Πρέπει να είναι ή και να φαίνεται;...

Περρη συμφωνω απολυτα μαζι σου

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πρέπει να είναι ή και να φαίνεται;...

Συμφωνούσαμε το πρωί, μετά έβρεξε και τώρα διαφωνούμε και μάλιστα κάθετα…λες να φταίει η βροχή?  

Γράφεις "σίγουρα δεν είμαστε στο receiving end της απόδοσης σεβασμού". Εδώ ξεκινάει η διαφωνία μας. Ο Κύριός μου είναι σαφώς αποδέκτης σεβασμού: Τον σέβομαι για κάποιους λόγους (στην προκειμένη περίπτωση άπειρους) και Του το δείχνω ουσιαστικά και τυπικά και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Όμως, όσο και αν σε ξενίζει, σέβομαι και εσένα. Διαφορετικά μεν, αλλά ουσιαστικά δε. Σέβομαι τον τρόπο που σκέφτεσαι έτσι όπως διαφαίνεται από τα γραπτά σου, σέβομαι την ροή με την οποία χτίζεις τις απαντήσεις σου, σέβομαι τις εμπειρίες που έχεις αποκομίσει και που - ευτυχώς για εμάς τους νέους - μοιράζεσαι μαζί μας, σέβομαι το γεγονός ότι υπερασπίζεσαι τις θέσεις σου και σαφώς σε σέβομαι σαν άνθρωπο, σαν προσωπικότητα αλλά και σαν slave αφού για εμένα το status σου είναι aspirational (και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, και μόνο που έχεις πιει ούρα και έχεις δοκιμάσει κόπρανα δικαιούσαι όλον τον σεβασμό που έχω μέσα μου γιατί δείχνει βαθμό υποταγής που ζηλεύω).

Το "με σεβασμό" είναι μία έκφραση με την οποία κλείνω όλα μου τα μηνύματα, ανεξαρτήτως του status του παραλήπτη γιατί είναι κάτι που εκφράζει βαθύτατα εμένα και το πώς εκλαμβάνω τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους γύρω μου, εντός ή εκτός χώρου. Για μένα "σέβομαι" σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι αποδέχομαι την προσωπικότητα του άλλου (ακόμη και αυτό το λίγο που φαίνεται από τον καθένα μας μέσα σε αυτό το forum) και την διαφορετικότητά του.

Θα διαχωρίσω ακόμη περαιτέρω την θέση μου από αυτό που έγραψες λέγοντας ότι σε καμία περίπτωση δεν νιώθω ότι δεν λαμβάνω σεβασμό από Εκείνον. Φυσικά δεν εκφράζεται όπως εκφράζεται ο δικός μου σεβασμός τυπικά (αυτό μας έλειπε), αλλά τον σεβασμό Του τον νιώθω μέσα μου, ναι ναι ναι, ακόμα και όταν με αποκαλεί "τρύπα" (εντάξει, ίσως όχι ακριβώς εκείνη την στιγμή γιατί εκείνη την στιγμή το μυαλό μου και το σώμα μου είναι υπερ-ερεθισμένα LOL) αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ. Είναι κάτι που φροντίζει Εκείνος να μου επικοινωνεί με διάφορους τρόπους στην καθημερινότητά μας και – ξαναλέω ότι εκφράζω μόνο την προσωπική μου άποψη – δεν θα μπορούσα / ήθελα / είχα ανάγκη να «δέχομαι» όλα όσα δέχομαι (εδώ θα γελάει μάλλον ο Κύριός μου γιατί είμαστε ακόμα στην αρχή όπως λεει) αν δεν αισθανόμουνα τον σεβασμό Του.

"ελπίζω να μην εκλάβεις το σχόλιο στραβά" γράφεις στην συνέχεια. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση  Δεν έγραψες κάτι προσβλητικό και όπως έχω γράψει και σε άλλα νήματα, οι διαφωνίες είναι αυτές που μας βοηθούν να ανοίξουμε τους νοητικούς μας ορίζοντες.

Τέλος, θέλω να σταθώ στο πιο όμορφο πράγμα που έγραψες, κατά την άποψή μου: "τον αναγνωρίζουμε ως άξιο, ως κάποιον που μπορεί και στηρίζει την ερωτική ταυτότητα που δηλώνει". Dora, αν αυτή η φράση δεν εκφράζει εσένα, αν δηλαδή εσύ δεν είσαι "κάποιος που μπορεί να στηρίζει την ερωτική ταυτότητα που δηλώνει" και άρα να δικαιούσαι τον σεβασμό μου, τότε αλοίμονο από εμάς τους υπολοίπους...αλοίμονό μας.

