Πρωτόκολλα (honorifics)

On Honorifics
by DurLlwyd - version 1.0


I was asked to comment on the general use of honorifics within the real world and online D/s community. This of course is one of the more popular 'arm chair' debates. So, rather then repeating very well worn arguments, I thought it would be more interesting to touch on why protocols exist in the first place. And just so I don't appear to be ducking the debate completely, I will even risk touching off the power keg by bringing up the discussion of Capitalized and lowercase nicknames in the online community.

Before I start this rant, I should put forth a few disclaimers. The first is, I am a 24/7 Lifestyle kind of guy. So, if I seem a bit extreme in my views, please try to keep that context in mind. This is aimed at D/s Lifestylers, not bedroom BDSM folks. The comments here are really only aimed at those who live, day in and day, out in D/s Lifestyle relationships. Also, although this is written generally referring to the Dominant as male, it is done simply because I am male. No sexism should be inferred.

With the caveats out of the way, I think it is important to start by differentiating between the concepts of 'politeness' and 'respect'. Definitively defining 'politeness' has proven to be a bit of a challenge for linguists, but we all understand the basic idea of 'politeness'. However, for the sake of consideration, I would like to bring up two common theories of politeness.

One classic theory suggests that 'politeness' is a way of interacting with others that shows an acceptance or acknowledgment of differences. These differences might be in social standing or even differences of opinion. Whatever the differences, the theory offers that politeness is a way of showing a low degree of commonality between a speaker and addressee. This can often be seen in discussions about religion or politics among strangers. The parties involved may use phrases such as, 'but that is just my opinion' or 'you may think differently'.

A second theory, 'Face Theory', needs to be brought up simply because to have brought up 'politeness theory' and to have not mentioned it would be negligent. The simplified version of 'Face theory' is that politeness is an effort to save face for another person. (i.e. to avoid making them look bad) A detailed discussion of 'politeness theory' is a bit beyond the scope of this article. The general point to be made is that politeness is the use of specific protocols that are intended to avoid insult (loss of face) or to acknowledge differences.

Respect, however, is an entirely different animal. At some level respect is admiration or at least an appreciation of some quality or characteristic. Respect is our own value judgement. Essentially, 'respect' is esteem for someone or something. Respect also has other meanings such 'to abide by'' as in 'respecting the rules', but those aren't the meanings relevant to this discussion.

The issue of semantics isn't brought up for it's own sake. It doesn’t really matter which word is used to represent which concept, but is does matter that there is differentiation between the concepts. It is helpful to separate the meanings of 'politeness' and 'respect' so we are all 'talking the same language'.

Capitals and honorifics are not specifically a show of personal respect. They are largely a matter of courtesy or politeness. One can think of these simple protocols much like saying 'please' or 'thank you'. They are something said to be polite, not to show admiration. Honorifics are used commonly in day to day discussions, for example, when as clerk at a store says, "Can I help you, Sir?" It is a pretty safe bet he doesn't actually think you are English nobility, rather he is just being polite. There are countless examples but we don't generally give them a second thought. Very often being polite has little or nothing to do with 'respect' for a person; it is simply a matter of protocol.

Culture generally dictates what phrasing is considered most polite. Things like "may I", "excuse me", etc. have been a part of our culture for ages. Likewise, the BDSM and D/s communities have for a rather long time used various forms of speech to differentiate between roles. Certainly, what terms were considered correct have varied by time and place. But it is pretty easy to document over the last couple hundred years that a variety of honorifics have been used in the culture of D/s and BDSM. It is also fairly safe to say that using some form of honorific is considered more polite than not.

I am not about to make any argument for the use of Sir instead of Master or what have you. I am saying that some form of distinction has been a standard of politeness for a rather long time. (For those who doubt this I would refer them to a variety of historical literatures - however a literature discussion is also a bit beyond this discussion.)

When someone refuses to use a formal style of distinction they are presenting themselves as either being above the distinction, or they appear to be discounting the distinction. Politeness is generally considered to have the quality that it must be explicit rather than implicit. This means, when polite distinctions are omitted they are not added by assumption. This goes back to the theory that politeness is used to represent the speaker and addressee as having a low degree of commonality or solidarity. Omitting honorifics fails to recognize that in a Lifestyle D/s relationship, there are significant and critical differences between Doms and subs. It is ‘polite’ to recognize those differences.

