Πολυγαμία

Η πολυγαμία και η απιστία αναφέρονται σε εντελώς διαφορετικά πράγματα. Παρολαυτά, ας πουμε συγκεντρωτικά πως η πολυγαμία μπορεί να ταυτίζεται με την απιστία για κάποιους ανθρώπους , κυρίως γιαυτούς που ταυτίζουν την ερωτική πίστη με την προσύλωση σε έναν αποκλειστικό σεξουαλικό σύντροφο.

αυτός όμως ο "ορισμός" δεν μας περιορίζει σε τίποτα, καθώς η απιστία αναφέρεται στο σπάσιμο ένος "συμβόλαιου" μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων. Αυτός που το σπάει είναι άπιστος, σε ό,τι κι αν αναφέρεται το συμβόλαιο.


Θα κάνω την πρότασή σου λίγο ταληράκια για να την καταλάβω καλύτερα.

1. Όταν βρίσκεσαι σε σχέση με έναν άντρα, δεν επιθυμείς άλλους άντρες. Παρόλαυτά επιθυμείς άλλες γυναίκες. Άρα μπορούμε να δεχθούμε εδώ πως είσαι πολυγαμικός άνθρωπος.

2. Το πρόβλημα σου βρίσκεται στο γεγονός πως ο σύντροφός σου δεν θα ήθελε να θέλεις κανέναν άλλο/η εκτός από αυτόν. Κι εσύ ταυτόχρονα θεωρείς μαλακία να τσιλιμπουρδίζεις τη στιγμή που ούτε το δικό σου τσιλιμπούρδισμα του αρέσει, ούτε ο ίδιος θα επιθυμούσε για τον εαυτό του κατι τέτοιο. Σωστά?

Άρα με λίγα λόγια δεν θα ήθελες να αθετήσεις τη "συμφωνία" που κάνατε και στην οποία δεν υπήρχε κάποια ρήτρα για το δαγκώνουμε άλλα κωλαράκια. Για την ακρίβεια υπήρχε ρήτρα πως δεν δαγκώνουμε άλλα κωλαράκια.

Πορίσματα/ερωτησεις
Εάν ο σύντροφός σου δεν είχε θέμα να κοιμάσαι με γυναίκες, ενώ αυτός δεν ενδιαφερόταν για κάτι ανάλογο, εσένα θα σε πείραζε να το κάνεις? Δηλαδή είναι σημαντική η συμμετρία για εσένα? Ή είναι η γνώση σου πως αυτόν τον πειράζει και αισθάνεται άσχημα που σε περιορίζει?

Επιπλέον η μόνη αποδεκτή γιαυτόν κατάσταση για να πας με γυναίκα είναι και η δική του συμμετοχή?

Ανάμεσα σε τι ταλαντεύεσαι συνεχώς? στην επιθυμία σου να κοιμάσαι και με γυναίκες από τη μία μεριά και στις αρνητικές συνέπειες που αυτό έχει στη σχέση σου με τον σύντροφό σου?


Το ζήτημα σου μπορεί να διατυπωθεί σχετικά απλά, αυτό φυσικά δεν το κάνει ούτε εύκολο ούτε απαραίτητα επιλύσιμο. Άλλωστε και η εικασία του Γκόλντμπαχ είναι το πολύ απλό "Κάθε άρτιος θετικός ακέραιος μεγαλύτερος του 2 μπορεί να γραφεί ως άθροισμα δύο πρώτων αριθμών", αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα επιλυθεί ποτέ.

Αυτό που ξέρω πάντως είναι πως κι εγώ παλιότερα είχα μια πολύ αυστηρή θέση για τα "συμβόλαια", με αποτέλεσμα να ανεβαίνω στο ηθικό μου λοφάκι και να λέω "μα έτσι είχαμε συμφωνίσει, γιατί μου τα αλλάζεις??" Μετά έρχεται η ώρα που οι άνθρωποι που αγαπάς αλλάζουν και πρέπει να αποδεχθείς αυτές τις αλλαγές για να μην τους χάσεις και τα συμβόλαια παύουν να έχουν κάποια σημασία. Ή όπως είπε κι ένας φίλος μία μέρα "εντάξει, έτσι είχαμε πει αλλά συγνώμη δεν νιώθω έτσι πια. Το ξέρω πως είμαι μαλάκας, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι γιαυτό. Μήπως μπορούμε να βρούμε μια κανούργια λύση".

