Πουριτανισμός και BDSM

Άντε να κάνω και γω την αρχή μου...
Thanx @tithon για το εν αγνοία έναυσμα και @Dom_Apache για τον τρόπο

Σκέφτομαι καιρό και θα ήθελα να ακούσω την άποψη σας σχετικά με τον πουριτανισμό στο BDSM.
Για ευκολία, ας αρκεστούμε στον ορισμό του πουριτανισμού ως «συντηρητισμό στα ήθη» και ας αφήσουμε την θρησκευτική του έννοια στην άκρη.

Ξεκινώντας πρώτη, και όντας ένας άνθρωπος που αν είναι κάτι που μπορεί να ΜΗΝ με χαρακτηρίζει είναι ο πουριτανισμός, ομολογώ με έκπληξη ότι έχω πολλάκις ανακαλύψει πουριτανικές απόψεις, πουριτανικες συμπεριφορές, πουριτανικες προσεγγίσεις εντός χώρου, κρυμμένες εκεί που δεν το περιμένω. Ακόμα περισσότερο έχω αισθανθεί αρνητική αύρα απέναντι σε μη πουριτανικες θέσεις, επιλογές ή συμπεριφορές.
Δυσκολεύομαι να κατανοήσω ότι τείνουμε να υιοθετούμε «συντηρητικές ως προς τα ήθη» απόψεις όταν από τη φύση τους οι BDSM συσχετίσεις των ανθρώπων είναι αντισυμβατικές σε σχέση με τις καθιερωμένες

 

Σχετικό πιστεύω (όπως και τόσα).

Ο πουριτανισμός δεν σημαίνει το ίδιο πράγμα σε κάθε γενιά, οπότε μπορεί κάλλιστα να αντιλαμβανόμαστε ως πουριτανισμό μια στροφή σε θέμα που συνηθίζαμε να βλέπουμε αλλιώς, με τρόπο που θεωρούσαμε πιο προοδευτικό ενδεχομένως, ή απλή διαπίστωση πως άπαξ και κάποιες ιδέες παγιωθούν στο μυαλό, αυτό γίνεται πιο άκαμπτο μπροστά στην αλλαγή, χωρίς καν να βάλουμε στην εξίσωση βιώματα και λοιπούς προσδιοριστικούς παράγοντες. Αυτό το δεύτερο είναι πολύ συνηθισμένο και καθόλα ανθρώπινο, το δύσκολο για τον καθένα είναι να συνειδητοποιεί πότε συμβαίνει και τον επηρεάζει και πότε όχι.

Κι εδώ που τα λέμε πουριτανισμός σε περιβάλλον BDSM μπορεί να θεωρηθεί κι οποιαδήποτε άποψη περί «ορθοδοξίας» σε προσέγγιση κ.λπ. Αυτό δεν καθιστά αυτόματα λανθασμένη την άποψη αυτή, ούτε σωστή, θετική, αρνητική. Η ανελαστικότητα είναι το κύριο χαρακτηριστικό. Προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.

Πιο απλά, το ίδιο άτομο μπορεί να είναι προοδευτικό σε έναν τομέα και τελείως στατικό σε έναν άλλον. Έχει τύχει σε όλους φαντάζομαι. Κι ο πιο ελαστικός, δεν μπορεί να είναι ελαστικός στα πάντα. Δεν προλαβαίνει να προσπαθήσει καν να είναι. Ας κατανοεί τουλάχιστον και τα λοιπά πάνε κατά περίπτωση.

 

Έχω παρατηρήσει ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι νιώθουν τόσες ενοχές για τις επιλογές τους που τους ανακουφίζει ίσως το να προβάλουν ό,τι θεωρούν λάθος στους γύρω τους.

 

Οι ενοχές είναι άσχημο πράμα, συνήθως, αυτομαστιγώνεσαι. Σε ό,τι αφορά αυτό που έγραψες, νομίζω ότι καλά κάνουν, ίσως, χρειάζεται.