Another issue is that online D/s and BDSM have brought about a change on how seriously the roles of the Dominant and submissive are viewed. The online community is mix of real-life and role-play folks. While this is good in that it broadens the exposure of the D/s community, it is negative in the sense that D/s is sometimes seen only as a game. I have talked to folks who are involved with ‘D/s’ as bedroom role-play, who did not know people actually live in Lifestyle D/s relationships. When you start to explain to them how all encompassing the lifestyle is for those who live it, the role players are often 'shocked' or 'offended'. These folks are comfortable using honorifics within the confines of a scene, but can't imagine that folks would use them as a matter of course. This view bleeds over to real-life D/s to some degree as more and more 'D/s Light' folks (for want of a better term) come onto the scene.

This brings us to the idea of using such terms a matter of respect and not just courtesy. In a Lifestyle D/s relationship, where the Dominant makes most or all of the significant life decisions and is fully responsible for the submissive's or slave's welfare, I dare say that the weight of the burden entitles one to at least a minimum level of respect. For those that think being a Dom in a Lifestyle relationship is an easy job, all I can say is: try it.

I can certainly see how that minimum level of respect might seem as unwarranted when you consider that most of the capitalized nicks online are role-play or weekend Dominants. Now, don't take that to infer I am suggesting anyone is lesser for not being in a Lifestyle relationship, I am simply pointing out that burden borne by 24/7 Dominants is a bit different than those carried by folks who are involved in role-play. I am recognizing that it would be incorrect to consider them in the same category.

I think the simplest way to look at this is, one is better off starting out overly polite. You always have the ability to stop being polite or respectful at a future date. It is better to have been to overly polite to someone who didn't deserve it, than to have failed to show politeness or respect to someone who was worthy of it. This is especially true in the lifestyle, where first impressions can mean a great deal.

Accountability and identity are also considerations for protocols. The shift to online only or weekend D/s has moved us farther away from the concept of a Dominant being responsible for a submissive’s behavior. With IRC and like mediums, the collar (if there is one) is a way to communicate who is ultimately responsible for a person’s behavior. It has been pointed out to me that the concept of a Dominant being responsible for a submissive’s behavior might be a bit surprising to those not as involved with the ‘offline’ D/s community. However, let me assure you I have been called to task by other Dominants when a submissive of mine was less than strictly polite.

The case (capitalization) of an online nickname is obviously just a simple way to show if the person using the name is Dominant or submissive. Self-distinguishing which category you fall into is mostly a matter of convenience. Using a upper or lower case name prevents folks from repeatedly having to ask or infer what would be fairly obvious in face to face interaction.

I suppose it is time to bring the politically sensitive issue of equality to the table. Equality is a very loaded word these days. To suggest that someone might be ‘unequal’ to someone else is seen as a significant social misstep. However, I must for the sake of reality state (I will regret this I am sure) that no two humans are in any way exactly equal. Each person has different skills and abilities and unfortunately, not every person is ‘equally but differently’ blessed. Without going too deeply into this sticky debate, let me simply say that it is my sincere and honest hope that any slave or submissive who has chosen to turn their life over to another, has chosen to rest this burden on someone who is not simply their equal. Which brings us back to politeness as recognizing differences.

As we are involved in a lifestyle that has strong distinctions between roles, it is useful to have things that keep those roles in the fore of our minds. Most of us live immersed in vanilla culture; protocols help us keep our own culture from being absorbed and watered down. Not only do they provide identity, but also provides us a constant reminder of both our responsibilities and obligations. Sure, protocols remind the submissive of their place, but they also reminds the Dominant that they are in a position of responsibility. Protocols become an ever-present reminder that the weight of responsibility rests squarely on the Dominant's shoulders. I understand there are those who will claim protocols are only an ego stroke. I can assure them, for the Dominants who live the D/s Lifestyle, hearing an honorific is more likely to make them review their own behavior than to be seen as an ego stroke.

