Πολιτικές προεκτάσεις του bdsm

Προσωπικά έχω σχηματίσει αρκετα ξεκάθαρη "εικόνα" για τον νηματοθέτη, την οποία και διατηρώ για εμένα.
Εκτιμώ πως τουλάχιστον και άλλα 3 ή 4 άτομα που συμμετείχαν στο νήμα έχουν λίγο - πολύ το ίδιο καθαρή θέα για τις απόψεις του, τουλάχιστον σε κάποιο μίνιμουμ.
(Δεν αναφέρομαι στα άτομα που περιγράφει ο Dirty Harry ούτε στα άτομα που πιάνουν στασίδι και πετροβολάνε ό,τι κάτσει, άμα λάχει κλπ).
Η "εικόνα" μου όμως εξαντλεί το βάθος της στο τι να σκέφτεται εξ αιτίας όλων αυτών που έχει εισπράξει ως τώρα.
Δεν τα λέω αυτά ως αποστασιοποιημένος εντομολόγος που παρατηρεί στο μικροσκόπιο κρατώντας σημειώσεις για το πως δρουν τα ενεργούμενα ζουζούνια στο περιβάλλον.
Τα λέω επειδή εκτιμώ πως κάπου κάποια να τον έχουν αγγιξει και τσακώνεται με την πάρτη του, γιατί σταδιάλα να συμβαίνει αυτό.
Μεγάλο παιδί είναι, μια άκρη θα τη βρεί...

 

Mακάρι να ήταν έτσι, μικρή μου Μαργαρίτα. Ανεξαρτήτως προσέγγισης, σχολής κ.λ.π. είναι τοις πάσοι αποδεκτό πως η έδρα όλων μας των αποφάσεων βρίσκεται στο ασυνείδητο. Κάθε επιλογή που κάνουμε στο συνειδητό για να γίνει δράση πρέπει να έχει "την έγκριση" του ασυνειδήτου. Αυτή την έννοια έχει η αναβίωση ενός τραύματος, την εμβάπτισή του στο ασυνείδητο.

Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε τι μας φρενάρει στη ζωή. Μιά συνήθεια, ένας φόβος, μιά ενοχή, που έγιναν μοτίβο συμπεριφοράς. Ενώ το ξέρουμε όμως, δε μπορούμε να αλλάξουμε το μοτίβο με συνοπτικές διαδικασίες. Γιατί όταν το υιοθετήσαμε, μας βοήθησε να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες της ζωής μας με εκείνα τα δεδομένα (συνήθως της παιδικής ηλικίας). Τώρα όμως μας δυσκολεύει τη ζωή. Θα ήταν επομένως λογικό να το πετάγαμε από πάνω μας σα φθαρμένο ρούχο. Ελα όμως που δεν είναι τόσο εύκολο. Γιατί το συγκεκριμένο μοτίβο έχει γίνει χαρακτήρας. Εχει βαθιές ρίζες. Πρέπει επομένως με κάποιον τρόπο, ακόμα και εκτός των πλαισίων της ψυχαναλυτικής διαδικασίας, να επισκεφτούμε τα περιστατικά εκείνα που μας οδήγησαν να υιοθετήσουμε το μοτίβο και να τα "καθαρίσουμε". Αυτά τα περιστατικά είναι πλέον στην περιοχή του ασυνειδήτου...

 

Καταλαβαίνω τι λέτε αγαπητέ @peleas  
Από τις γνώσεις μου όμως πάνω στο θέμα αλλά και την εμπειρία μου (το χόμπυ μου είναι να παρατηρώ ψυχολογικές εκφάνσεις των άλλων   ), θα διαφωνήσω. Η έδρα των παρορμήσεων βρίσκεται στο ασυνείδητο, όχι των αποφάσεων. Δεν είναι τοις πάσι αποδεκτό   Είναι τοις πάσι των φροϋδικών  
Οι παρορμήσεις δεν έχουν να κάνουν με απόφαση. Απλά εκδηλώνονται. Ή τουλάχιστον όχι με απόφαση όπως την εννοώ εγώ. Θα πείτε ίσως ότι είναι απόφαση να το βάλω στα πόδια αν δω μπροστά μου ένα λιοντάρι. Θα πω πως δεν είναι απόφαση, είναι ένστικτο, δεν έχω άλλη επιλογή από το να (προσπαθήσω να) σώσω τη ζωή μου. Είμαι γενετικά προγραμματισμένη για κάτι τέτοιο.

