Πρωτοβουλία των υποτακτικών.

Πολύ συχνά συναντώ την λέξη πρωτοβουλία (των υ) στα δύο άκρα. Από απόλαυση μέχρι απέχθεια και από απαίτηση μέχρι απαγόρευση.

Υπάρχει χώρος για πρωτοβουλία της κάτω θέσης στο Κ/υ που Ζ/ζείτε?

Είναι στα γούστα Σ/σας αυτή η "υποπρωτοβουλία" και αν ναι μέχρι πόσο?

 

Προσδιόρισε το είδος της.. πρωτοβουλίας...

 

Ευχαρίστως. Το είδος που αφορά την θέση και την χρήση του/της υ σε Κ/υ.

 

Θα δεχομουν την πρωτοβουλία . Θα αποτελούσε αφορμή για περισσότερα

 

Απαντώντας μόνον προσωπικά, είχε πάντα πικρή γεύση για μένα το κρασί που έμπαινε στο ποτήρι που κρατούσα κατόπιν δικής μου πρωτοβουλίας.

 

Καταρχήν πόσο ωραίο νήμα και πόσο ωραίο να ανοίγονται νήματα με ουσία. 

Κι εσύ έλειψες 

Στη δική μου εμπειρία, η πρωτοβουλία όχι απλά επιτρέπεται αλλά είναι και πολύ ουσιαστική, διανθίζει την όλη «προσφορά» του υ προς τον Κ στον οποίο είναι. Με μια απαράβατη προϋπόθεση: να είναι μέσα στο πλαίσιο που έχει ορίσει ο Κ. Όχι απαραίτητα με την έννοια να έχει εγκρίνει κάθε μικρή ή μεγαλύτερη κίνηση per se, καθώς αυτό δεν είναι ακριβώς πρωτοβουλία, ούτε έχει να δώσει αυτό που προανέφερα. Αλλά να εναρμονίζεται με τους ορισμούς του Κ, με αυτό που Εκείνος είναι και με αυτό που Εκείνος θέλει να χτίσει ως Ε/εμείς.

Οποιαδήποτε πρωτοβουλία εκτός πλαισίου είναι και… μετακίνηση από τη θέση.

Το «πρόβλημα» για μένα (δεν ξέρω αν εμπίπτει τα ενδιαφέροντα αυτού του νήματος και του στόχου της συζήτησης) είναι όταν για λόγους ποικίλους, μένει ένα κενό, το οποίο αυτόματα δημιουργεί σε μια υ (και τουλάχιστον για το χρονικό διάστημα που εξακολουθεί να την ενδιαφέρει να μείνει στη θέση και στο πλαίσιο) η με κάποιο τρόπο απόσυρση ή «απουσία» του Κ. Ειδικά σε μια ερώτηση τύπου «τι να κάνω εδώ; Τι να κάνω τώρα», μια απόκριση τύπου «δεν ξέρω, κάνε ό,τι νομίζεις» ή μια – ουσιαστικά- μη απόκριση.

Προσοχή, το «μην κάνεις τίποτα» εννοείται ότι είναι απόκριση και κατεύθυνση, δεν αναφέρομαι σε αυτό. Ούτε στο «θα το σκεφτώ/δω/συζητήσω όταν νομίζω/μπορώ Εγώ».

Στη δική μου εμπειρία, υπήρξαν αρκετές φορές που υπήρξε η απόκριση «αυτό που λες δεν έχει σημασία/νόημα» αλλά ακολουθήθηκε από τη διερεύνηση ή την εξήγηση (από μέρους του Κ) του «γιατί αυτό έχει σημασία για σένα» ή «τι είναι αυτό στο παρασκήνιο του μυαλού σου που κάνει αυτό να σημαίνει κάτι για σένα». Ναι, ομολογώ ότι υπήρξαν φορές που δεν μπόρεσα να το δω αυτό ως απόκριση αλλά με αυτό το ιδιαίτερο και ανεξήγητο ένστικτο μπορώ να πω πλέον ότι παρά τις όποιες φοβίες και αντιστάσεις μου κάπως το ένιωθα αυτό. Και τότε ήταν που ακόμη και αν με κάποιες…πρωτοβουλίες ταλαντευόμουν από τη θέση, η συνθήκη δεν κατέρρεε.

Κλασική δική μου αντίδραση σε αισθήματα αυτού του «κενού» που προανέφερα ήταν ανέκαθεν να παίρνω πρωτοβουλία να κρίνω ότι «α αυτό τώρα δεν (Του) είναι σημαντικό», ειδικά για μικρά δικά Μ/μας τελετουργικά και να τα σταματάω. θυμάμαι ένα σχετικά πρόσφατο ποστ του @Master Electro-pain που με είχε τινάξει (να σαν ηλεκτρικό ρεύμα καλή ώρα ) και είδα τον εαυτό μου τόσο πολύ να το κάνω. Αν το βρω, θα επανέλθω να το κουοτάρω γιατί νομίζω ήταν πολύ γλαφυρό.

 

Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ προσωπικά στην παρούσα φάση και με τον κίνδυνο να μην έχω αντιληφθεί σωστά το point του νήματος : Σαφέστατα το υ μπορεί να παίρνει πρωτοβουλίες εφόσον αποτελεί ζητούμενο του κ. Ωστόσο αυτές οι πρωτοβουλίες μπορεί να είναι σε συγκεκριμένους τομείς, σε όλους, σε κανέναν, μπορεί να είναι για συγκεκριμένη περίοδο ή επ' αόριστον, μπορεί να είναι πρωτοβουλίες σε συγκεκριμένο πλαίσιο δλδ περιορισμένες. Eίναι λίγο παγίδα η φάση, και εδώ παίζει σημαντικό ρόλο η εκπαίδευση νομίζω. Σε πλαίσιο Κ/υ το να παίρνει το υ πρωτοβουλίες δεν συνεπάγεται πως κάνει ότι του καβλώσει, αλλά πως είτε ο Κ γνωρίζει ήδη πως λειτουργεί σε κάποιες καταστάσεις και του αρέσει, είτε θεωρεί το υ έτοιμο να λειτουργήσει βάση των θέλω του "αυτόβουλα".

 

Θα συμφωνήσω μέχρι κεραίας με το κορίτσι.... (αφήνω ένα μικρό ερωτηματικό γα το νήμα του @Master Electro-pain επειδή δεν το έχω διαβάσει   ) ( εύγε νέα Μου...καλή γραφίδα και πάντα επί της ουσίας )

 

   
Τύφλα ίσως όχι αλλά με εμπιστεύεται... μονόφθαλμα  
Αλλά θέλετε να βρείτε εκείνο το ωραίο χωρίο που είχατε γράψει που έλεγε πως ακόμα και αν φαίνεται να μην υπάρχει άμεση απάντηση του Κ, η αναφορά και η τήρηση των tasks της υ, Του προσφέρουν ψυχική ξεκούραση και γαλήνη (με δικά μου λόγια το νόημα); Όχι τίποτα άλλο, να δουν οι... άπιστοι Θωμαδες ότι οι επιφυλάξεις ήταν αβάσιμες  

 

Το υ παίρνει πρωτοβουλία μόνο εφ όσον αυτο έχει επιτραπεί (και για τους λόγους τους οποίους έχει επιτραπεί )απο το Κ.