Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Πολύ όμορφα και σωστά lara μου, θα έλεγα τα όσα περιγράφει ο Kύριος Jp. Σαφέστατα έχουν και τα δυο μέλη της σχέσης ευθύνες. Δεν νομίζω πως υποστήριξε κανείς το αντίθετο. Ακόμη και οι φανατικοί οπαδοί της θέσης πως ο Κ και μόνο χρεώνεται την αποτυχία δεν στήριξαν τα λεγόμενά τους στο ότι τα υ είναι άμοιρα ευθυνών.
Ωστόσο αν έρθει η ώρα λήξης της Κ/υ σχέσης αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα και αποτυχία αυτής για μένα.
Άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε όλοι, αλλά όταν νομίζεις πως μπορείς να διαχειριστείς τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου και ζητάς να τα αφήσει όλα πάνω σου τότε πρέπει να είσαι και ικανός να το κάνεις. Και αν δεν μπορείς τελικά καλό είναι να είσαι ειλικρινής.

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

ΑΚΡΙΒΩΣ!!!  

 

Απάντηση: Re: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Κατ'αρχην θελω να συγχαρω δημοσια για το θαρρος της και να ευχαριστησω την Uther που τολμησε να καταγραψει εδω μια τετοια προσωπικη εμπειρια.Θελει κοτσια για να αντεξεις να φορεσεις τα "ρουχα"σου το μεσα εξω σε κοινη θεα,ειδικα οταν ετσι θα δειξεις φθορες και τσαλακωματα που οι παντες σχεδον προσπαθουν να κρυψουν επιμελως.Δυο τρια πραγματα μονο,αγαπητη Uther,ελπιζοντας στην κατανοηση σου για την εκτος χορού αποψη.Πρωτον δεν νομιζω πως ερωτευομαστε κατα βουλησιν.Απλα ενδιδουμε η οχι στον ερωτα που φουντωνει μεσα μας.Δευτερον,η επιλεκτικη μνημη,δεν ειναι κατι που ελεγχεται συνειδητα.Θα ηταν πολυ καλο και χρησιμο αν μπορουσαμε να ξεχναμε,οταν και ο,τι θελουμε,αλλα δεν γινεται.Η επιλεκτικη μνημη λειτουργει εντελως αυτονομα,πατωντας πανω στο ενστικτο αυτοσυντηρησης του μυαλου.Τα προς διαγραφη αρχεια,επιλεγονται με αλλους τροπους και παντως οχι μετα απο σκεψη και αποφαση δικη μας.Επισης θεωρω αδυνατο να διαγραφονται οι φαντασιωσεις διοτι δεν καταγραφονται πουθενα,οπως οι αναμνησεις,Γεννιουνται καθε φορα απο την αρχη για να δωσουν τροφη και χωρο στον ερεθισμο μας.Το μονο που μπορει να κανει καποιος ειναι να τις καταπιεσει,να αρνηθει τη χρηση τους.Καθε φορα ομως που θα ψαξει τα υλικα για να θρεψει την καυλα του,η συνταγη θα ειναι ξανα και ξανα η ιδια,αλλιως το φαγητο δεν θα τρωγεται.Κατι το οποιο(οπως θα γραψω παρακατω) μου επιβεβαιωνει οτι πραττω ορθως οταν ενδιαφερομαι και ρωτω παντα και επιμονα να μαθω τις φαντασιωσεις των αλλων,αρχης γενομενης απο την παιδικη ηλικια και εντευθεν.

Δεν παραθετω εδω το συγκεκριμενο ποστ.Υποθετω και η ιδια δεν θα το ηθελε.Οποτε η παραθεση ειναι εκεινη που ειχα ετσι κι αλλιως κατα νου να κανω.

