Πρόσκαιρη "ελευθερία¨.......

Δεν ξέρω αν είναι ο έλεγχος μονάχα, αν είναι η σχέση, αν είναι η παρουσία, ποτέ δεν ήμουν καλή σε τέτοιες αναλύσεις μέσα μου. Έχω την αίσθηση πως είναι συνδιασμός όλων. Όταν βρίσκεσαι σε μια σχέση που σε γεμίζει, εκφράζει κλπ και μπορείς –επιτέλους- να είσαι πιο «εσύ» απο ποτέ, ναι η απουσία αυτού του «περιβάλλοντος» τελικα αποδιοργανώνει. Πιθανώς γιατί αυτή η πρόσκαιρη «ελευθερία» σε γυρνά ουσιαστικά στο πριν που δεν σε κάλυπτε ποτέ ουσιαστικά.
Προσωπικά δεν νοιώθω να μου λείπει κάτι απο το «πριν», ίσα ίσα αυτό το «πριν» ήταν γεμάτο άδειες και ανούσιες στιγμές οι οποίες δεν μου έλειψαν και δεν θα ήθελα να τις ξαναζήσω......

 

Το "πριν" πολλές φορές είμαστε εμείς οι ίδιοι που δεν αρέσουμε ούτε καν στον εαυτό μας, προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν άδειες και ανούσιες στιγμές.

illusion

 

Απάντηση: Πρόσκαιρη "ελευθερία¨.......

σαν ψαρι στη στερια

 

Νιωθω ελευθερη περισσοτερο απο ποτε οταν ειμαι κατω απο τις εντολες Του,
οταν ειμαι περιορισμενη απο Εκεινον και με φερνει σε μια θεση εντελως αβολη και περιορισμενη τοτε νιωθω απολυτα ελευθερη....
Εχει τον ελεγχο των κινησεων μου, αποφασιζει Εκεινος και με ελευθερωνει........
Ομορφο, τελειο!!!!!!!
Οταν με αφηνει ελευθερη ειμαι χαμενη, εγκλωβισμενη στις φοβιες και στις ανασφαλειες μου. 
Δεν υπαρχει ελευθερια διχως Εκεινον!!!!!!!

 

Απάντηση: Πρόσκαιρη "ελευθερία¨.......

Αν και εχω ηδη απαντησει σε αυτο το θεμα κατοπιν Αδειας Του Κυριου μου μετα απο συζητηση μαζι Του θα γραψω μερικες σκεψεις που ειχα κατα τη διαρκεια της εκπαιδευσης μου και σκεψεις στο σταδιο που περασα. Ισως τα παρακατω να ερθουν σε αντιθεση με το πρωτο μου ποστ (μιας και εχει περασει καποιος καιρος απο τοτε και ηταν σκεψεις ακριβως στα ενδειαμεσα της εκπαιδευσης μου σε αυτο το σταδιο) και ισως ξεφυγουν και καπως απο το αρχικο θεμα.
Μιλαω οπως παντα μονο για πληρους χρονου Κυριαρχιας/υποταγης σχεσεις, υποθετω για τις υπολοιπες μαλλον ατοπα.

Σκεφτομαι πως ολες μας εχουμε επιλεξει αυτο το χωρο και αυτο τον τροπο ζωης μερικες φορες ακριβως για ολα αυτα που μας δινουν την ελευθερια, απελευθερωση του εαυτου μας που αποζητουμε. Απελευθερωση που νιωθουμε κατω απο τον απολυτο ελεγχο Του, με τον πονο Του, την Αυταρχικοτητα Του, την Κυριαρχεια Του κλπ.... Νιωθουμε απελευθερωμενες φορωντας τις αλυσιδες Του και μεσα σε ολα αυτα βρισκουμε την Κυριαρχεια Του, γιατι ειναι αυτα που αποζητουσαμε και ετσι νιωθουμε υποταγμενες. Θεωρουμε τα παραπανω "κεκτημενα" και "αυτονοητα" οταν μπενουμε σε ενα τετοιου ειδους σχεσης. Κεκτημενο τον Ελεγχο Του, αυτονοητη τη Κυριαρχεια Του με την παραπανω εννοια. Ομως το μονο ουσιαστικα αυτονοητο ειναι η υποταγη μας η οχι; Και αυτη κεκτημενη πριν Του δωθουμε, γιατι μετα ουτε αυτη ειναι δικια μας. Το μονο κεκτημενο ειναι η πιστη μας τιποτα αλλο.

Και τοτε ερχεται η στιγμη που ισως να μας λειπει πληρως ο Ελεγχος Του και ολα αυτα που μας κανουν να νιωθουμε τον εαυτο μας απελευθερωμενο. Και ισως ολα αυτα να εκλειψουν καιρο, τοτε νιωθουμε αδειες, κενες, χαμενες, δεν ξερουμε που να παμε και τι να κανουμε. Νιωθουμε πως πια δεν Κυριαρχουμαστε. Γιατι αραγε. Δινουμε ορια στην Κυριαρχεια Του; Την θεωρουμε κεκτημενη; Λεμε πως Κυριαρχουμαστε οσο και αν Εκεινος ειναι εκει και μας Ελεγχει; Νιωθουμε τον εαυτο μας υποταγμενο μονο αν δινουμε απολυτη αναφορα για το τι κανουμε καθημερινα επειδη μας το Ζηταει; Δεν θα το καναμε ετσι κι αλλιως ειτε μας το Ζητσουσε ειτε οχι; Και τοτε τι; Οταν πια δεν Ζηταει τιποτα απο εμας; Οταν πια ειμαστε απολυτως ελευθερες να κανουμε οτι θελουμε φευγουμε να παμε να βρουμε αλλον ο οποιος θα μπει παλι στα ορια των δικων μας ονειρων για το πως φανταζομαστε την Κυριαρχεια;

