Προσωπικοί Κανόνες μιας σκλάβας.

Κάνοντας διαπραγματεύσεις με μια σκλάβα για την πιθανότητα εμπλοκής μας σε σχέση 24/7, απεφάσισα πως ο καλύτερος τρόπος επίτευξης συμφωνίας είναι η καταγραφή των απαιτήσεών μου ούτως ώστε η επίδοξη σκλάβα μου να μπορεί να σχολιάσει και να ρωτήσει ό,τι την προβληματίζει. Τελικά μετά από συζήτηση που είχαμε διαφάνηκε ότι η σκλάβα έχει πράγματα τα οποία:―
Α. Θα κάνει αδιαμφισβήτητα.
Β. Θέλει να κάνει αλλά πρέπει να την πιέσω ή αναγκάσω να κάνει επειδή αυτό είναι εκείνο που απολαμβάνει. Δεν θα κάνει εύκολα.
Γ. Δεν θα κάνει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες είτε αυτό αφορά σε παιγνίδι ρόλων, τρόπο ζωής ή άλλως πως και αγγίζει τα σκληρά της όρια.
Δ. Θα βρει ότι είναι προβληματικά, αμφισβητήσιμα ή μπελαλίδικα αλλά πιθανό να κάνει εάν αυτά επεξηγηθούν, διευκρινισθούν ή επαναδιατυπωθούν.
Ε. Χρειάζεται να κάνει, και πρέπει να έχει, σε σημείο που η σχέση δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς αυτά.

Πιστεύω σε μια τακτοποιημένη σχέση όπου υπάρχει ευταξία σε όλα τα επίπεδα και αυτό ταιριάζει με την δική μου ιδιοσυγκρασία, όμως γενικά ομιλούντες εάν υπάρχουν δεδομένοι κανόνες και οι δύο αντισυμβαλλόμενοι μπορούν να αναφέρονται σε αυτήν και να γνωρίζουν τα καθήκοντα, ευθύνες, υποχρεώσεις αλλά και τα δικαιώματά τους. Θεωρώ πως δεν είναι ηθικά ορθό να εμπλέκεται κάποιο υποτακτικό άτομο σε μια BDSM σχέση με ομιχλώδεις ή αδιευκρίνιστους κανόνες, ιδιαίτερα εάν πρόκειται για σχέση 24/7, όπου να υπερισχύουν τα θέλω και τα μπορώ του Κυριαρχικού ατόμου ακριβώς επειδή το υποτακτικό άτομο έχει ήδη υποταχθεί ψυχολογικά στον Αφέντη/Κύριό του, και τελικά να ψυχαναγκάζεται να υποκύψει στις επιταγές Του, μόνο για να ανακαλύψει μετά από καιρό ότι δεν είναι ευτυχισμένο.

Παραθέτω κάποιους δικούς μου κανόνες, που συνάδουν περισσότερο με σχέση Κυρίου/σκλάβας τύπου kajira. Δεν λεω ότι οι κανόνες θα αποτελέσουν την βίβλο κάθε γυναίκας σκλάβας αλλά, έχοντας κατά νου ότι η ποικιλομορφία των κανόνων είναι τόση όση και τα ζευγάρια, θεωρώ ότι αφού αποτελούν απαύγασμα μιας μακροχρόνιας εμπειρίας, τόσον οι Κύριοι όσον και οι σκλάβοι του φόρουμ τουλάχιστον μπορούν να αντλήσουν αναφορά από αυτούς ή αν θέλετε αυτοί οι κανόνες μπορεί να αποτελέσουν την βάση της δουλικής συμπεριφοράς και σχέσης ως αφετηρία περαιτέρω πειραματισμού.

 

1. Η σκλάβα μαθαίνει όλους τους κανονισμούς και σωματικές στάσεις που ο Κύριός της απαιτεί και ακολουθεί τους κανόνες και εφαρμόζει τις στάσεις.

