Ποιός χρειάζεται άλλοθι;

Ακόμα κι αν δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει, μπορεί κάλλιστα να εφευρεθεί. (όχι για μένα, για τον φουκαριάρη τον Αφέντη μου).

 

Μάλλον λέμε τα ίδια πράγματα, χρησιμοποιώντας διαφορετικούς όρους.

Δεν πιστεύω ότι απαιτείται λογικό άλλοθι για την απόλαυση. Όποιος το ψάχνει δεν έχει αποδεχτεί τις επιθυμίες του. Γιατί κάτι εναντιώνεται σε αυτές. Κάτι που πέρασε μέσα του (από το περιβάλλον) ως ορθό/ηθικό/δίκαιο, το οποίο αντιτίθεται στις επιθυμίες του. Επομένως αισθάνεται ενοχή γι αυτό. Δεν μπορεί να αναφωνήσει, "στο διάολο το ορθό/ηθικό/δίκαιο, εμένα έτσι μου αρέσει", αλλά το σφιχτό δέσιμο και ο ψευδής "εξαναγκασμός" λειτουργεί ως παράκαμψη αυτής της αντίθεσης, που είναι τόσο ισχυρή μέσα του και αυτός τόσο αδύναμος ως άνθρωπος, που δεν μπορεί να αποδεχτεί τον εαυτό όπως είναι, αλλά βλέπει πώς θα έπρεπε να είναι, σύμφωνα με αυτά που του είπε η μαμά του, η δασκάλα του, οι φίλοι του, η τηλεόραση ή ο παπάς στο Κατηχητικό. Πρόκειται περί ενοχών κατ' εμέ, ανυπέρβλητων λόγω αδυναμίας χαρακτήρα ή λόγω έλλειψης συνειδητότητας. Εσύ το ονομάζεις αναζήτηση ενός λογικού άλλοθι. Τί είναι αυτό αν δεν είναι ενοχικότητα;

Αυτό όμως δεν μπορεί να ισχύει για όλους τους μαζοχιστές. Όπως ο σαδισμός δεν απορρέει από ενοχικότητα (αυτό είπα, ότι ΔΕΝ απορρέει) έτσι και ο μαζοχισμός μπορεί να είναι κάτι αντίστοιχο, δηλ. απλή αναζήτηση της απόλαυσης, αλλά από την άλλη πλευρά. Μπορεί κάποιος να φτιάχνεται με μια γερή δόση αδρεναλίνης και ενδορφινών. Γιατί ντε και καλά να προσπαθεί να παρακάμψει ενοχές, όταν δεν έχει;

Μια χαρά ορθό και λογικότατο είναι. Η αδρεναλίνη και οι ενδορφίνες είναι τα καλύτερα φυσικά ναρκωτικά, απολαυστικά και εθιστικά. Είναι και νόμιμα συν τοις άλλοις, με τον τρόπο που προκαλούμε την έκλυσή τους στο BDSM. Γιατί να είναι παράλογο αυτό; Είναι και οικονομικό.

Άλλο κάποιος που κάνει κακίες χαλαρά, για πλάκα, και άλλο κάποιος που προκαλεί πόνο σε συγκεκριμένο πλαίσιο, με συγκεκριμένο άτομο, ελέγχοντας την πρόκληση του πόνου, κάποιος που το κάνει γνωρίζοντας ότι θα γευθεί μεγάλες απολαύσεις, καυλώνει έτσι, υγραίνεται, του σηκώνεται κ.ο.κ. Ο πρώτος είναι ένα ζώον που κάνει κακίες απλά επειδή μπορεί, και το ότι μπορεί και να μην τις κάνει δεν το γνωρίζει, ο δεύτερος ένα ον συνειδητοποιημένο, που γνωρίζει ότι είναι επιλογή του, πολλές φορές στόχος του, το επιδιώκει, άλλες φορές επιλέγει να μην το κάνει, όλες το κάνει ελέγχοντας και έχοντας την ευθύνη μη ανεπανόρθωτων βλαβών στον άλλον, γνωρίζει περί σωματικού αντίκτυπου στον εαυτό του, πνευματικών ανατάσεων, και αποδέχεται την ανθρώπινη φύση του, όπως και του άλλου που προσεγγίζει την απόλαυση μέσω πόνου από την άλλη πλευρά, αποδέχεται εν γένει το σύνολο της ανθρώπινης φύσης, όχι κομματιασμένης σύμφωνα με τις προσδοκίες της εκάστοτε εποχής ή του εκάστοτε τόπου. Όταν λέω "για πλάκα", εννοώ ότι "ου γαρ οίδασι τι ποιούσι." Ζωντόβολα δηλαδή. Κατ' εμέ, δεν δικαιούνται τπτ. Έναν ψιλο-οίκτο τον έχω έτοιμο γι αυτούς, καθαρά λόγω Χριστιανικής ανατροφής.

