Ποιός έχει τον έλεγχο;

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του φαινομένου γνωστού ως "blessing one's beard".    

 

Απ'το χωριό κάτι παιδιά, δεν τους ξες  

 

Εγώ, πχ.

Το ping pong είναι λατρεμένο άθλημα αρκεί να γίνεται με τρόπο:

 

Είναι ωραίο άθλημα, όχι για τις BDSMικες σχέσεις.  

 

Για το D μπορεί να μην κάνει, για τα υπόλοιπα γράμματα κάνει μια χαρά.

 

Κ που τους ανήκουν. Τι να σας πω αγαπημένοι συμφορουμιτες. Από την χώρα του Ντόναλντ που μυήθηκα στον χώρο, ήταν τόσο ευρέως αποδεκτό που δεν υπήρχαν τέτοιες συζητήσεις. Τώρα αν εδώ είναι βδέλυγμα, εντάξει καλώς και είναι. Δεν θέλετε ένα μπρατ, μην κυριαρχήσετε σε ένα μπρατ. Όλα καλά  

 

Την Λιμνούπολη?

 

Εν γνώσει και συνειδητά φυσικά, θεμιτό.

 

Χαχαχα φυσικά! Αλλά σε άλλη πολιτεία, πιο βορειοδυτικά...

 

Τελικά η απάντηση είναι η ίδια που έδωσα και στο σαδομαζοχισμός και edge play

Άλλοι θέλουν σκυλιά, άλλοι θέλουν γάτες και άλλοι θέλουν πύθωνες και ταραντούλες. Άλλοι επιλέγουν το κατοικίδιό τους όχι γιατί είναι ήρεμο και υπάκουο αλλά γιατί είναι επικίνδυνο, ανεξάρτητο και απρόβλεπτο.

Για όλους έχει.

 

Σε όλα τα μέρη. Και στα καλάθια.

 

Επικίνδυνο; Για ποιον;
Δεν θα το χαρακτήριζα 'επικίνδυνο'. Άτοπο, ουτοπικό, παραπλανητικό ναι.
Και πάλι αναφέρομαι σε σχέση με έναν Κ που τείνει προς το Κ/υ. Αλλιώς απολύτως ρεαλιστικό είναι  

Είναι άλλο η αντίδραση για την αντίδραση κι άλλο οι άμυνες και οι αντιστάσεις.

Ναι, θεωρώ ότι μπορεί να υπάρξει αυτή η εκδοχή, την οποία ένας κυριαρχικός θα επιλέξει για τους οποίους λόγους.
Βέβαια είναι - κατά την γνώμη μου πάντα- λίγο χειριστικό το να του αφήνει την ψευδαίσθηση ενός κάποιου ελέγχου αλλά δέχομαι ότι μπορεί να δουλέψει.
Για μένα ποτέ δεν θα λειτουργούσε κάτι τέτοιο, οι αντιδράσεις μου ήταν πάντα ξεσπάσματα που δεν ήλεγχα/ελέγχω, με ταλαιπωρούν πολύ, εμένα την ίδια και ποτέ δεν μπόρεσα να τις έχω συνειδητά, πολλώ δε μάλλον μεθοδευμένα. Αλλά αυτό ισχύει για τη δική μου περίπτωση, δεν είναι συμπαντικός κανόνας