Πρωτα απο ολα να υπενθυμισω αυτο με το οποιο τελειωσα το προηγουμενο ποστ.Οταν μιλω περι αποκλειστικης ευθυνης σε μια σχεση ελεγχου του κυριαρχου μελους,αναφερομαι παντα σε αληθινους Κυριαρχους και οχι σε fake,κατα φαντασια η κατα δηλωση τους.Αλλιως,η συζητηση,μαζι και η αποψη μου στερουνται νοηματος και μπορουμε καλλιστα να επανελθουμε στα περι επιμερισμου των ευθυνων οπως ειθισται.
Ξεκινωντας λοιπον απο το τελος προς την αρχη..
Τιποτε δεν κραταει για παντα στη ζωη.Ακομα και οι καλυτερες σχεσεις,καποτε τελειωνουν(ουσιαστικα).Το τελος μια σχεσης δεν σημαινει κατ'αναγκη αποτυχια.Ο κυριαρχος δεν θα χρεωθει καμμια αποτυχια,αλλα ακομα και σε αυτη την περιπτωση,εχει σημασια ο τροπος που θα επιλεξει να το τελειωσει.Πρεπει να φυγει οπως ηρθε.Σαν Κυριος,για να θυμηθουμε και το λαικο ασμα.
Κατα τη διαρκεια και οσο η σχεση εξελισσεται και απο τη στιγμη που το υ μελος κανει το μονο που απαιτειται και χρειαζεται απο αυτο,δηλαδη να υπακουει και να εκτελει τις εντολες οσο πιο καλα μπορει,η ευθυνη για ο,τι στραβο συμβει βαραινει τον εχοντα το γενικο προσταγμα.
Για να φτασουμε στην αρχη,ας αναρωτηθουμε τι συμβαινει στην περιπτωση κατα την οποια ο Κυριαρχος αντιμετωπιζει ανυπακοη,αντιδραση αρνηση.Αν παρα το οτι χρησιμοποιησε ολα τα μεσα που ειχε στη διαθεση του,δεν καταφερε να ξεπερασει τους σκοπελους διοτι πιθανον το υ να μην ηταν τετοιο,να επροκειτο δηλαδη για υ fake,κατα φαντασιαν η κατα δηλωση,τοτε και παλι η ευθυνη βαραινει τον ιδιο και θα πρεπει να αναζητηθει στην αρχικη επιλογη και αποφαση του να προχωρησει στη σχεση.
Ο Κυριαρχος πρεπει με ανεση χρονου,ηρεμα,νηφαλια,ψυχραιμα οσο το δυνατον και ελεγχοντας απολυτα τα συναισθηματα του οσο και την καυλα του,γνωριζοντας τι ακριβως ψαχνει και που και πως να το αναζητησει στον ανθρωπο που εχει απεναντι του,να το ανακαλυψει,κανοντας πχ,και τις καταλληλες ερωτησεις(οι φαντασιωσεις που λεγαμε μπορει να ειναι πολυ χρησιμες εδω).
Γι αυτο και σε γενικες γραμμες εχω τη γνωμη πως ο Κυριαρχος πρεπει να ειναι οξυδερκης και να ξερει να διαβαζει ανθρωπους.
Επισης πρεπει να ειναι χορτασμενος σεξουαλικα.Η σεξουαλικη πεινα και η αγαμια ειναι κακος συμβουλος για τον Κυριαρχο.
Για ολα τα παραπανω και αν ποτε εζητειτο η γνωμη μου απο μια υποτακτικη,θα τη συμβουλευα να ειναι τουλαχιστον επιφυλακτικη στον βιαστικο και φουριοζο εκεινον που με το καλημερα θα της ζητησει τον αποκαλει Κυριο,πεφτοντας στα τεσσερα.Να θυμαται παντα πως αυτο θα πρεπει να παρει χρονο και πως οταν συμβει θα της εχουν κοπει ηδη τα γονατα και οχι μονο απο καυλα.

Καταλαβαινω πως σε εναν κοσμο που αυτο που συνηθιζεται,το πολιτικως ορθο ειναι να να μοιραζονται οι ευθυνες αναλογικα για την αποτυχια μιας ερωτικης η οποιασδηποτε αλλης ισοτιμης σχεσης,δυσκολα καποιος να δεχθει αδιαμαρτυρητα κατι διαφορετικο.Απο τη στιγμη που η σχεση διαφοροποιειται τοσο καιρια και καθοριστικα απο την υπαρξη αυστηρης ιεραρχιας και την αναληψη του ελεγχου,ρητα και εξαρχης απο τον εναν απο τους δυο,τοτε αυτος εχει και την αποκλειστικη ευθυνη για την τελικη εκβαση του εγχειρηματος,οπως σε καθε αναλογη σχεση που διεπεται απο αυτον τον κανονα οπως στην οικογενεια,τους στρατους η τις εμπορικες επιχειρησεις.Ετσι ηταν και ετσι θα ειναι παντα,ειτε μας αρεσει ειτε οχι.
Τιποτε δεν ειναι υποχρεωτικο.Αλλα οπως λεει και ο λαος τα μεταξωτα βρακια(της κυριαρχιας) θελουν και επιδεξιους κωλους με τους αγγλοσαξωνες να επαυξανουν ..if you can't stand the heat,get out of the kitchen.Δεν ειναι ολα για ολους,πώς να το κανουμε.

