Πολυγαμία

Απάντηση: Πολυγαμία

"Πολύ δύσκολο" ίσως, αγαπητέ, αλλά αδύνατο; "Πολλές φορές", ίσως, αλλά πάντοτε; Και είσαι σίγουρος, ότι πάντα και ανεξαίρετα, η ανάγκη συμβιβασμού είναι αναπόφευκτη; (Και δεν ρωτάω καν αν το ζητούμενο γενικά στις σχέσεις είναι -ή αν πρέπει να είναι- το "εύκολο")...


Πέραν τούτων: Κάθε φορά που κάποιος αποφασίζει να ξαναφέρει στην επιφάνεια το θέμα "Μονογαμία VS Πολυγαμία", ανακύπτει πάντα το ίδιο ζήτημα: Το να αναφέρεται δίκην αξιώματος πως "η μονογαμία δεν είναι σύμφωνη με τη φύση του ανθρώπου" και να προβάλλεται αντιστοίχως η πολυγαμία ως η ορθή, "φυσική" κατάσταση (πλην καταπιεσμένη από τις δόλιες κοινωνικές δομές).

Πρόκειται φυσικά γιά ένα συμπέρασμα εξ ίσου αυθαίρετο και αστήρικτο, όσο το άλλο (γιά ν' αναφέρω ως παράδειγμα ένα ακόμη θέμα που δεν κλείνει ποτέ), το περί επίκτητων σαδιστικών τάσεων (σε αντιδιαστολή με τις έμφυτες).

Και στις δυό περιπτώσεις, όλες οι θέσεις, είναι εξ ίσου αυθαίρετες και αδυνατούν να τεκμηριωθούν (σύμφωνα τουλάχιστον με την οποιαδήποτε επιστημονική μεθοδολογία). Το κατά πόσο λοιπόν είναι η μονογαμία ή η πολυγαμία η "φυσική κατάσταση" στις ανθρώπινες σχέσεις (όπως και το εάν υπάρχει "σαδιστικό γονίδιο" ή όχι), έγγειται σε τελική ανάλυση μόνο στην οπτική του καθενός μας, τη διαμορφωμένη από τα δικά του, ατομικά δεδομένα.

Τελεία.

Όμως, δεν μπαίνει η τελεία. Γιατί αρεσκόμαστε προφανώς στο να επιμένουμε να κάνουμε το ειδικό γενικό, και κάθε τί το προσωπικό μας, οικουμενικό. Επιδεικνύουμε τρομερή δυσκαμψία πνεύματος, αρνούμενοι να δεχτούμε (ή μάλλον, αρνούμενοι ακόμη και να σκεφτούμε σοβαρά) το ότι δεν βλέπουν όλοι οι υπόλοιποι τα πράγματα όπως εμείς. Το ότι δεν έχουν όλοι τις ίδιες καταβολές, εμπειρίες, επιθυμίες, ανάγκες, κλπ.

Σ' αυτή μας τη δυσκαμψία, βέβαια, ελοχεύει ο κίνδυνος της πόλωσης, που τόσο συχνά προκύπτει σ' αυτές τις κουβέντες. Θα μπορούσε ν' αποφευχθεί εν πολλοίς ποιστεύω, εάν ο καθένας μας συνειδητοποιούσε ότι συζητώντας με κάποιους άλλους μιλάει όντως με κάποιους άλλους, και όχι με αντίγραφα του εαυτού του, πλανημένα όμως, ή λιγότερο εξελιγμένα ή λιγότερο έξυπνα, που δεν έχουν καταφέρει ακόμη να δουν το φως της αληθείας, που ο ίδιος έχει καταφέρει να δει...

- - - - -

Πολύ μεγάλη ανάλυση επί του θέματος Μονογαμία/Πολυγαμία έχει γίνει σ' αυτό εδώ το νήμα Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί; που αν και πολύ μεγάλο, προτείνω σε οποιονδήποτε δεν το έχει διαβάσει, να το διαβάσει.

Ως προς τις δικές μου απόψεις γιά το γιατί εγώ δηλώνω μονογαμικός, παρότι είναι διάσπαρτες σ' όλο το νήμα βέβαια μιά κι έχω απαντήσει πάρα πολλές φορές, το πιό χαρακτηριστικό κι εμπεριστατωμένο ποστ, είναι νομίζω, αυτό εδώ: https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t12314-7/#post185134.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πολυγαμία

. Θα έλεγα ότι καλό είνια όλα αυτά να ξεκαθαρίζονται εξ αρχής.

 

Απάντηση: Πολυγαμία

Έτσι ακριβώς, φίλε μου...  

