Ποιός χρειάζεται άλλοθι;

Μου αρέσουν τα ρεβύθια. Ξέρω ότι είναι ωφέλιμα. Δεν μου αρέσουν επειδή είναι ωφέλιμα.

Τα ρεβύθια είναι ωφέλιμα. Άρα καλά επέλεξα να μου αρέσουν.

Τα ανθρώπινα όντα δεν είναι όντα που ενεργούν βάσει της λογικής. Δεν είναι ρομπότ και δεν κατέχουν τους περιορισμένους ποζιτρονικούς εγκεφάλους των ρομπότ του Ασίμωφ. Αυτό σημαίνει ότι βάσει των δεδομένων που θα βάλεις στο σύστημα, δεν μπορείς να προβλέψεις τί θα βγει. Οι έρευνες με τα δίδυμα αδέρφια ήδη κατέδειξαν ότι αυτό δεν ισχύει.

Θα μπορούσα να παρέχω τρομερά μεγάλη βιβλιογραφία για την χρήση της φαντασίας και της δημιουργικότητας του ανθρώπινου εγκεφάλου εις βάρος της χρησιμότητας της λογικής σκέψης. Βαριέμαι αφόρητα όμως. Εξάλλου το επιχείρησα στο παρελθόν, με μηδαμινά αποτελέσματα. Ή ξέρεις, ή δεν ξέρεις. Και αν δεν ξέρεις, μόνο κάποιος που δεν βαριέται να εξηγεί μπορεί να το κάνει κατανοητό αυτό σε κάποιον που βαριέται να αλλάξει.

Δεν χρειάζομαι κανένα άλλοθι για να συνεχίσω να τρώω ρεβύθια. Θα εκτιμούσα όμως, μια καλή ρεβυθάδα. 

 

Απάντηση: Re: Ποιός χρειάζεται άλλοθι;

Αλήθεια μου αρέσουν τα ρεβίθια;
Ανακαλώ στη μνήμη μου την αίσθηση που έχω όταν τρώω ρεβίθια. Διαπιστώνω ότι μου αρέσει η αλληλοσυμπλήρωση της αίσθησης της λεπτόρρευστης σούπας σε σχέση με τη διατήρηση του σχετικά συμπαγούς του καρπού που διατηρείται στα ρεβίθια σε αντίθεση με άλλες σούπες. Επίσης το ελαφρώς όξινο του υγρού που έρχεται σε αντίθεση με την ουδέτερη γεύση του ρεβιθιού. Μου αρέσει να τρώω μικρές μπουκιές και να σπάω κάθε ρεβίθι χωριστά με τη γλώσσα πάνω στον ουρανίσκο.
Έχω παρατηρήσει ότι μου αρέσουν τα φαγητά που οι γεύσεις και οι υφές είναι διακριτές. Το σπάσιμο της μονοτονίας από μπουκιά σε μπουκιά ή στην ίδια μπουκιά με κάνει να διατηρώ την απόλαυση τρώγοντας μόνο αυτό, χωρίς να νιώθω τον κορεσμό από την ομοιόμορφη γεύση, ώστε να χρειάζομαι διαλείμματα ενισχυτικά γεύσης από κάποιο συνοδευτικό.

Θα μπορούσα να συνεχίσω την καταγραφή των διαπιστώσεων μου από την παρατήρηση της ανάκλησης στη μνήμη της ρεβιθόσουπας.

Δεν ασχολήθηκα με την ωφέλεια των ρεβιθιών. Ωφέλιμα ή όχι δεν αλλάζει ο λόγος που μου αρέσουν. Το ότι ξέρω τώρα γιατί μου αρέσουν δεν μειώνει την απόλαυση. Μάλλον η γνώση θα τα κάνει πιο απολαυστικά την επόμενη φορά.