Εγώ πιστεύω ότι ο ήλιος θα πρέπει να ανατέλλει καμιά ωρίτσα αργότερα κάθε μέρα, με ενοχλεί έτσι. Ένα προσκομμματάκι όμως το βλέπω. Όσο δεινή στην αφαίρεση και αν είμαι...

 

DRD, η ανάγκη να εκλογικεύει κανείς ό,τι κάνει δεν είναι απόρροια ενοχικότητας. Η ενοχικότητα απορρέει από τις ανεπιτυχείς προσπάθειες λογικής τεκμηρίωσης. Χρονικά και εννοιολογικά η ανάγκη για εκλογίκευση προηγείται. Συμφωνείς;

Μάλιστα, αυτό είναι επαρκές κριτήριο διαφοροποίησης.

Αν επιθυμείς ο ήλιος να ανατέλλει μία ώρα αργότερα, μπορείς να αλλάξεις το σύστημα με το οποίο θεωρείς το χρόνο. Μπορείς λ.χ. να ρυθμίσεις το ρολόι σου μία ώρα νωρίτερα.

 

Η ανάγκη λογικής τεκμηρίωσης της απόλαυσης από τί πηγάζει;

Και αν θέλω να μην υπάρχει φθορά, δεν εισέρχομαι σε κανέναν κύκλο της φθοράς και παραμένω στον χώρο της φαντασίωσης. Και αν δεν επιθυμώ να αποδέχομαι τον θάνατο, πιστεύω στην μεταθανάτια ζωή. Κάπως έτσι;

Αλλά σε τί ακριβώς εξυπηρετεί η μη αποδοχή της πραγματικότητας; Δεν το βλέπω.

 

Από την ίδια τη λογική ως ιδιάζον γνώρισμα του ανθρώπινου όντος; Δεν γνωρίζω.

Δεν κατάλαβα πώς έφτασες σε αυτή την ερώτηση.

Εφόσον ο μαζοχιστής δεν μπορεί να πάψει να είναι μαζοχιστής, εκ του αποτελέσματος κρίνεται πως δεν υφίσταται ζήτημα μη αποδοχής. Τί όμως έχεις κατά νου κάνοντας λόγο για μη αποδοχή; Την προσπάθεια εκλογίκευσης γενικώς ή τη δική μου αποχή ειδικώς;

 

Νομίζω πως πηγάζει από την μη αποδοχή του εαυτού, από τις ενοχές που μερικοί αισθάνονται, καθώς, όπως είπα, δεν μπορούν να αποδεχτούν τις επιθυμίες τους που είναι σε διάσταση με αυτό που τους περάστηκε ως αποδεκτό από το περιβάλλον τους. Νομίζω πως αυτό λέγεται ability of the Ego to compromise between the superego and the id. Με άλλα λόγια, αυτά που θέλω, δεν είναι αποδεκτά στο πλαίσιο που μου έχουν μάθει και επομένως τα θέλω μου μου προκαλούν άγχος (εισαγωγή στην Ψυχολογία, πρώτο έτος). Και άρα νιώθω ενοχικότητα. Η ενοχικότητα προκαλεί άγχος. Μπορώ είτε να εκλογικεύσω, είτε να γίνω μαζοχιστής, είτε να το ξεπεράσω. Είναι ένα πολύ εισαγωγικό μάθημα, δεν είναι άξιο λόγου...

Έφτασα στην ερώτηση με αρκετή σαφήνεια, ως εξής:

Δεν μπορείς να φτιάξεις την ζωή σύμφωνα με τα δικά σου πρότυπα. Αν μετέχεις έστω και στο ελάχιστο στην ζωή όπως την γνωρίζουμε, με την λογική της, την ανισορροπία της, τον παραλογισμό της, την αδικία, την κακία, την φθορά, όλα αυτά που ανέφερα και πολλά ακόμα, δεν ωφελεί το να μην σου αρέσουν ή να τα απορρίπτεις. Είναι σαν να θέλεις να ανατέλλει ο ήλιος την ώρα που θέλεις εσύ. Δεν γίνετσι. Αυτό που λέω είναι - σε αντιπαράθεση με αυτό που θα είχες να πεις σε έναν μαζοχιστή που βλέπει για πρώτη φορά τον εαυτό του, και του επισημαίνεις ότι είναι παράλογος και ενάντια στην λογική και στην φύση - ότι ο μαζοχιστής είναι αποδεκτός και λογικός σύμφωνα με την ασύμμετρη τάξη των πραγμάτων, τόσο όσο είναι και ο σαδιστής. Δεν τίθεται θέμα μη λογικής ή μη αποδοχής, εκτός αν προσπαθείς να φέρεις την ύπαρξη στα νερά σου. Απλά δεν γίνεται.

