Ποιός έχει τον έλεγχο;

Χαχαχαχαχα τέρμα.. Το παλεύω

 

Πανέμορφο.
Το θέμα είναι αν και εφόσον τεθούν όρια πόσο οκ είναι να ισοπεδώθουν. Δεν είναι.

 

Μα αυτό είναι το νόημα και η αίσθηση της Κυριαρχίας. Ισοπέδωση , αν τα θες όλα σε κουτάκια, κανονισμένα και να κρατάς έλεγχο μέχρι που και πόσο, που είναι η πλάκα/καύλα/διαφορετικό/ουαου ; Που τόσο αναζητάμε;

Χωρίς λίγο ισοπέδωση λίγο ζόρι, λίγο ταραχή, λίγο λουρί, λίγο χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου για να μου την ξαναβάλει, τι νόημα έχει; Γιατί να μην είμαι βανίλα και τα βρω και πιο εύκολα;

Αναλύουμε πράγματα τόσο θεωρητικά, που δεν βγαίνει άκρη επειδή ξεχνάμε να βάλουμε μέσα τα συναισθήματα , όλα αυτά που έχει στο κεφάλι του ένα υ/σ που το έχουν ταλαιπωρήσει χρόνια, που το κάνουν να είναι αυτό που είναι και να μπλέκει εκεί που μπλέκει.

Αν ήταν όλα ψυχρή λογική και α β γ γιατί να μην είμαι βανίλα, να βρω και τον περπάτημενο τον τύπο που θα μου ρίχνει και καμιά και κομπλέ, τι καθόμαστε και βασανιζομαστε και παλεύουμε να δούμε τι πραγματικά θέλουμε και τι αξίζει να θυσιάσουμε προκειμένου να έχουμε αυτή την "τρέλα" ; Για να μου πει ο Άλλος μετά, δεν σε ισοπεδώνω; Μα σε εκείνον είναι μετά που θα φάω το χέρι, έτσι πάνε αυτά.

Και ξέρω, αλήθεια ότι δεν είμαι η μόνη.

 

Πως μπορεί να θέσει, επί της ουσίας, όρια η υ, σε κάτι που δεν γνωρίζει; Σε κάτι που αγνοεί από μερικώς έως ολικώς; Aπειρη ή έμπειρη. Δεν εννοώ μόνο το "1+1=2", αλλά την κατάσταση που θα βρεθεί στη διαδρομή. Πως μπορεί να δεχτεί όρια ο Κ, άρα και παράδοση μερικού ελέγχου στην υ;

 

Είναι εύκολο, θέτει όρια όσον αφορά το σε ποια κατάσταση θέλει να βρεθεί. Λέει π.χ. στον αφέντη της "αφέντη, δεν θέλω να βρεθώ σφαγμένη και πεταμένη σε χαντάκι από σένα. Ντιλ;". Αν αργότερα αλλάξει γνώμη και θελήσει να βρεθεί σφαγμένη και πεταμένη σε χαντάκι από τον αφέντη της, του λέει: "αφέντη, σας ψήνει να με σφάξετε και να με αδειάσετε σε κανένα χαντάκι; αν σας ψήνει, δεν θα πω όχι". Ο Κ μπορεί να δεχτεί αυτά τα όρια αν έχει επαρκή κατανόηση της γλώσσας που μιλά η υ και δεν είναι κρετίνος.

 

Επειδή πάνω- κάτω αυτός είναι ο τρόπος σκέψης μιας σκλάβας, γι'αυτό συνήθως προτιμά την πεπατημένη .

 

Διευκρινιστικά, όταν αναφέρεστε στον Αφέντη σας τον οποίο θα πλακώσετε στα μπουνίδια αν σας χώσει βελόνες στο βυζί, είναι αυτός που έρχεται να συγκατοικήσετε και που όπως γράψατε ο ίδιος στο νήμα σας "πάω στα τυφλά";

 

Στο μάτι είπα θα του τη χώσω, δεν θα τον πλακώσω στα μπουνίδια! Ναι, αυτόν εννοώ. Το "στα τυφλά" να υποθέσω κατάλαβες πως αναφερόταν στο ότι δεν έχω ξανασυζήσει και όχι στο ότι δεν έχω συζητήσει μαζί του το τι είναι επιτρεπτό και τι όχι, έτσι;

 

@χάντρα το ιδανικό. Επειδή όμως όλες οι σχέσεις δεν ξεκινάνε από εκεί και οι περισσότερες δεν καταλήγουν εκεί, στο ιδανικό, θα βρω την αντίδραση του @theboyservant λογική και την πράξη του αφέντη του ανεύθυνη.
Μου αρέσει και απολαμβάνω να παίζω με τα όρια, άλλο όμως τα πλησιάζω ή τα διευρύνω, κατ' ελάχιστο κάθε φορά και σιγά σιγά, και άλλο τα γράφω στ αρχιδια μου.

@Discerning

Πώς μπορείς να κερδίσεις την απόλυτη εμπιστοσύνη έτσι ώστε να τα διευρύνεις είναι η ερώτηση.
Αν ξεκινήσεις με το "δεν μπορείς να έχεις όρια για πράγματα που δεν γνωρίζεις" δεν πιστεύω ότι έχεις ελπίδες να την κερδίσεις

 

Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση.

 

Το υπο θέτει τα όρια που το κάνουν να νιώθει ασφαλή αναλόγως την εμπειρία του. Το Κ δέχεται τα όρια που δεν περιορίζουν την κυριαρχία του. Στα παραδείγματα που ηδη τέθηκαν , ενα Κ που δεν ακουμπάει βελόνες το όριο δεν το περιορίζει , το θέμα της εργασίας αν εχει την ιδια άποψη με το υπο, δεν το περιορίζει . Τα όρια δεν γράφονται σε πέτρα , όσο προχωράει η σχέση , υπάρχει περισσότερη εμπιστοσύνη και αυξάνεται η κυριαρχία ,επαναπροσδιορίζονται .Το σίγουρο είναι ότι από τη στιγμή που το Κ συμφωνήσει και δεχτεί όρια , δεν τα παραβιάζει κατά το δοκούν.