There are many arguments against the use of honorifics, some of which I touched on briefly and many others not mentioned. To those who would be quick to point out those that were missed, I can only offer one last point. Over the years I have heard many arguments, but when the arguments were pressed, they most always are found to be thin veils for pride. Following certain D/s conventions requires an amount of swallowing ones pride, especially if those conventions could in some way be thought of as indicating oneself as 'unequal' to another. But as I said in the beginning, this writing was aimed at the Lifestyle community and certainly may not be applicable to all others.

Αρχική δημοσίευση On Honorifics

 

Περί πρωτοκόλλων
υπό DurLlwyd


Μου ζητήθηκε να σχολιάσω τη γενική χρήση των πρωτοκόλλων στα πλαίσια του πραγματικού κόσμου και της διαδικτυακής D/s κοινότητας. Αυτή είναι, βέβαια, μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρητικές συζητήσεις. Έτσι, αντί να επαλάβω εντελώς τετριμμένα επιχειρήματα, θεώρησα ότι θα ήταν πιο ενδιαφέρον το να προσεγγίσω το γιατί υπάρχουν τα πρωτόκολλα καταρχήν. Κι έτσι για να μη φανεί ότι αποφεύγω εντελώς τη συζήτηση, θα διακινδυνεύσω ακόμη να προκαλέσω έκρηξη ανακινώντας τη συζήτηση για τα nicknames με Κεφαλαία και μικρά γράμματα στη διαδικτυακή κοινότητα.

Πριν ξεκινήσω την φλυαρία μου, πρέπει να παραθέσω μερικές δηλώσεις. Η πρώτη είναι, είμαι ένας 24/7 lifestyle άντρας. Έτσι, αν φαίνομαι λιγάκι ακραίος στις απόψεις μου, παρακαλώ να έχετε στο νου σας αυτό το πλαίσιο. Απευθύνεται σε D/s Lifestylers, όχι σε αυτούς που κάνουν BDSM στην κρεβατοκάμαρα μόνο. Τα σχόλια εδώ έχουν στην πραγματικότητα στόχο αυτούς που ζουν καθημερινά μέσα σε D/s Lifestyle σχέσεις. Επίσης, αν και αυτά που γράφονται γενικά αναφέρονται στον Κυρίαρχο ως άντρα, αυτό γίνεται απλά επειδή είμαι άντρας. Κανένας σεξισμός δεν πρέπει να συναχθεί.

Αφού τελειώσαμε με τις προειδοποιήσεις, νομίζω είναι σημαντικό να ξεκινήσω διαφοροποιώντας τις έννοιες 'ευγένεια' και 'σεβασμός'. Ο τελικός ορισμός του όρου 'ευγένεια' αποδείχτηκε λιγάκι πρόκληση για τους γλωσσολόγους, αλλά όλοι κατανοούμε τη βασική ιδέα του όρου 'ευγένεια'. Εντούτοις, για χάρη της μελέτης, θα ήθελα να θίξω δύο συνήθεις θεωρίες για την ευγένεια.

Μια κλασική θεωρία προτείνει ότι η 'ευγένεια' είναι ένας τρόπος αλληλεπίδρασης με τους άλλους, που δείχνει μια αποδοχή ή αναγνώριση των διαφορών. Αυτές οι διαφορές μπορεί να αφορούν την κοινωνική θέση ή ακόμη διαφορές στις απόψεις. Όποιες και να είναι οι διαφορές, η θεωρία λέει ότι η ευγένεια είναι ένας τρόπος εκδήλωσης μικρού βαθμού οικειότητας ανάμεσα σε έναν ομιλητή και σε αυτόν στον οποίο απευθύνεται. Αυτό μπορεί συχνά να ειδωθεί σε συζητήσεις για θρησκεία ή πολιτική ανάμεσα σε αγνώστους. Τα μέλη που εμπλέκονται μπορεί να χρησιμοποιήσουν φράσεις όπως, 'αλλά αυτή είναι μόνο η γνώμη μου' ή 'μπορεί να σκέφτεστε διαφορετικά'.