Ακριβώς το ότι γνωρίζουμε τι μας φρενάρει στη ζωή όπως λέτε (και φυσικά συμφωνώ απολύτως), δείχνει ότι το έχουμε φέρει στο συνειδητό, το ασυνείδητο δεν το βλέπουμε, δεν το ξέρουμε, δεν το γνωρίζουμε.
Επίσης η ψυχανάλυση συχνά αποτυγχάνει για αυτό: ανασύρει το τραύμα, μας κάνει να το αναβιώνουμε, όμως αν δεν πάρουμε την απόφαση να το επουλώσουμε μένουμε με αυτό μια ζωή. Οι άνθρωποι που κάνουν ψυχανάλυση πάντοτε υποφέρουν πάρα πολύ όταν πλησιάζουν σε παλιές πληγές. Δεν απαλλάσσονται όμως πάντοτε δυστυχώς. Γιατί αυτό είναι θέμα απόφασης.
Αυτό που εσείς πολύ ωραία λέτε "να τα καθαρίσουμε"   Ναι, έτσι είναι  
Στην περιοχή του ασυνειδήτου όμως βουτά το συνειδητό, το εγώ μας. Όχι το ασυνείδητο μας. Δεν γίνεται αυτό εξάλλου, ακόμη και λεκτικά αν το δούμε δεν βγαίνει  
Το εγώ βουτά στο ασυνείδητο αν μπορεί, ανασύρει ό,τι μπορεί και αυτό κάνει τελικά την κάθαρση. Δηλαδή το συνειδητό  

 

επισης εχουμε δεδομενο πως το υ ειναι γυναικα και το κ ανδρας...

το Κ και υ ειναι συνδιασμος χαρακτηρα και επιλογης. δεν εχει σχεση με τη μορφωση.

και αυτη η μιξη πολιτικων πεποιθησεων με τα παντα μονο εδω το εχω δει να γινεται...

 

απο τη μια ο μαύρος φασισμός της στρατοκαυλίασης,της μπότας,της πειθαρχίας και της στολής..
απο την άλλη ο κόκκινος φασισμός της βίας,των μεγαφώνων με τα ξεσηκωτικά σουξέ και των ναυαγισμένων ονείρων..

και ανάμεσα σε όλα αυτά..άνθρωποι που ερωτεύονται και αγαπιούνται..σέβονται την προσωπικότητα του συντρόφου τους..αναδεικνύουν τα πιο όμορφα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που έχουν επιλέξει..συντάσσονται με πάθος στο πλευρό της δημοκρατίας..και σχετίζονται στο πλαίσιο των δεσμών του bdsm...ενω βδελύσσονται τα βίαια αναρχοκομμουνιστικά καθεστώτα..τα ερείπια των παλαιών κομμάτων απο τα οποία ξεπηδούν τα φίδια...εκκολαπτόμενα στα δήθεν χρυσά αυγά τους.

ενδεχομένως,υπάρχουν εγκληματίες οι οποίοι βρίσκουν καταφύγιο στον φασισμό,στην αναρχία,στον σατανισμό,στον χουλιγκανισμό και γενικώς,σε ο,τι μπορεί δήθεν να τους "νομιμοποιήσει" την βία και τις εγκληματικές τάσεις τους..
και το bdsm,μπορεί να προσφέρει τα εργαλεία σε τέτοια άτομα,ωστε να κακοποιήσουν με το ατράνταχτο άλλοθι της αμφιλεγόμενης σε μερικές περιπτώσεις,συναίνεσης..
είναι όμως τελείως άτοπο να θεωρούμε όλους τους σαδιστές,εν δυνάμει εγκληματικές προσωπικότητες..
οι σαδιστές Κυρίαρχοι,όπως ο DeSade μας θυμίζει με το ψευδώνυμό του..είναι άνθρωποι που απλως αρέσκονται ψυχοσωματικοσεξουαλικά να προκαλούνε τον πόνο,τον εξευτελισμό,τον υποβιβασμό,την αποδόμηση και την αναδόμηση της προσωπικότητας,τον απόλυτο έλεγχο εξουσίας..
ενω μπορεί να συμβαίνει πολιτικά,να ενστερνίζονται τα ιδεώδη της δημοκρατίας και γενικότερα..
της ισότητας,της ελευθερίας,της αδελφότητας του 1798..