Το παραδειγμα της lara[E-p],δεν ειναι απο εκεινα που επιδεχονται δευτερης αναγνωσης.Στη θαλασσα τα πραγματα ειναι σαφη και ξεκαθαρα.Ο μουτσος οφειλει να κανει τη χειρωνακτικη δουλεια του,οσο πιο καλα μπορει,υπακουοντας τυφλα στους ανωτερους του.Αν το κανει αυτο δεν φερει καμμια ευθυνη,ο,τι κι αν συμβει στο καραβι.Φυσικα δεν εχει ουτε μπορει να εχει καμμια σχεση με τη χαραξη της πορειας και την μελετη των χαρτων οπως γραφει ο underherfeet.Ακομα και αυτοι που το κανουν,δρουν επικουρικα και κατ'εντολην του καπετανιου. Ο καπετανιος παραδιδει τη γεφυρα στον δευτερο η στον τριτο,επειδη ειναι ανθρωπινως αδυνατο να βρισκεται συνεχεια εκει,διατηρωντας ακομη και τοτε την τελικη ευθυνη και μονο στα ευκολα.Στα δυσκολα(κακοκαιρια,αποπλους,καταπλους) ειναι παντα εκει.
Οι παλιοι ναυτικοι συνηθιζαν να λενε..πανω απο το καπετανιο υπαρχει μονο ο αη-νικολας.Βγαζοντας τον αγιο των φοβων τους απο τη μεση,ετσι ακριβως ειναι για τον ανθρωπο που εχει σε καποιες περιπτωσεις δικαιωμα ζωης και θανατου απεναντι σε καθε μελος του πληρωματος και δικαιως διοτι ειναι παντα ο κυριος υπευθυνος για τα παντα.Οσον αφορα την προσαραξη,τα ιδια και χειροτερα.Ο Κόλλιας(για τους φιλους του),εγραψε.."ο πλοιαρχος Φλετσερ εριξε το "Σχελδ" στο Ματαπα"..θυμασαι;

 

Μόνο μια φορά στη ζωή μου έχω νοιώσει ότι ανήκα πραγματικά καρδιακά όπως το είπα, ψυχικά όπως με διόρθωσε κάποιος. Τότε είδα ότι έγινα σκλάβος και όχι πάροικος. 'Ηταν η μοναδική φορά, αλλά δεν θυμάμαι να προσπάθησε πολύ να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνο το άτομο. 'Ηταν απλά θέμα χημείας και συνέτρεχαν πολλοί παράγοντες για να παραδώσω απόλυτη εξουσία και να υπάρχει διάρκεια. Είναι θέμα χημείας, περιβάλλοντος, στάσης ζωής, αμοιβαιότητας, ότι ένοιωθα πολύ αγαπημένος, ότι το timing γνωριμίας ήταν ιδανικό, ακόμα και ο αυθόρμητος και πολύ ερωτικός τρόπος που έγινε η πρώτη προσέγγιση και πολλά άλλα. Δεν θα το έβγαζα αυτό πέρα για οποιοδήποτε άνθρωπο και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, όσο κι αν προσπαθούσε ο άλλος. Θέλω να πω ότι τα όριά μου δημιουργούνται πάντα σε συνάρτηση με την εκάστοτε σύντροφο που έχω απέναντί μου και ότι ακόμα και σε συνθήκες που μπορεί να φαίνονται άθλιες, μπορώ να παραμένω άπειρο καιρό και να κοπιάζω επειδή υπάρχουν μόνο 1-2 καρδιακά πραγματάκια που τα θεωρώ ζωτικής σημασίας, ενώ σε άλλες που φαίνονται ιδανικές, να αποχωρώ για τους ίδιους λόγους, για την έλλειψή τους. Τί φταίει ο άλλος όταν έχει μια άλφα ιδιοσυγκρασία ή ένα περιβάλλον που δεν μου ταιριάζει ; Τίποτα.

 

Απάντηση: Re: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Συμπαθέστατε και ρομαντικέ Stalker.

(το συμπαθέστατο για το παραπάνω κείμενο, το ρομαντικέ για το παρακάτω)
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.     

Στο παραπάνω έχω να πώ ότι υπάρχει η πιθανότητα που θα έπρεπε να σκεφτείς, πως
1. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Δεν έχουμε ούτε τις ίδιες ικανότητες, ούτε τις ίδιες λειτουργίες. Ούτε βρεθήκαμε , ούτε περάσαμε από τους ίδιους κινδύνους και για αυτό δεν αναπτύξαμε τα ίδια όπλα αυτοπροστασίας.

