Προτάσεις συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια S/M play και όχι μόνον

Και αν εγώ πάνω στην καβλα βγάλω ένα στραπον και σου πω ότι θέλω να σε πάρω από τον κωλο τι γίνεται;

 

Mπορεί εκείνη τη στιγμή να είμαι εκστασιασμένος και να το γουστάρω. Αν δεν είμαι δεν θα το κάνεις, θα ξενερώσεις γιατί δεν θα γουστάρω και δεν θα το κάνεις....

 

Και επειδή μπορεί κ να μην είσαι ενθουσιασμενος και επειδή μπορεί ακόμα και να τρομαξεις και επειδή δεν το ψηνω να ξενερωσω εκείνη τη στιγμή αλλά ούτε και να τρομαξω κανέναν ή να πιάσουμε το μπλα μπλα πάνω στη καβλα καλό είναι αυτά να έχουν συζητηθεί έστω και λίγο από πριν για να μην έχουμε μετά κλάματα, ξενερες ή "αν νομίζεις ότι αυτό θα μπει στο κωλο μου ξέχνα το".

 

Οκ όπως το βλέπεις τι να σου πω. Πάντως το έθεσες πολύ ωραία αν και δεν νομίζω πως είναι έτσι στη πραγματικότητα, γιατί όλοι λίγο πολύ ξεπερνάμε τα όρια μας εκείνη τη στιγμή...

 

Οχι όλοι!!! Οχι όλοι!!! Τα όρια είναι όρια! Δεν τα βάζουμε για πλάκα...
Αν έχω όριο το no anal,το γνωρίζει καλά, και ξάφνου πανω στην καυλα του μου χωσει το πουτσακλακι του στον πρωκτουλι μου σαφώς καί τελειώνει η όποια σχέση με αυτό τον άνθρωπο και ακολουθεί μια ωραιότατη μήνυση για βιασμό!!!! Και ναι αυτή είναι η πραγματικότητα!!!

 

Το μόνο savoir faire που βλέπω λέγεται χρόνος.
Είναι αυτό που χρειάζεται για να διερευνηθούν και από τα δυο μέρη τα θα, τα θέλω και τα δεν σε μια πραγματική βάση.
Τα βιαστικά παιδιά, αναλαμβάνουν ιδία ευθύνη το όποιο μπούρου, προσωπική μου άποψη το μπούρου μπούρου είναι ξενερουά μπάι ντεφόλτ.
Τα παιδιά που χαίρονται στο άκουσμα/προοπτική κάποιου βουδουσουμού σέσιον στης τύφλας τους τη βιάση και στο να κατεβάσουν την εμπειρία τους από το ράφι και να πάνε να τη δοκιμάσουν γρήγορα, όσα και να διαβάσουν, όσα και να ακούσουν, μαλακίες θα προκύψουν λίγο πολύ... Εύχομαι με λίγα απόνερα.
Το βουδουσουμού, όπως κι αν θεωρείται/προσεγγίζεται από το κάθε εμπλεκόμενο άτομο, απαιτεί κάτι πολύ βασικό: κοινωνική αντίληψη του περιβάλλοντος και μια ουσιαστική έκθεση/τριβή στην όποια καθημερινότητα.
Αν δεν υπάρχει αυτό, το πιθανότερο είναι πως στην καλύτερη περίπτωση, θα υπάρχει μια ξεκούρδιστη επίγευση.
Το μόνο που θα μπορούσα να συστήσω είναι να υπάρχει ένας σεβασμός στον εαυτό μας.
Τα υπόλοιπα είναι μάλλον συστάσεις επιπέδου συνταγών μαγειρικής, κατά την άποψή μου.
Αααα, και οι κουζίνες και τα κατσαρολικά δεν μαγειρεύουν, οι "μάγειρες" το κάνουν αυτό και φχαριστιέσαι και φαγητό.

 

να προσυπογραψω και να προσθεσω πως κι οι μαγειρες εξαρτωνται απο τα υλικα καποιες φορες...δλδ αν εχεις αυγα το πολυ πολυ να φτιαξεις καμμια γκουρμε ομελεττα ,φιλετακια μπουργκινιον αποκλειεται.

 

Με το ίδιο σκεπτικό ακριβώς, που αν κάποιοι δεν ξένε να μαγειρεύουν, ό,τι και να τους δώσεις, μια αηδία θα μαγειρέψουν... Άσε που είναι κι άλλοι που δεν ξένε καν τα υλικά...
Και με αφορμή αυτό, ισχυρίζομαι σταθερά κάτι συγκεκριμένο...
Τα πραγματικά ενδιαφέροντα άτομα έχουν ένα, ας πούμε "χόμπι", μιαν ασχολία, ένα κάτι, όσο κι αν ασήμαντο είναι αυτό, με το οποίο ασχολούνται και καλλιεργούν με αφοσίωση και συνέπεια, μερικές φορές με υπερεπαγγελματική προσέγγιση... Ακόμα κι αν είναι ένα πολύ-πολύ μικρό κομμάτι της δουλειάς τους ή πάρεργο ή δραστηριότητα, οτιδήποτε. Δεν είναι υποχρεωτικό να μοιράζομαι τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα από τη μεριά τους, μού αρκεί το γεγονός πως είναι ερασυές/θεράποντες μιας ασχολίας τους, που την αγαπάνε τρελά και εμβαθύνουν ως εκεί που πάει και ακόμα μακρύτερα...

 

Γνώμη μου είναι πως όχι μόνο δεν περιορίζεται, αλλά μεγιστοποιείται .. γιατί πολύ απλά, κάτι που έχει από πριν συζητηθεί, δημιουργεί το αίσθημα της ασφάλειας ..
(ειδικά για όσους έχουν μηδαμινές ή ελάχιστες τέτοιες εμπειρίες).

.. και αποτελεί ευθύνη πρωτίστως των Κ ατόμων ..  

Ps: Γαμάτο θέμα για νήμα, θα ήταν οι προτάσεις συμπεριφοράς σε Play party ..
(με αρκετούς συμμετέχοντες)