Και τώρα, το ξέρω ότι θα σε ξενίσω ακόμη περισσότερο και σχεδόν σε φαντάζομαι να "γαβγίζεις" αυτήν την στιγμή (το χρησιμοποιώ μόνο επειδή το έγραψες εσύ πιο πάνω, μην με παρεξηγήσεις), αλλά θα μείνω σταθερή στις απόψεις μου και θα κλείσω με

με σεβασμό
sk

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πρέπει να είναι ή και να φαίνεται;...

Σ' ευχαριστώ για το εξαιρετικό ποστ. Απόλυτα κατανοητό, μέχρι την τελευταία λεξούλα. Η ένστασή μου προήλθε από το γεγονός ότι παρεξήγησα τη φράση σου για χρήση τύπου, έναν τύπο που τον θεώρησα περιττό ανάμεσά μας. Δεν έχω συχνά τη χαρά να συνομιλώ με άτομα που εννοούν αυτό που λένε και το νιώθουν.

Χαίρομαι ειλικρινά που βρίσκεσαι εδώ και έχεις άποψη.

 

Απάντηση: Πρέπει να είναι ή και να φαίνεται;...

@sk, δεν κρύβω πως με προβληματίζει το θέμα του σεβασμού όπως το έθεσες, γιατί προσωπικά μπορώ να σεβαστώ μόνο κάτι ή κάποιον ο οποίος πληροί κάποια κριτήρια.
Δεν σέβομαι τους πάντες αδιακρίτως.
Αν το έκανα θα μειωνόταν κατά την γνώμη μου η αξία του σεβασμού μου.

Άλλο να είμαι ευγενική, άλλο να μην συμπεριφέρομαι όπως λέει και ο MasterPerri σαν χούλιγκαν, άλλο να αποδέχομαι το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, άλλο να είμαι ανεκτική προς όσα αντέχω να είμαι ανεκτική προσπαθώντας ταυτόχρονα να αυξήσω τις αντοχές μου και τις ανοσίες μου, άλλο ακόμη να εκτιμώ κάποιον και εντελώς διαφορετικό να εμπνέομαι με Σεβασμό για κάποιον.

Δεν θεωρώ δυνατό να μου εμπνέει ο καθένας σεβασμό, εκτός κι αν αναφερόμαστε σε κάποιες έννοιες του τύπου, σέβομαι κάθε είδος ζωής κ.ο.κ.
Που ακόμα κι εκεί, δεν μπορώ να πω πως σέβομαι τη ζωή μιας κατσαρίδας.
Και κάποια άτομα είναι χειρότερα κι απ αυτές.

 

Απάντηση: Πρέπει να είναι ή και να φαίνεται;...

Κατανοώ αυτό που λες Lara[E-p] και έτσι θα προχωρήσω λίγο ακόμα την σκέψη μου ελπίζοντας πως ο MasterPerris δεν θα νιώσει ότι αλλοιώνω το νόημα και την ροή του νήματός του για να δεις πως ίσως τελικά συμφωνούμε σε κάποιο βαθμό.

Διαβάζοντάς σε, μου ήρθε μια ταινία στο μυαλό, το dangerous minds με την Michelle Pfeifer. Δεν ξέρω αν την έχεις δει, αλλά εκείνη είναι μία καθηγήτρια σε ένα "δύσκολο" σχολείο σε κάποιο κακόφημο προάστιο της Αμερικής και αποφασίζει μία ημέρα να αντιστρέψει τον τρόπο που βαθμολογεί τα παιδιά. Τους χαρίζει από την αρχή το "άριστα" και τους λεει ότι μέλημά τους είναι να καταφέρουν να το διατηρήσουν, αντί να χρειαστεί να το κερδίσουν από το μηδέν. Φαντάζομαι ότι η Dora, ως δασκάλα θα μπορούσε να μας πει καλύτερα κατά πόσο αυτό είναι σωστό ή λάθος εκπαιδευτικά, αλλά εμένα μου άρεσε σαν φιλοσοφία. Κάπως έτσι σκέφτομαι, σε φιλοσοφικό επίπεδο, και την έννοια του σεβασμού. Τον προσφέρω (σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό) μέχρι να αποδειχτεί ότι δεν αξίζει να υπάρχει. Και δυστυχώς, όπως λες και εσύ ουσιαστικά, είναι πολλές και διάφορες οι φορές που αποδεικνύεται ότι δεν αξίζει να υπάρχει.

Για να αποσαφηνίσω λοιπόν την θέση μου, ναι μεν κλείνω πάντα τα μηνύματά μου με την συγκεκριμένη έκφραση, ωστόσο, όπως έχεις δει, δεν συμμετέχω σε όλα τα νήματα που υπάρχουν (ευτυχώς για όλους μας  ...σε κάποια απέχω προφανώς γιατί απλά δεν με ενδιαφέρουν ή δεν έχω άποψη, σε κάποια όμως απέχω επειδή, όπως λες πολύ ορθά και εσύ, δεν μου εμπνέουν σεβασμό αυτοι που γράφουν, είτε στην ουσία του τι γράφουν είτε στον τρόπο που γράφουν.

Εκεί που δεν μου βγαίνει, προτιμώ να απέχω από το να εμπλακώ σε προσβλητικούς και αισθητικά κακόγουστους (για μένα) διαλόγους που έχω παρακολουθήσει κάποιες φορές στο forum. Αυτός ο τρόπος έκφρασης είναι κάτι που με ενοχλεί και στους "υ" και στους "Κ" ωστόσο, και εκεί θα συμφωνήσω με τον MasterPerris, μου είναι πιο δύσκολο να το δεχτώ από τις "υ" ...

με σεβασμό
sk

 

Re: Απάντηση: Πρέπει να είναι ή και να φαίνεται;...

Δεν γνωρίζω πολλά για την θεωρία της εκπαίδευσης, ότι έμαθα - αν έμαθα - ήταν από την τριβή μου μέσα στις τάξεις. Θυμάμαι όμως ένα περιστατικό σε μία σχολή όπου πλούσιοι γονείς έστελναν τα παιδιά τους που δεν πέρασαν στο πανεπιστήμιο για να πάρουν ένα πτυχίο τουλάχιστον. Μια χρονιά είχα έναν προβληματικό νεαρό, 18 ετών, που την πρώτη μέρα του μαθήματος καθόταν στη γαλαρία και έκανε πλακίτσα και αστεία και δεν με άφηνε ούτε καν να αρχίσω το μάθημα. Αντί λοιπόν να τον πετάξω έξω με τις κλωτσιές ή να τον βρίσω, σταμάτησα ότι έκανα και τον ρώτησα πώς τον λένε. Μόλις μου είπε το όνομά του (και πήρε ένα υφάκι άκρως χλευαστικό, γιατί ετοιμάστηκε για καυγά), του είπα: "Λοιπόν, εσύ μου αρέσεις πολύ. Είσαι επαναστάτης και δεν μασάς από εξουσία. Μου θυμίζεις εμένα στα νιάτα μου." Παιδιά, το βούλωσε και κρεμόταν από τα χείλια μου μέχρι το τέλος του μαθήματος. Όλη τη χρονιά με ακολουθούσε από πίσω σαν σκυλάκι. Όταν κάποιος μου έκανε τον έξυπνο στην τάξη, τον έβαζε αυτός στην θέση του! "Άσε την Κυρία να μιλήσει ρε!" Ερχόταν και του δάνειζα βιβλία, Μπουκόβσκι κυρίως, χαχα, και δημιουργήσαμε μία ωραία φιλία. Πήρε και το πτυχίο του, το δόλιο.

Νομίζω ότι η κόντρα γεννάει κόντρα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν και καλά και άσχημα στοιχεία και είναι προτιμότερο να επικεντρωνόμαστε στα καλά τους στοιχεία. Γιατί κι εμείς έχουμε αρνητικά στοιχεία αλλά τείνουμε να τα παραβλέπουμε σε μας και απαιτούμε τον σεβασμό των άλλων όταν εμείς δεν τον δίνουμε στους άλλους γιατί είναι πολύ εύκολο να θεωρήσουμε ότι οι άλλοι είναι κομπλεξικοί, ανεγκέφαλοι κλπ. Ακόμη όμως και όταν είναι, είναι μόνο αυτό άραγε; Θαρρώ πως όχι. Το παιδί αυτό φερόταν σαν σκατό, αλλά δεν ήταν σκατό. Απλά το είχαν στείλει με το ζόρι κάπου όπου δεν ήθελε να είναι. Με αυτά τα δεδομένα, καλά έκανε και αντιδρούσε...

Ακόμη, (τελικά ξέρω και λίγα θεωρητικά) έχω υπόψη μου μία έρευνα που έγινε στην Αμερική, πρέπει να ήταν το ΄70 ή το '80, στο πανεπιστήμιο την κάναμε. Σε κάποιο δημοτικό, έβαλαν λευκούς δασκάλους να διδάξουν μία τάξη που αποτελούνταν από λευκά και μαύρα παιδιά. Οι λευκοί δάσκαλοι ήταν προκατειλημμένοι (είχαν περάσει κάποια "συνέντευξη" με έναν ψυχολόγο) ότι τα μαύρα παιδιά ήταν μειωμένης πνευματικής ικανότητας ή δεν είχαν το ίδιο γνωστικό υπόβαθρο. Μετά από ένα διάστημα διδασκαλίας, εξωτερικοί εξεταστές έβαλαν τεστ στα παιδιά για να δουν τί είχαν μάθει. Τα μαύρα παιδιά είχαν σταθερά πολύ χαμηλότερες επιδόσεις από τα λευκά. Μετά έβαλαν μαύρους δασκάλους να διδάξουν στις ίδιες τάξεις. Αυτοί δεν διακατέχονταν από προκαταλήψεις. Στα τεστ τα παιδάκια είχαν τις ίδιες αποδόσεις, που δεν εξαρτήθηκαν από το χρώμα του δέρματός τους. Και οι αποδόσεις ήταν καλές, οι μαύροι δάσκαλοι δεν είχαν ρίξει το επίπεδο, φυσικά.

Συμπέρασμα: Οι προσδοκίες των δασκάλων επηρέαζαν άμεσα την απόδοση των παιδιών. Τα παιδιά έπιαναν διαισθητικά ότι είχαν απέναντί τους έναν δάσκαλο που δεν πίστευε στις ικανότητές τους, οπότε δεν τις χρησιμοποιούσαν.

Συγνώμη για την παρέμβαση, αλλά η απάντηση της sk περί σεβασμού νομίζω πως μας λέει πολλά για ένα σημαντικό πρόβλημα όλων μας, και όχι μόνο μέσα στο φόρουμ. Αυτό που θέλω να πω ότι πολλές φορές ξεκινούμε με αρνητικές προσδοκίες για τους γύρω μας ή φτιάχνουμε σενάρια που ούτε καν ισχύουν - όπως έκαναν οι δάσκαλοι με τα μαύρα παιδάκια. Και αυτό μάλλον αποβαίνει εις βάρος μας, τελικά. Γιατί οι προσδοκίες μας αυτές, καταλήγουν να γίνουν πραγματικές, εφόσον αυτοί που είναι απέναντί μας τις "μυρίζονται" και δρουν ανάλογα. Γιατί να εκτιμώ κάποιον που με θεωρεί τσόλι εκ των προτέρων; Και μάλιστα, θα του δείξω εγώ πόσο τσόλι μπορώ να είμαι...Κάπως έτσι μάλλον λειτουργεί η ανθρώπινη ψυχολογία... 

 

Απάντηση: Πρέπει να είναι ή και να φαίνεται;...

Σ'ευχαριστώ και για τα δύο παραδείγματα Dora. Το προσωπικό σου, απλά τέλειο  

με σεβασμό
sk

 

Απάντηση: Πρέπει να είναι ή και να φαίνεται;...

Έχω ασχοληθεί με το θέμα των θετικών και αρνητικών ταμπελών και έχω δει και την ταινία και για να είμαι ειλικρινής πολλές φορές με ρωτάνε γνωστοί, μα πως τα πας τόσο καλά με τον τάδε, είναι έτσι κι αλλιώς.
Η απάντηση μου είναι πως γενικά πιστεύω πως το καλό υπάρχει σε όλους και δεν ξεκινώ προκατειλημμένα οποιαδήποτε σχέση.
Δίνω το άριστα λοιπόν για να ρθω όμως στη συνέχεια να τροποποιήσω, εάν όπως λες κι εσύ, κρίνω πως δεν αξίζει να υπάρχει σ εκείνο το βαθμό, ή και καθόλου.
Το σεβασμό μου όμως, τον δίνω όταν αυτή η διαδικασία, έχει συμπληρωθεί.
Όταν ο άλλος έχει αποδείξει πως αξίζει το άριστα μου κι αυτό πραγματικά είναι άσχετο με το αν έχουμε παρόμοιες ή αντίθετες αντιλήψεις, αν μοιραζόμαστε ή όχι την ίδια κοσμοθεωρία κ.ο.κ.
Είμαι φίλη - όχι απλά γνωστή αλλά φίλη- με άτομα που είμαστε εκ διαμέτρου διαφορετικοί σχεδόν σε όλα, αλλά είναι άτομα με αξίες και αρχές που σέβομαι, είναι άτομα που τις προσωπικές τους επιλογές τις έχουν για τον εαυτό τους τεκμηριώσει, είναι άτομα που αποδέχονται και σέβονται με τη σειρά τους εμένα.

Υπάρχουν όμως και οι άλλοι.

Είναι ένα καταπληκτικό ποίημα του Kipling, βάση του οποίου προσπαθώ να ζω τη ζωή μου. Το If.

Και σε κάποια στροφή λέει:

If you can talk with crowds and keep your virtue,
' Or walk with Kings - nor lose the common touch,
if neither foes nor loving friends can hurt you,
If all men count with you, but none too much;

Όλο το ποιήμα βρίσκεται στο Poems - If--

Όταν κάποιος με προκαλεί επανειλημμένα κι ασύστολα ψεύδεται βρίζει "ευγενικά" προσπαθώντας να με προσβάλει, να με μετατρέψει σε ένα με το χώμα (για να νιώσει ίσως πως εκείνος είναι πλέον στο ίδιο επίπεδο με μένα  ), θα αντιδράσω. Αν καταλήξω στην πορεία πως είναι ανάξιος ακόμα και στην μικρότερη δυνατή αντίδραση από μέρους μου επειδή είναι τόσο απίστευτα ασήμαντος και τόσο γλοιώδης που και η αντίδραση η ίδια μαζί του με "λερώνει" τότε θα αρχίσω απλά να αγνοώ εκείνον και τις προκλήσεις του, αφήνοντας τον μόνο του να αποδείξει το μέγεθος της βλακείας του.

Αλλά ακόμα και η αντίδραση μου, από σπάνια παλαιότερα μέχρι ποτέ πλέον (υπάρχει και σχετική εντολή από Τον Κύριο μου) δεν εμπεριέχει βωμολοχίες, γιατί Θεωρεί πως δεν αρμόζει πρόστυχη γλώσσα στη σκλάβα που Τον αντιπροσωπεύει. Αλλά ταυτόχρονα Θεωρεί πως δεν χρωστώ σεβασμό σε κανέναν που δεν τον έχει κερδίσει, μου Έχει απαγορέψει να μιλώ στον πληθυντικό σε όποιον δηλώνει Κυρίαρχος, αλλά και οποιουδήποτε είδους υποτακτική συμπεριφορά. Θεωρεί πως σκλάβα είμαι για Κείνον και όχι για τον οποιοδήποτε άλλο, είτε δηλώνει αφέντης, είτε σκλάβος.
Μόνο προς Ένα Άλλο Μάστερ, όχι απλά Επιτρέπει, αλλά Απαιτεί να συμπεριφέρομαι, όπως συμπεριφέρομαι μαζί Του.
Σε όλες τις άλλες διαπροσωπικές μου σχέσεις, συμπεριφέρομαι ως το άτομο που είμαι, ευγενικά αλλά χωρίς δουλοπρέπεια, δίνοντας την εκτίμηση και τον σεβασμό μου, όπου κρίνω πως τον κέρδισαν.  

@MasterPerris συγνώμη αν το ξεχειλώσαμε λίγο, είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον το νήμα που άνοιξες.  

 

Απάντηση: Πρέπει να είναι ή και να φαίνεται;...

Πολύ ενδιαφέρουσα η απάντησή σου Lara [E-p]. Δεν έχω να ανταπαντήσω κάτι γιατί πιστεύω ότι συμφωνούμε στις γενικές κατευθυντήριες γραμμές και από εκεί και πέρα, είναι θέμα προσωπικής έκφρασης και απόφασης Κυρίου. Ούτε το ένα ούτε το άλλο σηκώνουν "απάντηση"  

Χαίρομαι όμως γιατί νομίζω πως έμπρακτα έχουμε αποδείξει από χτες ότι υπάρχει τρόπος να γίνεται συζήτηση, συμφωνίας ή διαφωνίας, με επίπεδο τέτοιο που να μην προσβάλλει κανέναν. Και αυτό το βρίσκω πάρα πολύ σημαντικό.

με σεβασμό
sk

 

Εχω φιλους αλλα και συγγενεις νταλικιεριδες Μαστερ Περρις και μπορω να σου πω οτι μια χαρα ανθρωποι ειναι με οικογενειες και παιδια που τα μεγαλωσαν με κοπους και θυσιες..Ουτε χουλιγκαν του γηπεδου ειναι ουτε μιλανε με αγενεια και ειναι ανθρωποι με τα καλα και τα κακα τους οπως ειμαστε ολοι μας ανεξαρτητως επαγγελματος στατους φυλου περιοχης διαμονης και ολα τα σχετικα..
Και αν καποιες εκφρασεις ειναι "του συρμου" καθολου δεν με απασχολει καθως οτι υποβοσκει πασης
φυσεως ρατσισμο δεν νομιμοποιειται με κανενα τροπο και ειναι για μενα καταδικαστεο..
Οσον αφορα το θεμα του νηματος απλα θελω να πω οτι το στατους "υ" δεν σημαινει κατ αναγκη και "χαμηλοι τονοι" παντου και παντοτε..Το "υ" ειναι μια καθαρα εσωτερικη υποθεση για τον καθενα/μια
και μπορει να βγαινει κατω απο συγκεκριμενες συνθηκες που για τον καθενα φυσικα ειναι διαφορετικες..
Η ευγενεια και ο σωστος τροπος συμπεριφορας προς τους αλλους ειναι βασικο συστατικο μια πολιτισμενης επαφης και διαπροσωπικης επικοινωνιας και πρεπει να γινεται απο ολους προς ολους
ανεξαρτητους στατους και δεν αφορα καν το βδσμ αλλα καθαρα την ανθρωπινη συμπεριφορα..
Αν καποια υ μιλαει ασχημα-αποτομα-προσβλητικα προς τους αλλους θα στιγματιστει πρωτα απο ολα
ως ανθρωπος και οχι ως "υ"..Και το ιδιο ισχυει και για τους Κ φυσικα..

 

Συγχαρητήρια για το πολύ ωραίο θέμα που θέτεις προς συζήτηση.

Καταρχήν θα ήθελα να διαφοροποιήσω την περίπτωση των σκλάβων (με κριτήριο το πού αποδίδω τα αίτια του φαινομένου που περιγράφεις) καθώς θεωρώ ότι η συμπεριφορά τους σε μία διαδικτυακή ή φυσική συνάθροιση ανθρώπων προσκείμενων στο BDSM, είναι ενδεικτική της εκπαίδευσής τους και συνεπώς δεν έχει νόημα να γίνεται οποιαδήποτε μομφή προς τους ίδιους αλλά προς τους αφέντες τους, είτε για την έλλειψη ενδιαφέροντος προς την κατεύθυνση της εκπαίδευσης, είτε για την έλλειψη ωριμότητας που τους οδήγησε στο να βαπτίσουν "σκλάβο τους" έναν άνθρωπο που τους εκθέτει, όντας απαίδευτος και ανίκανος να διαχειριστεί τις φοβίες του.

Πέρα από αυτό αλλά και σε συνέχεια αυτού, μιας και μίλησα για φοβίες, μου δίνει το νήμα σου τη δυνατότητα να αναφερθώ σε ένα θέμα που δεν έχει εξανλτηθεί στο forum και το οποίο δεν άγγιξα στο νήμα https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t19686/ καθώς προσπάθησα να εστιάσω στις άμυνες του υποτακτικού και όχι στις επιθέσεις του.

