Πορνες και Πορνοι

αμα μιλάω εγω....

 

To περγιοδικό ΚΛΙΚ του Κωστόπουλα ήρθε το '87 (29 χρόνια πριν) για να καλύψει τέτοια θέματα στους ανθυπογαμίκουλες πεινώντες και πεοβρόντακες της εποχής ου μην αλλά και στις παρθενοπιπίτσες, κρυφοσταζοκαυλίτσες υπομουνίτσες χαζοπηδούκλες της μοδός.
Κάλυψε μια σοβαρότατη ανάγκη, διγιότι μετά το έμπα του AIDS το '84 έπεσε βούβα στη στρούγκα στην πιο μες στη τρελή χαρά της μεταπολεμικής Ελλάδας ως τότε, και οι πιο πριν tough guys and girls ειχαν ήδη καπαρώσει τα καλά κομμάτια από αυτή την γενιά κι έτσι τα υπόλοιπα έμειναν στη τύφλα τους.
Οπότε νάσου το ΚΛΙΚ με θεματάρες του στιλ "όσα θέλετε να μάθετε για τα βυζά, τα μουνιά, τση κώλοι. τση πούτσοι, τους τραβ, τση λεβίες κλπ", αλλά και οι φυλές των γαμιάδωνε συναρτήσει με τα σινιέ που φοράνε ή πως τον παίρνουνε αι μουνίτσαι στα βόρεια προάστια, στο ηρωικά δυτικά και τα παραθαλάσσια συναρτήσει της τσάντας και του στρίγκου.
Μετά το ΚΛΙΚ έγινε ΝΙΤΡΟ, έκανε μιαν εύκολη επανάληψη στα θέματα, αλλά στο πιο "ψαγμένο", δηλαδής πώς τον παίρνει η ψηλοτάκουνη και πώς η μπαλαρινάτη, πού βρίσκεις τους γκριζουλί κουνουπιδοκέφαλους και πόσο ο μπάφος επηρρεάζει το καρεκλάτο σε επίπλωση ρουστίκ.
Σήμερις δεν υπάρχουν Κωστόπουλες, αλλά η συλλογική μνήμη αναπαράγει το μοντέλο του στα σόσιαλ μήδια (που λένε και οι Κύπριοι), ποστάροντας όπου βρουν του πουτσομουνιού τους τον χαβά για να γνωριστούν με τση φίλοι τους...
Καλή ώρα επαέ..!

 

Και εσύ πόρνη να πάψεις......
Άκου αμα μιλάς εσύ.. ...

 

χαχαχαχ.... και να σκεφτείς πως η δεκαετία ξεκίνησε με Δαβαράκη και Πρόσωπα. Στη συνέχεια έφυγε η επίφαση κουλτούρας -με εξαίρεση το αμφιλεγόμενο Τέταρτο του Χατζηδάκι- και περάσαμε στην εποχή Λαλιώτη- Κωστόπουλου. Απίστευτα editorial του νέο-γιάπη πασοκοτραφούς συζύγου της Μπαλατσινού, όπου προσπαθεί εναγωνίως να μας πείσει ότι παρά το ρόλεξ και τα Brogues, παραμένει στο βάθος ο γκόμενος του λαού, που δεν αποτάσσεται το ιερό χαστούκι στη μπίμπο επειδή ενεδύθει τον Αρμάνι.

Κατά τα λοιπά, από την Ελλάδα του Χάρυ Κλυν ανεβήκαμε κατηγορία. Γίναμε χώρα του Λαζόπουλου...

 

Σκέφτηκες μωρέ ποτέ σου, τι χαρίζουν οι πόρνες με πενταροδεκάρες; Βάζουν απάνω τους σακατεμένους, στραβούς, καμπούρηδες, κείνους που βρωμάνε αγιάτρευτα, πούχουν μοτάρια στο κορμί τους, τρελούς, όλους όσους δε βρίσκεται καμιά γυναίκα να τους χαϊδέψει. Ζουν στο μπορντέλο. Τις λέμε δημόσιες. Τις άλλες πού `ναι απόξω, πώς πρέπει να τις φωνάζουμε; Βρες μου τη λέξη.