Μια δεύτερη θεωρία, 'η Θεωρία των Προσώπων', πρέπει να θιχθεί, απλά επειδή το να θίγει κανείς τη 'θεωρία της ευγένειας' και να μην την αναφέρει θα ήταν αμέλεια. Η απλουστευμένη έκδοση της 'Θεωρίας των Προσώπων' είναι ότι η ευγένεια είναι προσπαθεια να διαφυλάξει κανείς το γοήτρου του άλλου (με άλλα λόγια, να αποφύγει να πλήξει την εικόνα του). Μια λεπτομερής συζήτηση της 'θεωρίας της ευγένειας' είναι λιγάκι εκτός θέματος αυτού του άρθρου. Το γενικό θέμα που πρέπει να θιχθεί είναι ότι η ευγένεια είναι η χρήση συγκεκριμένων πρωτοκόλλων που σκοπό έχουν να αποφύγουν την προσβολή (βλάβη της εικόνας) ή να αναγνωρίσουν τις διαφορές.

Ο σεβασμός, εν τούτοις, είναι ένα εντελώς διαφορετικό «ζώο». Σε κάποιο επίπεδο ο σεβασμός είναι θαυμασμός ή τουλάχιστον μια εκτίμηση κάποιου προσόντος ή χαρακτηριστικού. Ο σεβασμός είναι η δική μας κρίση των αξιών. Ουσιαστικά, ο 'σεβασμός' είναι η εκτίμηση για κάποιον ή κάτι. Ο σεβασμός έχει επίσης άλλες ερμηνείες όπως 'συμμόρφωση με' όπως στο 'σεβασμός στους κανόνες', αλλά δεν είναι οι σχετικές με τη συζήτηση ερμηνείες.

Το θέμα στη σημασιολογίας δεν αναφέρθηκε απλώς για να αναφερθεί. Στην πραγματικότητα δεν έχει σημασία ποια λέξη χρησιμοποιείται για να αποδώσει μια έννοια αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι υπάρχει διαφοροποίηση μεταξύ των εννοιών. Είναι χρήσιμο να διαχωριστούν οι έννοιες 'ευγένεια' και 'σεβασμός' έτσι ώστε να 'μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα'.

Τα κεφαλαία γράμματα και τα πρωτόκολλα δε θεωρούνται ιδιαίτερη εκδήλωση σεβασμού προς κάποιο πρόσωπο. Είναι ευρέως ζήτημα αβρότητας ή ευγένειας. Μπορεί κανείς να θεωρήσει αυτά τα απλά πρωτόκολλα είναι όπως το να λέει κανείς 'παρακαλώ' ή 'ευχαριστώ'. Είναι κάτι που λέει κανείς για να είναι ευγενικός, όχι για να εκδηλώσει θαυμασμό. Τα πρωτόκολλα χρησιμοποιούνται συνήθως σε καθημερινές συζητήσεις, για παράδειγμα, όταν ένας ταμίας σε ένα κατάστημα λέει, 'Μπορώ να σας βοηθήσω, Κύριε;(Sir)'. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν πιστεύει ότι είστε πραγματικά Άγγλος αριστοκράτης, μάλλον είναι απλά ευγενικός. Υπάρχουν αναρίθμητα παραδείγματα, αλλά γενικά δεν τους δίνουμε και πολλή σημασία. Πολύ συχνά το να είναι κανείς ευγενικός πολύ λίγο ή καθόλου δεν έχει να κάνει με 'σεβασμό' για κάποιον• είναι απλά ζήτημα πρωτοκόλλου.

Ο πολιτισμός γενικά υπαγορεύει τι είδους φρασεολογία θεωρείται πιο ευγενική. Φράσεις όπως 'μήπως θα μπορούσα', 'με συγχωρείτε' κ.τ.λ. είναι μέρος της κουλτούρας μας εδώ και πολύ καιρό. Παρομοίως, οι κοινότητες BDSM και D/s εδώ και πολύ καιρό χρησιμοποιούν διάφορες μορφές ομιλίας για να διακρίνουν τους ρόλους. Βέβαια, οι όροι που θεωρούνταν σωστοί διαφέρουν ανάλογα με τον χρόνο και τον τόπο. Αλλά είναι πολύ εύκολο να τεκμηριώσει κανείς ότι τα τελευταία διακόσια χρόνια ότι μια ποικιλία πρωτοκόλλων χρησιμοποιήθηκε στην κουλτούρα του D/s και BDSM. Είναι επίσης αρκετά ασφαλές να ειπωθεί ότι το να χρησιμοποιεί κανείς κάποιου είδους πρωτοκολλου θεωρείται πιο ευγενικό από το να μην το κάνει.

