Πολιτικοκοινωνική ιδεολογία και BDSM

Όταν ξεκίνησε η πρώτη μου βδσμική σχέση, θυμάμαι τον τότε Αφέντη μου να μου εξηγεί πως η πολιτική του ιδεολογία και οι απόψεις του για τα κοινωνικά ζητήματα, του δημιουργούσαν (στα δικά του πρώτα χρόνια ενασχόλησης) τεράστιες εσωτερικές συγκρούσεις και αμφιβολίες για το κατά πόσον η ενασχόληση του με το BDSMέπρεπε να υπάρχει, τι άνθρωπο τον έκανε αυτό, πώς έπρεπε να επιλέγει κλπ κλπ

Τότε μου φαινόταν εξαιρετικά περίεργο αυτό, δεν έβρισκα πουθενά να αντιφάσκει αυτό που κάναμε οι δυο μας προς την πολιτική και κοινωνική του νοοτροπία.

Αργότερα συνειδητοποίησα πως αρκετούς τους είχε απασχολήσει αυτό το θέμα. Κατά βάση τους κυριαρχικούς, δηλαδή.

Τώρα πλέον, συνειδητοποιώ κι εγώ ότι ίσως είναι δύσκολο για τους ανθρώπους που στέκουν κάπου πολιτικά και κοινωνικά ως νοοτροπία να κάνουν βδσμικές σχέσεις ή αν κάνουν, τα πράγματα περιπλέκονται περίεργα...

Ποια είναι η γνώμη σας επί του θέματος;

Σαφώς και δεν αναφέρομαι σε κομματικές πεποιθήσεις!!

Και αναφέρομαι στην ιδεολογία σαν νοοτροπία, σαν επιλογή ενός ανθρώπου για θεώρηση του κόσμου, όχι σαν παρωπίδες.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων  

ΥΓ Ελπίζω το νήμα να μην ξεφύγει σε στείρες αντιπαραθέσεις και προσβολές και αν γίνει αυτό, παρακαλώ ο πρώτος moderatorπου θα το αντιληφθεί, να το κλειδώσει.
Ευχαριστώ και πάλι.

 

Οι ιδεολογιες κατεστρεψαν και κατεστρεφουν τον κοσμο αυτην την στιγμη που μιλαμε.

 

Κλασικό θέμα μορφής και περιεχομένου...
Το περιεχόμενο δημιουργεί/υπαγορεύει/διαμορφώνει την μορφή.
Οπότε εν προκειμένω το ερώτημα ανάγεται/αναφέρεται στην πεμπτουσία του περιεχομένου.

Θα μπορούσε το περιεχόμενο για το όποιο θέμα να αντιστρατεύεται τον σκοπό της ύπαρξης?
Λέω πως όχι!

Μπορεί ο σκοπός της ύπαρξης να αντιστρατεύεται εαυτόν?
Λέω πως πάλι όχι!

Υπάρχει κάποια περίπτωση η μορφή να είναι αναντίστοιχη του δεδομένου περιεχομένου?
Ξανά όχι!

Πού μπορεί να υπάρξει μορφή που δεν είναι αντίστοιχη με το περιεχόμενο?
Στην αντίληψη των δεκτών. Ορίζεται και ως παραπλάνηση/εξαπάτηση/αλλοίωση/αλλοτρίωση.

Είναι η αντίληψη πραγματικότητα?
Ναι, στον βαθμό που δεν μπορεί να προσεγγιστεί ως παράμετρος.

Η αντίληψη ως πραγματικότητα δεν συνιστά/προσδιορίζει περιεχόμενο?
Εννοείται πως ναι! Η μορφή του δεν μπορεί εξ αντικειμένου να μεταλλαχτεί σε κάποιο άλλο περιεχόμενο.

Είναι σαφές το περιεχόμενο αυτό?
Σαφέστατο! Η μορφή του, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, δεν μπορεί να αφίσταται του περιεχομένου.

Είναι αναγνωρίσιμα όλα αυτά από, για και σε όλους?
Όχι!

Δεν θα έπρεπε να είναι?
Όχι! Αλλιώς δεν θα ήταν αντικείμενο προβληματισμού!

Μα γιατί?
Γιατί δεν κατανοούμε το σώζεσθαι.

Γιατί δεν το κάνουμε αυτό?
Διότι είναι εύκολο (έχει μικρό κόστος) να μη το κάνουμε.

Γιατί είναι εύκολο/φτηνό?
Διότι δεν έχει περιεχόμενο...

 

πολιτικοκοινωνική συζήτηση στην Ελλάδα Δεν υπάρχει. Όταν εξέχοντες ( και έχοντες ) προσωπικότητες σαν την δουρου - φίλης - (πχ) 12 σελίδες γεμίζαμε άνετα) Αναφέρονται σε κοινωνικές αδικίες κάθε 12 δευτερόλεπτα, βασιζόμενοι άπαντες σε κλασικά στερεότυπα - να έχουμε να λέμε για κοινωνίες και αγώνες .. δεν υπάρχει. είναι ποιο ψεύτικα και απο τον μπατμαν ( συγνώμη @Gotham )

 

To bdsm (όπως το εννοούμε εδώ) είναι ερωτική προτίμηση και κατ’ αυτόν τον τρόπο αίρει τις όποιες ιδεολογικές αντιφάσεις. Κάποτε αναρωτήθηκα για το πως γίνεται ένας ιδεολογικά αντεξουσιαστής (ένα νήμα που ποτέ δεν άνοιξε) μπορεί παράλληλα να εφαρμόζει στη σχέση του ένα καθαρά εξουσιαστικό μοντέλο. Η αρχική μου φράση το εξηγεί, καθότι οι ερωτικές προτιμήσεις δεν έχουν ιδεολογικό πρόσημο. Είναι ιδιωτικές και κατά συνέπεια ουδεμία σχέση έχουν με τη στάση του ατόμου στον κοινωνικό του (δημόσιο) βίο στον οποίον αναφέρεται η όποια πολιτικοκοινωνική θέση του.

Ασφαλώς ιδεολογικές ή θρησκευτικές αγκυλώσεις μπορούν να λειτουργήσουν αποτρεπτικά για κάποιον στο να δεχθεί το bdsm και να τον οδηγήσουν να καταπνίξει τις όποιες επιθυμίες του. Δικό του πρόβλημα. Άλλες απολυταρχικές ιδεολογίες σαν το ναζισμό και τους απογόνους του προωθούν ένα πρότυπο σχέσεων «τύπου bdsm» όπου η όποια «συναίνεση» γίνεται στη βάση της αποδοχής της ιδεολογίας περί ιεραρχίας και όχι στην ατομική βούληση. Ασφαλώς οι υποτίμηση της θέσης της γυναίκας σε φονταμενταλιστικές κοινωνίες τύπου ISIS ουδεμία σχέση έχει με το bdsm. To bdsm ανθίζει σε ανοιχτές κοινωνίες, κοινωνικά φιλελεύθερες.

 

Κανενα προβλημα! Παντως το θεμα αυτο εχει τιτλο και περιεχομενο που δεν επιτρεπεται απο τους κανονες του φορουμ....

 

το φαντάστηκα (( λογικό αφού ειμαι φανταστικός τυπος   ) , και για τον λόγο αυτόν , ήμουν εγκρατής στα γραφόμενα μου ....

 

Ευχαριστώ για την απάντηση  
Η αλήθεια είναι πως εγώ η ίδια ποτέ δεν βίωσα αντιφάσεις και αμφιβολίες για την ερωτική μου επιλογή. Ίσως όμως γιατί είμαι "από κάτω". Σκέφτομαι όμως ότι αν νοούμε τον άνθρωπο ως ένα όλον, θα μπορούσε κάλλιστα η πολιτική του ιδεολογία αν π.χ.είναι ιδεολογικά αντεξουσιαστής (χρησιμοποιώ το παράδειγμά σας γιατί είναι πολύ εύστοχο) να του προκαλεί εσωτερική αντίφαση όταν πάει να ασκήσει την ερωτική του προτίμηση. Εννοώ ότι μέσα μας δεν υπάρχουν στεγανά του τύπου "αυτό είμαι στον ερωτικό τομέα/αυτό ως πολίτης" κλπ

Ναι έτσι είναι.
Αλλά ένας άνθρωπος με φασιστική νοοτροπία, δεν θα ήταν επικίνδυνος ως bdsmer;

 

Yep, for sure.

