Προ BDSM Εποχή (Ερώτηση προς Κ)

Υπερίψωσις του οφρύος...καιρό είχα να τ' ακούσω  

 

Δεν είμαι σίγουρος, ότι θα είχα πιάσει σωστά το νόημα του νήματος. Όμως θα το "παλέψω".
Το λοιπόν, την επιθυμία για κυριαρχία δεν την είχα ποτέ μου μόνο στο σεξουαλικό/ερωτικό κομμάτι.
Αλλά ήταν αυτό, επιθυμία. Δηλαδή κάτι που όσο και να ήταν για μένα σημαντικό, δεν θα ήταν επιτακτική ανάγκη.
Δεν κάνω διαχωρισμό ανάμεσα σε προ BDSM και μετά BDSM εποχή, γιατί θα ήταν σαν να αντιλαμβανόμουν το BDSM σαν βαλβίδα εκτόνωσης των όποιων αερίων μου.
Το BDSM θα ικανοποιούσε την επιθυμία μου για κυριαρχία στον ερωτικό τομέα, άρα θα ικανοποιούσε μονάχα ένα μέρος της όποιας κυριαρχικής πλευράς μου.
Το υπόλοιπο θα προσπαθούσα να το "θρέψω" στην κατάλληλη για κείνο έδρα ( λέγε με εργασιακό χώρο κλπ κλπ ).
Προσπαθώ να επιστρέψω όσο γίνεται στο θέμα του νήματος. Πριν καταδυθώ συνειδητά στην BDSMική λιμνούλα, στον ερωτικό τομέα ήθελα να έχω αρκετά το "πάνω χέρι".
Και ας μην πολυκαταλάβαινα μέχρι μιας ηλικίας την αιτία αυτού του θέλω μου. Δεν θυμάμαι να ξεσπούσα σε άλλους και με πλάγιους τρόπους την όποια καταπιεσμένη μου φύση.
Δεν έψαχνα πουθενά - ας το πω έτσι - "μεθαδόνη", κάτι που θα κατεύναζε την όποια δίψα μου για επιβολή, αφού δεν θα είχα την "καθαρή ουσία".
Ήμουν και παραμένω ( με κάποιες αυξομειώσεις ) ο ίδιος ισχυρογνώμων, ξεροκέφαλος, αποφασιστικός, αντιδραστικός μαλάκας σε όλες μου τις σχέσεις
και σ' οποιοδήποτε πλαίσιο ( οικογενειακό, κοινωνικό, επαγγελματικό ).
Αν μου δημιουργούσε προβλήματα ο χαρακτήρας μου? Γιατί για μένα κάποια είναι στοιχεία του χαρακτήρα μου, που απλά θα κουβαλούσα και στο BDSM μου.
Και υπογραμμίζω το μου. Εννοείται πως ναι. Τι είδους προβλήματα? Τριβές, αντιπάθειες, καβγάδες ( ακόμη κι επικών διαστάσεων ), άπειρες σκέψεις σχετικά με τ' ορθό ή όχι κάποιων συμπεριφορών κι αντιδράσεων μου, κάποιων κομματιών μου.
Ενοχές και λοιπά συνυφασμένα τόσο με την Κ όσο και με την σαδιστική μου πλευρά τα είχα για αρκετό καιρό.
Πολλές φορές μ' έπιανα, να μου βάζω "λουράκι", για να μην ισοπεδώσω την όποια σύντροφο μου ( αφήνω στην άκρη τις έξω-ερωτικές μου σχέσεις/αλληλεπιδράσεις. Εκεί είχα επιλέξει να είμαι αρκετά "αχαλίνωτος" και δεν έδινα σημασία στ' όποιο κόστος ).
Αλλά η ανακάλυψη του BDSM δεν μ' "απελευθέρωσε". Ίσως και να φανεί παράδοξο, μα το BDSM - και το ξαναγράφω, συνειδητά - το βρήκα και με βρήκε, όταν είχα πια "απελευθερωθεί" από μόνος μου.
Επέλεξα να το επισκεφθώ ( και να τριγυρίζω σε κάποια απ' τα δωμάτια του ), όταν κάποιους δαίμονες μου ήμουν σχεδόν σίγουρος, ότι πια τους είχα θάψει.
Και ότι ήμουν πια έτοιμος για μια βαθύτερη και σταθερή εξερεύνηση κάποιων επιθυμιών μου.

