Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Απάντηση: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

τιποτε δε δαγκωνει, οταν και υ και κ ..ειναι απολυτα συνειδητοποιημενοι

 

Re: Απάντηση: Re: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Αγαπητή Eugenie, αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό εσωτερικό κίνητρο και γι αυτό ακριβώς μιλώ.

Είναι άλλο πράγμα το να αναγνωρίζω εντός μου την αίσθηση πως θέλω να κάνω κάποιον ευτυχισμένο, και να αφήνομαι σταδιακά σε αυτόν να ορίσει το πώς μπορώ να τον κάνω ευτυχισμένο, και να μαθαίνω συν τω χρόνω να τον κάνω ευτυχισμένο όπως θέλει εκείνος και όχι όπως θα ήθελα εγώ. Και άλλο πράγμα είναι η υφέρπουσα επιθετικότητά μου που έχει συνειδητά ή μη ως στόχο την καθυπόταξή μου από έναν Κ, είτε απευθυνόμενη στην ανωριμότητά του (που θα τον ωθήσει να με δει ως πρόκληση), είτε εκμεταλλευόμενη την χαμηλή ανοχή του σε εκνευριστικά ερεθίσματα (χωρά πολλή συζήτηση βεβαίως το κατά πόσο τότε έχει νόημα να μιλάμε για υποταγή).

Φυσικά δεν παραβλέπω το γεγονός πως στη δεύτερη περίπτωση ίσως εμφιλοχωρεί εν πολλοίς ο μαζοχισμός, ο οποίος μάλλον κυρίως προσκόμματα δημιουργεί στα αρχικά στάδια μίας D/s σχέσης.

Κάθε υ είναι ξεχωριστή περίπτωση, δεν χρειάζεται να δαγκώνει για να δείξει ότι διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα υ (που ίσως το ίδιο θεωρεί άβουλα, ανόητα, στερούμενα άποψης, κριτηρίων αξιολόγησης και ικανοτήτων επιβίωσης). Και όλες οι σχέσεις είναι δύσκολες, ιδίως από ένα σημείο ανάπτυξης και έπειτα, δεν χρειάζεται να τις καθιστούμε a priori δυσκολότερες για να τους προσδώσουμε προστιθέμενη αξία. Κοντολογίς, δεν χρειάζεται ένα υ να βγάλει την ψυχή κάποιου πριν υποταχθεί, για να του αποδείξει πόσο πολύτιμη είναι η υποταγή του, τουναντίον (θα έπρεπε να) έχει πολλούς λόγους να μην επιδιώξει να προχωρήσει σε τέτοιου είδους χειρισμούς.

Πέραν τούτου, αν τα "παρόλο που" (τα αντικίνητρα που έχει κάποιος να μας προσεγγίσει), είναι λιγότερα από τα κίνητρά του (τα οποία ίσως σε μεγάλο βαθμό αναφέρονται σε ό,τι υποθέτει ότι κρύβουμε πίσω από την επιθετική μάσκα μας) τότε καταλαβαίνεις ότι είναι λογικό το να υποχωρήσει και να στραφεί προς άλλους ανθρώπους που του φαίνονται περισσότερο προσβάσιμοι και φιλικοί. Καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο για ένα υ να γίνει συνειδητά προσβάσιμο, αλλά από την άλλη πλευρά το να υψώνει τείχη είναι επικοινωνιακά λανθασμένο.

Ίσως όσο μεγαλώνω γίνομαι (ακόμη) λιγότερο ανεκτική στους ακκισμούς.  


ΥΓ. Τί σημαίνει "να το θέλει δικό του παρόλο που..."; Θα μπορούσα με το ζόρι να πάρω για κατοικίδιο ένα ζώο που δεν είναι εξημερωμένο; Να το φέρω στο σπίτι μου και να με δαγκώνει, ή να το κρατώ υπό συνεχή περιορισμό για να μην με δαγκώνει; Πώς θα μπορούσα να κάνω δικό μου -ό,τι κι αν σημαίνει αυτό- έναν άνθρωπο που εμφανώς δεν έχει λύσει σοβαρά ζητήματα με τον εαυτό του, δεν γνωρίζει τί θέλει ή δεν επιθυμεί να παραδεχτεί αυτό που θέλει, ή που λέει "όχι" όταν εννοεί "ναι" επειδή δεν προτίθεται να κάνει καμία ενέργεια για να υποστηρίξει την καταφατική απάντηση; Μία D/s ή μία M/s σχέση δεν υποστηρίζεται αποκλειστικώς από προσπάθειες του Κ, χρειάζεται δύο. Και μάλιστα συνειδητοποιημένα προσανατολισμένους στη διεξαγωγή τέτοιων προσπαθειών.

 

Re: Απάντηση: Re: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Όχι πολύ πιθανά, για μένα. Τέτοια υ δεν αποτελούν έπαθλο προς διεκδίκηση, αλλά καυλορύπανση προς αποφυγή.

 

Απάντηση: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Τα παραπάνω με βρίσκουν απολύτως σύμφωνη, δεν είπα πουθενά ότι χρειάζεται να δαγκώσει ή να γαυγίσει ο οποιοσδήποτε. Γιατί είμαστε τόσο αυστηροί με τους ανθρώπους δεν μπορώ να καταλάβω....

Ποια υ αποτελούν έπαθλο προς διεκδίκηση? Λέω ν' ανοίξω νέο νήμα με αφορμή αυτο, αν δεν σας πειράζει...Τς τς τς, μα όλοι σας βρήκατε τα τέλεια ζεύγη σας? χωρίς ειρωνία

 

Συμφωνω στα περι αποδοχης του υ οτι ειναι υ.
Αναφερεις πως δεν εχεις την απαιτηση ενα υ να ειναι "τελειο".
και αμεσως απο κατω θεωρεις ανουσιο καποιος Κ
να ασχοληθει με ενα υ που δηλωνει ανυποτακτο,
που θελει να ειναι ξεχωριστο που δαγκωνει κλπ.
Νομιζω πως φασκεις και αντιφασκεις,
γιατι ενα υ που δεν εχει καμια "αποκλεινουσα" συμπεριφορα ειναι τελειο.
και απαντω στην ερωτηση σου με ερωτηση:
Με ποια λογικη ενας ωριμος Μαστερ θα ασχοληθει με ενα "τελειο" υ
οπως εσυ το αναλυεις?
Τι ενδιαφερον θα ειχε χωρις την ικανοποιηση της εκπαιδευσης?
Οι αντιστασεις του υ, οι σκεψεις και οι αποψεις του
διαφοροποιουνται αναλογα με το ποιον εχουν απεναντι τους.
Μεσα απο τη διαδικασια της εκπαιδευσης ενος ανυποτακτου υ
ο Μαστερ καταφερνει να δωσει το προσωπικο του στιγμα
στην εξελιξη αυτη και αυτο τον κανει μοναδικο
αλλα και την ολη διαδιακασια ξεχωριστη και για το ιδιο το υ.
Αυτο οταν συμβαινει ειναι πολυ ομορφο,
δεν ειναι κριμα να το τελειοποιησουμε η να το βαλουμε σε καλουπια? 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Το να υψωνει τειχη ειναι αναποφευκτο και μη πω απαραιτητο. Ειδικα για νεοεισερχομενους στο χωρο. Τα τειχη μπορει να ειναι πολλα και γερα, επιφανειακα η κοντα στο πυρηνα ενος υποτακτικου ατομου. Εξαρταται απο τις εμπειριες. Τωρα το να κανει το δυσκολο, "δεν περνας Κυρα Μαρια δεν περνας" γιατι θελει να αποτελεσει προκληση (τρομαρα του και τρομαρα μου) ειναι καθαρα θεμα ανασφαλειας και ανωριμοτητας. Εξαρταται και ποιον εχει απεναντι του. Εχω δει πιο ψηλα τειχη και αμυνες σε κυριαρχικα ατομα. Τον δικο μου θαυμασμο εχουν εκεινα τα κυριαρχικα ατομα που δεν φοβουνται να "εκτεθουν" και να μοιραστουν προβληματισμους, πιστευω και συναισθηματα με περισσια αξιοπρεπεια και ειλικρινια.

Η επικοινωνια χρειαζεται εναν δεκτη και εναν πομπο. Εαν οποιοσδηποτε απο τους δυο εχει τειχη τοτε η επικοινωνια ειναι προβληματικη. Παρε ενα μονοπατι που ειναι προσβασιμο σε ολους. Αλλοι θα το φροντισουν καθαριζοντας το απο τις πετρες και πετωντας τα σκουπιδια στο καλαθι και αλλοι θα το χεσουν. Δεν θα πρεπει το μονοπατι που σεβεται τον εαυτο του να εχει καμμια πινακιδα "μη ρυπαινετε", η περιορισμενη εισοδο; Τωρα αν εχει και τον κερβερο να φυλαει σκοπια στην εισοδο, well, εξαρταται τι ειναι αυτο που φυλαει (η αυτο απο το οποιο φυλαγεται) υποθετω.

 

Απαίτηση για τέλειο υ δεν υπάρχει, όχι επειδή δεν υπάρχει τέλειο Κ (ας μην είμαστε τόσο μετριόφρονες lol) αλλά επειδή δεν μπορεί να οριστεί το τέλειο υ.

Στο ότι στερείται νοήματος για ένα Κ, η ενασχόληση -στα πλαίσια μίας D/s σχέσης- με ένα υ που δηλώνει ανυπότακτό, κατά τη δική μου πάντα θεώρηση, είμαι κατηγορηματική. Αναρωτιέμαι μάλιστα πώς κάποιος θα μπορούσε να διαταθεί το αντίθετο, ότι νοηματοδοτείται δηλαδή μία D/s σχέση ανάμεσα σε ένα Κ και σε κάποιον που κατά δήλωσή του δεν είναι υ. (Αν τελώ υπό κρίση ταυτότητας, ως τί θα συσχετιστώ 

Δεν βλέπω κάποια αντίφαση σε αυτά τα δύο σημεία. Παρεκτός και αν ορίσουμε την τελειότητα του υ, ως την αναγνώριση της υποτακτικότητάς του από το ίδιο. Ασφαλώς αν υπάρχουν υ που πιστεύουν ότι αγγίζουν την τελειότητα μόνο επειδή είναι (συνειδητοποιημένα) υ, μπορώ να επαναδιαπραγματευτώ τις θέσεις μου σε αυτό το νήμα.

Νομίζω ότι αυτή η άποψη οδηγεί στα προφίλ των υ που δαγκώνουν, όπως και των αφμίβολης ποιότητητας παρεχόμενων υπηρεσιών κέντρα διασκέδασης με αυστηρή "πόρτα". Προσωπικά, το χρόνο αναμονής πριν την είσοδο των αξιολογώ ως ανάλογο του παρανομαστή στο value for money. Ένα καλό εστιατόριο δεν σε αφήνει να περιμένεις στην είσοδο 15 λεπτά. Ένα καλό εστιατόριο σε τακτοποιεί το συντομότερο δυνατό σε ένα τραπέζι, σου επιβάλλει ευγενικά αλλά αυστηρά να είσαι κόσμιος και σου σερβίρει καλό φαγητό. Αν είναι πολύ εκλεπτυσμένο για τα γούστα σου, σε απωθεί από μόνο του. Τους ανθρώπους που εκτιμώ περισσότερο τους γνώρισα "εύκολα", υπήρξαν εξ αρχής φιλικοί, δεν δάγκωσαν και δεν εδειξαν τα δόντια τους ποτέ. Δεν δημιούργησαν προσκόμματα στην επικοινωνία. Μου έδωσαν εντός τους μόνο τόση πρόσβαση όσοι αξιολόγησαν ότι θα μπορούσα να διαχειριστώ με σοβαρότητα.

Προσπαθώ μέσα από αυτό τον ίσως όχι ιδιαίτερα δόκιμο παραλληλισμό, να πω ότι ο κέρβερος έξω από την πόρτα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι εντός των τειχών φυλάσσεται κάτι πολύτιμο. Μπορεί να σημαίνει ότι το εντός των τειχών προσπαθεί να προβληθεί ως κάτι ιδιαίτερα πολύτιμο στους απέξω. Το αν είναι πολύτιμο, θα το κρίνουν μόνοι τους, με όση ευφυία διαθέτουν, όταν θα το δούν να στέκεται μπροστά τους, και όχι με κριτήριο το πόσος κόπος χρειάστηκε μέχρι να φτάσουν σ' αυτό.*

Θα έλεγα λοιπόν εν κατακλείδι, ότι μία βιώσιμη λύση, έτσι ώστε ούτε ένα υ να δημιουργεί σοβαρά αντικίνητρα στην επικοινωνία, ούτε όμως και να διακινδυνεύει το ενδεχόμενο να πληγωθεί από κάποιον στον οποίο δεν άξιζε η προσβασιμότητα, δεν είναι ο κέρβερος στην εξωτερική πόρτα, αλλά πολλές επιμέρους δικλείδες ασφαλείας σε κάθε στάδιο πρόσβασης. Είναι προφανές δηλαδή ότι αν κάποιος είναι αγενής σε μία πρώτη επικοινωνία, δεν του αξίζει μια δεύτερη. Εξάλλου οι σχέσεις δεν εξελίσσονται περνώντας διακριτά από το τίποτα στο D/s.




* Ο Αζίζ Νεσίν είχε εμπέσει σε αυτή την προβληματική, εικάζω, όταν έγραφε το βασιλιά της κοπριάς.

 

Re: Απάντηση: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Όσα μπορούν να διεκδικήσουν, εκφράσουν την γνώμη τους, αντιπαρατεθούν χωρίς να δαγκώνουν και χωρίς bitching, for starters. Μείζον προσόν για ανθρώπους εν γένει, όχι μόνο για υ.

Μια βολτίτσα στο forum (αν και η τοποθέτησή μου δεν αφορά σε ιντερνετικό savoir faire) έχει να προσφέρει πολυπληθή δείγματα τέτοιων επαθλοειδών υ.

ΥΓ. No sarcasm taken.  

 

Απο τη στιγμη που δηλωνεις κατηγορηματικη
δεν εχει νοημα να σχολιασω κατι παραπανω.
Σεβαστη η αποψη σου, αλλα θα μου επιτρεψεις
να συνεχισω να πιστευω
πως τα "ευκολα" ποτε δεν προκαλουσαν ενδιαφερον 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

thanasis δειξε μου (πριβε) ενα υποτακτικο ατομο που οταν αντιπαρατιθεται στο φορουμ παντα το κανει με το να "δαγκωνει" και να "γαυγιζει". Εαν το κανει σε καθε απαντηση που δινει τοτε και μονο τοτε θα συμφωνησω μαζι σου. Κατα τ'αλλα θα επιμεινω στην τοποθετηση μου οτι ολοι καποια στιγμη χανουμε την ψυχραιμια μας.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Αν περιμένει κανείς να δει έναν μαραθώνιο από faux pas για να πάρει γραμμή...βράσε όρυζα. Είναι μεγάλο time-saver η επαγωγή.

 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Τέτοιοι άνθρωποι νομίζω ότι γενικότερα δεν μπορούν να σχετιστούν αρμονικά στη ζωή τους, ανεξαρτήτως αν είναι κ, υ, φ, χ, κλπ. Δεν είναι λοιπόν θέμα αν είναι υ ή δεν είναι υ αλλά αν ξέρουν να υπάρχουν καλά με άλλους ανθρώπους και δη ερωτικά.