Ως αυτιστικός άνθρωπος μου αρέσουν η σταθερότητα και οι καθαρά διατυπωμένες προτάσεις. Οπότε τα "συμβόλαια" και η ασφάλεια που αντλώ από αυτά μου είναι συνήθως ευχάριστη υπόθεση. Παρόλαυτα ξέρω επίσης πως είναι αδύνατο να απαιτώ από τους άλλους να είναι σταθεροί "για παντα". Κι όταν έρχεται εκείνη η ώρα που πρέπεινα αλλάξει η συμφωνία είμαι συνήθως λιγότερο πανικόβλητος πια.

 

Απάντηση: Re: Πολυγαμία

Δεν τ' αλλάζεις το φύλλο, να γίνεις Μάστερ, μπας και βρεις τη λύση;

 

lol lol , όταν μιλούσα για συμβόλαιο, εννοούσα την ρητή ή άρρητη συνεννόηση μεταξύ δύο, τρίων, κλπ ανθρώπων για το είδος της σχέσης που θέλουν να έχουν. Κατι όπως λέμε κοινωνικό συμβόλαιο, συμβόλαιο με το λαό κλπ.

Από τις αλλαγές και απ' ό,τι αυτές επιφέρουν δεν πρόκειται να σε γλυτώσει το status έτσι κι αλλιώς. Δηλαδή ως μάστερ τι θα έκανα θα απαγόρευα στην σκλάβα μου έμμα να θέλει άλλες γυναίκες??

 

/me ξαπλώνει αναπαυτικά στον μαλακό, δερμάτινο καναπέ και κοιτάει τον Dr Mesodo να της γνέφει καταφατικά ότι είναι έτοιμοι να αρχίσουν το psych session  ROFLMAO:  )

Δεν ξέρω αν είναι θέμα συμμετρίας, αλλά είτε τον πείραζε είτε όχι δεν κάνει διαφορά για μένα. Και λέω ότι δεν ξέρω αν είναι θέμα συμμετρίας γιατί ακόμη κι αν αυτός ήθελε να κάνει κάτι με κάποια άλλη, αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ ξαφνικά θα το θεωρούσα οκ να κάνω το ίδιο.

Δεν έχω σχέση επί του παρόντος. Στην τελευταία που είχα όμως δεν υπήρχε καν αποδεκτή μέση κατάσταση.

Δεν ξέρω αν ήταν η σωστή λέξη το ταλαντεύομαι. Εννοούσα ότι είναι πολύ δύσκολη/κουραστική/ψυχοφθόρα η αίσθηση ότι θες συνεχώς και κάτι άλλο, πέρα απ' αυτό που έχεις.

 

Κι εγώ έτσι ήμουν. Πλέον δεν μπαίνω σε τέτοιου είδους "συμβόλαια", γιατί, ενώ εγώ είμαι άτομο που όταν δώσω μια υπόσχεση 1ον θα είμαι 110% σίγουρη ότι είναι αυτό που θέλω και 2ον ότι θα κάνω τα αδύνατα δυνατά για να την τηρήσω εφ' όρου ζωής, δεν μπορώ να περιμένω το ίδιο κι απ' τον άλλο, εκτός ίσως απ' το να το ελπίζω. Και με την ελπίδα είμαι μαλλωμένη. Όπως το βλέπω λοιπόν, ο μόνος τρόπος για να αποφύγει κάποιος το να μην τηρήσει μια υπόσχεση/συμβόλαιο είναι να μη δώσει/δεχτεί αυτή την υπόσχεση/συμβόλαιο εξ' αρχής (είτε έμμεσα είτε άμεσα).

   

Γύρνα πλευρό τώρα (σκλάβα και Emma στην ίδια πρόταση... ΔΕΝ!)  

 

* O mesodo κοιτάει τα βυζιά της ξαπλωμένης emma και σκέφτεται πως είναι λίγο ιδρωμένη και τι γεύση να έχει άραγε, αλλά γρήγορα επανέρχεται στην πραγματικότητα και διατηρεί την αυτοκυριαρχία του, πετώντας ένα γρήγορο ναι ναι συνεχίστε στην emma που έχει σταματήσει να μιλά και τον κοιτά απορημένη.