Γιατί είναι επιθετικός ένας υποτακτικός άνθρωπος;

Μία υπόθεση είναι πως ενδέχεται να νιώθει ότι νωρίτερα κάποιος του επιτέθηκε. Ότι κάποιος τον προσέβαλε εμμέσως πλην σαφώς. Μια σύντομη περιήγηση σε αυτό το forum ή μια πρόχειρη αναζήτηση της λέξης "προσβάλεις" αρκούν πιστεύω για να διαπιστώσει κανείς πόση ανασφάλεια υπάρχει. Μιλώντας δε αποκλειστικά για τον εαυτό μου και το δικό μου κοινωνικό περίγυρο, στατιστικά παρατηρείται συχνότατη αίσθηση προσβολής και αίσθησης ότι τυγχάνουν υποτιμητικής αξιολόγησης άνθρωποι που ρέπουν προς την υποτακτικότητα, ενώ οι περισσότερο κυριαρχικοί συνήθως δεν διανοούνται καν το ενδεχόμενο να υποτιμούνται και υπογραμμίζουν με δυσαρέσκεια μόνο περιπτώσεις όπου κάποιος δεν αναγνωρίζει πλήρως την υπεροχή τους σε κάποιο τομέα. Τολμώ λοιπόν να γενικεύσω λέγοντας ότι οι υποτακτικοί άνθρωποι φαίνεται να προσβάλονται ευκολότερα, μέσα στις καθημερινές τους συναναστροφές.

Μια άλλη υπόθεση είναι πως ενδέχεται να θεωρεί αποτελεσματικότερη άμυνα την επίθεση. Είναι η τακτική του "Γαβγίζω για να αποτρέψω τους άλλους από το να με δαγκώσουν". Γιατί πιθανολογώ ότι οι άλλοι θα με δαγκώσουν; Η απάντηση είναι στην παραπάνω παράγραφο (πρώτη υπόθεση). Γιατί πιθανολογώ πως αν με δαγκώσουν θα πονέσω; Γιατί γνωρίζω ότι είμαι ευαίσθητος. Είναι πολύ ενδιαφέρον το πώς στη φύση εμφανίζονται αρμονικά κάποιες ιδιότητες. Τα μικρά σκυλάκια με τρυφερό κρέας γαβγίζουν έχουν εντυπωσιακά δυνατή φωνή, ενώ τα όστρακα που δεν μπορούν να αποτρέψουν γαβγίζοντας έχουν σκληρό κέλυφος. Ας πούμε λοιπόν πολύ (πάρα πολύ όμως) σχηματικά, ότι υπάρχουν οι υποτακτικοί - Chihuahua και οι υποτακτικοί - όστρακα. :ρ

Οι υποτακτικοί - όστρακα συνήθως αρκεί να διαβλέψουν την ειλικρινή θέληση ενός να δει την απαλή σάρκα μέσα από το κέλυφος (αλλά και την ικανότητα να το τρυπήσουν αν χρειαστεί), για να το ανοίξουν (λίγο). Οι υποτακτικοί - Chihuahua είναι ελαφρώς δυσκολότερη (τεχνικά) περίπτωση γιατί το να τους πιάσει κανείς από το σβέρκο είναι μια πρόχειρη μόνο λύση (τα συγκεκριμένα pets έχουν τόση ορμή που είναι ικανά και να δαγκώσουν) και δυστυχώς δεν έχω γνωρίσει άλλο τρόπο προσέγγισής τους πλην της μεγάλης υπομονής και ανοχής σε (επιπόλαια ευτυχώς) δαγκώματα έως ώστε τους πέσουν όλα τα δόντια. Ενδέχεται να πάρει χρόνο, και ας σημειωθεί πως έχουν καταγραφεί και περιπτώσεις με εξαιρετικά δυνατά δαγκώματα. Ας πούμε εν κατακλείδι ότι περιμένουν να δουν από τον υποψήφιο Μ ότι σκοπεύει να τα προσεγγίσει ούτως ή άλλως (παρά τα δαγκώματα) για να πιστούν για το ειλικρινές της επιθυμίας του να είναι μαζί τους.

Γενικώς έχω σχηματίσει την εντύπωση ότι οι υποτακτικοί άνθρωποι κάνουν ό,τι είναι εφικτό για να καταστήσουν την πρόσβαση εντός τους δυσκολότερη, παρά την εγγενή επιθυμία τους να προσεγγιστούν. Δεν θα μιλήσω για άλλοθι, γιατί εσχάτως φαίνεται πως είμαι σκληρή χωρίς να το αντιλαμβάνομαι.