2. Στην παρουσία του Κυρίου της η σκλάβα είναι πάντοτε γονατιστή είτε σε θέση tower ή nandu εκτός εάν απαλλαχθεί από αυτή την υποχρέωση από τον Κύριό της. Όταν δεν είναι σε χρήση πηγαίνει στην θέση που επιλέχθηκε για αυτήν μέχρι να την Καλέσει ο Κύριός της.

3. Το κεφάλι της σκλάβας πρέπει πάντοτε να είναι σκυμμένο στην παρουσία του Κυρίου της και η σκλάβα ποτέ δεν κοιτάζει τον Κύριό της στα μάτια εκτός εάν της δοθεί άδεια για το αντίθετο. Αν η σκλάβα κοιτάξει τον Κύριό της στα μάτια αυτό θα κριθεί ως αναζήτηση προσοχής ή επίκληση Του για δράση πράγμα ανάρμοστο σε μια σκλάβα.

4. Όταν η σκλάβα εκπαιδεύεται δεν επιτρέπεται να κοιτάζει πάνω από την μέση του εκπαιδευτή της είτε αυτός είναι ο Κύριός της είτε άλλο άτομο που επιλέχθηκε τον Κύριό της για να την εκπαιδεύσει.

5. Όταν μιλά ο Κύριος της σκλάβας εκείνη αμέσως σιωπά αν μιλά. Ποτέ η σκλάβα δεν διακόπτει τον Κύριό της όταν μιλά. Η σκλάβα ζητά πάντοτε την άδεια του Κυρίου της για να μιλήσει. Η σκλάβα πάντοτε μιλά στον Κύριό της στον πληθυντικό και ποτέ δεν αναφέρεται στον εαυτό της χρησιμοποιώντας τον πρώτο πρόσωπο. Το όνομα του Κυρίου της σκλάβας είναι:― Κύριος ή Αφέντης.

6. Η σκλάβα φορά ανελλιπώς το κολάρο που της δόθηκε και τις αλυσίδες, δεσμά ή τους δακτυλίους που της περάστηκαν από τον Κύριό της και το κάνει με περηφάνια επειδή αυτά τα αντικείμενα υποδηλώνουν την κυριότητα Του και την αφοσίωση της σε Αυτόν.

7. Η σκλάβα είτε δεν φοράει καθόλου ρουχισμό είτε φοράει αισχρό και ταπεινωτικό ρουχισμό όπου είναι αυτό δυνατόν. Βασικός της ρουχισμός είναι το κολάρο της, οι αλυσίδες, δεσμά και οι δακτύλιοι της. Δεν φοράει ποτέ εσώρουχα εκτός με την αντίθετη άδεια ή απαίτηση του Κύριου της.

8. Η σκλάβα είναι πάντοτε εντελώς αποτριχωμένη και καθαρή εκτός με την αντίθετη άδεια ή απαίτηση του Κύριου της.

9. Η σκλάβα λατρεύει τον Κύριο της και όλο του το σώμα, όπως και το μαστίγιό του.

10. Η σκλάβα ποτέ δεν δείχνει ασέβεια προς τον Κύριό της ενώπιον Του ή μακριά Του.

11. Η σκλάβα εμπιστεύεται τον Κύριό της στα πάντα. Είναι υπεύθυνος, είναι έμπειρος, επιδέξιος και ικανός. Του εμπιστεύεται την ασφάλειά της, την ψυχολογική, συναισθηματική, κοινωνική και σωματική υγεία της. Κανέναν δεν φοβάται επειδή την ακολουθεί την δύναμη του Κυρίου της.

12. Η σκλάβα επιτρέπεται με τον δέοντα σεβασμό να εισηγείται πράγματα στον Κύριό της δεδομένου ότι η θέληση του Κυρίου της έχει πάντοτε προτεραιότητα.

13. Οι επιθυμίες της σκλάβας είναι οι ίδιες με αυτές του Κυρίου της. Υπηρετεί υπακούει και ευχαριστεί τον Κύριό της στις ορέξεις και ανάγκες Του. Οι ανάγκες του Κυρίου της σκλάβας έχουν προτεραιότητα από τις δικές της επειδή της δίδουν την ευκαιρία να Τον ικανοποιήσει. Όλες οι επιλογές της σκλάβας βασίζονται στο κατά πόσον ή όχι αυτές ευχαριστούν τον Κύριό της.

14. Η σκλάβα ποτέ δεν διστάζει ή έχει ενδοιασμό να υπακούσει τον Κύριό της.

15. Το σώμα και το μυαλό της σκλάβας ανήκουν στον Κύριό της που τα χρησιμοποιεί για την δική του Ηδονή.

16. Η σκλάβα είναι ένα αισθησιακό και ερωτικό ανεκτίμητο αντικείμενο, και συμπεριφέρεται σαν τέτοιο.

17. Η σκλάβα ζητά την άδεια του Κυρίου της πριν να δράσει. Δεν έχει δική της βούληση για δράση εκτός για αυτή που εμπίπτει στα πλαίσια των κανόνων που της τέθηκαν ή αυτή που εμπίπτει στα πλαίσια των φιλοδοξιών που της επιτρέπεται να έχει και αναφέρει τα αποτελέσματα των δραστηριοτήτων της ανελλιπώς σε Αυτόν ζητώντας όπου αυτό είναι αναγκαίο την καθοδήγηση του.

18. Η σκλάβα επικεντρώνεται στην συμπεριφορά της, περιμένοντας να δράσει δεόντως και χωρίς δισταγμό όταν την διατάξει ο Κύριός της. Τιμά την Κυρίαρχη θέση του Κυρίου της και δεν αποσπάται αλλού η προσοχή της.

19. Η σκλάβα ευχαριστεί τον Κύριό της για όλα όσα της δίδει αμέσως μόλις τα πάρει, περιλαμβανομένου φαγητού και νερού, αλλά και του κρεβατιού που κοιμάται επειδή αυτά είναι δώρα ή προνόμια τα οποία του ανήκουν και της τα δίδει στην απέραντη του μεγαλοσύνη.

20. Το σπέρμα του Κυρίου της σκλάβας ποτέ δεν πετάγεται ή χαραμίζεται. Τρώγεται ή αλείφεται πάνω στην σκλάβα.

21. Η σκλάβα δεν ικανοποιεί οποιαδήποτε σωματική της ανάγκη εκτός μετά από ρητή άδεια του Κυρίου της. Δεν λούεται, ντύνεται, ουρεί, αφοδεύει, τρωει, πίνει, καπνίζει ή οργάζεται χωρίς την ρητή άδεια του Κυρίου της. Η εγκράτεια της σκλάβας είναι αρετή.

22. Η σκλάβα δεν αγγίζει ποτέ τις ερωτογενείς της ζώνες χωρίς την ρητή άδεια του Κυρίου της κατά το ντύσιμο ή λούσιμό της. Η απόλαυσή της είναι ιδιοκτησία του Κυρίου της.

23. Για να λάβει η σκλάβα ηδονή πρέπει να το κερδίσει με την τέλεια και άψογη συμπεριφορά της. Η μεγαλύτερη ηδονή της σκλάβας δεν παύει να είναι η επίγνωση ότι ικανοποίησε τον Κύριό της. Ο μεγαλύτερος πόνος της σκλάβας είναι η επίγνωση ότι δυσαρέστησε τον Κύριό της.

24. Η σκλάβα πρέπει πάντοτε να ομολογεί στον Κύριό της τις σκανδαλιές, τα ατοπήματα, τις αταξίες και την απειθαρχία της.

25. Η σκλάβα δέχεται ευχαρίστως, υπομένει και ανέχεται κάθε πειθαρχία εξευτελισμό ταπείνωση και τιμωρία από τον Κύριό της.

26. Αντίθετα με την πειθαρχία, όπου η χρήση της λέξεως ασφαλείας επιτρέπεται, η σκλάβα δεν χρησιμοποιεί την λέξη ασφαλείας της όταν υπόκειται σε τιμωρία. Εάν η σκλάβα μπορούσε να ελέγξει το επίπεδο πόνου της τιμωρίας της η τιμωρία θα ήταν ανεπαρκής, η σκλάβα δεν θα την φοβόταν και δεν θα συνετιζόταν. Η σκλάβα γνωρίζει ότι ο Κύριος της δεν θα χρησιμοποιήσει τιμωρία που ενδέχεται να προκαλέσει βλάβη.

27. Μετά από κάθε τιμωρία η σκλάβα πρέπει να ευχαριστεί τον Κύριό της για αυτήν, για την επιλογή της τιμωρίας να αναφέρει τους λόγους γι τους οποίους τιμωρήθηκε, να εξηγήσει την μεταμέλεια της και να υποσχεθεί ότι δεν θα επαναλάβει το ανόμημά της έτσι ώστε να γίνει καλύτερη σκλάβα.

28. Η σκλάβα έχει πολλά να μάθει μέσα από την πειθαρχία και τιμωρία της έτσι ώστε να γίνει υπάκουη, συνετή, πειθαρχημένη, εκπαιδευμένη, και με καλή συμπεριφορά.

29. Η σκλάβα γίνεται ελεύθερη μέσα από το δέσιμό της με τον κύριό της.

30. Η σκλάβα πάντοτε ανταποκρίνεται και εκφράζεται πλήρως τόσον συναισθηματικά όσον και σωματικά με ό,τι της κάνει ο Κύριός της, ασχέτως της έντασης της ανταπόκρισης ή έκφρασης, εκτός εάν ρητά δεν της επιτραπεί από τον Κύριό της.

31. Η σκλάβα χρησιμοποιεί την γλώσσα της για πετσέτα του Κυρίου της μετά το λούσιμό του, η για να καθαρίσει τα χέρια του μετά το φαγητό.

32. Η σκλάβα μαστιγώνεται τουλάχιστον μια φορά την ημέρα ούτως ώστε να θυμάται την θέση της αλλά και για να δώσει την ευκαιρία στον Κύριο της να την χρησιμοποιήσει για την ευχαρίστησή Του.

33. Η σκλάβα αφήνει πίσω παλιές συνήθειες και αποκτά και χρησιμοποιεί νέο όνομα το οποίο φανερώνει την καινούργια ζωή της μέσα από την σκλαβιά. Ανταποκρίνεται στο καινούριο της όνομα και συστήνεται ως η σκλάβα [όνομα] ιδιοκτησία του Κυρίου [όνομα]

 

Για τον λογο αυτο μερικες Μistresses επιμενουνε σε υπογραφη ενος συμβολαιου το οποιο περιγραφει τις υποχρεωσεις του σκλαβου, τις παραμετρους της υποταγης του και τις ευθυνες που αναλαμβανει η Mistress στην Ms σχεση.
Οπως εχει ηδη συζητηθει σε αλλα threads αυτα τα συμβολαια δεν εχουνε νομικη αξια ειναι διαπροσωπικες δεσμευσεις που υφιστανται σε γραπτο επιπεδο.

 

ολα καλα κι ολα ωραια..

Μα οταν εκτος του ζευγαριου που βρισκει τους κωδικους του και λειτουργει και συνυπαρχει και χαιρεται και παει τη σχεση παρακατω , υπαρχουν και παιδια..πως μπορουν αυτοι οι κανονες να ειναι λειτουργικοι ωστε να προφυλαχτει η ψυχικη υγεια των παιδιων και να μη γινουν μαρτυρες ή αν θελετε αθελα τους γνωστες της προσωπικης ζωης των γονιων τους?

 

Αν υπάρχουν παιδιά απλά μπαίνουν άλλοι ή διαφορετικοί κανόνες οι οποίοι θα επιτρέψουν σε Ο/όλους την αρμονική συνύπαρξη.

illusion

 

Πολύ χρήσιμο LordRob. Χαίρομαι να διαβάζω bdsm threads.

Ανεξάρτητα από το εάν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί με την αναγκαιότητα για γραπτούς κανόνες ή με κάποιους συγκεκριμένους κανόνες, τέτοιου είδους κείμενα είναι πολύ χρήσιμα να τα διαβάζει κανείς.

Υπάρχει ένα κείμενο «128 Basic slave Rules » (By Johnathan Kay, also known as Master John).

Το κείμενο αυτό το βρίσκει κανείς σα πολλά sites και αποτελεί κατά κάποιον τρόπο «βασική βιβλιογραφία». Αν και έχω διαφωνίες με τη φιλοσοφία που προσεγγίζει την εκπαίδευση και προετοιμασία της σκλάβας θεώρησα πως αυτό το κείμενο έπρεπε να μεταφραστεί και να μπει στα resources του forum.

Έχω μεταφράσει το Α’ Μέρος αλλά με τους ρυθμούς που πάω, λόγω δουλειας, θα τελειώσω το 2007. Αν κάποια φίλη/ φίλος ενδιαφέρεται να βοηθήσει ευχαρίστως να συνεργαστούμε ( παρακαλώ με PM).

http://www.dallasbdsm.com/information/128rules.htm

 

Ο αγαπητός LordRob , πέραν των κάθε κανόνων η αυτοί είναι σωστοί ή λάθος ή απλοί ή δύσκολοι ή δεν ξέρω τι άλλο , πιστεύω πως έγραψε κάτι πολύ σοβαρό,
‘’ Θεωρώ πως δεν είναι ηθικά ορθό να εμπλέκεται κάποιο υποτακτικό άτομο σε μια BDSM σχέση με ομιχλώδεις ή αδιευκρίνιστους κανόνες ’’.
Δεν ξέρω ποιος εφηύρε κάνονες στο bdsm και γενικά γιατί είναι έτσι κάτι και δεν είναι κάπως αλλιώς , αλλά πιστεύω πως κάνονες πρέπει να υπάρχουν μόνο και μόνο αρχικά για τον λόγο που LordRob έγραψε . Η προστασία ενός υποτακτικού ατόμου είναι το βασικότερο και σαν δεύτερο και το ίδιο το υποτακτικό άτομο θα πρέπει να γνωρίζει από την αρχή τις βασικές οπτικές του Κυρίαρχου , γιατί πολύ διαφορετικά όλα είναι στο μυαλό ή στο τρόπο που ο κάθε άνθρωπος τα έχει ορίσει μεσα του από τον τρόπο και το πως το βλέπει ο άλλος .
Η αρχή και πως αυτή θα γίνει σε μια σχέση ή είναι απλή ή 24/7 , είναι αυτή που θα καθορίσει και όλη την πορεία της.

 

Συμφωνω απόλυτα με τον LordRob. Κανονες πρεπει να υπαρχουν, γραπτοι απο τον Κυριαρχο/η. Και οι κανονες αυτοι αντανακλουν την προσωπικότητα του Κυριαρχου. Εννοειται οτι ο καθε Master/Mistress εχει τουε δικούς του/της κανόνες και δεν αντιγραφει καποιους ετοιμους απο το ιnternet. Οι κανόνες αυτοι δεν πρεπει να ειναι γραμμενοι στο "ποδι" και φυσικα αντιπροσωπευουν οχι μονο τον Master/Μistress αλλα το ζευγαρι σαν συνολο (Μιλαω παντα σε σχεση M/s). Aπο τους 33 κανόνες που διαβασα, νομιζω οτι ο 32 πρεπει να περιεχεται σε ολους τους κανόνες καθε Master/Mistress και μαλιστα οχι κατω-κατω αλλα σαν κανόνας 1.

 

RE: RE: Προσωπικοί Κανόνες μιας σκλάβας.

Ετσι ειναι Μaley. Ο καθενας εχει τους δικους του κανόνες, αλλά οι "πηγές" του interent ειναι πολύ χρήσιμες. Αρκει να τις βλεπει κανεις με κριτική και καθαρή ματιά και να διαμορφώνει τις δικιές του θέσεις.

Οι κανόνες, κατά τη γνωμη μου, εχουν χρηστική και εκπαιδευτική αξία, ειδικά κατά το αρχικό στάδιο της σχέσης. Καταγράφουν το πλαίσιο συμπεριφορών και δίνουν σαφή κατεύθυνση στη σκλάβα για το ποιές ειναι οι απαιτησεις απ' αυτή. Ετσι ειναι χρήσιμο εργαλείο.

Η σχέση όμως κρίνεται σε συναισθηματικό επίπεδο. Δε μιλαω για σφοδρούς έρωτες αλλά για τα συναισθήματα που δημιουργούνται γύρω από μια σχέση και την καθορίζουν. Οι κανόνες δεν υποκαθιστούν τη διεργασία αυτή και θα ειναι λάθος να θεωρηθούν σαν τέτοιοι.

Δεν μπορεί να τεθεί κανόνας " θα με αγαπάς" ή "θα με σεβεσαι" (μπορεί ομως να τεθεί κανόνας "θα μου φέρεσαι με σεβασμό" - ως συμπεριφορά). Ενας κανόνας οπως "θα αγαπω τον Κύριό μου" ειναι ευχή, πρόθεση, δήλωση της τωρινής αγάπης, αλλά δεν ειναι κανόνας. Ουτε και η αγαπη "κανονίζεται".

Επισης οι κανόνες δε μπορεί να ειναι εμμεση αποποιηση ευθυνών του Κυριάρχου "σου τους ειπα, παρτους και κανόνισε". Οι κανονες ειναι μαλλον ενα πλαίσιο εκπαίδευσης στο οποίο συμμετέχουν και οι δυό, καθένας απ' την πλευρά του. Και οσο η σχεση προχωρεί, τοσο η αναγκη γραπτων κανόνων υποχωρεί. Εγω ετσι τους βλέπω.

 

Πρεπει να ξεκαθαριστει από την αρχη οτι αυτού του είδους οι σχέσεις είναι απόλυτες. Είναι σχέσεις ζωής.
Διαβάζοντας τους... Κανόνες με καποιους συμφωνησα ομως υπάρχουν πολλές αντιφάσεις .
Προσωπικά βρίσκω χωρίς λόγο ύπαρξης τους περισσότερους,όμως θα σταθω στον ένα που μου έκανε θετικη εντυπωση και περικλυει κατ εμε και το "ζουμί" της ύπαρξης ολων αυτων.
"Η μεγαλυτερη της χαρα ειναι οταν ικανοποιει τον κυριο ενω ο μεγαλυτερος πόνος το αντιθετο". Αυτη και μονο αυτη η εκφραση δειχνει τη δουλειά που πρεπει να κανει ο οδηγος.
Με λυπη διαπιστωνω οτι πολλοι απλά "φτιαχνονται" ή "γουσταρουν" το να κυριαρχουν σε καποιον αλλο.
Τα πραγματα ομως απεχουν παρασαγκας απ αυτο.
Ο οδηγος εχει απιστευτες ευθυνες. Εχει μια ψυχη στα χερια του που ΔΕΝ αρεσκεται να ποναει.
Καποιοι απο σας χαμογελουν τωρα το γνωριζω, ομως αυτο ειναι πολυ σημαντικο.
Ο πονος υπάρχει για εναν επι της ουσιας λογο για καθε πλευρα.
Απο τον κυρίαρχο ο πονος προσφερεται γιατι βασικη του αποστολη είναι να οδηγησει τον υποτακτικο ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ (συναισθηματικη εννοω γιατι αλλιως εχουμε σοβαρα ψυχικά τραυματα) στα ορια του και τον βοηθα μερα με τη μέρα να τα ισορροπει και να τα ξεπερνα. Αυτη η διαδικασια είναι επωδυνη για τον οδηγο. Δε γινεται για προσωπικη του ευχαριστηση αλλα γιατι αυτο ειναι το χρεος του. Να νικηθουν τα ανθρωπκνα ενστικτα