Το παραπάνω δεν είναι εκλογίκευση. Δεν προσπαθώ να κάνω λογική την απόλαυση ενώ δεν είναι. Ούτε αλλάζω κάτι ώστε να φαίνεται ότι έχει λογική.
Το παραπάνω δεν είναι ούτε άλλοθι. Δεν είναι επίκριση ούτε κατηγορία να μου αρέσουν τα ρεβίθια. Δεν έχω ενοχές που μου αρέσουν και δεν έχω να δικαιολογηθώ σε κανένα.
Το παραπάνω είναι παρατήρηση και συνειδητοποίηση. Και αν είναι σωστή η παρατήρηση διαπιστώνει και τη λογική που διέπει κάθε ενέργεια και απόλαυση.

 

 

Ντόρα, τα ρεβύθια -τα βρώσιμα γενικώς- σου αρέσουν επειδή έχουν ενεργειακή αξία. Το γευστικό σου κριτήριο δεν υπάρχει μόνο για να σου επιτρέπει να εισπράττεις ευχαρίστηση, αλλά για να σου επιτρέπει να εντοπίζεις τους πόρους για να ζεις. Αν η γεύση σου δεν ενέκρινε ό,τι σου παρέχει θερμίδες, θα είχες πεθάνει.

Όλα διέπονται από μία λογική, γι αυτό και υφίστανται.

 

Απάντηση: Ποιός χρειάζεται άλλοθι;

Εγώ πάλι λέω ότι όλοι χρειάζονται άλλοθι άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο. Θέμα καλλιέργειας και προσωπικής ανάπτυξης.
Πάλι θα μου πεις τα ζώα μάλλον δεν έχουν την ανάγκη να ανακαλύπτουν τρόπους και μεθόδους για να νιώθουν σε αρμονία με την ύπαρξή τους τους αρκεί το λεγόμενο "δως ειμήν σήμερον" και όταν το εξασφαλίζουν μια χαρά σε αρμονία είναι!
Ο Σωκράτης όταν πια τελείωσε τα της γης μάλλον σε αρμονία ήτανε-αυτός μάλλον δεν είχε ανάγκη από άλλοθι.

Τώρα αν μιλήσουμε για μας-και καλύτερα να πω για μένα για να μην μου θυμώσετε-όταν έχω την εντύπωση ότι δεν αναζητώ και δεν έχω ανάγκη από άλλοθι μάλλον ... το άλλοθι μου αναζητώ 
Κάθε φορά που πάω να πείσω τους άλλους για τις ιδέες μου άλλοθι αναζητώ!

Μόνο όταν πάω να πείσω την κοπελιά μου να μην λέει ψέμματα:angry6: γιατί απλά δεν χρειάζεται τότε δεν αναζητώ άλλοθι(άσχετο αλλά:angry6:  )

 

Απάντηση: Ποιός χρειάζεται άλλοθι;

Ένας υποτακτικός που έχει απενοχοποιήσει αυτά που νιώθει,
μέσα από την αναζήτηση που έχει κάνει, γιατί να έχει ανάγκη από άλλοθι?
Το θέμα τέθηκε μόνο για τους υποτακτικούς.
Γιατί? Θεωρείτε πως η υποταγή είναι κάτι υποδεέστερο?

 

Re: Απάντηση: Re: Ποιός χρειάζεται άλλοθι;

H μικρή διατριβή της απόλαυσης. 

Δυστυχώς, έχω ήδη την δική μου. 