Καταλαβαίνω ακριβώς γιά τί πράγμα μιλάς, έχοντας επίσης μιά πρόσφατη σχέση, με ανάλογα χαρακτηριστικά.

Θα συμφωνήσω λοιπόν, ότι το menage a trois είναι η εύλογη λύση. Και εύκολη λύση θα συμπληρώσω όμως, μιά κι εδώ (προφανώς) μιλάς γιά μιά δεύτερη γυναίκα (που όντες ειλικρινείς άνθρωποι πρέπει να δεχτούμε ότι δεν μας πολυχαλάει γενικά, σαν ιδέα)... Τί γίνεται όμως, αν αυτό που βγαίνει σαν πιό έντονη ανάγκη δεν είναι η αμφισεξουαλικότητα (ας υποθέσουμε), αλλά το switching; Τί γίνεται, εάν αντί γιά μιά δεύτερη γυναίκα στο menage a trois, σου προκύψει ένας άντρας (ένας σκλάβος, εν προκειμένω); Ή τί γίνεται, εάν μείνουμε στην αμφισεξουαλικότητα, στην περίπτωση που η δεύτερη γυναίκα στο τρίο είναι μιά κυριαρχική γυναίκα, που θα ασκεί κυριαρχία επί της δικής σου υποτακτικής;

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πολυγαμία

Εννοείται, αλλά πως μπορείς να είσαι σίγουρος εκ των προτέρων για το πώς θα φερθείς σε μια δεδομένη στιγμή;

Είχα πει στην υποτακτική μου πως είμαι πολυγαμικός, κι όμως, όσο ζούσαμε μαζί, δεν πήγα με άλλη γυναίκα. Απλώς δεν μου προέκυψε η ευκαιρία. Από την άλλη, όσοι δηλώνουν μονογαμικοί, θα έβαζαν το χέρι τους στη φωτιά, πως αν αύριο τους την έπεφτε η Μόνικα Μπελούτσι, (λέμε τώρα), εκείνοι θα σφύριζαν αδιάφορα; Αμφιβάλλω.
Μόνο εκ των υστέρων έχει νόημα να δηλώσεις μονογαμικός, αφού αντιμετωπίσεις τον πειρασμό και δεν ενδώσεις. Τότε μάλιστα.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πολυγαμία

Γιατί, τώρα, επιτρέπεις τέτοιες ευκολίες στον εαυτό σου (στη σκέψη σου, δηλαδή); Λες ότι μετά από εμπειρία 20, 25, 30 ετών σχέσεων, δεν έχουμε γραδάρει ακόμη επαρκώς τους εαυτούς μας; Ή τουλάχιστον, δεν είναι πιθανό να το έχουμε καταφέρει; Ή πρέπει ντε και καλά, κυριολεκτικώς, να μας προκύψει η Μόνικα Μπελούτσι ως πειρασμός, γιά να καταλάβουμε τί μας γίνεται;

(Ειρρήσθω εν παρόδω, δεύτερη ματιά δεν θα της έριχνα, δεν μ' αρέσει καθόλου...  ).

 

Re: Απάντηση: Πολυγαμία

Εύκολη δεν θα το έλεγα, ειδικά εν Ελλάδι, απλώς λογική κι υλοποιήσιμη.

Στα υπόλοιπα εύλογα ερωτήματά σου δεν μπορώ να δώσω γενικές απαντήσεις, αλλά αν σε ενδιαφέρουν οι προσωπικές μου προτιμήσεις, ευχαρίστως σου απαντώ πως η προοπτική μιας τριγωνικής σχέσης με μια κυριαρχική και μια υποτακτική γυναίκα ταυτόχρονα θα μου ήταν εξαιρετικά επιθυμητή και θα με κάλυπτε πλήρως.

Αντίθετα, επειδή είμαι ετεροφυλόφιλος, η πιθανή παρουσία ενός άντρα σκλάβου, δημιουργεί περιπλοκές. Από τη μια θα μου ήταν πολύ χρήσιμος σαν υπηρέτης, λακές ή σωφέρ, από την άλλη θα μου ήταν εντελώς αδιάφορος σεξουαλικά. Ε, ποιος θα δεχόταν ένα τέτοιο διακανονισμό; Kάποτε πάντως διαπραγματεύτηκα μ’ ένα αντρόγυνο απ’ τη Γερμανία. Σκοντάψαμε σ’ αυτό το εμπόδιο, ο σύζυγος ήθελε τρελίτσες, κι εγώ… δεν …nein.