Εγώ δεν ερωτεύομαι επειδή φύσηξε ο άνεμος της άνοιξης, αλλά επειδή το επέλεξα . . (Πιθανόν να επέλεξα να ενδώσω ή ακόμα και να διαστρεβλώσω την εικόνα του άλλου μέσα μου. Άλλωστε τι άλλο ερωτευόμαστε αν όχι μια διαστρεβλωμένη εικόνα, περιορισμένη στα δικά μας μέτρα; Και γιατί αυτό να μην είναι ελέγξιμο; )

2. Ίσως εσύ να μην μπορείς να χρησιμοποιήσεις ή να χειριστείς την επιλεκτική σου μνήμη. Δεν χρειάζεται να σβήσει κανείς τις μνήμες, αλλά τον άνθρωπο που τις έχει. Ή τα χαρακτηριστικά του. Ίσως να μην μπορείς να φτάσεις τόσο βαθειά στον εαυτό σου που να ξεχάσεις ότι είχες τέτοιες φαντασιώσεις αλλά και τις φαντασιώσεις τις ίδιες. Ίσως και να μην θέλεις να ασχοληθείς να εξασκήσεις μια τέτοια λειτουργία την οποία δεν συνιστώ. Ίσως και να μην σου χρειάστηκε ποτέ. Ελπίζω να μου επιτρέπεις, εμένα να υπήρξε εσπευσμένη ανάγκη να το κάνω απο πολύ μικρή ηλικία, και το έκανα, χωρίς να το αναλύω ή να ξέρω τι ακριβώς κάνω, με αποτέλεσμα να φέρω τον εαυτό μου στην θέση να αναπτύξω αυτή τη λειτουργία ώστε και να μπορώ και να το κάνω όταν θέλω. (Όσο μεγαλώνω, τόσο φθίνει η ικανότητα αυτής της λειτουργίας και χάνω τον έλεγχο της. Με αποτέλεσμα να πιστεύω ότι θα καταλήξω απλά σε αλτσχάιμερ, ή άλλου είδους ασθένεια απώλειας μνήμης  )

Το αν θες να το πιστέψεις, ή να μην το πιστέψεις είναι δικό σου θέμα. Το αν θες να πεις ότι δεν τις ξέχασα, αλλά τις καταπίεσα σε τέτοιο βαθμό που να θεωρούσα ότι δεν υπάρχουν, το αν θες να πεις ότι έφτιαξα μια παραίσθηση για το ποιά είμαι και τί κάνω, όλα είναι αποδεκτά σαν συμπεράσματα ή επεξηγήσεις. Το δεδομένο είναι ότι μέσα στην όποια παραίσθηση, είχα την εντύπωση ότι δεν ήμουν βίαιη, και ότι ημουν sub.

Η παραίσθηση αυτή διήρκεσε σχεδόν 5 χρόνια και εξακολουθώ να έχω την ικανότητα, όταν δεν θέλω κάτι να το θυμάμαι, να μην το θυμάμαι. (όχι να προσποιούμαι ότι δεν το θυμάμαι).. Πολύ πιθανόν, όλα αυτά που "έσβησα" να γυρίσουν ένα ωραίο βράδυ σαν εφιάλτες και να με εκδικηθούν. Προς το παρόν, εξακολουθώ να παραμένω αισιόδοξη.  

Τίποτα απο όσα λες, δεν βρίσκω παράλογο. Βρίσκω όμως ότι όλα είναι στόχοι που προσπαθούμε να τους φτάσουμε.

Σε όλο αυτό το κείμενο, μιλάς για έναν Κ που έχει εμπειρία, ευφυΐα, δεν πιάνεται ποτέ στον ύπνο, δεν νιώθει ποτέ μοναξιά ή αν την νιώθει, δεν τον οδηγεί ποτέ σε λάθη, δεν μπορούν να τον εξαπατήσουν ποτέ, διαβάζει πάντα σωστά πίσω απο τους ανθρώπους γιατί ξέρει πάντα ποια είναι η σωστή ερώτηση που θα του δώσει την σωστή απάντηση, ακόμα κι αν ο άλλος έχει εξίσου μεγάλη εμπειρία στην εξαπάτηση, δεν έχει ίχνος αθωότητας μέσα του, αλλά τα έχει όλα μετατρέψει σε αγνότητα...Και αν δεν τα έχει όλα αυτά, ή κάνει λάθη σε σχέση με αυτά, τότε δεν είναι Κ.Το συμπέρασμα το αφήνω σε εσένα.

