Πυγοράπισμα (Spanking)

και οταν γνωριζει ο σκλαβος ποσες θα φαει εχει τη γοητεια του αλλα και οταν του ειναι αγνωστο.κ δεν ξερει ποτε θα σταματησει να δεχεται χτυπηματα και μεγαλωνει η αγωνια του . οπως και η εναλλαγη του ρυθμου..αλλα και του σημειου.επισης μεγαλη διαφορα ειχει οταν τα χτυπηματα ειναι πολυ πυκνα με μικρο χρονο αναμεσα τους απο τα ιδιας εντασης αλλα πιο αραια η οταν τα χτυπηματα γινοντε συνεχεια στο ιδιο ακριβως σημειο

 

Σαφώς και είναι και τα δύο( παιχνίδι και τιμωρία),lara[E-p],κι εκεί έγκειται και η γοητεία του πυγοραπίσματος.Όσον αφορά το ρυθμό,Tender Lilly,έχω μιλήσει και παραπάνω για το πόσο πολύ μπορεί να ποικίλει για να προκαλεί διάφορα συναισθήματα στην υποτακτικό.Η απόλαυση δε αυτή έχει να κάνει με το τι θέλει ο Κυρίαρχος να κάνει την υποτακτικό να νιώσει(αγωνία/προσμονή/φόβο) κι εδώ να αναφέρω ότι εγώ αρέσκομαι να τα δίδω όλα αυτά και γι'αυτό δεν κρατώ σταθερό το ρυθμό.

 

pantos i diki mou Afendra afou dokomase pollous tropous pygorapismatos telika apofasise pos to evxaristiete perissotero me to xeri

NO GREEKLISH

 

Το καλυτερο εργαλειο κατα εμενα ειναι το Paddle (σανιδα). Γερα μετρημενα αργα χτυπηματα. Η αγωνια του επομενου την κανει να τρελενετε.

 

Τα αργά χτυπήματα έχουν το χαρακτηριστικό ότι αφήνουν την υποτακτική να νιώσει πλήρως τον πόνο. Να τον κατανοήσει, να τον βιώσει, να τον κάνει δικό της - αναπόδραστο. Να πει "ευχαριστώ" γι αυτό το χτύπημα, να παρακαλέσει για το επόμενο, που θα προκαλέσει μεγαλύτερο πόνο.

Το πυγοράπισμα, πέρα βέβαια από την υποταγή και την ταπείνωση, που όσο καλύτερα έχουν εμπεδωθεί, τόσο καλύτερα ξέρει να δέχεται και να αποδέχεται και να απολαμβάνει η υποτακτική, δε (νομίζω να) έχει μία ιδιαίτερα σημαντική ψυχολογική πλευρά.

Αγωνία, για ποιό λόγο να προκαλεί; Γνωρίζει η υποτακτική ότι τα οπίσθιά της αντέχουν, ακόμα και ακρότητες. Ακόμα και αίμα να τρέξει - απευκταίο από τους περισσότερους και από μένα - η υποτακτική δεν θα πάθει τίποτα.

Ο φόβος πάλι είναι μεγάλη ιστορία στις σχέσεις Κυριαρχίας / υποταγής και αξίζει το δικό του thread. Είναι μία πολύ ιδιαίτερη μορφή φόβου αυτός που μπορεί να έχει η υποτακτική απέναντι στον Αφέντη της. Αλλά στο πυγοράπισμα δεν έχει ιδιαίτερη θέση. Το πολύ - πολύ να φοβηθεί να μη φωνάξει δυνατά και ακουστεί.

Δηλαδή, για μένα τουλάχιστο, το πυγοράπισμα είναι τεχνική πρόκλησης πόνου και σωματική κυριαρχία, δεν είναι από τις συγκεκριμένες τεχνικές άσκησης και ψυχολογικής πίεσης, όποιος και να είναι ο ρυθμός των χτυπημάτων.

 

RE: RE: Πυγοράπισμα (Spanking)

Θα πω πως για μένα ισχύουν και τα 3 που Ανέφερε Ο Consul, ανάλογα με το λόγο του πυγοραπίσματος.

Την προσμονή την βιώνω μόνο στο play, που όμως συνδιάζεται εν μέρη με αγωνία, που είναι άσχετη με τη γνώση του πόσο αντεχουν τα οπίσθια μου. Αν αυτό ύσχιε, τότε θα ύσχιε και στο μαστίγωμα και σε πολλά άλλα, και για την πλάτη και για το στήθος κ.ο.κ.
Η αγωνία που νιώθω είναι από την άγνοια του πόσο δυνατό θα είναι το επόμενο κτύπημα, όπως και φόβος πως θα είναι και πάλι π.χ στο ίδιο σημείο-και σε κάποια σημεία έχω ιδιαίτερη ευαισθησία- ή όταν δεν γνωρίζω-και συνήθως δεν γνωρίζω πόσες Έχει Προετοιμάσει για μένα.