 

Ποιους ανθρώπους εννοείς;

Τόσο επικίνδυνος ή τόσο ακίνδυνος όσο και ως οτιδήποτε άλλο, στις προσωπικές του σχέσεις. Αρνήθηκα εραστή στα 19 μου όταν μου είπε πως ήταν φασίστας αλλά αυτό συνέβη επειδή φοβήθηκα το ξένο στη λογική μου όχι επειδή ήταν φασίστας καθ εαυτό.

 

Ισχυρισμός 1:
Σαν χύσει ο φασίστας, πόσο φαλοκράτης και "άρχω και εξουσιάζω με τον πούτσο μου" είναι στης γιεναίκας τ'ν αγκαλιά?
Κι αν αντί γιεναίκας βάνουμι άντρα, σάμπως και θ' αλλάξει τίπ΄τας?
(Ισχύει και τ' ανάποδο, να ξηγιόμαστε)...

Ισχυρισμός 2:
Σαν απειληθεί το παιδί τους μπροστά στα μάτια του/της, πόσο "καν' του κακό και θα σου στρίψω τ' άντερα ...μετά", μπορεί να ξεστομίσουν... τα παραπάνω άτομα..?

Κυρίαι και κύριοι, το εγωιστικό γονίδιο έχει απαντήσεις στα ερωτήματα με χαρτί και με μολύβι, χρόοονια τώρα.
Προσχηματικό ιδεολόγημα τον βγάζει τον φασισμό η κατηραμένη τράπολα του DNA, συγκαλύπτον διανοητικό και συναισθηματικό κοπροσκύλιασμα και συγκυριακή τακτική εκμετάλλευση του "εφέ".
(Ο πούτσος και το μουνί αδυνατούν να κρυφτούν δγιότι ως "όργανα" εντέλλονται να γεννούν και να τίκτουν).
Κοπρόσκυλα, ως γνωστόν, βρίσκει ο καθείς παντού...
(Να με σχωρνάνε τα κοπρόσκυλα, ένεκα ο παράδειγμας)...

Δεν σας κάνει εντύπωση ρε σεις πως η πολιτική αντιμετώπιση του φαινομένου "φασισμός" είναι πρακτικά κενή, μα τίγκα στο ευχολόγιο, ενώ η στρατηγική και τακτική αντιμετώπισή του είναι πήχτρα στα κόλπα και τ' αργαλεία..?

Ctrl+Alt+Del λοιπόν... Μέσα μας ρε παιδγιά, όχι έξω μας... Ουί, πονάει, αλλά βγάζει και μια καύλα, άλλο πράμα...!

 

Δυο παραδείγματα που έχω κατά νου:
1. Ο πρώτος Αφέντης της ζωής μου ήταν σαφώς αριστερής ιδεολογίας. Τον θυμάμαι να μου εξηγεί πως του είπαν πάρα πάρα πολύ δύσκολο να κάνει Κ/υ σχέσεις και του πήρε πάρα πολύ καιρό να επιλύσει τις εσωτερικές του αντιφάσεις.
2. Σκέφτομαι ότι ένας άνθρωπος που έχει βαθύτατα φασιστική νοοτροπία, όπως προανέφερα, θα ήταν πολύ επικίνδυνος ως κυριαρχικός.

Ναι συμφωνώ ότι επικίνδυνος μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε.
Αυτό που αναρωτιέμαι (και δεν έχω απάντηση, προβληματισμό εκφράζω) είναι αν κάποιες ιδεολογίες θα καθιστούσαν κάποιον πιο επικίνδυνο...