Εγώ ανέφερα, ότι όλοι έχουμε συναντήσει, και όχι ότι όλοι έχουμε κάνει σχέση με τις παραπάνω κατηγορίες.

ΠΟλύ σωστό ακούγεται -κατά τη γνώμη μου - να σημειώνετε όσοι σημειώνετε: "ΌΤΑΝ ο μουτσος ακολουθεί σωστά τις οδηγίες ενός ΕΜΠΕΙΡΟΥ Κ τότε, ΑΝ φτάσει σε αποτυχία (και όχι στο τέλος του ταξιδιού) φταίει ο Κ. Αλλά ακομα κι αν ο Κ διάλεξε λάθος μούτσο, τότε πάλι αυτός φταίει, γιατί βιάστηκε, δεν είδε, δεν κατάλαβε, είχε κι άλλες δουλειές, δεν ήθελε να κάνει τον ψυχίατρο κ.ο.κ. ΟΚ. Οπότε κρίναμε ότι φταίει πάντα και μόνο ο Κ. Όχι μονο ακούγεται σωστό, αλλά θα μου ήταν αδύνατον, να λειτουργήσω με άλλα δεδομένα.

ΟΜΩΣ απο τη θεωρία και τις αρχές μέχρι την ειλικρινή ενδοσκόπηση και κριτική , υπάρχει μία απόσταση ασφαλείας. ΕΝ προκειμένω, εκ της ασφαλούς απόστασης πιστεύω καταγράφονται αυτές οι ρομαντικές μας διαθέσεις.

Δεν βρίσκω καθόλου επιβλαβή, την παραδοχή ενός Κ ότι δεν είναι όλα υπό τον έλεγχό του, όσο κι αν θέλει.

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Αυτός που θεωρώ πως πρέπει να γνωρίζει είναι Εκείνος.
Εγώ δεν είναι απραίτητο να γνωρίζω ούτε τα νερά, ούτε τους χάρτες, ούτε πιθανούς υφάλους...Χρειάζομαι απλά να γνωρίζω πως ο Άνθρωπος αυτός αξίζει την εμπιστοσύνη μου, έχει δλδ εκείνες τις αρχές και αξίες που θεωρώ απαραίτητες να έχει κάποιος για να έχω την όποια πιο στενή αλληλεπίδραση κι από κει και πέρα χρειάζομαι την ειλικρινή επιθυμία να πλεύσω μαζί Του, χωρίς να είναι απαράβατος όρος να γνωρίζω οτιδήποτε εκ των προτέρων.
Αλλά και να γνώριζα η ουσία δεν αλλάζει:

@Stalker
Πολύ ενδιαφέρον όλο το ποστ  
Θα ήθελα μόνο να σταθώ λίγο σε ένα σημείο με την άδεια σου:

Ανυπακοή αντίδραση και αρνήσεις θα αντιμετωπίσει ο κάθε Κυρίαρχος, γιατί είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου και δη της υποτακτικής να αντιδρά σε ότι νιώθει πως την απειλεί ή "απειλεί". Καλύτερα επεξηγείται αυτό στο https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/12726-αντίσταση-κι-αντίδραση.html
Είναι πραγματικά μια πολύ συχνή παρανόηση κι έχω ακούσει από πολλούς Κ να θεωρούν πως αν υπάρχει ανυπακοή, αντιδράσεις ή αντιστάσεις αυτό σημαίνει πως δεν είναι αυθεντική η υποτακτική, κάτι βέβαια που δεν ισχύει, όχι πάντα τουλάχιστο.
Αλλιώς είναι και συμπεριφέρεται μια υ. που θα συναντηθεί 2-3 μέρες για μερικά σέσσιονς με κάποιο Κ και λέει σε όλα "μάλιστα Κύριε" είτε το νιώθει είτε όχι –που συνήθως βουτηγμένη μες την καυλωμένη υποτακτικότητα (αποφάσισα να δημιουργήσω νέο όρο χαχα)όλα της φαίνονται μέλι γάλα, όπως και να το κάνουμε και να πονάμε τα γόνατα μας αλλιώς το αντέχεις για λίγο κι αλλιώς αν είναι κάτι καθημερινό- κι αλλιώς εκείνη που εκπαιδεύεται ως εν δυνάμει σκλάβα και οφείλει τόσο στον εαυτό της αλλά και στον Κ της να είναι διαφανής και να λέει αυτά που νιώθει όπως τα νιώθει, τι την δυσκολεύει, τι της δημιουργεί αντίδραση κ.ο.κ. και να δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο.