Δεν ξέρω κατά πόσο έγινα κατανοητός. Δεν ξέρω αν είπα πολλά, για να μην πω στο τέλος τίποτε.
Δεν ξέρω, αν βγήκα εκτός θέματος ή όχι. Αν μη τι άλλο το "πάλεψα"...  

 

Παράδερνα στα καπηλειά και στα χαμαιτυπεία, κατέφευγα στον αγοραίο έρωτα (shopping), ολίσθαινα σε οικτρές βανιλοσχέσεις.
Από τη στιγμή που μπήκε το bdsm στη ζωή μου... κάνω ακριβώς τα ίδια!  
Αλλά μου αρέσει να χαζεύω το φόρουμ.... (trolling therapy)

Στην "κλίμακα @cadpmpc " εκτελώ καθ' εκάστην τη διαδρομή (1)-(3)

Υ.Γ. @Lady in Corslet , δεν θα ξανατρολάρω στο νήμα σου  

 

Μία χαρά μπήκες στο νόημα  
Οι καυγάδες οι επικοί που ανέφερες περιοριστηκαν όταν οι σχέσεις σου απέκτησαν συνειδητό και ξεκάθαρο bdsmικο πλαίσιο και σαφεις ρόλους εντος της σχεσης?

 

Όταν είχα πια σταθερά σχέσεις σε BDSMικό πλαίσιο η ένταση των καυγάδων ( πάντα στις ερωτικές σχέσεις ) περιορίστηκε αρκετά, όμως δεν εξαλείφθηκε.
Μάλλον γιατί με έλκυαν πάντα γυναίκες που όσο και να ήταν υποτακτικής φύσεως ( αν και δεν "έχασα" να εμπλακώ και με Κ ή switch γυναίκες ), είχαν πολύ δυναμικό έως πάρα πολύ δυναμικό χαρακτήρα. Αναλόγως με το ποια είχα "απέναντι" μου, τι μου ξύπναγε, ρύθμιζα και την δική μου ένταση.
Οι ρόλοι στις σχέσεις μου αργά ή γρήγορα γινόντουσαν σαφείς ακόμη και στα "βανιλλιάρικα" χρόνια.
Βέβαια, τότε δεν υπήρχε το παραμικρό πρωτόκολλο, αλλά η μάχη για επικράτηση ( αν και αδήλωτη ) ήταν εκεί, παρούσα και πολλές φορές αρκετά βίαιη ψυχολογικά.
Σε κάποια θέματα δεν έδινα, ούτε δίνω περιθώρια στην σύντροφο μου ( δεν μιλάω για ξεπέτες, δεν τις λαμβάνω καν υπόψη ), απλά όταν "έσκασε μύτη" το συνειδητό BDSM, έγινα ακόμη πιο στρυφνός, ακόμη πιο απαιτητικός. Μα δεν νομίζω ότι αυτό θα οφειλόταν στο BDSM, αλλά στην διαδρομή ζωής που είχα ήδη κάνει.
Όπως έγραψα και πριν, εντός κι εκτός BDSM κυκλοφορεί ο ίδιος άνθρωπος, αλλάζει μονάχα ο τρόπος εκδήλωσης κάποιων στοιχείων του.
Παραδόξως, εντός BDSM είμαι πιο "μαλακός" απ' ότι εκτός, ίσως γιατί εντός θα το αντιλαμβανόμουν σαν "παιχνίδι", που δεν γίνεται επί ίσοις όροις.
Και να πατήσω την άλλη στο "σβέρκο", δεν μου άρεσε ποτέ. Για να επιστρέψω στους καυγάδες, ακόμη και όταν οι ρόλοι ήταν σαφείς και το πλαίσιο ξεκάθαρα BDSMικό, δεν ήταν πάντα ξεκάθαρο σε αρκετές παρτενέρ μου, ποια θα ήταν η αληθινή τους φύση. Δεν είχαν όλες αποδεχτεί τον εαυτό τους, σε σημείο που να έκαναν τους κατάλληλους διαχωρισμούς και επεξεργασίες. Και όσο κι αν θα ήθελα, να βοηθήσω κάποια στο να ξεδιαλύνει κάποια πράγματα, που θα την αφορούσαν στενά, δεν ήταν πάντα δυνατό. Τουναντίον, θα έλεγα ότι συχνά πυκνά καταντούσε κουραστικό και ανούσιο.
Παραμένω της άποψης, ότι θα ήταν καλύτερο πριν κάποιος/α πλησιάσει το BDSM, πρώτον να είχε ήδη αντιμετωπίσει κάποια πολύ "βαθιά" του/της θέματα.
Να έφτανε στο σημείο της πλήρης αποδοχής του εαυτού του/της, των θέλω του/της καθώς και να γνώριζε ήδη, μέχρι ποιου σημείου θα ήταν διατεθειμένος/η να βάλει την πάρτη του/της σ' αμφισβήτηση. Και δεύτερον ( και για μένα εξίσου σημαντικό ), να μην περιμένει ούτε τον ουρανό με τ' άστρα, ούτε να θεωρεί ότι το BDSM θα ήταν η πανάκεια για πάσα "ασθένεια". Το BDSM ίσως και να έρχεται να σε βρει, αλλά αν δεν έχεις βάλει στη θέση τους κάποια πράγματα, ή φεύγει δίχως ν' ακουμπήσει.
Ή φεύγεις εσύ από κείνο με πολύ πικρή γεύση στο στόμα ( για λόγους που σίγουρα θα διέφεραν για τον καθέναν από εμάς ).