Νομίζω πως αυτά που λες είναι εν μέρει αληθινά. Η δυνατότητα που έχουμε να αξιολογούμε, να εκτιμούμε και να αποφασίζουμε ότι κάτι μας αρέσει, βασίζεται στα δεδομένα που μπήκαν στον συγκεκριμένο εγκέφαλο κατά την διάρκεια της ζωής μας και των εμπειριών μας. Για να μπορείς να κάνεις την σύγκριση με άλλα φαγητά, πρέπει να έχεις την εμπειρία τους. (Σε λίγο θα βάλω το αντίστοιχο κείμενο για την γεύση και την λειτουργία της στο νήμα για την Ιζαμπέλ Αλιέντε.) Το παρόν δεν λειτουργεί σε απόλυτο κενό. Είναι απόρροια του παρελθόντος και του τρόπου με τον οποίο ο συγκεκριμένος εγκέφαλος αντιλήφθηκε τα ερεθίσματα, τα αξιολόγησε και εξέλιξε τον τρόπο με τον οποίο τα αντιλαμβάνεται και τα εκτιμά. Όλα δύνανται να υποστούν καλλιέργεια. Και πράγματι, η συνειδητότητα, θα βοηθούσε στην καλλιέργεια της απόλαυσης. Και πράγματι, η απόλαυση δεν χρειάζεται άλλοθι.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο δεν ξέρουν πολύ καλά τί τους αρέσει και γιατί. Διότι δεν είναι άμεσα απαραίτητο για την επιβίωσή τους, ιδίως όταν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους πρέπει να αναλωθεί στην απόκτηση των 700 Ευρώ, στην αγορά άχρηστων αντικειμένων και στις μπουγάδες. Οι βρώμικες κάλτσες της καθημερινότητας έπνιξαν την σκέψη.  Και επειδή ο άνθρωπος ξέρει να επιβιώνει, βάζει τον εγκέφαλο στο ρελαντί και ζει μια χαρά μέχρι να πεθάνει. (Παρένθεση: οι έγκυες γυναίκες, σύμφωνα με έρευνες, χρησιμοποιούν τον εγκέφαλό τους λιγότερο όταν είναι σε κατάσταση εγκυμοσύνης, για να οξυγονώνεται καλύτερα το έμβρυο, διότι αυτό αποτελεί προτεραιότητα τότε και όχι η σκέψη. Απίστευτο ε; )

Η δική μου οπτική γωνία στην παρατήρηση της απόλαυσης, χωρίς να παραγνωρίζω την χρησιμότητα της αυξημένης συνειδητότητας, είναι κάτι που είχα πει και παλαιότερα, και είναι του Πωλ Βαλερύ, ενός ιδιαίτερα στριφνού Γάλλου ποιητή.

"Αν ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια τι τραγουδάει, γιατί τραγουδάει, και τι είναι αυτό που το κάνει να τραγουδάει, δεν θα τραγούδαγε".

Και συνεχίζω ακάθεκτη, μην γνωρίζοντας γιατί, παρά μόνο νιώθοντας μια παράλογη ορμή και ένα παράλογο πάθος, ίσως γιατί λάμπει ο ήλιος, ίσως επειδή είμαι ερωτευμένη. Ή ίσως επειδή είμαι η D. 

"Κι εγώ τώρα δεν ξέρω να σας πω τι είναι Ποίηση και γιατί γράφω ποιήματα. Πολύ περισσότερο δεν ξέρω να σας πω σε τι μας βοηθάει η Ποίηση και ποιος είναι ο σκοπός της. Το μόνο που ξέρω είναι πως ο Ποιητής ήταν πάντα ένας αφοσιωμένος της Ζωής. Είτε τον γεμίζει χαρά, είτε τον θλίβει η Ζωή, είτε τον πάει στον Ουρανό, είτε τον κατεβάζει στην Κόλαση, αυτός μένει πάντα ο αφοσιωμένος της. Τη μυστήρια αγάπη του για τη Ζωή δεν έχει άλλο τρόπο να την εκφράσει: γράφει ποιήματα. Νομίζω ότι προσπαθεί να εκφράσει κυρίως αυτό που κρύβει η ζωή. 'Οπως ο έρωτας κρύβει αυτό που μας κάνει ερωτευμένους."

Γιώργος Παυλόπουλος, "Γράμματα και Τέχνες" ( Φεβρουάριος - Μάρτιος 1998)
the LAND of GODS: Αφιερώματα: Τα ΑΠΑΝΤΑ του Οδυσσέα Ελύτη στο Διαδίκτυο

Είμαι βέβαιη ότι αποτελεί και αυτό μία θεμιτή οπτική γωνία. 

 

Απάντηση: Re: Ποιός χρειάζεται άλλοθι;

Όχι από μια λογική αλλά από το ένστικτο της επιβίωσης... Η λογική αυτό εξυπηρετεί εν τέλει.