για μισο. ζήτημα πρώτο: γνωρίζεις ένα παιδάκι που σου λέει πως οκ δεν τον πειράζει να κοιμάσαι που και που με κοριτσάκια, αλλά αυτός δεν τον ενδιαφέρει να κοιμάται ούτε με κοριτσάκια , ούτε με αγορακια παρά μόνο με εσένα. Με κάποιο μαγικό τρόπο δεν στο χτυπά ποτέ αυτό και όταν ξερογλύφεσαι για κανένα κοριτσάκι ρωτάει με ενδιαφέρον εαν σκέφτεσαι να κάνεις κάτι μαζί του. Έχεις κάποιο ζήτημα με αυτή τη συνεννόηση? Κι αν ναι ποιο?

ζήτημα δεύτερο: γνωρίζεις ένα παιδάκι που σου λέει πως που και που επιθυμεί να δαγκώνει λίγο φρέσκο κρεατάκι, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι για τη δική σας σχέση. Έχεις κάποιο ζήτημα με αυτό? κι αν ναι ποιο?

ζήτημα τρίτο: έχεις ένα παιδάκι που το αγαπάς πολύ και το ζουπάς πολύ και περνάτε πολύ ωραία. Κάποια στιγμή όμως βλέπεις ένα κοριτσάκι και σου τρέχουν τα σάλια και θέλεις πολύ να το δαγκώσεις. Τι κάνεις? α) νιώθεις τύψεις που είσαι αχόρταγη, β)το βουτάς και σκέφτεσαι τις τύψεις μετά, γ) το βουτάς και δεν νιώθεις καμία τύψη, δ) το βουτάς αλλά αναρωτιέσαι πως μήπως επειδή το ήθελες, δεν θέλεις αρκετά το παιδάκι που είσαι μαζί του, ε) δεν το βουτάς αλλά σκέφτεσαι έναν συνδυασμό από τα παραπάνω, στ) άλλη απάντηση.



Τώρα για τα συμβόλαια μας. Ξέρεις το ότι είμαστε 110% σιγουροι, μπορεί να σημαίνει πως είμαστε απλά ξεροκέφαλοι και δεν αποδεχόμαστα καμία αλλαγή για να μην τολμήσουμε να θίξουμε την άγια αξία της σταθερότητάς μας. Και όπως έλεγε κάποτε μια παράσταση χοροθεάτρου "το για πάντα, είναι πάντα στιγμιαίο" (αδίκημα θα πρόσθετα εγώ). Τώρα με αυτό δεν προσπαθώ να κάνω καμία μεταμοντέρνα εισήγηση, απλά να διασκεδάσω λίγο την τάση μου να κουνάω το δαχτυλάκι μου στους άλλους που αλλάζουν και ζητάνε διαφορετικά πράγματα κάποια στιγμή. Είτε με περιλαμβάνουν, είτε όχι.

 

Απάντηση: Πολυγαμία

Ξεκίνησα να διαβάζω το -ακόμη ένα- παραγωγικό και ατέλειωτο νήμα, με προοπτική να απαντήσω μονάχα σε ότι δεν έχει καλυφθεί. Είναι μακρύ βρε παιδιά.. Θα χάσω τον ειρμό μου. Γράφω λοιπόν, και ίσως μετά να επανέλθω και να το διαβάσω όλο.

Τη δεκαετία του 80, στην πουριτανική Ελλάδα, όπου η απιστία ήταν στίγμα περισσότερο κι απο σήμερα, οι Masters και Johnson έκαναν μια έρευνα, και βρήκαν ότι το 80% των ελλήνων αντρών αλλά και γυναικών έχουν απατήσει τουλάχιστον μία φορά τον/την σύντροφό τους. Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να βρει σήμερα στο Ιντερνετ την έρευνα. Εγώ τότε κρατούσα αποκόμματα από εφημερίδες.

Αυτό ως μια απάντηση για να ξεμπερδεύουμε με όσες/ους παραπάνω δήλωσαν ότι 'ο άνθρωπος δε χρειάζεται δεύτερο σύντροφο', ορίζοντας το τι είναι 'νορμάλ', υγιές ή οτιδήποτε.
Νορμάλ θεωρείται αυτό που συνηθίζουν οι περισσότεροι, κι όχι αυτό που υποκρίνονται ότι συνηθίζουν. Οι περισσότεροι λοιπόν συνηθίζουν να 'απατούν' το σύντροφό τους.