Όλα αυτά λοιπόν που αναφέρεις ως ενδείξεις μη αυθεντικής υ. κατά τη γνώμη μου μπορούν άνετα να είναι αντιστάσεις/αντιδράσεις μιας απόλυτα αυθεντικής αλλά και ανεκπαίδευτης υ., αν μιλάμε για σχέσεις όπου χωρεί εκπαίδευση και δεν περιμένει ο Κ πως επειδή ο Ίδιος είτε θεωρεί είτε πραγματικά είναι Κ, η υπακοή/υποτακτικότητα της υ. είναι δεδομένη χωρίς κόπο και να γνωρίζει πως οι αντιστάσεις-αντιδράσεις είναι αναμενόμενες και εκείνο που απαιτείται από τον Ίδιο είναι να μάθει να τα χειρίζεται με τρόπο που να ωφελεί την ανάπτυξη τόσο της υ. όσο και της ίδιας της σχέσης, αλλά και του Ιδίου.  

Θα μπορούσε λοιπόν να τα χειριστεί με λάθος τρόπο, λόγω άγνοιας ή έλλειψης εμπειρίας και η αντιστάσεις να μετατραπούν σε εσωτερικές αντιδράσεις.

Δεν είμαστε όλες τόσο τυχερές να ανακαλύψουμε τι είναι αυτό που είμαστε απ τα γεννοφάσκια μας και κάποιες από μας δώσαμε όνομα σ αυτό που είμαστε όχι στα 20 μας αλλά κάπου εκεί στα 30 και βάλε που λέει κι η Βίσση. Όταν ήδη έχουμε δημιουργήσει μηχανισμούς άμυνας απέναντι στην ίδια μας τη φύση που μέχρι εκείνου του σημείου ως επί το πλείστο μόνο προβλήματα μας δημιουργούσε, μια και ζούμε σε μια κοινωνία όπου η ανάγκη να υπακούς και να ευχαριστείς γίνεται εύκολα λόγος εκμετάλλευσης. Όταν έχουμε ήδη συνήθως κι ένα αριθμό άσκημων εμπειριών μέσα από σχέσεις και αρκετά συμπλέγματα και υποσυνείδητες άμυνες και θέσεις, τις οποίες τις πλείστες φορές δεν αντιλαμβανόμαστε συνειδητά καν!
Όσο αυθεντικές λοιπόν και να είμαστε, όση πραγματική διάθεση και να έχουμε, είναι δυνατό να πάρει χρόνια και πολύ δουλειά το ξεπέρασμα των αντιστάσεων και αντιδράσεων.
Αν ο Κ νιώθει ακυρωμένος απ αυτή τη διαδικασία, αν δεν έχει τις αντοχές ή ακόμα απλά διάθεση -κι οι Κ κουράζονται  - ή αν βλέπει πως παρά τις προσπάθειες του, δεν κατορθώνει να βοηθήσει την υ. με τον κατάλληλο τρόπο να ξεπεράσει τα κολλήματα της όποια κι αν είναι αυτά, τότε μπορεί να αποχωρήσει αν νιώθει πως έκανε ότι μπορούσε και/ή και αντέχει άλλο, αναμφισβήτητα φέροντας μέρος ευθύνης αλλά όχι όλη την ευθύνη.

Ακόμα κι αν δεν το έκανε επίτηδες η υ., ακόμα κι αν πραγματικά προσπάθησε με όλο της το συνειδητό να "φτάσει" κι απλά δεν είχε η ίδια την συνέπεια, την θέληση, τις αντοχές κ.ο.κ. να παλέψει με τον ίδιο της τον εαυτό, όσα ασυνείδητα κουβαλάει, φέρει κι η ίδια ευθύνες των επιλογών της.
Δεν δέχομαι πως ο Κ μόνο φέρει την ευθύνη ακόμα και της επιλογής της υ. Κι εκείνη φέρει πολύ μεγαλύτερη ευθύνη όσον αφορά την επιλογή Του Ατόμου στο οποίο θα παραδοθεί.
Δεν δέχομαι επίσης πως οι Κ επιλέγουν κι οι υ. απλά σαν αρνιά κάθονται και περιμένουν να επιλεχθούν από οποιονδήποτε αποφασίσει να το κάνει.

