Ποιός έχει τον έλεγχο;

Ποια είναι τα κίνητρα του brat ; να τραβήξει την προσοχή μόνο; δεν είναι η πρόκληση με σκοπό την ανάδειξη των θέσεων;

 

Να σου πω από τη δική μου εμπειρία...
Έχοντας σχετιστεί με σαμάκια, είναι ιδανικά για σαδομαζοχιστικούς πειραματισμούς. Ειδικά, για ένα σαδίζον άτομο που παίζει ζόρικα.
Τα μπρατοκοπελοζούζουνα θα τα συσχέτιζα με τα τζιτζίκια.

 

  δηλαδή; φασαρία χωρίς κανένα σκοπό ή νόημα;

 

Άρα δεν έχει εδραιωθεί η κατίσχυση, είτε ήταν λαθεμένη, από ανέτοιμο κυριαρχικό ή από πρόθεση.

 

Νομίζω ότι όπως δεν ενδιαφέρει μια υ να γίνει υπό κάθε Κ ανεξαιρέτως, έτσι και δεν νομίζω ότι ενδιαφέρει κάθε Κ να κατέχει κάθε υ.
Αυτό δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση τις δυνατότητες συσχετισμών είτε στη μια είτε στην άλλη περίπτωση. Το Κ/Υ αναιρεί  

 

Έχετε δίκιο. Έχοντας - από προσωπική εμπειρία- το Κ/υ ως σχέση στο μυαλό μου, και μάλιστα μακροχρόνια, μου βγαίνει αυτόματα το ρήμα 'κατέχω'.
Θεωρώ όμως ότι αυτό που περιέγραψα στο ποστ #404 μπορεί κάλλιστα να ισχύει και με το κατισχύει.

 

Η διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας ξεκινά από το "ίδωμα".
Πα να πει την προσοχή, το ενδιαφέρον, την ενασχόληση με μας με το που βγήκαμε από την κοιλιά της μάνας μας.
Αλλά και την μεθοδολογία και τον ιδιαίτερο τρόπο που μας -ή δεν μας- (απο)δόθηκε στον δρόμο και στον όποιο βαθμό.

Το μέτρο αυτού του "ιδώματος" με όλα τα ποσοτικά και ποιοτικά του χαρακτηριστικά δημιουργεί συμπεριφορές, που κρίνονται, δοκιμάζονται και αξιολογούνται στο κοινωνικό γίγνεσθαι με αποτέλεσμα την εκ μέρους μας δημιουργία προδιαγραφών/προτιμήσεων/φίλτρων της προσέγγισής μας στο κοινωνικό γίγνεσθαι (τον ευρύτερο ή στενότερο κοινωνικό μας περίγυρο δηλαδή).

Αγνώμονες, καλόκαρδοι, ισχυρογνώμονες, καχύποπτοι, ευήθεις, χαλαροί, στριντζωμένοι, γενναιόδωροι, μικρόψυχοι, κακ(λ)ομαθημένοι, καβαλημένοι, γιου νέιμ ιτ, και όλοι οι πιθανοί συνδυασμοί τους διαμορφώνουν τα κριτήρια και τους κώδικές στις όποιες εκδηλώσεις μας, που σε κάποιους άλλους ή τους σπάνε τ' αρχίδια ή αντιστρόφως και κατ' αντιστοιχία τους γοητεύουν.

Δεν τίθεται κάν θεμα ερμηνείας, πολλώ δε μάλλον νόρμας ή κανονικότητας, σε κάθε περίπτωση εισπράττουμε αυτό που επικοινωνούμε με την ίδια ακριβώς επιλεκτικότητα (ή μη), απλώς τα συνυπάρχοντα στοιχεία του χαρακτήρα μας, μάς κάνουν τα "πράματα" λιγότερο ή περισσότερο εύκολα ή δύσκολα.

Η στοιχειώδης, εξ αιτίας των παραπάνω, αδυναμία αντίληψης της πάρτης μας στο "πεδίο", σε αυτήν την περίπτωση, δημιουργεί αναγκαστικά, φυσικώ τω λόγω(?)- διάφορα ιδεολογήματα θεραπείας του προσωπικού μας μη διαχειρίσιμου ελλείμματος ή/και πλεονάσματος, που ανάλογα με τους αποδέκτες εκτιμώνται από "χαριτωμένα" και "γραφικά" έως "τιναυτορέ" και "δεν-μας-χέζεις-ρε-νταλάρα"...
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν φυτρώσει δεκάδες (αυτο)χαρακτηρισμοί προσωπικότητας/χαρακτήρα, έτσι για να κρατιούνται μπόσ'κα και αποστάσεις από πιο "έτσι" κι "αλλιώς", μη και στάξει η ουρά του γάιδαρου, που εμείς δεν είμαστε ίδια ράτασα με αυτόνανε... Τον γάιδαρο..!

Μπίζνες αζ γιούζουαλι, the political correct way life style (που μας αγαπάει όλουζ), δατ ιζ, ναι..?