Δε σκοπεύω να εκφέρω κάποιο επιχείρημα υπέρ της χρήσης του Κύριε έναντι του Αφέντη ή οτιδήποτε χρησιμοποιείτε. Λέω ότι κάποιου είδους διάκριση αποτέλεσε ένα πρότυπο ευγένειας εδώ και πολύ καιρό. (Για αυτούς που αμφιβάλλουν για αυτό θα τους παρέπεμπα σε μια σειρά από ιστορικά λογοτεχνήματα – εν τούτοις μια συζήτηση για λογοτεχνία είναι επίσης λιγάκι εκτός θέματος).

Όταν κάποιος αρνείται να χρησιμοποιήσει μια επίσημη μορφή τιμητικής διάκρισης, παρουσιάζει τον εαυτό του είτε υπεράνω τιμητικών διακρίσεων είτε ότι αγνοεί τις τιμητικές διακρίσεις. Η ευγένεια γενικά θεωρείται ότι πρέπει να εξωτερικεύεται παρά να εννοείται. Αυτό σημαίνει ότι, όταν οι τιμητικές διακρίσεις παραλείπονται, δεν εννοούνται. Αυτό μας πάει πίσω στο ότι στη θεωρία ότι η ευγένεια χρησιμοποιείται για να δηλώσει ότι ο ομιλητής κι αυτός στον οποίο απευθύνεται έχουν έναν μικρό βαθμό οικειότητας ή σύμπνοιας. Η παράλειψη των πρωτοκόλλων δεν αναγνωρίζει ότι σε μια Lifestyle D/s σχέση, υπάρχουν σημαντικές και καίριες διαφορές ανάμεσα σε Κυρίαρχους και υποτακτικούς. Είναι 'ευγενικό' να αναγνωρίζονται αυτές οι διαφορές.

Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι το online D/s και BDSM έφεραν μια αλλαγή στο πόσο σοβαρά αντιμετωπίζονται οι ρόλοι του Κυρίαρχου και του υποτακτικού. Η διαδικτυακή κοινότητα είναι ένα μείγμα ανθρώπων που το ζουν στην πραγματική ζωή τους και ανθρώπων, που το κάνουν ως παιχνίδι ρόλων. Ενώ αυτό είναι καλό στο ότι διευρύνει τη δημόσια προβολή της D/s κοινότητας, είναι αρνητικό με την έννοια ότι το D/s μερικές φορές αντιμετωπίζεται μόνο ως παιχνίδι. Έχω μιλήσει με ανθρώπους που τους αφορά το 'D/s' ως παιχνίδι ρόλων στην κρεβατοκάμαρα οι οποίοι δεν γνωρίζουν ανθρώπους που ζούν πραγματικά σε D/s σχέσεις ως τρόπο ζωής. Όταν ξεκινάς να τους εξηγείς πόσο πολύ αγκαλιάζει τα πάντα ο τρόπος ζωής για αυτούς που το ζουν, αυτοί που παίζουν ρόλους συχνά 'σοκάρονται' ή προσβάλλονται'. Αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν άνετα να χρησιμοποιούν πρωτόκολλα μέσα στα πλαίσια μιας σκηνής, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα τα χρησιμοποιούσαν ως συνήθεια. Αυτή η άποψη διαχέεται στον πραγματικό D/s κόσμο καθώς όλο και περισσότεροι που κάνουν 'ελαφρύ D/s' (σε αναζήτηση καλύτερου όρου) έρχονται στη σκηνή.