Τέλος, η πιθανότητα της συγκυριαρχίας από κοινού με άλλον αφέντη επί της ιδίας υποτακτικής, παλαιότερα μου ήταν απωθητική. Σήμερα απλώς την θεωρώ σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Πάντως τα έργα επιστημονικής φαντασίας μ’ αρέσουν…

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πολυγαμία

Για το μόνο πράγμα που μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι θα πεθάνουμε.
Τη μονογαμία, τη θεωρώ πετυχημένο μοντέλο εξέλιξης του σχετίζεσθαι του ανθρώπου, από τη στιγμή που "αποφάσισε" να κατέβει από τα δέντρα, να "περπατήσει" στη σαβάνα και χιλιάδες χρόνια μετά να "περπατήσει" στο φεγγάρι. Αντιθέτως αν¨"αποφάσιζε" να μείνει στα δέντρα και να τρώει καρπούς και ενιότε ρίζες, τότε θεωρώ ότι η πολυγαμία είναι το επιτυχημένο μοντέλο, μακράν.

Αν τώρα αυτό το φέρουμε στον μικρόκοσμο του καθενός μας, τηρώντας την αναλογία θα έλεγα, ότι η μονογαμία διευκολύνει τα ζευγάρια που συμμαχούν στην ζώη, στοχοθετούν, αντιμετωπίζουν ενωμένοι τα προβλήματα και για να μεγαλώσουν μαζί παιδιά, με μερικές πιθανότητες να ευτυχήσουν. Σε αυτό το μοντέλο σχέσης, η πολυγαμία δεν ενδείκνυται. Αντιθέτως, ζευγάρια που σχετίζονται ερωτικά αλλά δεν συμμαχούν στη ζωή, η πολυγαμία μπορεί να είναι και ευεργετική.

Το trois a menage και λοιποί συνδυασμοί είναι μια χαρά και προσωρινοί. Στο βαθμό που αποδεχόμαστε την προσωρινότητα του όλα βαινουν καλώς..

 

Απάντηση: Πολυγαμία

Αν αφησω στην ακρη την απιστια και ασχοληθω μονο με τη πολυγαμια, δηλαδη την αναγκη καποιου να εχει παραπανω απο εναν συντροφους παραλληλα τοτε θα ρωτησω τα εξης.
Τι γινεται οταν ανεξαρτητως ρολου, ενα πολυγαμικο ον βρισκεται σε σχεση με ενα μονογαμικο ον? Εχει αληθεια σημασια ποιος απο τους δυο ειναι ο Κυριαρχος? Μηπως ο Κυριαρχος δεν θελει μια ευτυχισμενη υπο? Μηπως η υπο δεν θελει να κανει ευτυχισμενο τον Κυριο της?
Καποιος απο τους δυο θα πρεπει να κανει μια υπερβαση..χωρις αυτο να μπορει να εγγυηθει την διαρκεια η την πληροτητα στη σχεση.
Το να εισαι με καποιον ειναι μια αποφαση, της οποιας την δυναμη βιωνεις αλλοτε θετικα και αλλωτε αρνητικα. Καμμια σχεση δεν σε αφηνει οπως σε βρηκε. Το θεμα ειναι αν μπορεις να αποδεκτεις και να γιορτασεις αυτο που εισαι μεσα σε αυτη τη σχεση...

Και θα συμφωνησω με την elfcat..

Τι ειναι διατεθειμενος να κανει κανεις για την αγαπη? Τοσο για την αγαπη του αλλου οσο και για την αγαπη του εαυτου του..Οταν το ενα δεν ακυρωνει το αλλο, αλλα αντιθετα το ενδυναμωνει, τοτε τι σημασια εχει αν εκφραζεται μεσα απο την πολυγαμια η την μονογαμια?

Αλλο αγαπη ομως, και αλλο επιβιωση.

 

Απάντηση: Πολυγαμία

Αν ένα ζευγάρι είναι σύμμαχοι στη ζωή είναι άσχετο με την ανοιχτή ή κλειστή σχέση.
Πολυγαμικά ήταν πολλά,μα πάρα πολλά ζευγάρια που ήταν πολύ σύμμαχοι στη ζωή, διάσημα και μη.

Έχω γνωρίσει και ζευγάρια μονογαμικά, και πολυγαμικά. Το αν κάνουν σεξ και με άλλους ποτέ δεν ήταν ένδειξη του πόσο συναισθηματικά κοντά είναι, πόσο αλληλοστηρίζονται και γενικά τι ποιότητα έχει η σχέση τους.

