσουν ή με το οποίο θα δημιουργήσουν. Οφείλουν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στην επιλογή τους. Αν τώρα δεν είδαν ή τους ξέφυγε, ή νόμιζαν ότι ξέρουν από μάρμαρο και δεν ήξεραν, ή νόμιζαν ότι πήραν μάρμαρο και εν τέλει είχαν πάρει ασβεστόλιθο....

Στις παραπάνω περιπτώσεις και η υ έχει ευθύνες αλλά όχι της ίδιας υφής.

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

@Master Andreas

Φυσικα και ηθελα να ειμαι μαζι Του Master Andreas, και ακομη θελω, εικοσι ολοκληρα χρονια αργοτερα... και εχω κι εγω ευθυνες στην επιτυχια ή αποτυχια αυτης της σχεσης... αφου εθεσα τον εαυτο μου στη διαθεση Του.

Δεν εχω ομως πλεον την επιλογη να το κανω ως βανιλα.

cassie

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Τώρα μιλάς σωστά. Όσο για την επιλογή, του να το κάνεις ως βανίλα ....έ μην τα θές και όλα δικά σου. Άλλες θα θυσίαζαν το μαλλί τους για μια ικανοποιητική BDSM σχέση σαν την δική σου. Βέβαια λυπάμαι, που δεν έχεις την επιλογή, να σε πάρει κάποιος γλυκά στην αγκαλιά του, να σε γεμίσει φιλιά, να σου πει πόσο όμορφη και ποθητή είσαι, να σου μιλήσει αντρίκια ,ρομαντικά, να αγγίζει τρυφερά κάθε σπιθαμή του κορμιού σου, να μπει μέσα σου απαλά, και ακολουθώντας τον ρυθμό του δικού σου κορμιού, να σε οδηγήσει σε ρίγη ηδονής και απόλαυσης.
Ελπίζω να ζήλεψες λίγο ομορφιά μου, γιατί και οι βανιλίτσες έχουν ψυχή. 

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

... αν ζηλεψα λεει; ζαλιστικα!   

Να'στε καλα!  

cassie

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Καιριο ερωτημα,η απαντηση στο οποιο καταδεικνυει μια απο τις κυριες,κατα τη γνωμη μου,διαφορες αναμεσα σε μια τετοια σχεση και σε μια ισοτιμη,οπου στην περιπτωση αποτυχιας οι ευθυνες επιμεριζονται αναλογως.
Απο το υ μελος μιας σχεσης το μονο που απαιτειται,ειναι να εκτελει τις εντολες που λαμβανει οσο καλυτερα μπορει.Τιποτε περισσοτερο και τιποτε λιγοτερο.Ολα τα υπολοιπα ειναι αλλουνου παπα ευαγγελιο.
Οταν και αν το υ επιλεγει συντροφο,ουσιαστικα αποδεχεται τις συνεπειες,θετικες η αρνητικες αυτης του της επιλογης για τον εαυτο του και τιποτε παραπανω.
Ενας Κυριαρχος οχι μονο αποδεχεται,αλλα επιθυμει σφόδρα την απολυτη ευθυνη,που παει μαζι με τον ελεγχο μιας σχεσης,για καλο η για κακο,πριν καν ξεκινησει.
Η αποτυχια μιας Κ/υ σχεσης δεν καθιστα τον Κυριαρχο ουτε αναξιο ουτε ανικανο,απο μονη της.
Ουαι κι αλλοιμονο ομως στον Κυριαρχο που θα καταδεχτει να μην αναλαβει εξ'ολοκληρου και την τελευταια ευθυνη της σχεσης.Εκεινη της αποτυχιας.
Επιγραμματικα..την αποτυχια της σχεσης ελεγχου(οπως και καθε σχεσης ελεγχου) τη χρεωνεται αυτος που εχει και ασκει τον ελεγχο.Οχι μονο γιατι ετσι του πρεπει και του αξιζει,με την καλυτερη των εννοιων.Αλλα γιατι ετσι ειναι.Αν μιλαμε για Κυριαρχους.

 

Ξαναδιαβάζοντας το αρχικό σου ποστ, ορμώμενη από το οποίο ξεκίνησα αυτό το νήμα, βλέπω ότι μάλλον κατάλαβα άλλο πράγμα από αυτό που έλεγες. Mea culpa, αν και το συντακτικό σου sucks... 

Δεν λέμε κάτι πολύ διαφορετικό, εκτός από τα σημεία που ήδη αναλύθηκαν, όμως χαίρομαι που μας δόθηκε η δυνατότητα να συζητήσουμε περί ευθύνης και αποτυχίας, περί αναγκαιότητας και κακομοιριάς, καθώς και περί κάλυψης αναγκών, ένα αρκετά ακανθώδες θέμα, αφού πολλοί επίδοξοι Αφέντες προσπαθούν να αποποιηθούν τη συγκεκριμένη ευθύνη, ιδίως όταν η σκλάβα διεκδικήσει τη σκλαβιά της, λέγοντας ότι αυτό είναι topping from the bottom, ότι πρέπει να κάνει ότι της λένε και να μην ζητάει τίποτα και άλλες τρίχες κατσαρές. Αυτά είναι καλά θέματα, πιστεύω, και εισάγουν το Φθινόπωρο δυνατά, με μπιντιεσεμική θεματολογία και μάλιστα αρκετά εξειδικευμένη.

Σ΄ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις.