"Πού κάθεσαι μάνα μου;" - Μοντερνισμός

Το μετα-ξάπλωμα προηγείται του μετα-καθίσματος.
Κι έχω και περισσότερο πλήθος να με θρηνεί!

 

Αναθεωρημένο:
Ιδού η Pop Art κλίνη του Rauschenberg, ιδανική για προ-μεταμοντερνιστικές "βεντούζες" ή συλλογικές, πολυπληθέστατες, συνευρέσεις άλλου νήματος (βλ."παρτούζες" του Fanshaw).
Κατετροπώθη το σιδεροκρέβατο του isnogood!
Ιδού και οι μοναχικές καρέκλες του Hockney. Ας κάθεται ο ίδιος!
Από τις δυο που έπονται, τον σκευρωμένο του Freud (επανόρθωση, φροντίδι female) και την σκανδαλιστική, στην εποχή της, Ολυμπία του Manet, ποιά σας υποβάλλει περισσότερο για πρόσκληση στο πάπλωμα;
Δηλώνω ιμπρεσιονιστής.

 

female, ζητώ συγγνώμη για το λάθος και απευθύνω δημόσιες ευχαριστίες για την pm επανόρθωση...έβαλα Moore αντί για Freud...η πλάκα είναι ότι δεν βρίσκω το post!...
Σε ασπάζομαι...

 

Dolmance, το ποστ που αναζητείτε είναι στην πρώτη σελίδα.

Μικρή παρέμβαση στα θερινά μαθήματα μοντέρνας τέχνης για να επισημάνω (μιας που σε τούτο το φόρουμ συγχέεται συχνά η Βούρτσα με την Λούτσα) ότι ο Φρόιντ που αναφέρετε είναι ο Lucian Freud, ζωγράφος και εγγονός του Βιεννουά γερο-μπισμπίκη.

Περισσότερα: http://www.ibiblio.org/wm/paint/auth/freud/ και http://www.artcyclopedia.com/artists/freud_lucian.html

Dream

 

Ο Dream κρύπτων τη δολιότητα του υπό παιδικόν προσωπείον, (Holbein), ο τιμωρημένος για το λάθος του (Mantegna), και η female μποέμικα αδιάφορη (Bougereau).

 

Η πρώτη (Gaudi) αφιερωμένη στον Dolmance για να κάθεται η Eugénie του.

Οι υπόλοιπες (του Frank Gehry) μπορούν να χρησιμεύουν και για όσους παίζουν στα πάρτυ το παιχνίδι με τις "μουσικές καρέκλες" - όποιος πρόλαβε να κάτσει κέρδισε. Κύριος οίδε τι άλλη αξία χρήσης θα σοφιστεί κανείς για μια καρέκλα...  

 

Ένα αναλυτικό μυαλό όπως το δικό μου έχει την ανάγκη να βρίσκεται σε έναν χώρο με μινιμαλιστικά σχέδια. Το “Less is more” του Mies van der Rohe αποδόθηκε εξαιρετικά στην Barcelona (εικ. 1) και Cantilever chair(εικ. 2)

Η απλότητα στις καμπύλες των σχεδίων των Charles Wilson (εικ. 3) & Verner Panton με εκπλήσσει.
Στο κόκκινο. Θηλυκές εσοχές. Έκθεση των γυναικείων πλευρών (Wilson).
Ναι και η διάσημη Panton chair (εικ. 4, 5) είναι και αυτή στο κόκκινο  
Λάτρεψα την μοναδική σε άλλο χρώμα (εικ. 6) για το δέσιμο των βραχιόνων στην περιοχή της κνήμης.

Μπορεί ο μινιμαλιστικός μοντερνισμός να μην προσφέρει πολλούς βραχίονες για δεσίματα αλλά ακολουθεί νομίζω αρκετά την αρχή της λεπίδας του Όκαμ και της διαχείρησης και εξοικονόμησης ενέργειας. Και αν αυτό δεν είναι BDSM, τότε καλά δηλώνω βανίλα;-)

Αστάρτη

ΥΓ. Αναφορά για τον Verner Panton θα βρείτε στην εξαίρετη ιστοσελίδα του Design Museum http://www.designmuseum.org/design/verner-panton

 

"Σαλύ Μεσιέ, περάστε, καθίστε..."