 

Αυτό το "...Για ευκολία, ας αρκεστούμε στον ορισμό του πουριτανισμού ως «συντηρητισμό στα ήθη»..." παραείναι στην φλούδα του "φρούτου"...

Εξηγούμαι...
Πρόκειται για το ανάλογο του "μούσι είναι ο φερετζές του πούστη", παροιμία (ατάκα) που ξεβρακώνει την υποκρισία, την παραλλαγή, την σπονδή στο φαίνεσθαι, του "άλλα λες κι άλλα κάνεις" και τέτοια.
Ο πουριτανισμός είναι η έξυπνη και καθαγιαστική νομιμοποίηση του παραπάνω.

Δηλαδή, ρε παιδί μου, δεν είμεθα συντηρητικοί, τι μας πέρασες, μια χαρά άνθρωπες είμεθα, αλλά σε ορισμένα είμεθα, ααα όλα-κι-όλα, κάθετα αντίθετοι, διγιότι "δεν θα γίνουμε Αμέρικαν μπαρ", εεεε..?
Δηλαδή επιχειρείται, νομιμοποιείται και ιδεολογικοποιείται η δυνατότητα να παραμένει ο (δήθεν) σκεπτόμενος άνθρωπας επιλεκτικά ακλόνητος σε ό,τι τον εξυπηρετεί/βολεύει "κι από δω παν άλλοι"...
Κάτι σαν το "ολίγον έγκυος", το "εσύ να κυττάς την δουλειά σου" και τέτοια...
Και φυσικά χρειάζεται ένας πόλος/άλλοθι/πυρήνας που αυτό το ιδεολόγημα χρειάζεται να εκπορεύεται, θρησκεία θες να το πεις, κοινωνικό κρατούν θες, αγορές θες, πάντα κάτι θα υπάρχει ως αφορμή συσπείρωσης.

Έτσι λοιπόν γίνεται εξαιρετικά δύσκολο να γίνουν αντιληπτές οι ουσιώδεις διαφορές προσέγγισης και το ξεκαθάρισμα των πραμάτωνε.
Ακόμα και κάποια μεγάλα μυαλά έχουν πάει "νερό στον μύλο" του πουριτανισμού με κάτι σπαραξικάρδιες παπαριές τύπου "διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπίζομαι το δικαίωμά σου να το λες" (ως πότε ρε μεγάλε πια?), "'έχω άποψη" (καταρρίφθηκε χρ'σό μ', ακόμα θα την έχεις?) κλπ, με επικλήσεις σε κάτι σούπα αντιλήψεις περί δημοκρατίας, δήθεν ισότητας (από τους "ολίγον έγκυους"), δικαιωματιστών αλά καρτ και άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε κιετς (και η κατανόηση έχει ημερομηνία λήξης βρε συ @Brand , το "λάστιχο" κάποτε σπάει).

Ένας τέτοιος χαριτωμένος διάλογος, που μάλιστα θα βρεις εδώ μέσα ( https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Φιλοσοφικό-όργιο-με-την-άδολη-υποτακτικότητα-και-τις-ζουμερές-αδερφές-της.11468/ ) ανασυρθείς πρόσφατα από την παλιο @Seras Victoria , αποτελεί την πιο προχωρημένη μορφή εκδήλωσης του πουριτανισμού, υπό το πρίσμα της προηγούμενης παραγράφου, αν και αρκετά ως πολύ δύσκολο να γίνει αντιληπτός (1) ως τέτοιος (γαμώ τους φερετζέδες)...

Αντιλαμβάνομαι πως είναι ευκολότατο τα παραπάνω να παρεξηγηθούν, σε βαθμό κακουργήματος, αλλά ο διάλογος με πουριτανούς για το ιδεολόγημά τους, μού είναι εξόχως αντιαισθητικός, για να το θέσω και κομψά και προκλητικά, θα τον απολαύσω όμως, αν υπάρξει, ΣουΚού αφού)...
____________________
(1) : Στον εν λόγω διάλογο πρωταγωνιστεί ένας που δεν μιλάει ο ίδιος...