Πέρα ωστόσο απ το 'νορμάλ', υπάρχει και το 'φυσικό'.
Και γι αυτό γνωρίζουμε πολύ λίγα να πούμε.
Το παράδειγμα που ανέφερα σε άλλο νήμα για τη φυσική σεξουαλικότητα, ήταν το παράδειγμα των νησιών Trobriand. Εκεί -όπου η κοινωνία δεν επέβαλε κάποια νόρμα- η πλήρης σεξουαλική ζωή άρχιζε ανεμπόδιστη στην ηλικία των τριών ετών περίπου, μεταξύ παιδιών της ίδιας ηλικίας και, αν θυμάμαι καλά, δεν υπήρχε καμμιά αναφορά από τον Μαλινόφσκι σε πολυγαμία. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει την περίπτωση να υπήρχε, αλλά προφανώς δεν ήταν εκτεταμένη. Αυτό, παρότι έντονα πολυγαμικός, με οδηγεί να σκεφτώ ότι σε μια κοινωνία όπου η σύναψη μιας σχέσης αρχίζει και τελειώνει με τη χημεία ανάμεσα στους δύο και χωρίς καμιά κοινωνική ή άλλη περιπλοκή ή προβληματισμό, δεν προκύπτει ανάγκη για περισσότερους συντρόφους.
Οπότε, η κυρίαρχη τάση για πολυγαμία (συνήθως συγκαλυμμένη και τραυματική) στη δική μας κοινωνία είναι μια απ τις πολλές συνέπειες της απαγόρευσης και ενοχοποίησης της φυσικής σεξουαλικότητας των παιδιών.

Υπέρ της πολυγαμίας όμως, να πώ τα εξής:
Όπως το 'γαμήσι' έχει τις διαφορές του από τον ερωτικό δεσμό, έτσι και μια πολυγαμική σχέση διαφέρει από ένα όργιο με πολλούς συντρόφους, ή μια απιστία με έναν. Άλλη η πηγή της ανάγκης για το ένα, άλλη για το άλλο.
Όπως η αγάπη προς ένα παιδί δεν αδυνατίζει όταν γεννιέται ένα δεύτερο ή τρίτο, και όπως -ιδανικά- τα παιδιά αγαπιούνται μεταξύ τους και η αγάπη αυτή μοιράζεται ανάμεσα σε όλα τα μέλη της οικογένειας, έτσι και σε μια polyamoroys family η αγάπη μπορεί να ενισχύεται και να είναι κάτι υπέροχο ανάμεσα στα μέλη της. Όταν προσθέσει κάποιος και τη δυναμική ανάμεσα σε συναισθηματικά ώριμα μέλη και τους χαρακτήρες τους, το αποτέλεσμα είναι τόσο γοητευτικό και αναγκαίο για μένα, όπως -απ ότι καταλαβαίνω- είναι για άλλους η δημιουργία μιας διγονεϊκής οικογένειας.
Στο σχήμα αυτό, παρότι δεν είμαι bi, δεν είμαι απαραίτητα το μοναδικό αρσενικό.

 

Απάντηση: Πολυγαμία

Στα παραπάνω να προσθέσω τα εξής, ως άποψή μου:

Νομίζω ότι απ όσους υποστηρίζουν την μονογαμία σήμερα, ένα ποσοστό είτε
>Ψεύδεται (το 80% είχαν απατήσει το σύντροφό τους, αλλά σχεδόν όλοι διερύγνυαν τα ιμάτιά τους μιλώντας για 'τους άλλους' που απατούν τους συντρόφους τους).
>Δεν έχει και πολύ ανοιχτή και έντονη σεξουαλική ζωή. Πολλές κοπέλες, έχουν αντικαταστήσει μέρος ή όλη τη σεξουαλικότητά τους με την 'αφοσίωση'. Μπορεί να αναπαράγουν την 'αγνή' σχέση με τον πατέρα τους. Φυσικά αυτό δεν είμαι εδώ για να το κρίνω. Απλά η γενίκευση που μπορεί να κάνουν είναι υποκριτική.

