Προγραμματισμός ;

SM_Art_Lady είσαι και εσύ οπαδός του πάμε και οπού βγει ;

 

Re: Απάντηση: Προγραμματισμός ;

Το που θέλουν να φτάσουν περιμένω να ακούσω μικρή και το γιατί επιλέγουν αυτό το προορισμό.  

 

Αγαπητε Μου φιλε SadalMelik...Μια που με ρωτας θα σου πω, αν και πιστευω οτι περισσοτερο αυτα που σου γραφω ειναι σαν να "απολογουμαι" στον εαυτο Μου γι΄αυτες Μου τις επιλογες, παρα σε ενα forum που θα διαβασουν τις σκεψεις Μου και αλλοι και μαλιστα αγνωστοι.

Οποτε χαραζω πορεια λοιπον, δεν παω και πολλα μετρα μακρυα και βρισκομαι σε σταυροδρομι. Ξαναχαραζω πορεια και παλι το ιδιο συμβαινει. Ετσι αποφασισα να ακολουθω τα μονοπατια της ζωης Μου. Αλλοτε αυτα ειναι ασφαλτοστρωμενα, πλατια και σπαρμενα με ροδοπεταλα, γεματα με απλετο φως και αλλοτε κοκοτραχαλα, στενα, σπαρμενα με αγκαθια και σκοτεινα.

Αυτες οι εναλλαγες στο δρομο Μου με κανουν να γινομαι δυνατη, εγωιστρια και πεισματαρα στο να τις διαβω με οσες δυσκολιες και αν βρεθουν μπροστα Μου. Χρησιμοποιω το αισθημα της επιβιωσης και εξαντλω ολες μου τις αισθησεις χρησιμοποιωντας τες , για να νικησω τις δυσκολιες και να βγω οσο το δυνατον πιο αλωβητη. Ελπιζω δε παντα οτι στο τελος του δρομου που ακολουθω εκει στο σταυροδρομι, θα βρεθει το επομενο γαληνιο και γεματο αρωματα και χρωματα μονοπατι με την πηγη για να ξεδιψασω, να γλυψω τις πληγες Μου, να ξαποστασω να παρω δυναμη και να σινεχισω τον δρομο που παντα με περιμενει...

Δεν μου αρεσει να εκπλησομαι, να απορω η να χαλιεμαι απο τα απροβλεπτα συμβαντα και προσωπα που μπορει να βρεθουν μπροστα Μου. Δεν ονειρευομαι. Ζω την πραγματικοτητα. Ειμαι ρεαλιστρια κατα βαθος και ας μου βγαινει προς τα εξω η ρομαντικη μου πλευρα. Βλεπω την Ζωη με δεος γιατι ξερω οτι δεν μπορω να προβλεψω την επομενη στιγμη Μου.
Ετσι την σεβομαι και την εκτιμω περισσοτερο.

Το να χαραζω πορεια και να βρισκονται στο δρομο Μου ανθρωποι και ανθρωπακια να μου χαλανε τα σχεδια και το δρομολογιο χωρις την εγκριση Μου να μου συμβει αυτο, επαψα να το κανω απο τοτε που συνειδητοποιησα οτι οσο καλος και να εισαι στο να προγραμματιζεις στην ζωη σου γεγονοτα, στιγμες, τροπους, κλπ...παντα υπαρχει "κατι" (ενα απροβλεπτο γεγονος), η "καποιος" αλλος (ποιος ξερει το ποιος) που εχει αλλα σχεδια για σενα και του ειναι πολυ απλο (με πολλους τροπους) να σου αλλαξει κατευθυνση απο την προγραμματισμενη.

Το αλλο που πιστευω πια ειναι οτι προγραμματιζοντας χανεις την ουσια.
Ειναι σαν να βαζω χαλιναρια, παρωπιδες και αλυσιδες στον εαυτο Μου στα θελω και τις επιθυμιες Μου.
Ακολουθοντας ενα προγραμμα για να φτασω καπου ισως κατι η καποιος να βρεθει,και να ειναι πιο ομορφο και πιο επιθυμητο. Θελω τοτε να μπορω να παρεκλινω του προγραμματος και του δρομολογιου Μου και να το ζησω....να το αρπαξω, να το ρουφηξω να το στραγγισω και ας βρεθω και παλι αλλου συνεχιζοντας παλι να πορευομαι.
Οι μονοι οδηγοι που με προστατευουν και δεν χανω με τιποτε, ειναι το ενστικτο, η συνειδηση, η λογικη και φυσικα οι καλες Μου προθεσεις παντα γεματες καλα συναισθηματα.

Η ζωη Μου φυλαει εκπληξεις, αλλα και Εγω σε αυτη!
Πληγονομαι τραυματιζομαι, αλλα και ανταποδιδω.
Γελαω και κλαιω και αυτα τα χαριζω επισης και Εγω σε αλλους
Αγαπω με αγαπανε !
Συγχωρω και με συγχωρουν !
Χρειαζομαι αλλα και με χρειαζονται !
Τι να πω εκτος του οτι Ειμαι ανθρωπινη γεματη ελαττωματα.