 

Ο πουριτανισμός έχει συνδεθεί με το συντηρητισμό επειδή οι φορείς του ήταν συντηρητικοί, η ιδέα (καλβινισμός) ήταν ριζοσπαστική, τουλάχιστον σε σχέση με τον καθολικισμό.

Από τη στιγμή που παρά τους οποίους ορισμούς ο καθένας έχει τη δική του ιδέα για το τι είναι αυτό το ρημάδι το BDSM, η συζήτηση για τον πουριτανισμό συνήθως γεννά την εξής αντίφαση: Καθείς μπορεί να θεωρεί ως πουριτανικές απόψεις τις απόψεις των άλλων ενώ η ίδια η απόδοση του "πουριτανισμού" ως ιδιότητας των άλλων καθιστά τον ίδιο το φορέα "πουριτανό" σύμφωνα με την κυριολεκτική ερμηνεία της λέξης.

Γι αυτό τα Σ/Κ, που υπάρχει και ελεύθερος χρόνος, είναι που συνήθως συμβαίνουν διάφορα ευτράπελα.

 

ο πουριτανισμός άστοχα συνδέεται με τον συντηρητισμό, κατά κανόνα είναι ριζοσπαστικός και τιμωρητικός, στην αναπαραγωγή του καθίσταται συντηρητικός εξ αδρανείας.
πουριτανισμός είναι κάθε ηθική κανονικοποίηση που επιβάλλεται ως ορθοδοξία ή ορθότητα, ως καθαρότητα. και μάλιστα διορθωτικά, ως αποκατάσταση εικαζόμενης στρέβλωσης. αυτή ακριβώς η φοβική στάση του πουριτανισμού, η διαπίστωση στρέβλωσης στο πραγματικό, του δίνει μιά διάσταση που οδηγεί σε επιφανειακές ομοιότητες με την φοβικότητα του συντηρητισμού, παρ ότι είναι, συχνά επιθετικά, ριζοσπαστικός.
πουριτανοί είναι οι σουπερ ήρωες, οι οποίοι αυτόκλητα αποφασίζουν να αποκαταστήσουν την ορθή ηθική τάξη, να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους, να αποκαταστήσουν την "αδικία", κάπως ισοπεδωτικά και μονοδιάστατα.  

το βδσμ είναι μια κανονικοποίηση των ιδιωτικών συσχετίσεων (ανάμεσα σε άλλες), μάλλον όχι αντισυμβατική (αλλά συζητιέται), που επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τους όρους παραβίασης του προσωπικού χώρου, όπως αυτός προσδιορίζεται από τον βουλησιαρχικό ανταγωνιστικό ατομοκεντρισμό του ρομαντισμού και εντεύθεν¹. δεν είναι ριζοσπαστικό (ούτε πρωτότυπο), και δύσκολα θα κατατασσόταν στους πουριτανισμούς, παρ οτι εισάγει ορθότητες.

εκφράσεις πουριτανισμού, αλλά και συντηρητισμού, είναι, λιγότερο ή περισσότερο, διάχυτες σε οποιαδήποτε ομαδοποίηση δυτικών ανθρώπων. μαζί και στην ομάδα, και τις υποομάδες, των ενήμερων περί βδσμ κανονικοποίησης. είτε ριζοσπαστικά είτε εξ αδρανείας, περίπου όσο σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα, με τις αντίστοιχες πουριτανές, ριζοσπαστικές, προοδευτικές, συντηρητικές κλπ κλπ υποομάδες.

η ίδια η ενδεχόμενη παρατήρηση οτι εντός της βδσμ «ομάδας» εκδηλώνονται «παράταιρα» εκδηλώσεις απόκλισης από το ιδανικό μοντέλο «ελευθεριότητας», για παράδειγμα, συνιστά εκδήλωση πουριτανισμού (ριζοσπαστικής ορθότητας, καθαρότητας)³.