Ειναι η Κυριαρχεια ολα αυτα τα στερεοτυπα που της εχουμε δωσει μεχρι σημερα στο μυαλο μας και αυτο ακολουθουμε; Η υποταγη δεν ειναι αυτη που ξεκιναει απο μεσα μας και δινεται σε Εκεινον και Εκεινος Αποφασιζει τι θα Κανει με αυτη; Ακομα και τιποτα αν ειναι αυτο που Θελει.... Υποταγη δεν θα ηταν ακομα και αν Εκεινος αποφασισε πως δεν Θελει να μας Δωσει αυτα που (πιστευουμε μερικες φορες) πως εχουμε αναγκη η "θελουμε"; Ουτως η αλλως δεν θα διναμε αναφορα τι κανουμε και που ειμαστε και τι σκεφτομαστε ακομα και αν Εκεινος φαινομενικα δεν Ειναι εκει....Ουτως η αλλως δεν θα ειμασταν καθημερινα ετσι ακριβως οπως ξερουμε πως Θελει να ειμαστε ειτε Ειναι εκει να το Ελεγξει ειτε οχι; Η μηπως οχι δεν θα τα καναμε ολα αυτα γιατι δεν μπορουμε να ελεγξουμε τον εαυτο μας; Τοτε αν δεν τα κανουμε; Ειμαστε σκλαβες; Σκλαβες οπου μας βολευει απο εκει και περα οχι; Υποταγη σε ολες Του τις Επιθυμιες δεν ειναι και αυτη; Να μην ειμαστε εκει, να μην κυριαρχουμαστε οπως το θελουμε και φανταζομαστε εμεις; Εμεις μπορουμε να κανουμε κατι αλλο εκτος απο το να υπομενουμε με υπομονη και πιστη; Τα μονα κεκτημενα....Και ακριβως αυτο η αδιαφορια, η προσκαιρη ελευθερια...δεν ειναι και αυτα μια Επιθυμια Του; Οποτε γιατι να γκρινιαζουμε για οτιδηποτε και να μην δινουμε και αυτη τη φορα με χαρα; Ισως γιατι τοτε καταλαβαινουμε, νιωθουμε, πως ουσιαστικα δεν μας ανηκει τιποτα....ουτε καν το αυτονοητο.....


Αρκει να μην ξεχναμε ποτε....μετα απο καθε εφιαλτη ερχεται το ονειρο......μονο που τοτε καταλαβαινουμε πως ερχεται οπως το Θελει Εκεινος οχι οπως πιστευαμε πως το θελουμε εμεις.....Και τοτε καταλαβαινουμε παλι πως θελουμε ακριβως αυτο που Θελει Εκεινος, τιποτα αλλο......αλλιως δεν θα ηταν αυτο που αποζητουμε......αυτο που μας απελευθερωνει.......

 

Πολύ σωστά ναι...

 

Απάντηση: Πρόσκαιρη "ελευθερία¨.......

Πιστεύω πως ακόμη κι αν μου έδινε την "ελευθερία" μου θα εξακολουθούσα να είμαι δούλα Του. Θα έμενα εκεί , στο "κλουβί" μου, με την πόρτα ανοικτή.Κάθε πράξη , κάθε επιλογή θα σκεφτόμουν πως θα την έκρινε Εκείνος.Θα συνέχιζε να είναι ο Αφέντης ακόμη και για 'κείνο το διάστημα που δε θα ήμουν σκλάβα Του.

 

Πάντως δεν είμαι εκεί: [nomedia]www.youtube.com/watch?v=6-MHoq9N2co[/nomedia]

Με ενδιαφέρει πλέον, αποκλειστικά, με ένα σχεδόν αρρωστημένο πάθος, η όπερα του Wagner, Tristan und Isolde. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά ως έναν μεγαλειώδη τρόπο να γευτώ (να καταβροχθίσω μαζί με σάλια και δάκρυα) το τέλος του ρομαντισμού.

Τι θα πει πρόσκαιρο; Ο χρόνος είναι εσωτερική υπόθεση.

 

Θα αργήσεις πολύ να το γευτείς αυτό my dear...Ως γνωστόν οι ρομαντικοί είναι αθάνατοι...

 

Θλιβερό πραγματικά. Σχεδόν με άγγιξε. Αλλά ο μάγκας πέθανε από την στιγμή που δεν κάθισε να απολαύσει το σπαραχτικό βλέμα της αριστοκράτισσας σκυλίτσας του καθώς την ξεσκίζει αλύπητα ο αλητάμπουρας.

Αυτές είναι στιγμές.

Ου παντός πλειν ες Κόρινθον....

(Τώρα αν σου πω ότι δεν το εννοώ θα με πιστέψεις; )

 

Απάντηση: Re: Πρόσκαιρη "ελευθερία¨.......

εκπληκτικήηηηηη διαφημισηηηηηηηηηηηηηη !!!!!!!!  

 

ωχ ... την εβαψες ... τωρα θα σε κατηγορησουν οτι δεν αγαπησες ποτε ...