 

μαρεσει να έχω δίκιο που κ που  

 

Δια την ιστορικήν αποκατάστασιν και ολίγον κλειδαρότρυπα...
Του Δαβαράκη τού την έστησαν αργότερα, για πολλούς και διάφορους λόγοι (και ολίγον Πρόσωπα), κυρίως γιατί στην νύχτα δεν γουστάρουν την ...κουλτούρα (διάβαζε 04)...
Το Τέταρτο δεν ήταν καθόλου αμφιλεγόμενο, κάθε άλλο, οι μαλάκες της εποχής απλά έβλεπαν στο Τέταρτο, πράματα που δεν καταλάβαιναν και στο περιεχόμενο και στον χρηματοδότη (Κοσκωτάς).
Το περγιοδικό που έβαλε δύσκολα σε όλους ήταν το 01 του Τσαγκαρουσιάνου, άντεξε 23 τεύχη νομίζω, και γιατί έλεγε πόσο για μαλάκες ήταν το λάιφστάιλ ντυ κωλ αλά Κωστοπούλ και διγιότι έκανε μόδα από τα καλάθια της λαϊκής και τραβούσαν τα μαλλιά τους οι ρουχαλάδες, και κάτι άλλα, τεσπά.
Ο Πέτρος δεν έκανε ποτέ τον γκόμενο του λαού, ήταν λαϊκογκόμενος του κιαρατά, το έμαθε με δυο βδομάδες νοσοκομείο στη Φλόριντα, αλλά αυτά δεν είναι για τον κόσμο... Απλά δεν μπορείς με ένα πούτσο στα μουλωχτά να αναρριχηθείς κοινωνικά έξω από το δυνητικό βεληνεκές σου που τότε είχε χτυπήσει ταβάνι. Γι' αυτό άλλωστε κι έδεσε με την αργότερα σύζυγό του.
Οι χάι γκόμενοι τση εποχής κουκουλώθηκαν με τύπισες περιοπής είτε εν Ελλάδι είτε στα ξωτερικά είτε ψόφησαν από τα γαμισιάτικα. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν κάμποσα σήμερα διάσημα μουνόπανα, μερικά τα ψηφίζετε κιόλας.
Ο Χάρυ Κλύνν έκανε καριέρα γιατί ένας μαλάκας φίλος, εξαιρετικός μουσικός, ξέχασε το ζώον, να κατοχυρώσει το περιεχόμενο του πρώτου δίσκου που τον έκανε γνωστό ως Χάρρυ Κλύνν. Ο φίλος ...καταγγέλθηκε και ως μαλάκας από τον δικαστή της έδρας όταν η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια, τόσο μαλάκας, αλλά τον αγαπάμε!
Ο Λ.Λ δίδαξε γκρίζα διαφήμιση από τον καιρό των Μήτσων, τόσο που χρειάστηκε να θεσμιστεί ο θεσμός της χορηγίας στην τηλεόραση και η τοποθέτηση προϊόντος. Μπράβο του και ώπα του, δεν λέω, αλλά μάλλον είναι παλιόπαιδος κατά τα λοιπά, αλλά για να καταλήξει θεσμικός παράγοντας κάτι τού κόβει και μπόλικα, αρέσει δεν αρέσει, αδιάφορο.
Αυτά...
(Επειδή το θέμα είναι έτσι κι αλλιώς πορνικόν)...

 

Ομολογώ ότι οι μνήμες σου από την εποχή εκείνη ξεπερνούν σε διαύγεια τις δικές μου. Μάλλον πρέπει να αυξήσω την πρόσληψη Ω-3 και ginko biloba
Υποκλίνομαι...

 