Βάση του δικού σου παραδείγματος μια σκλάβα θα μπορούσε κάλλιστα να μην είναι ο μούτσος ακριβώς, αλλά ο δεύτερος ή τρίτος.
Κάποιοι Κ επιθυμούν σ. που να είναι ικανές να κρατήσουν με την εντολή τους και την καθοδήγηση τους και το τιμόνι αν είναι άμεσα αναγκαίο…

Νιώθω πως με αυτή τη παρομοίωση κοντεύουμε να μπλεχτούμε άσκημα, ο καθένας εννοεί και κάτι δικό του!  
Κι εκεί οφείλεται μάλλον, σε συνδυασμό με μια γενικότερη μου δυσκολία που έχω να κατανοώ τον τρόπο έκφρασης της tender_lilly, το ότι δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοεί με το :

Αυτό που αντιλαμβάνεσαι και εκφράζεις πιο πάνω ως αυτονόητο ομολογώ πως για μένα είναι ακατανόητο..

Γι αυτό μάλλον και δεν μπορώ να δω με πια λογική ακριβώς, το ότι λέω πως κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών για τη διάλυση μιας σχέσης, παρά το ότι Εκείνος που έχει τον Έλεγχο αναμφισβήτητα φέρει διαφορετικής μορφής και διαφορετικής βαρύτητας ευθύνη, μπορεί να διαβαστεί καταχρηστικά ή πως αυτό διαφοροποιείται ανάλογα με το αν είναι οι δύο σε σχέση ή αν η σχέση έχει τελειώσει, αν αυτό εννοείς με το εν πλω και την προσάραξη... 

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Συμφωνώ με την Uther, ότι δεν υπάρχουν άτεγκτες ανθρώπινες σχέσεις, όπου τα μέλη είναι τέλεια πλάσματα είτε Κ είτε υ και έτσι μάλλον δεν υπάρχει υ ρομπότ που υπακούει και εκτελεί αυτόματα σε ό,τι του πεί ο Κ, ούτε και Κ που είναι φτιαγμένος από την ύλη του θεού.

Ταυτοχρόνως μια σχέση εγκαθιδρυμένου ελέγχου (και αυτό είναι κάτι που παραβλέψαμε στη συζήτηση), είναι μια σχέση επί της οποίας ο Κ αποφάσισε και ανέλαβε την ευθύνη είτε της σχέσης είτε του/ης υ είτε και των δυο και ως εκ τούτου καρπούται και τα ωφελήματα. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη της σχέσης αναλαμβάνει και την ευθύνη της καταρρευσής της. Δε γίνεται να έχειτην ευθύνη όταν όλα αποδίδουν και να καρπούται την ωφέλεια και να επιμερίζεται αυτή όταν αρχίζει να στραβώνει το πράγμα.

Θεωρώ ότι η ευθύνη του Κ αφορά κυρίως άλλο πρόσωπο ήτοι τον/ην υ. Η ευθύνη του υ αφορά κυρίως τον/ην εαυτό του, ήτοι να προστατέψει τον εαυτό του από την αυτοκαταστροφικότητα ή τυχόν άλλες ανασφάλειες, επιλέγοντας αρχικά με περισσή προσοχή κατ αρχήν αυτόν/ην στον/στην οποία θα αφεθεί και μετά αφού αφεθεί(κι αυτό είναι μια χρονοβόρα μεταβατική διαδικασία) ακολουθώντας αρμονικά το βηματισμό του Κ.

Τα παραπάνω είναι βέβαια πολύ γενικά και αόριστα μιας και κάθε σχέση ειναι ξεχωριστή, έχει τη δική της δυναμική, τους δικούς της κωδικες. Κατά την αποψή μου, επαναλαμβάνω ότι η όποια κύρια ευθύνη του/της Κ για την αποτυχία της σχέσης δεν μειώνει τυχόν ευθύνες του/της υ

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Κανεις.Δυο ανθρωποι απαρτιζουν τη σχεση(ακομα και αν προκειται για σχεση ελεγχου),προσπαθησαν,βιωσαν καταστασεις και συναισθηματα,βγαζουν τα συμπερασματα τους,γινονται(αν δουλευει το μυαλουδακι τους)σοφοτεροι.
Δεν υφισταται χρεωση

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Για να γνωρίζει Εκείνος, πρέπει μεταξύ άλλων, να έχει στη διάθεση του και την κατάλληλα βάση δεδομένων, μέρος της οποίας δεν μπορεί παρά να να παρέξει το υ, ,διότι Εκείνος δεν είναι ο παντογνώστης , ο πάνσοφος ,ο τα πάντα πληρών, είναι και αυτός άνθρωπος.
Μπορει το ιδιο το υ να κρύβει μέσα του ύφαλους, η περίπτωση της Uther είναι χαρακτηριστική, οπότε οι αρχές οι αξίες δεν επαρκούν για να πετύχει το ταξίδι, αν λείπει η γνώση ,ανεξαρτήτως καλών προθέσεων ...