Θελω μονο να ζω Ελευθερη και Δυνατη και... ΖΩ!!

Υ.Γ. Δεν θα ισχυριστω οτι Ειμαι Εγω σωστη που βαδιζω ανευ προγραμματος και καποιος αλλος που βαδιζει με προγραμμα ειναι λαθος.
Απλα για να ζω ετσι κατι με επεισε και με εκανε να καταλαβω οτι ειναι ουτοπικο και ματαιο να το κανω.
Η εως τωρα εμπειρια Μου στην ζωη αυτο με εχει διδαξει....και βλεπουμε...

Κeep Walking…and Free to Go >>>>  

 

λοιπόν ο παραδειγματισμός με το αυτοκίνητο είναι υπέροχος και θα τον χρησημοποιήσω για να απαντήσω στην αγαπητή sapfw , αν ήταν τα αυτοκίνητα να είναι ανόμοια δεν θα βγάζανε διπλώματα ...
το κάθε αυτοκίνητο έχει μεν ιδιατερότητες αλλά πάντα ισχύουν μερικοί κανόνες αν και σε μερικά οι κανονές καταρίπτονται στο σύνολο τους (π.χ. citroen...) μερίκοι χοντροειδής κανόνες που ισχύουν σε όλα τα οχήματα στη σχέση τους με τον οδηγό τους είναι ότι το αυτοκίνητο υπηρετεί τον οδηγό και σαν μηχάνημα είναι στην απόλυτο έλεγχο του οδηγού (αυτό το λένε κυρίως στις γυναίκες οδηγούς που το βλέπουν με φοβία ..) επίσης βασικός κανόνας για τέλεια σχέση οδηγού/αυτοκινήτου είναι ο οδηγός να γνωρίζει τα πάντα για το αυτοκίνητο του .. (εδώ ερχόμαστε στα λεγάμενα της soft_crystal :* )

τέλωςπάντων δεν έχω δίπλωμα ασ μιλήσει κάποιος/α σχετικός/η  

 

το πρώτο βήμα που πρέπει κατ΄εμέ είναι να δει κατά πόσο ξέρει τον εαυτό του και τις αντοχές του, επειδή αυτές οι σχέσεις είναι για γερά νεύρα.κατά πόσο μπορεί να σκεφτεί για δύο, κατά πόσο μπορεί να κοντρολάρει τα συναισθήματά του, κ.τ.λ.αυτό γιατί καλείται να διορθώσει το υποτακτικό μέλος, να το κάνει καλύτερο.άλλωστε ο Κυρίαρχος είναι ο μέντορας. ο δάσκαλος, ο καθοδηγητής.σίγουρα,είναι άνθρωπος και ένας άνθρωπος δεν είναι μηχανή.εδώ όμως,φαίνεται η σύνεσή του.κατά δεύτερο,αυτό που οφείλει να κάνει είναι να εκπαιδεύσει το υποτακτικό μέλος με τρόπο που μη το αναγκάζει να κάνει κάτι αλλά με μεθοδικότητα,διάλογο,ηρεμία να το οδηγεί εκεί που θέλει.να δει τη ψυχή,την προσωπικότητα και το χαρακτήρα του υποτακτικού και αναλόγως να πράττει.δε ξέρω αν είναι σωστή αλλά είναι η ταπεινή μου άποψη.         

 

Πολύ καλή ερώτηση και πολύ το εκτιμώ που ένας Κυρίαρχος ρωτάει απλά τί ενέργειες πρέπει να κάνει για να είναι σωστό το ξεκίνημα μίας D/s σχέσης, για να μπουν σωστά θεμέλια.

Θα ήθελα μία διευκρίνηση από τον SadalMelik πάνω στο ερώτημα που έβαλε.

"Και τα δύο μέλη γνωρίζουν τί ζητούν" τί ακριβώς σημαίνει;

ότι έχουν κατασταλάξει στο ότι είναι Κυρίαρχοι/υποτακτικοί;

ότι έχουν κατασταλάξει σε ποιό βαθμό επιθυμούν να αναλάβουν / εκχωρήσουν ευθύνη και να ασκήσουν / δεχτούν να τους ασκηθεί έλεγχος;

ή ότι έχουν συζητήσει μεταξύ τους τί θέλουν ο ένας από τον άλλον;

Για το θέμα του να αφήσουμε τα καλούπια και να αφήσουμε τα ένστικτά μας ελεύθερα, σε μία D/s σχέση, υποθέτω ότι όσοι το ανέφεραν εννοούν να έχουμε μία αυθόρμητη συμπεριφορά στην προσωπική μας επικοινωνία, να μην είμαστε μαγκωμένοι και κουμπωμένοι.

Συνήθως αυτό το καταφέρνουμε όταν ξέρουμε τί ζητάμε, τί μας ζητάνε και πού πηγαίνουμε.

Γιατί αλλιώς, το να πιστεύουμε ότι το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στους άλλους, τους πέριξ μας περιλαμβανομένου του D/s ταιριού μας, είναι το "ν αφήσουμε τα ένστικτά μας ελεύθερα", μου φαίνεται ως το έσχατο σημείο αλαζονίας.

 

Αυτό που εννοώ είναι πως έχουν αποδεχτεί και οι δυο πώς θέλουν να μπουν σε αυτή την D/s σχέση και ότι συνεπάγετε αυτό. Κοινός δεν συζητώ για μια πρώτη γνωριμία ούτε καν για μια δεύτερη. Μιλάω για την στιγμή που ξεκάθαρα και μετά από συζητήσεις αρχίζουν να μπαίνουν και οι δυο σε αυτό που λέγετε «ταξίδι»

 

Λοιπόν, επειδή δεν είδα καθόλου κίνηση αποφάσισα να κάνω εγώ πρώτος την αρχή.
Ξεκινώντας θέλω να πω πώς η έκφραση «να μάθω καλύτερα την υποτακτική μου» δεν θεωρώ πώς έχει θέση εδώ. Όχι επειδή δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο αλλά επειδή αυτό το βιώνω σαν ανάγκη περισσότερο και όχι σαν μέρος της εκπαίδευσης. Τόσο σε επίπεδο Vanilla όσο και σε επίπεδο D/s έχω ανάγκη να μάθω τον σύντροφο μου. Ζω μαζί του και τον μαθαίνω καθημερινά. Αυτή η διαδικασία δεν θεωρώ πώς έχει μέση αρχή η τέλος.
Σε επίπεδο D/s πλέον μπαίνοντας μέσα σε μια σχέση ακολουθώ δυο κατευθύνσεις.

1ον Να μάθει απλά καθημερινά πράγματα που μου αρέσουν. (Από το πώς πίνω τον καφέ μου μέχρι πότε να ρωτήσει για να μην μείνει ποτέ άδειο το ποτήρι μου σε μια έξοδο). Με ποιο τρόπο; Φυσικά με κουβέντα, αναφέρω απλά και ξεκάθαρα τι μου αρέσει και τι όχι.

2ον Ο μεγάλος δρόμος του ελέγχου του «εγώ» της. Εργαλεία; Πολλά. Έλεγχος οργασμού, Depersonalization, Bondage, Breath Control, Sensory Deprivation κα

Θυμάμαι μια ατάκα που δεν ξέρω που την άκουσα που έλεγε πώς δεν μπορώ να πω πώς ελέγχω κάτι αν δεν μπορώ να το καταργήσω ή να ζήσω χωρίς αυτό. Ποτέ δεν με ενδιάφερε να αλλάξω τον χαρακτήρα κάποιου ανθρώπου. (έτσι και αλλιώς για αν είμαι μαζί τις λατρεύω αυτό που είναι και όχι αυτό που θέλω να είναι). Αυτό που με ενδιαφέρει πάντα είναι όμως να νιώθω στο πετσί μου πως όταν μιλάω παύει να σκέφτεται και απλός πράττει.

Και κάτι τελευταίο. Πέρα από τα όσα διαβάζω από εδώ και από εκεί μέσα στο net εφαρμόζω έναν απλό κανόνα στην εφαρμογή όλων αυτόν. Baby steps  

Καλά να περνάτε.

 

Αυτό το παρατηρώ σε διάφορα παλιά threads που παρόλα αυτά σχολιάστηκαν ελάχιστα.
Ένα τέτοιο thread είναι και το παρόν.
Ξαναδιαβάζοντας το, μου έκανε φοβερή εντύπωση πως έθεσαν τις απόψεις τους μόνο 4 Κυρίαρχοι σε ένα θέμα που πιστεύω πως είναι πρακτικό.
Ο δρόμος της σχέσεις μας οδηγείτε στο D/s.
Ποια είναι τα πρώτα βήματα του Κυρίαρχου μέλους κατά την άποψή σας;

 

Δύσκολο πράγμα ο προγραμματισμός νομίζω.Σπάνια υπάρχουν τέτοιοι Κυρίαρχοι.Οι περισσότεροι λειτουργούν με το ένστικτο,χωρίς αυτό απαραίτητα να είναι κακό.Η χημεία που λέμε καμιά φορά νομίζω ότι όντως υπάρχει σε μερικές περιπτώσεις.Άλλοι είναι πιο χαλαροί(που λέμε κι εμείς εδώ στη Θεσσαλονίκη),άλλοι πιο οργανωτικοί και άλλοι ένα μείγμα.ίσως έχει να κάνει και με τον τρόπο ζωής τους ,τα βιώματα τους και το ακριβές είδος της σχέσης που έχουν.Άλλοι αναζητούν από την αρχή τον πλήρη έλεγχο και άλλοι τον παίρνουν σιγά σιγα.Ελπίζω να μην απευθύνεται μόνο σε Κυρίαρχους  

 

Απάντηση: Προγραμματισμός ;

+1 

 

Κατ' αρχην να δειξει πως ηγειται, πως δεν θα ανεχθει παρεκτροπες και καταστασεις που μπορει να οδηγησουν αλλου την σχεση.
Πως στο τριτο λαθος καιγεσαι και πως "εδω δεν παιζουμε".