Που σταματάει η δίψα.... ή αλλιώς Εκφυλισμός

πολυ σωστα, γι αυτο πρεπει να σκευτομαστε τι ειναι για μας πραγματικα σημαντικο αντι να πηγαινουμε στον αυτοματο.

 

Ναι. Και τότε έχεις φτάσει στην κορύφωση, στην ολοκλήρωση, στην νιρβάνα, όπως θες πες το.

Εγώ το λέω "γαλήνη¨.

 

Miracolo αφού... τίποτα δεν μπορεί να μου την χαλάσει  

 

Γιατί η επιθυμία έχει και ένα κομμάτι εξόχως πεισιθάνατο: ζητά να ικανοποιηθεί και μέσω της ικανοποίησης της παύει να είναι επιθυμία, "πεθαίνει".
Μπορεί η ανικανοποίητη επιθυμία να κακοφορμίζει αλλά και η στρεβλωμένη επιθυμία δηλητηριάζει.  

 

Δεν έχω καταλάβει ακόμη ποια είναι η στρεβλωμένη επιθυμία...

 

Αυτή που σε οδηγεί σε οδύνη, είτε το καταλαβαίνεις είτε όχι  

 

Ναι ευχαρίστως  
Η επιθυμία να είμαι ξεχωριστός, "the chosen one", που οδηγεί σε σχιζοφρένεια.

 

Είναι η στρέβλωση της κατά τη γνώμη μου. Θα μπορούσε κάλλιστα να ικανοποιηθεί σε "στενό οικογενειακό κύκλο" π.χ.  
Ένα στρεβλό σημείο που βλέπω είναι εκείνο που συχνά απαντάται σε ανθρώπους με σχιζοφρενικές εκδηλώσεις: ότι όλοι τους κυνηγούν, ότι θέλουν το κακό τους κλπ

 

Όπως το βλέπω εγώ το σχήμα:
Επιθυμώ να είμαι ιδιαίτερος, ξεχωριστός. Η επιθυμία μου διογκώνεται, επιθυμώ να είμαι κάτι παραπάνω από ξεχωριστός... εκλεκτός.
Αρχίζω να ψάχνω πειστήρια ότι όντως είμαι. Και αφού όλοι με επιβουλεύονται, με "κυνηγάνε", με έχουν στο στόχαστρο, ε δεν μπορεί να είμαι τόσο αδιάφορος σαν άτομο, όσο περισσότεροι με επιβουλεύονται, τελικά τόσο πιο ξεχωριστός είμαι.