Υ.Γ.

Τώρα μπορεί και να ξέφυγα απ' το θέμα του νήματος, αλλά δεν νομίζω να με κακίσεις.
Αν μη τι άλλο κάνουμε κουβεντούλα, που δεν θα ήταν και παντελώς άσχετη.  

 

η διατύπωση του ερωτήματος υπονοεί, με κάποιον τρόπο, οτι η κυριαρχικότητα/υποτακτικότητα έχει (πάρει) κι έναν χαρακτήρα εμπορικού συρμού
μετά τη δεκατία του '70. ωστόσο αυτό δε μου φαίνεται απόλυτα αληθές. ο χαρακτήρας αυτός συνδέεται περισσότερο με την (όποια) ανάγκη ή ευκαιρία
να δώσουμε όνομα στη συμπεριφορά μας, παρά με τη συμπεριφορά καθ αυτή. στη δική μου αντίληψη είναι ανάληψη ρόλου, κατι σαν ενηλικίωση, σχετίζεται με το φύλο,
τη μοιραζόμαστε με πλήθος άλλων θηλαστικών, και δεν εξαντλείται, με κανέναν τρόπο, στο ερωτικό/σεξουαλικό κομμάτι της ζωής. ακριβέστερα, ο περιορισμός της
συμπεριφοράς στο ερωτικό κομμάτι μου φαίνεται, εμένα προσωπικά, σαν ιδιοτυπία. συνειδητοποίησα σχετικά νωρίς την τάση μου να παίρνω την ευθύνη και να οδηγώ, και αργότερα
να απαιτώ αναγνώριση αυτού μου του ρόλου. είναι αλήθεια οτι ονόματα γι αυτό δεν εφηύρα, αλλά τα αναγνώρισα στη λογοτεχνία κι άλλα κείμενα. δεν άλλαξε, νομίζω, η
συμπεριφορά μου απο την ανακάλυψη των ονομάτων.

 

@tithon

Eν πολλοίς, ναι..!

 

Πριν αρχισω να ψαχνω τις νορμες της κοινοτητας δρουσα σε γενικα πλαισια με τον ιδιο τροπο - λιγα περιθωρια επιλογης στην παρτενερ, πρωτοβουλια, επιβολη. Το ζητημα ηταν απλα λιγοτερο "τεχνοκρατικο".

Προβληματα δεν αντιμετωπισα με εξαιρεση μια κοπελα η οποια αργοτερα συνειδητοποιησε πως "βρηκε το φως" στον φεμινισμο... θυμαμαι ορισμενες φορες απαιτουνταν αρκετες και σαφεις "οδηγιες" για να μπει στην θεση της... still fun though.

Ωραιο thread.