 

Re: Απάντηση: Re: Ποιός χρειάζεται άλλοθι;

Η λογική ως εργαλείο εξυπηρετεί στην ικανοποίηση του ένστικτου επιβίωσης, ναι.

Τούμπαλιν, το ένστικτο της επιβίωσης ικανοποιείται μέσα από διαδικασίες που με τρόπο πολύ λογικό φαίνεται να έχουν οριστεί.

Δηλαδή, αν ήμουν θεός, σκεπτόμενη λογικά, θα φρόντιζα αφενός το γευστικό κριτήριο της Ντόρας να την οδηγεί στην κατανάλωση υλικών με ενεργειακή αξία για να διατηρείται στη ζωή, αφετέρου η απόλαυση που επιδιώκει μέσω του σεξ να την οδηγεί στην αναπαραγωγή της. Θα της έδινα τα κίνητρα για να διατηρεί και να αναπτύσσει συνεχώς το project D.

Η λογική έχει θεία, τολμώ να πω, υπόσταση για εμένα. Το συζητάμε αυτό, με πολλή ευχαρίστηση, περαιτέρω σε νήμα της αρεσκείας σου, για να μην επιβαρύνω περαιτέρω το παρόν thread.

 

Υπάρχει μια φράση κλειδί σε όλες τις κακοποιήσεις γυναικών - εντός και εκτός bdsm - μια φράση που επαναλαμβάνεται σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις. Αφού πέσει το ξύλο της αρκούδας ο βαρών περνά από την ράβδο στην διδαχή, καταλήγοντας .. "βλέπεις τι με έκανες να κάνω;" Αυτή είναι η ΠΡΩΤΗ και βασικότερη εκλογίκευση των κυριάρχων, συνειδητοποιημένων ή μη, βουδουσουμιαρικων ή μη.
Πρόκειται σαφώς για φράση άλλοθι, αποποίησης ευθυνών, καθησύχασης ενός εγώ που, ενώ ξέρει το δέον πράττει το αρεστό.

Σε αυτούς αντιπαρατίθενται οι άλλοι οι του Μαρκησίου, όπου, ως λέγει ο ίδιος, το βίτσιο και η αναζήτηση της ηδονής, έχουν σκληρύνει την καρδιά τους τόσο πολύ, ώστε, στην αναζήτηση της , να επιδίδονται σε ακραίες πρακτικές, αδιαφορώντας για τον πόνο που προκαλούν. Μάλλον πρόκειται για τους πωρωμένους εκείνους που δεν το βάζουν κάτω σε οτιδήποτε.

Ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα, κατανέμονται συνεκτικά όλοι οι ενδιάμεσοι χαρακτήρες, με ποικίλες διαβαθμίσεις άλλοθι.

Αν κάπως λειτουργεί το άλλοθι, είναι για να απαλύνει τις ενοχές. Χωρίς αυτές παρούσες δεν υπάρχει λόγος να χρησιμοποιήσουμε άλλοθι! Άρα .. περιορίζοντας το θέμα στις υποτακτικές και ανασυντάσσοντας τα της Syrah καταλήγουμε --> "οι υποτακτικές ζητούν άλλοθι στις σχέσεις τους με τους κυρίαρχους, επειδή αισθάνονται ενοχές" ..
Ενοχές για ποιό πράγμα; για την σεξουαλικότητα τους; πιθανόν ... για την ανικανότητα τους να υπηρετήσουν σωστά; .. επίσης πιθανόν.. για την εν γένει μικρή αξία που αισθάνονται - και μερικές από αυτές πολύ σωστά κάνουν - ότι έχουν; αυτό και αν είναι συχνό ... και είναι μέσα από αυτές τις απενοχοποιήσεις που η ζωή τους είναι βιωτή.