Όταν δε είναι σε τιμωρία, εκεί είμαι τρομοκρατημένη, οι αντοχές μου σαφώς μικρότερες μια και δεν υπάρχει το στοιχείο της διέγερσης - αντιθέτως είμαι σε χάλια ψυχολογική κατάσταση, και γνωρίζω πόσο Αμείλικτος Είναι, οπότε ο φόβος είναι τεράστιος.

η λάρα Του

 

ΜΕ γυμνό χέρι υπάρχει άμεση επαφή και είναι πιο αισθησιακό. Όμως με ;ένα paddle τα χτυπήματα είναι πιο ισχυρά.

 

Το χειρότερο που έχω νιώσει είναι με ρακέτα ping pong χωρίς επένδυση (σκέτο ξύλο) με 4 μικρές τρύπες σε διάφορα σημεία της.
Αρκετά σκληρό από την αφέντρα.

 

Δοκιμασε paddle με στρογγυλεμένα καρφάκια mik0101  

 

θα μου επιτρέψετε να παραμείνω στο πρακτικό της υποθέσεως. Αν και το πυγοράπισμα με γυμνό χέρι είναι πραγματικά πολύ αισθησιακό, χώρια που δίνει την εντύπωση ότι ο εκτελόν συμπάσχει (αισθάνεται ο ίδιος τα χτυπήματα που δίνει) Ο MasterJP έχει δίκιο για το crop. Προσφέρει εναλλακτικές χρησιμοποιόντας ή την άκρη του ή και το κυρίως κομμάτι σαν cane. Μπορεί πολύ ωραία να χρησιμοποιη8εί και το κανονικό της ιππασίας . Το paddle για να πω την αλήθεια δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα αλλα μπορώ να φανταστώ στο περίπου τι πόνο προκαλεί. Υπάρχει και το slapper το οποίο αν είναι φτιαγμένο απο καλό και βαρύ δέρμα προκαλεί εναν πολύ όμορφο πόνο. Ακόμα και το flogger μπορεί να χρησιμοποιηθεί αν και εδώ ο πόνος που προκαλείτε είναι λίγο διαφορετικός ανάλογα με το πως θα πέσει.
Η Phaedra έχει κι εκεινη δίκιο. Η εναλλαγη του ρυθμού όπως και το σασπενς για το που θα πέσει η επόμενη και το πόσο δυνατή θα είναι τουλάχιστον εμένα με τρελένει  .
Θα σας συνηστούσα να δοκιμάσεται και μια πιο οικονομική λύση  . τα απλά κλαδιά. προσφέρονται σε τεράστια ποικιλία απο είδος, μέγεθος και πάχος. Πιστέψτε με καθε κλαδί αφήνει και το δικό του σημάδι, την δική του αίσθηση πόνου. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα καλό μαχαίρι και λίγο γυαλόχαρτο και μπορεί κανείς να φτιάξει μια τεράστια ποικιλία απο πολύ όμορφες βέργες.
Σας ζητώ συγγνώμη για την φλυαρία μου αλλα ας πούμε ότι το πυγοράπισμα είναι μια από τις αγαπημένες μου αδυναμίες  

 

Βεβαίως κ το χέρι είναι βασικό εργαλείο ειδικά στην περίπτωση που χτυπάμε στο πρόσωπο.

Πολύ καλό εργαλείο είναι μια σανίδα από σκληρό-άκαμπτο ξύλο με πλάτος απο 1 έως 4 cm κ πάχος μισό.

Πέρα από το ρυθμό μετράει κ η ταχύτητα του χτυπήματος, μπορεί να είναι ακαριαίο, πιο αργό ή κ να παραμείνει ελάχιστα πανω στο σώμα το εργαλείο.

Ενδιαφέρον, αίσθηση προκαλούν όντως οι διάφορες βούρτσες όπως επίσης τα πλαστικά υλικά, π.χ. σωλήνα απο PVC διαφόρων τύπων

Φαντασία κ όρεξη να υπάρχει...

 

Εκτός από Paddle δοκιμάστε και με την ρακέτα του πινγκ - πονγκ (ιδίως αυτές με την ελαστική επένδυση). Καλές είναι και οι ξύλινες κουτάλες...