Δυστυχώς δεν είναι όλοι ικανοί να αντιληφθούν και να πράξουν ανάλογα Φίλε μου.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πολυγαμία

Εν μέρει συμφωνούμε κι εν μέρει διαφωνούμε.
Πέρα από τα αυτονόητα πως όλα είναι προσωρινά κι ο θάνατος η μοναδική βεβαιότητα, δεν υπάρχει αμφιβολία πως η μονογαμία παρουσιάζει πολλά εξελικτικά πλεονεκτήματα, γι’ αυτό και καθιερώθηκε κι επικράτησε ιστορικά. Μόνο που αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί καλό είναι ν’ αποφεύγουμε τις ρομαντικές εξιδανικεύσεις και να διακρίνουμε πως τα πλεονεκτήματα αυτά είναι κυρίως οικονομικής φύσης και δεν έχουν να κάνουν τόσο με την ανατροφή των παιδιών, την ευτυχία ή το συναισθηματικό δέσιμο όσο με την συσσώρευση του πλούτου. Για περισσότερες πληροφορίες παραπέμπω στο κλασικό έργο του Ένγκελς «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους».

Που διαφωνώ; Θεωρώ προβληματική κι ατεκμηρίωτη την σύνδεση της μονογαμίας με τον εκπολιτισμό και της πολυγαμίας με την ζωώδη κατάσταση. Στην χαραυγή του ανθρώπινου πολιτισμού δεν βρίσκεται η μονογαμία αλλά το ταμπού της αιμομιξίας, αυτό όμως είναι διαφορετικό θέμα. Τόσο η μονογαμία όσο κι η πολυγαμία είναι κοινωνικοί θεσμοί. Ιστορικά εξάλλου, λαοί με τεράστια συμβολή στον παγκόσμιο πολιτισμό, όπως οι Ινδοί, οι Κινέζοι, οι Σημίτες ή οι Άραβες, ασκούσαν κάποια μορφή πολυγαμίας, οι δε αρχαίοι ημών πρόγονοι, ευφυέστεροι όλων, το είχαν δίπορτο.

Θεωρώ πως κανένα μοντέλο κοινωνικής συμβίωσης δεν ήταν για πέταμα, αλλά και κανένα δεν ήταν απόλυτα επιτυχημένο. Η ευτυχία παραμένει πάντα το ζητούμενο.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πολυγαμία

Θεωρώ ότι η μονογαμία είναι το πετυχημένο μοντέλο για μια ανταγωνιστική κοινωνία. Δεν πιστεύω ότι φτάσαμε στο φεγγάρι για ρομαντικούς λόγους, αλλά για λόγους πολεμικού ανταγωνισμού. Εν τέλει όμως φτάσαμε. Σε μια άλλη κοινωνία αλλιώς δομημένη η πολυγαμία θα ήταν πιιθανόν πετυχημένο μοντέλο. Δεν ειναι λοιπόν θέμα εκπολιτισμού και ζωώδους κατάστασης. Απλά από τή στιγμή που ο άνθρωπος "επέλεξε" το δρόμο που επέλεξε και όχι άλλον, η μονογαμία κρίθηκε "αναγκαία".

 

Συμφωνώ με τα όσα έγραψε ο vautrin.
Θεωρώ ότι η επικράτηση της μονογαμίας οφείλεται περισσότερο στις θρησκευτικές και κοινωνικές μας δομές και λιγότερο σε κάποια φυσική ροπή που έχει ο άνθρωπος προς αυτήν. Φυσικά όπως ανέφερε και ο Μindmaster, ανευ επιστημονικής τεκμηρίωσης ουδείς μπορεί να βάλει το χέρι του και στη φωτιά, αλλά τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου, αυτό υποδεικνύει (εκτός άλλων) ο μεγαλος αριθμός εξωσυζυγικών σχέσεων και διαζυγίων. Συχνά ταυτίζουμε την πολυγαμία με την επιλογή ενός ανθρώπου να έχει πολλούς σεξουαλικούς παρτενερ, όχι όμως και συντρόφους. Συναισθηματική όμως ασφάλεια ή αγάπη μπορουν να υπάρξουν και σε πολυγαμικά μοντέλα και αυτό επαληθέυεται και από τα πολυγαμικά μοντέλα συμβίωσης που επικρατούν μέχρι και σήμερα σε λαούς διαφορετικής κουλτούρας. Σε σχέση με την παρατήρηση της lais...Το να δηλώνει κανείς μονογαμικός ή πολυγαμικός είναι μια επιλογή. Το να δηλώνει κάποιος μονογαμικός και να έχει έναν σύντροφο που δηλώνει πολυγαμικός είναι επίσης μια επιλογή, η οποία εξαρτάται πρωτίστως από την ιδιοσυγκρασία του ατόμου και δευτερευόντως από το τι μπορεί ή νομίζει ότι μπορεί να δώσει στην σχέση. . Επιβεβλημένες επιλογές, δεν υπάρχουν.