Καλό μου τρυφερό κρινάκι .. ο υποτακτικός άνθρωπος, από όσο ξέρω τουλάχιστον, αναζητά ότι και ο κάθε άλλος δηλαδή, ήτοι .. επίλυση των βασικών προβλημάτων διαβίωσης - ασφάλεια - την αίσθηση ότι τον αγαπάνε - το αίσθημα ότι η ζωή του έχει νόημα.
Για αυτό και αν το καλοσκεφτείς, οι ασχολούμενοι με το bdsm είναι μάλλον αστοί, μιας κάποιας άνεσης, αφού οι φτωχότεροι υφίστανται καθημερινά πράξεις βίας εκ του τρόπου διαβίωσης τους και δεν έχουν την χαρά να συμμετέχουν στα ύψη του δικού μας βίτσιου.
Ασφάλεια .. συναισθηματική συνήθως - στο πρόσωπο ενός χαρακτήρα θεωρούμενου κατά τεκμήριο ισχυρού και σταθερού. Αν περιδιαβείς τις αγγελίες όπου αναζητείται μαστεράς για να αναλάβει σουμπίτσα, αυτοί πρέπει να είναι οικονομικά ανεξάρτητοι, με ισχυρή προσωπικότητα, μόνοι, χωρίς υποχρεώσεις, να λένε πάντα αλήθεια, να είναι αυστηροί και να νοιάζονται για τα υποκείμενα τους. Κάτι σαν το θεληματικό πηγούνι, τα γκρίζα μαλλιά και το αετίσιο βλέμμα των Άρλεκιν.
Της αίσθηση ότι τον αγαπάνε... δεν έχω συναντήσει άνθρωπο που να μην θέλει - στα βάθη της καρδιάς του - να τον αποδέχονται για ότι είναι και να τον αγαπάνε. Ακόμη και οι καλές μας σουμπίτσες, αυτό που ζητούν - με τρόπο έμμεσο και καλυμμένο μέσα από τα πρέπει του bdsm - είναι να τις αγαπάνε.
Τέλος, η ανάγκη των σουμπιτσών να υπηρετούν και μέσα από αυτό να είναι χρήσιμες στον Κύρη και Αφέντη τσουτσουλομύτη τους, νομίζω ότι είναι έκφραση της ανάγκης τους να δώσουν νόημα στην ζωή τους, εντάσσοντας μέσα σε αυτήν έναν αντικειμενικό αξιολογικό πίνακα, βάσει του οποίου - έστω και μόνες τους - θα μπορέσουν να διαπιστώσουν και να μετρήσουν το νόημα της ζωής τους. Α, και μην ακούσω διάφορα! Αυτό είναι ένα γενικό σχήμα, που πρέπει να εξειδικευτεί σε κάθε περίπτωση!

Άρα: πρώτη αντίρρηση .. αυτό που ζητάει κανείς είναι η ικανοποίηση των αναγκών του - και αυτό το ανταλλάσσει με τον μόνο τρόπο που ξέρει ... προσφέροντας την υποταγή του. Αυτό και η επερχόμενη ταύτιση και αρμονία τους την ώρα που χορεύουν τους ρόλους τους, αποτελούν το ισχυρότερο κίνητρο για να προχωρήσει κανείς στην υποταγή και στην κυριαρχία αντίστοιχα. Από εκεί και πέρα τα άλλοθι και οι δικαιολογίες έρχονται σε δεύτερη μοίρα, αφού έχει επιτελεστεί ότι στην vanilla life είναι τόσο εύκολο: η σύνδεση δύο (τουλάχιστον) ανθρώπων.

Αλλά και πάλι - η πορεία για να γνωρίζεις τον εαυτό σου είναι πορεία ανεξάρτητη από τον bdsm. ¨η την αναλαμβάνεις ή όχι. Ο Κυρίαρχος δεν μπορεί να σε οδηγήσει στην συνειδητοποίηση του τι είσαι αν δεν το έχεις το κουσούρι - δηλαδή .. αν είσαι ζώον ζώον θα παραμείνεις και μετά .. και έχουμε παραδείγματα για αυτό! Νομίζω όμως ότι, όσο και αν επιθυμείς κυρίως να βιώσεις την υποταγή και όχι να την εξηγήσεις, η ανάγκη σου να μην έχεις ενοχές - καλυμμένες ή φανερές - σε κάνει να χρησιμοποιείς άλλοθι - ακόμη και αν τα φορτώνεις στον Κύρη και Αφέντη σου. Προτάσεις του τύπου ... "τι μου έκανες τώρα " ... " δεν το ήξερα ότι αυτό είναι τόσο καλό " .. " με έκανες μια τσούλα και πολύ μου αρέσει αφού αρέσει και σε σένα" είναι μερικοί τύποι απενοχοποίησης μέσω του Κυριάρχου.