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Γι αυτό και μιλώ για την ειλικρίνεια και διαφάνεια της υ.  
Γιατι κι η αυτογνωσια είναι μια συνεχόμενη διαδικασία, αλλά και η ικανότητα να δίνεις όλο και πιο ξεκάθαρα τα μηνύματα σου προς Αυτόν, για να μπορεί να μαζέψει τη γνώση να σε οδηγήσει.

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Dora μου

ανοιγοντας το θεμα σου εθεσες με σαφηνεια και ακριβεια το ειδος
της M/s σχεσεως
ομιλωντας για εγκαθιδρυμενη σχεση ελεγχου
με μια σκλαβα που ακριβως αυτο επιθυμει οριζοντας τη σαφως*

σαφως δε, οριζεις και την αιτια της λυσεως αυτης σχεσεως
λεγοντας οτι ο Κυριαρχος θεωρει οτι απετυχε η σχεση
παλι θετωντας με σαφηνεια τους λογους για τους οποιους συνεβει αυτο.

Αρα λοιπον δεν μιλαμε για ενα οποιοδηποτε τελος
μιας οποιασδηποτε σχεσεως Μ/s

Εχουμε λοιπον μια σκλαβα που αναζητα συγκεκριμενα πραγματα
και βρισκεται σε εγκαθιδρυμενη σχεση ελεγχου
που σημαινει (για μενα τουλαχιστον)οτι εχει βρει αυτο που εχει αναγκη
στον Κυριο της
που κι αυτος με την σειρα του της το καλυπτει αρκουντως,
αν ηταν αλλιως τοτε θα ειχαμε την σκλαβα να ζητα αποδεσμευση
πραγμα που δεν συμβαινει .

Αυτη η σχεση λυεται λοιπον
για ποιο λογο?
επειδη ο Κυριαρχος θεωρει οτι απετυχε η σχεση,
δηλωνοντας μαλιστα αδυναμια να συνεχισει,
μαλιστα,
για ποιο λογο?
γιατί θεωρεί ότι η σκλαβα δεν του υποτάχθηκε

εχουμε λοιπον μια σκλαβα που δεν υποταχθηκε?
τι σοϊ σκλαβα ειναι αυτη Dora?
και μαλιστα οταν ακριβως αυτο που επιθυμει ειναι η υποταγη?

ο Κυριος επιθυμει περισσοτερη υποταγη, αλλα βγαζει το συμπερασμα
ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να του υποταχθεί στο βαθμό που αυτός επιθυμεί

και τα βρονταει κατω και φευγει

Συμπερασμα:
Ο Κυριος δεν αντεχει το "βαρος" της υποταγης της σκλαβας του
και μη θελοντας να παραδεχτει αυτη του την αδυναμια
προτασει αδυναμια απεναντι σε κατι μη υφισταμενο ως οξυμωρο
"σκλαβα που δεν μπορει να υποταχθει"

περι ποιας ευθυνης να συζητησουμε Dora μου?



*Ως σκλάβα ορίζω τη γυναίκα που αναζητά τον έλεγχο,
ευημερεί μέσα στο πλαίσιο ελέγχου,
απολαμβάνει να παρέχει τις υπηρεσίες της
και αναζητά την εξωτερική πηγή τιμωρίας και ανταμοιβής
στο πρόσωπο του Αφέντη,
έχοντας σοβαρές δυσκολίες
ή απλά την απροθυμία να χειριστεί μόνη της την επιθυμία
και την απόλαυση,
καθώς και τις επιλογές της ζωής της.

 

Η μόνη λογική απάντηση στη συγκεκριμένη ερώτηση είναι ότι η σχέση λύεται επειδή υπάρχει ασυμμετρία δυναμικής. Είτε η σκλάβα ενδυναμώθηκε υπερβολικά μέσα από τη σχέση, χωρίς την αντίστοιχη ενδυνάμωση του Κυρίου, ή ο Κύριος αποδυναμώθηκε για κάποιο λόγο.