Ποιός ελέγχει την εξουσία ?

Απάντηση: Ποιός ελέγχει την εξουσία ?

.. Δημοκρατικά απολυταρχικό ..  

 

Re: Απάντηση: Ποιός ελέγχει την εξουσία ?

Συνταγματική Μοναρχία νομίζω, για όσο διάστημα διαρκεί η ασύμμετρη σχέση ή η μεμονωμένη συνεδρία. Με έμφαση στο πρώτο συστατικό.

Ο φιλελεύθερος, θετικιστής φιλόσοφος Καρλ Πόππερ εισήγαγε ένα πολύ ενδιαφέρον κριτήριο για την διάκριση των καθεστώτων σε ανοιχτά ή ολοκληρωτικά. Σύμφωνα μ’ αυτό, το καθοριστικό στοιχείο δεν είναι το αιρετό ή μη της ηγεσίας αλλά το ανακλητό της, δηλαδή το πόσο γρήγορα, εύκολα κι ανώδυνα μπορεί κάποιος να απαλλαγεί από μια ανεπιθύμητη ή καταπιεστική εξουσία.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, το BDSM είναι αρκούντως φιλελεύθερο κι ανοιχτό, αφού αρκεί μια απλή αίτηση αποδέσμευσης του υποτακτικού μέρους για να καταλυθεί ανά πάσα στιγμή η σχέση κυριαρχίας.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ποιός ελέγχει την εξουσία ?

Η έμφαση είναι θέμα γούστου  

Να ερωτικοποιείται άραγε η καταπίεση;

Αν "αρκεί μία αίτηση αποδέσμευσης" για να αποδομηθεί η κυριαρχία στη σχέση (ξέρω πώς το λέω), τότε υπήρξε ποτέ κυριαρχία;

Αναρωτιέμαι,δεν ξέρω την απάντηση.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ποιός ελέγχει την εξουσία ?

Θα απαντήσω μόνο στο πρώτο σκέλος, το δεύτερο σηκώνει πολλή συζήτηση, που αν δεν με απατά η μνήμη μου, έχει γίνει σε άλλο νήμα, σε ενδοξότερες εποχές για το φόρουμ.

Έχεις δίκιο. Προσωπικά, το εννοώ ως εξής:

Υπάρχουν Συντάγματα που παραχωρούν υπερεξουσίες στον Άρχοντα και άλλα που τον περιορίζουν σε ρόλο σχεδόν συμβολικό ή διακοσμητικό. Και οι δύο επιλογές, αλλά και όλη η ενδιάμεση γκάμα, είναι κατ’ εμέ θεμιτές όταν μιλάμε για συναινετικές ασύμμετρες σχέσεις. Προβληματικό θεωρώ μόνο το να μην υπάρχει καθόλου Σύνταγμα ή το να παραβιάζεται το ισχύον.

 

Να υπενθυμίσω ότι η συναίνεση λαμβάνεται ουσιαστικά εκ του Συντάγματος ως αυταπόδεικτο συστατικό.
Όπως συμβαίνει όμως με όλα τα καθεστώτα , υπάρχει μια σαφής διαφοροποίηση του τρόπου με τον οποίο αποδίδονται επί του πρακτέου οι ρόλοι των εμπλεκομένων συν τω χρόνω.Η διαφοροποίηση αυτή έρχεται και κατοχυρώνεται ,μέσα από τη συνειδησιακή αλλαγή στην οποία υποβάλλονται οι τελευταίοι.

Ξεκινώντας από ένα σημείο ψηλάφισης των ρόλων ,όπου το κύριο χαρακτηριστικό είναι μια γενικόλογη αίσθηση τοτεμικής υφής, καταλήγουμε σταδιακά σε ένα τεχνοκρατικό μοντέλο ,όπου η βαρύτητα της κατάστασης αποδίδεται μέσω ενός μηχανισμού γραφειοκρατείας.Ενός μηχανισμού ο οποίος φέρει και τη μεγαλύτερη συνειδησιακή διαύγεια σε όρους ανετεθειμένων ρόλων των υποκειμένων ,καθώς αποτελεί και το απόσταγμα της διαπραγμάτευσης με τον εαυτό τους επάνω στο ζήτημα του σε τι συνίσταται τελικά η συναίνεση την οποία επέδειξαν ευθύς εξαρχής.Κι ως εκ τούτου η πίεση προς όλες τις πλευρές αυξάνεται κατακόρυφα.

Σχετικά με τη λειτουργία της αίτησης αποδέσμευσης.

