Πρόσκαιρο παιχνίδι ...

Παιχνίδια Κυριαρχίας και υποταγής με κάποια άγνωστη, δεν τα έπαιξα ποτέ. Γιατί αν μη τι άλλο μου φαίνονταν από βαρετά έως αστεία.
"Απλά" και "ξεκούδουνα" s/m ( με ή χωρίς το αιματάκι τους ) τα είχα δοκιμάσει πριν αρκετά χρόνια.
Όταν είχα ακόμη τα μυαλά στα "κάγκελα" και σίγουρα σε μι' αρκετά αυτοκαταστροφική αν και διονυσιακή περίοδο.
Κάποιες φορές ήταν ελκυστικά - στην καρκάλα μου σίγουρα -, αφού ο σκηνοθέτης και ο πρωταγωνιστής τους ήμουν εγώ.
Και για την εκάστοτε παρτενέρ ( πέραν της σωματικής της υγείας και για λόγους δικού μου συμφέροντος ) ούτε καρφί μου καιγόταν, ούτε θα την ξανάβλεπα.
Κάποιες άλλες ήταν άδειασμα, ήταν ξέσκισμα ψυχής, ήταν πέταμα στα σκουπίδια - δικά μου ξανά όλα -.

Αμαρτωλά? Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν αντιλήφθηκα ποτέ τον ερωτισμό στην όποια έκφραση του σαν αμαρτωλό.
Επικίνδυνα? Λίγο για καλή μου τύχη, λίγο επειδή δεν έβαλα ποτέ την όποια κάϋλα μου πάνω απ' την λογική και την σύνεση, ποτέ ( όχι με κάποια ξεπέτα τουλάχιστον ).

Όσο και να μην μετανιώνω, δεν άξιζε, ούτε γλύκα είχε, αλλά μάλλον ήταν αναγκαία στάση στο ταξίδι μου - και συνειδητή επιλογή μου -.

* Ζητώ συγνώμη σ' όποιον/α θιγεί απ' τον politically incorrect όρο ξεπέτα, αλλά κάποιες γυναίκες για μένα αυτό ήταν και το λεξιλόγιο μου είναι πολύ φτωχό,
για να τους δώσω έναν πιο κόσμιο χαρακτηρισμό.

** Άλλο ένα όμορφο - για τα γούστα μου πάντα - "αρχαίο" νήμα και κάτι μου λέει πάντα επίκαιρο.