Που πάνε οι παλιές αγάπες;

Γι'αυτό συνήθως... Καλά πάει αυτό...

 

Για ανακύκλωση  

 

Στις αναμνήσεις

 

Οι παλιές αγάπες πονάνε.

 

ολα τα κοριτσια που αγαπησα-κι ας μην με ηθελαν- δεν τα ξεχναω ποτε. ερχονται ποτε πότε με διάφορες αφορμές στην μνήμη. γλυκειά νοσταλγία το λενε.μαθητικά χρόνια το λένε. εχει διάφορα ονόματα

 

Ένα χαμόγελο για όλες καί μια μεγάλη αγκαλιά. Σε όλες αξίζει ο Παράδεισος. Είναι κομμάτια του εαυτού Μου. Ακόμη κι αν θεωρώ εαυτόν αδικημένο, πήρα πράγματα, γνώση, συναίσθημα. Κι αν δεν είχαν την κατάληξη που επιθυμούσα, κοιτάζω που καί που τον καθρέφτη Μου.

 

Σίγουρα κάπου φωλιάζουν. Με γεύση γλυκιά, πικρή, γλυκόπικρη...ανάλογα τι μας έχει αφήσει η κάθε μία.

Όμως είναι πρακτικό αδύνατο να μην τις θυμόμαστε. Είναι κομμάτι της ζωής μας και των στιγμών που ζήσαμε και μοιραστήκαμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

 

Εμένα πάντως σε ένα ποσοστό 80% πάνε μαιευτήριο. Αγάπη παντού.   

 

Προς στιγμήν διάβασα "εμένα πάντως σε ένα ποσοστό 80% ΜΕ πάνε μαιευτήριο". Και έκανα άλλες σκέψεις    

 

Τι σκέψεις; Γνώρισα πρόσφατα μια κυρία στα 50 που έχει 12 παιδιά, δέκα αγόρια, δυο κορίτσια. Με διαφορετικές γέννες, και τον ίδιο άντρα.   Κάτι τέτοιο;    

 

Απααααα, βρε πού πήγε το μυαλό σου;

Απλά σκέφτηκα ότι μπορεί να είσαι η Ιασώ, η Έλενα, η Λητώ....αυτοπροσ(κ)ώπως  

 

Δεν συντονίζομαι. Με την καμία όμως. Φταίει η κουφόβραση μάλλον.