Αυτό μας οδηγεί στη σκέψη της χρήσης αυτών των όρων από σεβασμό κι όχι μόνο από ευγένεια. Σε μια Lifestyle D/s σχέση, όπου ο Κυρίαρχος παίρνει τις περισσότερες από τις σημαντικές αποφάσεις ζωής και είναι απόλυτα υπεύθυνος για την ευημερία της υποτακτικής ή της σκλάβας, τολμώ να πω ότι το βάρος του φορτίου δικαιούται τουλάχιστον ένα ελάχιστο επίπεδο σεβασμού. Για αυτούς που νομίζουν ότι το να είναι κανείς Κυρίαρχος σε μια Lifestyle σχέση είναι μια εύκολη δουλειά το μόνο που μπορώ να πω είναι: δοκιμάστε το.
Μπορώ βέβαια να καταλάβω πως αυτό το ελάχιστο επίπεδο σεβασμού μπορεί να φαίνεται αδικαιολόγητο, όταν σκεφτείτε ότι τα περισσότερα από τα nicks που γράφονται με κεφαλαία στο διαδίκτυο είναι Κυρίαρχων που παίζουν παιχνίδια ρόλων ή είναι Κυρίαρχοι του σαββατοκύριακου. Τώρα, μη συμπεράνετε ότι υπαινίσσομαι κάποιος είναι λιγότερος, επειδή δεν είναι σε μια Lifestyle σχέση, απλά επισημαίνω ότι το φορτίο που φέρουν οι 24/7 Κυρίαρχοι είναι λιγάκι διαφορετικό από αυτό που φέρουν αυτοί που παίζουν παιχνίδια ρόλων. Αναγνωρίζω ότι θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε ότι ανήκουν στην ίδια κατηγορία.
Νομίζω ότι ο απλούστερος τρόπος να το δει κανείς είναι ξεκινώντας να είναι πάρα πολύ ευγενικός. Πάντα έχετε τη δυνατότητα να πάψετε να είστε ευγενικοί ή να πάψετε να δείχνετε σεβασμό σε ένα μελλοντικό ραντεβού. Είναι καλύτερο να έχετε υπάρξει πάρα πολύ ευγενικοί σε κάποιον που δεν το άξιζε, παρά να μην έχετε δείξει ευγένεια ή σεβασμό σε κάποιον που το άξιζε. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στο lifestyle, όπου οι πρώτες εντυπώσεις μπορεί να σημαίνουν πολλά.

Η υπευθυνότητα και η ταυτότητα είναι επίσης σημαντικές για τα πρωτόκολλα. Η στροφή στο διαδικτυακό D/s και στο D/s του σαββατοκύριακου μας έχουν απομακρύνει από τη σκέψη ότι ένας Κυρίαρχος είναι υπεύθυνος για τη συμπεριφορά μιας υποτακτικής. Με το IRC και παρόμοια μέσα, το κολάρο (αν υπάρχει ένα τέτοιο) είναι ένας τρόπος να επικοινωνήσει κανείς ποιος είναι απολύτως υπεύθυνος για τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου. Έχει επισημανθεί σε εμένα ότι η ιδέα ένας Κυρίαρχος να είναι υπεύθυνος για τη συμπεριφορά μιας υποτακτικής μπορεί να προκαλεί λιγάκι έκπληξη σε αυτούς που δεν εμπλέκονται και τόσο στην 'εκτός διαδικτύου' D/s κοινότητα. Εντούτοις, αφήστε με να σας διαβεβαιώσω ότι με έχουν επικρίνει άλλοι Κυρίαρχοι, όταν μια υποτακτική δική μου ήταν λιγότερο από αυστηρά ευγενική.

Η χρήση κεφαλαίων σε ένα nickname στο διαδίκτυο είναι προφανώς απλά ένας τρόπος να φανεί αν το πρόσωπο που χρησιμοποιεί το όνομα είναι Κυρίαρχο ή υποτακτικό. Η διάκριση που κάνει κανείς για τον εαυτό του σε σχέση με το ποια κατηγορία ανήκει είναι περισσότερο ζήτημα χρησιμότητας. Η χρήση ονόματος με κεφαλαίο ή μικρό γράμμα αποτρέπει τους ανθρώπους από το να πρέπει να ρωτούν επανειλημμένα ή να συμπεραίνουν αυτό που θα ήταν αρκετά προφανές σε μια πρόσωπο με πρόσωπο αλληλεπίδραση.
Υποθέτω ότι είναι καιρός να φέρω στο τραπέζι το πολιτικά ευαίσθητο θέμα της ισότητας. Η ισότητα είναι μια πολύ φορτισμένη λέξη αυτές τις μέρες. Το να εισηγηθώ ότι κάποιος μπορεί να είναι 'άνισος' σε σχέση με κάποιον άλλο μπορεί να θεωρηθεί ως ένα σημαντικό κοινωνικό σφάλμα. Εντούτοις, πρέπει προς χάρην της πραγματικότητας να δηλώσω (θα το μετανιώσω είμαι σίγουρος) ότι δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι που είναι με οποιοδήποτε τρόπο ακριβώς ίσοι. Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές δεξιότητες και ικανότητες και δυστυχώς, δεν είναι κάθε άνθρωπος 'το ίδιο αλλά διαφορετικά' προικισμένος. Χωρίς να εμβαθύνω σε αυτήν τη ζόρικη κουβέντα, αφήστε με απλά να πω ότι είναι η ειλικρινής και άδολη ελπίδα μου κάθε σκλάβα και υποτακτική που επέλεξε να αλλάξει τη ζωή της σε μια άλλη, επέλεξε να αποθέσει το φορτίο αυτό σε κάποιον που δεν είναι απλά ίσος της. Πράγμα που μας φέρνει πίσω στην ευγένεια ως αναγνώριση διαφορών.

Καθώς εμπλεκόμαστε σε έναν τρόπο ζωής που έχει έντονες διακρίσεις ανάμεσα σε ρόλους, είναι χρήσιμο να έχουμε πράγματα που διατηρούν αυτούς τους ρόλους καλά μέσα στο μυαλό μας. Οι περισσότεροι από εμάς ζούμε βυθισμένοι στη vanilla κουλτούρα• τα πρωτόκολλα μας βοηθούν να γλιτώσουμε τη δική μας κουλτούρα από το να απορροφηθεί και να βυθιστεί. Όχι μόνο παρέχουν ταυτότητα, αλλά επίσης μας παρέχουν μια συνεχή υπενθύμιση τόσο των ευθυνών μας όσο και των υποχρεώσεών μας. Βέβαια, τα πρωτόκολλα θυμίζουν στην υποτακτική τη θέση της, αλλά επίσης θυμίζουν στον Κυρίαρχο ότι βρίσκεται σε υπεύθυνη θέση. Τα πρωτόκολλα γίνονται μια πανταχού παρούσα υπενθύμιση ότι το βάρος της ευθύνης βαραίνει σταθερά τους ώμους του Κυρίαρχου. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν αυτοί που θα ισχυριστούν ότι τα πρωτόκολλα είναι μόνο ένα χάιδεμα του εγώ. Μπορώ να τους διαβεβαιώσω για τους Κυρίαρχους που ζουν τον D/s τρόπο ζωής, ότι το άκουσμα μιας τιμητικής προσφώνησης είναι πιο πιθανό να τους κάνει να αναθεωρήσουν τη συμπεριφορά τους παρά να το θεωρήσουν ως ένα χάιδεμα του εγώ.

Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα εναντίον της χρήσης πρωτοκόλλων, μερικά από τα οποία προσέγγισα με συντομία και πολλά άλλα που δεν ανέφερα. Σε αυτούς που θα σπεύσουν να επισημάνουν αυτά που δεν αναφέρθηκαν, μπορώ μόνο να προτείνω ένα τελευταίο σημείο. Μέσα στα χρόνια, έχω ακούσει πολλά επιχειρήματα, αλλά όταν τα επιχειρήματα γίνονται φορτικά, σχεδόν πάντα βρίσκονται να είναι λεπτά καλύμματα της αλαζονείας. Το να ακολουθεί κανείς ορισμένες D/s συμβάσεις απαιτεί σε ένα βαθμό να καταπίνει κάποιος την περηφάνια του, ειδικά αν αυτές οι συμβάσεις θα μπορούσαν κατά κάποιον τρόπο να θεωρηθούν ότι δηλώνουν ότι κάποιος είναι 'άνισος' σε σχέση με κάποιον άλλο. Αλλά όπως είπα στην αρχή, αυτό το γραπτό απευθύνεται στη Lifestyle κοινότητα και βεβαίως δεν είναι εφαρμόσιμη σε όλους τους υπόλοιπους.