Λες επίσης :"Γι αυτό νομίζω ότι η έννοια του άλλοθι στο χώρο είναι όσο δεν παίρνει βανίλλα επειδή αναζητείται σ ένα χώρο (του βδσμ δηλαδή) που στηρίζεται στην αναζήτηση και στο κτίσιμο της απόλαυσης και όχι στην αιτιολόγησή της. " και με μπερδεύεις! Αν κάτι χαρακτηρίζει την vanilla είναι η έλλειψη ενοχών! Το να βυθίζεσαι στις κοινά αποδεκτές πρακτικές σου δίνει την σιγουριά της μάζας. Αντίθετα - και το βροντοφωνάζω στεντορεία τη φωνή - η ενασχόληση μας με μοναδικές / σπάνιες / ειδικής φύσεως πρακτικές απαιτεί και οδηγεί σε αιτιολόγηση των επιλογών μας, η οποία είναι πολύ πιο συχνή από όσο νομίζουμε, έστω και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Παραπέμπω στα κοκοράκια με τις κραυγές αναπλήρωσης ενός μικροτσούτσουνου εγώ.

Λές επίσης : Όσο για τη λογική ότι αναζητούμε ερωτικούς συντρόφους βάσει κριτηρίων που να ισχύουν συμμετρικά, βρίσκω ότι δυναμιτίζει κάθε προσανατολισμό στην απόλαυση και παραπέμπει κατευθείαν στην (φαλιρισμένη πλέον στην εποχή μας) προτεσταντική λογική της παραγωγικότητας μέσα σε μία σχέση και του η «ισχύς εν τη ενώσει». Δεν το καταλαβαίνω ούτε ως συναισθηματική σχέση ούτε ως οικονομική .. περικαλώ λοιπόν να μου το ξεκαθαρίσετε. Το μόνο που αντιλαμβάνομαι και συμφωνώ είναι η άρνηση μου να δω συμμετρίες .. αποφάσισα οτι στην ζωή είμαστε ασύμμετροι και αναζητώ συμπληρωματικότητες ή παραπληρωματικότητες. Και αυτές, προϊόντος του χρόνου και σκληραίνοντας συνεχώς το περίβλημα του καθενός μας, είναι ακόμη πιο δύσκολες.

Τώρααα .. τρυφερό μου κρινάκι ... ως γνήσιος Κυρίαρχος θα έπρεπε να σου πω τι πρέπει να κάνεις με την γνώμη σου (sick) αλλά επειδή είμαι πεφωτισμένος αντ' αυτού λέγω ότι συμφωνώντας γενικά με τις αξιολογήσεις σου διαφωνώ με την άποψη σου ότι δεν υπάρχουν άλλοθι .. η ζωή υποτακτικών και Κυριάρχων βρίθει από αυτά και η πορεία αφιέρωσης που κάπου αλλού γράφεις, είναι ακριβώς η πορεία για την ανατροπή τους ...

 

Re: Απάντηση: Re: Ποιός χρειάζεται άλλοθι;

και ποια (θεια; ) λογικη υπαγορευει την αναζητηση σεξουαλικων απολαυσεων μεσω διαδρομων που δεν εμπεριεχουν την διαδικασια αναπαραγωγης;Γιατι αυτο εχει επιτραπει;

 

Aλλοθι;;;; Ποτέ. Ολα για τη φουκαριάρα την καύλα μας.

 

Απάντηση: Ποιός χρειάζεται άλλοθι;

''Φουκαριαρα''....????