Κάτι με πιάνει ώρες ώρες και προσπαθώ να μιλήσω σοβαρά ( ή τουλάχιστον, να εκφραστώ μια τριχούλα λιγότερο μαλακωδώς του συνηθισμένου μου ).
Πορνεία με το αρνητικό της πρόσημο και σαν επιλογή μας ( όχι σαν εξαναγκασμός ) με όλες τις sauce για να μας γλιστράει ή τα ψαροκόκκαλα της για να την μπήξουμε στο λαρύγγι εκείνων που θα την γούσταραν. Τουτέστιν, είναι όμορφος ο κόσμος σαν τον θωρούμε με τα δικά μας μάτια. Ίσως ξεχνώντας μονάχα ( μπορεί και παραβλέποντας, δηλαδή συνειδητά ), ότι τα δικά μας τα μάτια μπορεί να μην είναι ούτε λαγού, ούτε κουκουβάγιας, αλλά ότι είναι απλώς τα δικά μας. Που λέτε, κάποτε είχα ένα συρτάρι, με τα χρόνια έγινε ντουλάπα, κατέληξε να γίνει ολόκληρο σπίτι. Μέσα στοίβαζα διάφορα τσουμπλέκια, ρούχα, δίσκους, βιβλία, αράχνες, ρυτίδες, μοιρογνωμόνια, κουτουλού κουτουλού. Ήταν όμως κάτι σκασμένα, που κάποιος κίναιδος μου τα είχε στουμπώσει στο κεφάλι ( που όσο μεγάλωνα, τόσο φούσκωνε, είπαμε, μέχρι που κατάντησε ολόκληρο διαμέρισμα ) εκεί που κοιμόμουν. Ωιμέ, ακόμη και στον ξύπνιο μου ονειροβατούσα και ο μαλθάκας πίστευα, ότι εγώ τα είχα γεννήσει, ότι από μένα πήγαζαν, καλοί και αγαθοί "οδηγητές" μου. Ένα από κείνα ονομαζόταν ηθική, έν' άλλο "κοινωνικές προσταγές" ( εγώ θα τα ονόμαζα φτιασιδώματα ), που έπρεπε να ισχύουν πάντα και για τους πάντες. "Σφαλιάρα" την "σφαλιάρα" κάποτε το ξυπνητήρι δεν μπορούσα πια να το παραβλέψω, άρχισα το σπίτι να το γκρεμίζω, τα βινύλια να τα καίω με αναπτήρα και τα ρούχα μου τα είδα να παλιώνουν και να πέφτουν σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις, που τραγούδαγε ο billάρας. Ας "φιλοσοφήσω" κι ένα δράμι, ας το παίξω ξανά ολίγον τι Φανφάρας, για μένα πια η πορνεία δεν έχει να κάνει καν με το ευγενές ή όχι του κινήτρου από πίσω της, αντιλαλώ κι εγώ τον βόμβο που λέει, ότι η πορνεία δεν είναι μόνο στο κορμί ( αφού κάνει chicε αυτή η φράση ). Ποιοι/ες θα ήταν οι πόρνες/οι στο βουδουσουμού δεν το κατέχω, πολλά είναι στο βουδουσουμού κι εκτός βουδουσουμού παρόμοια ή ακριβώς ίδια σαν έννοιες θα ήταν κάτι άλλο ( από λιγότερο ως περισσότερο ). Κρατώ τα δικά μου μάτια, που δεν είναι ούτε λαγού, ούτε κουκουβάγιας και το βλέμμα μου στην τσέπη.
Κάποιοι/ες πουλιούνται ή "πουλιούνται" για κάποιον λόγο, άλλοι/ες αγοράζουν ή "αγοράζουν" για κάποιον άλλο, ούτε καλύτερο, ούτε χειρότερο από κείνον κανενός/καμίας.
Θα ονομάζονται πόρνοι/ες, θα ονομάζονται περικοκλάδες, είναι δικό τους θέμα.
Εγώ έχω τον δικό μου "πάγκο" ν' απλωθώ και "πουλιέμαι"/"αγοράζω" για τους δικούς μου λόγους, τα λοιπά είναι βουή.

Υ.Γ.

Πάντως εκείνη η παροιμία με την/τον πουτάνα/πουτάνο, που θα ήθελαν να κρυφτούν αλλά δεν θα τους άφηνε η χαρά τους, για μένα είναι κομματάκι άδικη.
Και γιατί να μην "χαρούν" δηλαδή? Σάμπως θα έκλεβαν την όποια "χαρά" των άλλοι?
Πόσο μάλλον, όταν αρκετοί/ες απ' τους άλλοι ίσως και να ήταν συνάδελφοι τους εν τη πορνεία ή "πορνεία".
Τεσπα, γέρασα μ' ένα παιδικό παντελονάκι και το πλοίο δεν φάνηκε ακόμη.
Ουπς, παραλίγο να ξεχάσω τα κλουβιά με τα καναρίνια που κοιμούνται βαλμένα στη σειρά ( και για να κλείσω με billάρα ).  

 

Αν μου παρει το τελευταιο μου τσιγαρο παντως,ειναι πορνη  

 

Πορνη θα ναι βεβαια αν παει περιπτερο για παγωτο και δεν μου φερει και μενα