Ίσως ένα ποσοστό έχουν μια υγιή σεξουαλικότητα, παρόμοια μ αυτή των Trobriand, όπου δεν υπάρχει κάτι καταπιεσμένο από τα πρώιμα παιδικά χρόνια τους, και η σεξουαλικότητά τους βρήκε τη διέξοδό της από νωρίς, με θετικές εμπειρίες.

 

Απάντηση: Πολυγαμία

Άλλο η πίστη και άλλο η πολυγαμία.Το ότι μπορεί να έχεις απιστήσει δεν σε κάνει ταυτόχρονα και πολυγαμικό.Αλλά είμαστε άνθρωποι και μας είναι πιο εύκολο το να βρούμε τρόπους να απενοχοποιηθούμε από τα λάθη μας και να τα παρουσιάσουμε μάλιστα ως ιδανικά !!!
Το άξιο λόγου και επιβραβεύσιμο είναι να καταφέρουμε το δύσκολο.Εκεί πηγαίνει το μπράβο και εκεί να δεις εσωτερική ικανοποίηση...αλλά που!!

 

Απάντηση: Πολυγαμία

Υπάρχουν και άλλα ιδανικά, πιο ιδανικά μάλιστα!
Για κάποιους η πλήρης αποχή απο το σεξ, οδηγεί στην τιθάσευση των ζωωδών ορμών και τη μετατροπή τους σε τέχνη και διανόηση (άποψη ευρέως διαδεδομένη κατά περιόδους σε επιστημονικούς κύκλους), αλλά και στο ιδανικότερο όλων, την είσοδο στον παράδεισο, κάτι που διδάσκουν εκατοντάδες χιλιάδες ιερωμένοι!
Σύμφωνα μ αυτές τις απόψεις, όσοι ακολουθούν την αποχή, δεν έχουν πια καθόλου ενοχές, παρά τους υπόλοιπους που προσπαθούν μάταια να δικαιολογήσουν τις ακολασίες τους για να απενοχοποιηθούν. Αισθάνονται μάλιστα μια βαθειά ικανοποίηση για το θεάρεστο επίτευγμά τους, και λάμπουν απο το θείον φως.
Μήπως θάπρεπε να βουτάμε τις απόψεις μας σε περισσότερη κριτική πριν χρησιμοποιήσουμε όρους ηθικής;

 

Απάντηση: Πολυγαμία

Δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις με τα παραπάνω flowform.Εγώ είμαι από χωριό και ξέρω ότι ένα και ένα κάνουν δύο.Στην επόμενη ζωή μου ίσως γίνω πιο προοδευτική...who knows!!! 

 

Απάντηση: Πολυγαμία

 
Απλα θελω να πω βρε παιδι μου, ασε τους ανθρωπους να κανουν τα 'λαθη' τους..
Μπορει μαλιστα να ανακαλυψεις καποτε οτι δεν ηταν και τοσο λαθος...
Αν επιτρεπεις στον καθενα να ζει αυτο που αγαπαει, θα συγχωρησεις και τον εαυτο σου ευκολα και θα τον αγαπησεις.
Και αυτο ισχυει για ολους εδω μεσα..
Καλυτερα να καθομαστε και να αναρωτιομαστε τι νοιωθει ο καθενας μ αυτα που προσπαθει ή που βιωνει, παρα να τον κρινουμε. Οταν απλα ακουμε, πολυ συχνα βρισκουμε καινουργιους τροπους να αγαπησουμε τη ζωη, μεσα απ το παραδειγμα των αλλων.

 

All these are no longer an issue (ήταν μέχρι το πρόσφατο παρελθόν). Το "γιατί" βρίσκεται στην απάντησή μου περί συμβολαίων στο τέλος του προηγούμενου ποστ μου.

Δεν ξέρω για σένα, για μένα πάντως η σταθερότητα είναι δείγμα reliability. Και από πλευράς μου και από την πλευρά του άλλου. Το reliability, μαζί με κάποια άλλα χαρακτηριστικά που πάνε χεράκι χεράκι με αυτό, είναι πολύ σημαντικά για μένα στην επιλογή των ατόμων τα οποία θα τιμήσω με την εμπιστοσύνη μου, συν τοις άλλοις.