 

Είναι λίγο κρίμα.
Η πιο ενδιαφέρουσα σύνδεση-συζήτηση του φόρουμ (bdsm-πολιτική) να γίνεται με αυτούς τους όρους.

ΔΕΔΟΜΕΝΟ 1: Τα πάντα είναι πολιτική (π.χ απο το ότι πίνεις τον καφέ σου,την τάδε συγκεκριμένη ώρα και το τι κάφε έχεις την επιλογή να πίνεις μέχρι και αυτό που προκαλεί την ανάγκη σε ένα πνεύμα και ένα σώμα να καυλώνει με συγκεκριμένο τρόπο γιατί οι διέξοδοι που του δίνει η πάλαι ποτέ κοινωνία είναι μονάχα προς ένα μοτίβο ύπαρξης)
ΔΕΔΟΜΕΝΟ 2: Ιστορικά υπάρχει σύνδεση του bdsm με σχέσεις κυριαρχίας κράτους-κοινωνίας και αμφίδρομης κουλτούρας. Αυτό που άλλαζε συνήθως ήταν τα μέσα που χρησιμοποιούνταν για την έκφραση αυτής της σχέσης.
ΔΕΔΟΜΕΝΟ 3: Ένα είναι το σύνθημα συνμπιντιεσεμάδες μου. ΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ (και το αντίστροφο φυσικά). Ενα είναι το σύνθημα και είναι αυτό εαν δεν θέλουμε κάποιοι να φαίνονται σαν "ανώμαλοι εξωγήινοι" στην κοινωνία μας και κατ επέκταση να μην υπάρχουν κοινωνικά αποκλεισμένες ομάδες. Άρα τι κάνουμε; κάνουμε οικίο και "δημόσιο" στην κοινωνία τις προτιμήσεις αυτών που έχουν αποκλείσει απο την κουλτούρα τους. Δίνουμε αντιπαράδειγμα κουλτούρας και αισθητικής. Με λίγα λόγια; Στα φεστιβάλ και στα events μας αδερφές μου!
ΔΕΔΟΜΕΝΟ 4: O Τσίπρας είναι αλάνι. Δήλωσε οτι δεν θα φορολογήσει τα σιμπάρι!

Υ.Γ μία παρέμβαση ήταν αυτή, για να ξαναμπεί στην σωστή ροή η κουβέντα που προσπαθούν να ξαναβάλουν μερικοί.
Με αγάπη μόνο,
Syn.

 

OK, τώρα μου είναι σαφές αυτό που καταλάβατε εσείς. Αλλά είδα και νέα μέλη να σκίζουν τα ρούχα τους και εξακολουθώ να πιστεύω ότι διάφοροι κατάλαβαν διαφορετικά πράγματα. Ομως, αυτά που έγραφε ο deSade παλιά ήταν σε μιαν εποχή που ακόμη, οριακά, είχαν νόημα τα νοήματα. Σήμερα στο φόρουμ, και γενικότερα, ποιόν μπορεί να αγγίξουν αυτά; Την ίδια συμπεριφορά που εκείνος γράφει ότι αντιστοιχεί σε συμπεριφορά "φασίστα" κάποιος άλλος θα την αντιστοιχίσει σε "ελευθεριακό αριστερό". Θα παρουσιάσουν και οι δύο "επαρκή επιχειρήματα" και ο διάλογος θα καταλήξει στην αμοιβαία αποδοχή του δικαιώματος να εισηγείται ο καθένας στο δημόσιο διάλογο οτιδήποτε για το οτιδήποτε και να ζητά να μην μπορεί να απορριφθεί καθώς είναι αυτό που νομίζει / αντιλαμβάνεται / βιώνει εκείνος. "Σάμπως υπάρχει Βίβλος για την μισανθρωπία;" θα αναρωτηθεί - χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι αυτή η αναρώτηση τον κάνει Βιβλό-δουλο, εκ προοιμίου ανίκανο να συμφωνήσει με ευάριθμους άλλους σε οτιδήποτε για το οποίο δεν υπάρχει Βίβλος. Να χαμε να λέγαμε, δηλαδή.

 

Πολλά ωραία έχετε πει, εγώ για το φασισμό, αυτό βρήκα, αυτό βάζω