Η εξουσία έχει το προνομιακό χαρακτηριστικό να λειτουργεί σε απρόσωπη βάση.Αυτός είναι και ο ασκός απ' όπου μπορεί και αντλεί όλη την ευχέρεια κίνησής της.Η δε προσωπική εμπλοκή είναι το μόνο που μπορεί να άρει την όποια δύναμη αυτή φέρει.
Θεωρώ πως από πλευράς άσκησης εξουσίας , η χορήγηση δυνατότητας άρσης επικυριαρχίας μέσω της αίτησης αποδέσμευσης , είναι κάτι το οποίο δίνεται στα πλαίσια ακριβώς της απρόσωπης υπόστασής της.
Μιας υπόστασης που την υποχρεώνει να θέσει ένα όριο επικυριαρχίας ,ώστε να μπορέσει να περιχαρακώσει μια κατάσταση ,στα πλαίσια της οποίας μπορεί πλέον να εφαρμόσει τον μηχανισμό της.
Στη πράξη όμως, τούτο το όριο είναι κι αυτό το οποίο είναι το πλέον ακαθόριστο.Κι αυτό γιατί ο εξουσιαστής νοεί τούτο το δικαίωμα ,ως την όνειδο ακριβώς της υπόστασής του.Απαραίτητο μεν για την οριοθέτηση της επικυριαρχίας , αποσκορακιζόμενο δε ,ως αυτό το οποίο σκιαγραφεί και το τέλος αυτής.

Δε θα μπορούσα να θεωρήσω λοιπόν κάποιον ως εξουσιαστή ,από τη στιγμή που θα απέδιδε τούτο το δικαίωμα εκτός του προαναφερθέντος πλαισίου.Με ότι απορρέει φυσικά σε όρους πρακτικής από αυτό...

 

Κοιτάξτε. Μην παραμυθιάζεστε. Η εξουσία είναι σε όλες τις σχέσεις και την ασκούν και οι υποτακτικοί και οι κυρίαρχοι ο καθένας με τον τρόπο του, ό,τι και αν λένε. Εγώ την ζω πολλά χρόνια στο πετσί μου σε αρκετά επίπεδα και την ασκώ σε άλλα επίπεδα αδιόρατα. Την έχω σπουδάσει. Μόνο ο χρόνος την ελέγχει την εξουσία. Θα καταλήξεις με ένα άλλο άτομο ή μόνος σου και αυτό θα αποδείξει ότι η εξουσία και των δυο σας απέτυχε. Εμάς των δυο π.χ πλησιάζει στο τέλος ο κύκλος της.

 

Απάντηση: Ποιός ελέγχει την εξουσία ?

Αυτό φωνάζω από την αρχή.
Την εξουσία δεν την ελέγχει μόνο αυτός που την ασκεί.
Την ελέγχει αλληλεπιδρώντας μαζί της και εκείνος που την δέχεται.
Και η αλληλεπίδραση αυτή είναι που κάνει τον ασκούντα την εξουσία ή να βελτιώνεται παραμένοντας σε ικανοποιητικά επίπεδα, ή να μένει μεταξεταστέος...
Τον παράγοντα "χρόνο" μην τον αναφέρετε κάν, διότι πολύ απλά αυτός εξουσιάζει και σκοτώνει ....τα πάντα ..!

 

Απάντηση: Re: Ποιός ελέγχει την εξουσία ?

Αν αφήσουν τον χρόνο να ελέγξει την εξουσία, είναι βέβαιο ότι θα συμβεί αυτό που λες, Etoile flamboyante. Το θέμα είναι, αυτό είναι που αναζητούν πραγματικά όσοι κάνουν D/s ή M/s;

Αντί να συνεξουσιάζει, με τον έναν τρόπο ή τον άλλο, το υποτακτικό άτομο γιατί να μην προσπαθήσει να αφεθεί; Ξέρω ότι είναι δύσκολο αλλά έχω τη γνώμη ότι αξίζει τον κόπο επειδή αυτή είναι η πραγματική επιθυμία όσων θέλουν σχέσεις ανταλλαγής εξουσίας.

 

Re: Απάντηση: Re: Ποιός ελέγχει την εξουσία ?

Οταν αφήνεται συνεξουσιάζει. Εχω αφεθεί αρκετές φορές. Τότε τα δίνεις όλα. Τότε ο άλλος καταλαβαίνει πόσο χρήσιμο και πολύτιμο του είναι αυτό, άρα τον εξουσιάζεις μόνο και μόνο με το φόβο μην του φύγεις ή πάψεις να είσαι αφημένος. Οι BDSM σχέσεις όπως κάθε σχέση εξουσίας, είναι σχέσεις συνεξάρτησης αν είναι κάτι παραπάνω από ρόλο και ικανοποίηση βίτσιων. Ας το παραδεχθούμε. Δεν είναι κακό που τις θέλουμε, αλλά καλό είναι να το ξέρουν και όσοι δεν έχουν εμπειρίες.

 

σε επιπεδο συναινετικης βδσμ σχεσεως,η αποδοχη της
αναλαμβανει τα ηνια ο εξουσιαστης μονο μετα απο την εθελουσια εκχωρηση του δικαιωματος απο τον εξουσιαζομενο
τα υποκειμενικα κριτηρια για την αποδοχη ενος κυριαρχου και παλι τα θετει ο υποτακτικος
σημαντικοι παραγοντες της εκχωρησης του εαυτου αποτελουν
αυτογνωσια
ρεαλιστικη επαφη με την πραγματικοτητα
επαφη με το ενστικτο της αυτοσυντηρησης
υποκειμενικες προτιμησεις

υ.γ η "εξουσια" υποθετω οφειλει να εχει ως θεμελιο χαρακτηριστικο την αυτοΚυριαρχια..