Συμπληρωματικά ας συνυπολογιστεί σε αυτή την εκτίμηση των υποτακτικών ανθρώπων και το ότι σε κάποιες BDSMικές κοινότητες επικρατεί μια κακώς εννοούμενη BDSMική κουλτούρα που θέλει τους υποτακτικούς ανθρώπους να συμπεριφέρονται με δουλοπρέπεια και ανοχή προς οποιονδήποτε αυτοαποκαλούμενο Μ, όπως δηλαδή πολύ σωστά αγαπητέ MasterPerris μνημονεύεις εδώ:

Συμφωνώ απολύτως με το απόσπασμα που παρέθεσα παραπάνω και μάλιστα θεωρώ ότι αυτή ακριβώς η λογική, την οποία προσπαθείς -πολύ καλώς- να αποκλείσεις από το νήμα σου, αποτελεί το βασικό λόγο για τον οποίο πολλοί υποτακτικοί άνθρωποι όχι απλώς δεν χαλαρώνουν μέσα στα fora και δεν εκφράζουν με ειλικρίνεια τον απαλό τους (θα συμφωνήσω και εδώ μαζί σου, οι υποτακτικοί άνθρωποι έχουν μια γλυκύτητα απαράμιλλη) εαυτό, αλλά αντιθέτως υιοθετούν τις πλέον προκληκτικές και δεικτικές συμπεριφορές. Για να μην κάνω καν λόγο για τους ανθρώπους που αποφεύγουν να δηλώσουν το πραγματικό τους status, γιατί δεν ανέχονται να τους απευθύνει το λόγο ο κάθε ευήθης με θράσος.

Τώρα σε ό,τι αφορά στις γυναίκες συγκεκριμένα, παρότι η πείρα μου δεν με βοηθά, θα ήθελα να καταθέσω απλώς μια σκέψη, που ίσως είναι εντός θέματος, ίσως και όχι - εσύ θα κρίνεις και θα μου πεις αναλόγως αν χρειάζεται να την αποσύρω.

Επικρατεί γενικώς νομίζω μια σύγχυση ανάμεσα στις έννοιες δυναμισμός ή ανεξαρτησία, και αγένεια ή επιθετικότητα. Νιώθω ενίοτε πως μια υποτακτική γυναίκα για να καταστήσει σαφές ότι δεν αναζητά τον αφέντη - προστάτη - πατέρα - καταπιστευματοδόχο και ότι δεν είναι ένας άνθρωπος παραιτημένος από τη ζωή, αλλά αξιοπρεπής, υπερήφανος και δυναμικός, πρέπει οπωσδήποτε να υιοθετήσει συμπεριφορικά στοιχεία αγριοκάτσικου. Ομοίως έχω παρατηρήσει κυριαρχικές γυναίκες με φρασεολόγιο και ύφος λιμενεργατών, που σε μια προσπάθεια να αποκλίνουν από το μέσο εκπρόσωπο του "ασθενούς" φύλου, οδηγούνται σε συμπεριφορικά μοντέλα που περισσότερο παραπέμπουν σε άνδρες. Θέλω με αυτή την τελευταία παράγραφο να πω ότι ίσως η σύγχυση αναφορικά με το τί είναι θηλυκό, χαμηλών τόνων, χαριτόβρυτο, ευγενές και τί είναι χαμερπές, γλοιώδες, αναξιοπρεπές είναι ένα γενικότερο πρόβλημα των γυναικών που επαμφοτερίζουν ανάμεσα σε διαφορετικά -και ενίοτε διαστρεβλωμένα- γυναικεία πρότυπα.

Ελπίζω να είμαι εντός θέματος.


ΥΓ. Τελευταίο αλλά πιο σημαντικό: Να είναι ή και να φαίνεται; Καταρχήν να είναι. Αν είναι, σε εμένα τουλάχιστον, θα φαίνεται. Μυρίζομαι την υποτακτικότητα όπως ο σκύλος το σαλάμι.

 

Απάντηση: Re: Πρέπει να είναι ή και να φαίνεται;...

spectrum, το νταλικέρηδες δεν το είπα με τον τρόπο που το εννόησες εσύ. Πρίν κάμποσα χρόνια έχω κάνει και εγώ αυτό το επάγγελμα και τώρα έχω υπαλλήλους νταλικέρηδες που ταυτόχρονα είναι και φίλοι μου.