υγ: πρόχειρα και ανεκδοτολογικά, για την αποκατάσταση(!) του αυθεντικού αγγλικανικού πουριτανισμού, καταθέτω την πληροφορία οτι οι πουριτανοί, ήδη απ τον 16ο αιώνα, αντιγράφοντας προηγούμενους πάντως, διακηρύττουν ευθαρσώς, οτι η λαγνεία εντός ιερού γάμου είναι επιθυμητή και απαιτητή, χωρίς όρια και κανόνες, σε κάθε μορφή, ο αρσενικός υποχρεούται! να προσφέρει ηδονή στην θηλυκιά (με αυτήν την τάξη υποτακτικότητας   )· η απουσία απόλαυσης της θηλυκιάς είναι αιτία διαζυγίου αλλά και αιτία μη σύλληψης!
απαγορεύουν γιορτές και αργίες διότι κατ αυτές οι αρσενικοί πίνουν, μεθάνε και παραλείπουν τα εντός γάμου καθήκοντά τους (αρχή που αργότερα χρησιμοποιήθηκε από εκκλησιαστικούς και εθνικιστικούς² κύκλους, με κοινή παράδοση, για να επιβληθεί η ποτοαπαγόρευση στις ηπα).

υγ2: περι ασαφούς, ελπιζόμενου, και οπωσδήποτε άλλου, «συντηρητισμού», ίσως σε άλλη ευκαιρία.


1. είναι αντικείμενο επεξεργασίας και συζήτησης αν το ιστορικό όριο είναι ο ρομαντισμός καθ' αυτός.
2. φύλου.
3. εκτός και καταδεικνύεται προφανής θεμελιώδης αντίφαση, οπότε απλώς ελέγχεται.

 

Ο όρος "πουριτανός" χρησιμοποιείται πλέον με την ίδια ευκολία όπως και ο όρος "φασίστας", "μισογύνης" ή "νάρκισσος" σαν υβριστική και υποτιμητική από το κάθε ζαβό, για όποιον φαντάζεται, το ζαβό, πως δεν συμφωνεί με τις ζαβομάρες του.

 

Χρειαζεται; Γιατι; σε τι;

 

Η οποιαδήποτε αντίληψη για οποιαδήποτε ευρύτερη έννοια στα όρια "κλειστών" ομάδων/συστημάτων, στα οποία εξετάζεται/αξιολογείται/τοποθετείται, είναι επιεικώς βυζαντινισμός.
Σε κάθε περίπτωση αποτυπώνει την αδυναμία διαμόρφωσης κριτηρίων ή/και την αυτοαναφορική/αυτιστική διαμόρφωση/ερμηνεία τους κατά το δοκούν, στον ορίζοντα γεγονότων που επιλεκτικά εξυπηρετεί το όποιο σύστημα/ομάδα...

 

Καλή σκέψη. Από το βδσμικό μπουφέ, που είναι όντως διευρυμένος, 'όπως όλοι έτσι και εγώ, κρατώ αυτό μόνο που με εκφράζει και όχι το σύνολο του.
Κυρίως :

-> Τη μονοδιάστατη ως προς τις επιλογές, ελευθερία των σεξουαλικών ηθών

-> Τη μονοδιάστατη ως προς τις επιλογές, αποφάσεις στις καθημερινότητα.

Το δεύτερο είναι τίγκα στο συμβατικό. Και δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. 
Τα πλαίσια και οι έννοιες δημιουργήθηκαν για να ικανοποιούν εμένα, όχι εγώ να ικανοποιώ αυτά.​

 

@cadpmpc σαφώς εννοώ ότι δε θα ήθελα να αναφερθώ στον πουριτανισμό με την πρωταρχική του έννοια, αλλά με οποιαδήποτε άλλη έννοια έχει αποδώσει στην λέξη εκτός από την θρησκευτική (δογματική θρησκευτική τοποθέτηση που αναπτύχθηκε κυρίως στην Αγγλία και στην Αμερική τον 16ο και 17ο αιώνα στους κόλπους της Αγγλικανικής Εκκλησίας - πηγή Βικιπαίδεια)