 

D θα το διορθώσεις;

 

Απάντηση: Ποιός χρειάζεται άλλοθι;

To άλλοθι είναι προιόν της λογικής η λογική είναι εργαλείο τρόμου για την κοινωνική διαβίωση
ο άνθρωπος είναι ένστικτο ,εξ ενστίκτου πηγάζει και με το ένστικτο αναπαράγει διαβιεί σκοτώνει και βασανίζει. Η ιστορία βρίθει απο παραδείγματα αντιστοίχων φαινομένων που σε τελευταία ανάλυση αφορούσε και αφορά στην απόλαυση ατομικών Εγώ, αφεντάδων ,αυτοκρατόρων βασιλίδων κλπ
ΟΙ αυλές εβριθαν από δήθεν ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών που αποστολη είχαν την εκλογίκεση του αυταρχισμου και των εγκληματικων πράξεων ανθρώπων της εξουσιας, όλοι οι ανθρωποι αποζητούν την εξουσία,οι λόγοι ευνόητοι.
Η ΔΟΜΗΣΗ Της ΛΟΓΙΚΉς ΠΈΡΑΝ από τους αρχαίους έλληνες αποδόθηκε στο Καρτέσιο με το περιφημο cognito ergro sum, σκέπτομαι αρα υπάρχω, το συνετριψε ο Κίνκενγκααρντ ,παραδόξως Χριστιανός φιλόσοφος ,εισάγοντας τον χριστιανικό υπαρξισμό,
ο Κίνκενγκααρντ είχε άλλοθι το Θεό για να μην καταλήξη στην ενστικτωδη διάσταση του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος είναι το Τέρας που δεν έχει ανάγκη κανέναν για να επιβιώσει και να απολαυσει,
σκοτωνοντας αργα, βασανίζοντας και επινοώντας τρόπους για να ικανοποιησει οτι τον ικανοποιει,
με τελευταίο το γαμησι. Ειναι δολοφόνος ,απλά γιατι αυτό ειναι αυτός ,εμεις δηλαδή.
Είναι υποκείμενος και στα 7 θανασιμα αμαρτήματα που κανένα ζώο στο σύμπαν δεν είναι.....
λαγνεία
βουλιμία
φιλαυτία
οργή
οκνηρία
φθόνος
αλαζονεία

Τι ειναι λοιπόν το άλλοθι για ένα τέτοιο οργανισμό? Τίποτα το σοβαρό,επινοεί άλλοθι για κάθε έγκλημα του,όσα άλλοθι θές και στ΄αρχίδια του τι σκέπτεστε εσεις εγώ ο άλλος,
Ολα αυτά αφορούν και σε καθένα απο μας, ο άνθρωπος ,είμαστε εμείς
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟΘΙ για ότι κάνουμε η θα κάνουμε.
Ας παύσουν να ανησυχούν οι έχοντες αμφιβολίες , τα πάντα επιτρέπονται...............

και ας ψάξουν όσοι θέλουν, για άλλοθι στα ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

σιγά τα ρεβύθια...

 

καλα μας τα λες.....

 

Υποκλίνομαι Κύριε.

 

To διόρθωσα. Έπρεπε να βγω έξω και το ποστάρισα στα γρήγορα. Σόρρυ. 

Κι εγώ θα υποκλινόμουν, αν δεν είχα αυτό το προβληματάκι με το γόνατο. Παλιά σκιέρ, δε βαριέσαι.

Αναρωτιόμουν, όμως, τί έχει στο νου του ο Αισθησιακός Βασανιστής, όταν μπάζει και τους Κυρίαρχους στο παιχνίδι των ανατροπών. Την αφιέρωση την εκλαμβάνω ως αμφίδρομη ασφαλώς, δεν τίθεται θέμα. Το ερώτημα είναι, οι Κυρίαρχοι ποια άλλοθι ανατρέπουν, αν υποθέσουμε ότι η φράση ισχύει ως έχει; Δεν ξέρουν εκ των προτέρων τι γουστάρουν, γιατί το γουστάρουν και πώς θα το αποκτήσουν; Πώς θα καθοδηγήσουν το Υ να βρει τα θέλω του, υποτίθεται, να τα αποδεχτεί και να τα διεκδικήσει, αν οι ίδιοι λειτουργούν βάσει άλλοθι;

Δεν προσπαθώ να γίνω σπαστικιά, είναι αληθές το ερώτημα.

 

DRD, όλοι χρειάζονται άλλοθι τη λογική.  
Δες στον παρακάτω σύνδεσμο έναν δύσμοιρο σαδιστή που αναζητά διακαώς το δικό του. https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t11959/