Πως βιωσα τον θανατο!

Ηταν μια ασχημη εποχη για εμενα.
1997, Φεβρουαριος, ημερα Πεμπτη! Ειχα αποφασισει να το κανω!
Πολλοι λενε πως η αυτοκτονια ειναι πραξη δειλιας και σε αυτο δεν συμφωνω!
Χρειαζεται πολυ κουραγιο να δωσεις τελος στην ζωη σου, να ξερεις πως αυριο δεν θα υπαρχεις!
Ειναι πραξη απελπισιας και σιγουρα εγωισμου, αφου αδιαφορεις για τον πονο που θα σκορπισεις σε αυτους που θα αφησεις πισω σου.
Ειχε ερθει αυτο που λεμε η κακια η ωρα, η στιγμη που ολα συνωμοτουν στο να το κανεις!
Μεσα μου μια φωνη μου ελεγε να μην το κανω και το καθυστερουσα τηλεφωνοντας σε φιλους και γνωστους, μονο και μονο για να μιλησω, να ξεχαστω.
Οι παντες ελειπαν, αλλοι μου ειπαν "παρε με λιγο αργοτερα", αλλοι μιλουσαν.
Σηκωθηκα και πηγα στην κουζινα.
Εβγαλα το ψυγειο απο την πριζα και εριξα νερο στο πατωμα. Πηρα δυο προκες και εβγαλα τα παπουτσια που φορουσα πατωντας ξυπολητη κατω.
Εχωσα τις προκες στην πριζα και...........
Δεν ειδα τουνελ ουτε φωτα, δεν ακουσα ουρανιες μουσικες.
Ενοιωσα οτι πετουσα πανω απο την περιοχη μου εμενα. Εχει σημασια το να πω πως εμενα επι της Αγιου Μελετιου, πολυ κοντα στην Πατησιων.
Ενοιωσα οτι πετουσα πολυ ψηλα αλλα δεν φοβομουν.
Ειδα να συμβαινει ενα τρακαρισμα, αυτοκινητο με μια μηχανη στην γωνια Αγιου Μελετιου και Αχαρνων κατι που αποκλειεται να ακουσα με τα υλικα μου αυτια η που να αντιληφθηκε ο εγκεφαλος αφου η αποσταση ειναι μεγαλη ως εκει που εμενα.
Διαπιστωνα πως ουτε αγγελοι με τρομπετες υπηρχαν, ουτε σαταναδες με πηρουνες και καζανια.
Υπηρχε η καλη ενεργεια και η κακη ενεργεια προιον εμας των ιδιων, η αυρα μας ας πουμε.
Ειδα την αλλη πλευρα!
Μην προσπαθησετε να το ερμηνευσετε γιατι θα το κανετε με τα δικα μας μετρα και σταθμα!
Μια αλλη πραγματικοτητα, ενας παραλληλος κοσμος, σε αλλη πτυχη του χωρου και του χρονου.
Μια αλλη ζωη το ιδιο ευκολη η δυσκολη σαν αυτην, ενα αλλο επιπεδο υπαρξης!
Κατι που βλεπεις οχι με τα υλικα ματια, αλλα με τα ματια της ψυχης!
Εκπληξη!!!! Ο Θεος ΥΠΑΡΧΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν εχει ομως καμμια σχεση με ο,τι μαθαινουμε!
Μια φωτεινη οντοτητα, κατι που σε γαληνευει οταν κοιτας το απλετο φως που εκπεμπει!
Ενοιωσα πως υπηρχε καποιο οριο, μια διαχωριστικη γραμμη που καποιες σιλουετες μου απαγορευσαν να περασω.
Μου εδωσαν να φαω κατι σαν φως, σαν ενεργεια, και μου ειπαν "μην πας προς τα εδω απαγορευεται ακομη".
Ξαφνικα ενοιωσα ασχημα, ενοιωθα πως επεφτα και κοιταξα κατω και ειδα το σωμα μου πανω σε κατι λευκο.
Να σημειωσω πως η επιστροφη ειναι κατι το πολυ οδυνηρο, το σωμα μοιαζει με ασχημο και σαπισμενο κουφαρι και πως η εισοδος ξανα μεσα του πονα πολυ!!
Συνηλθα στο νοσοκομειο, πανω στο κρεββατι, τα χερια μου ηταν καμμενα, και απο πανω μου ο συγκατοικος μου που κοιμοταν εκεινη την ωρα και ακουσε την κραυγη μου την ωρα που το ρευμα με διαπερασε.
Μου ειπε πως για 8 λεπτα ημουν κλινικα νεκρη, πως οι γιατροι εδωσαν εναν τεραστιο αγωνα να με επαναφερουν.
Οι σκεπτικιστες ισως πουν, "ο εγκεφαλος".
Οχι ξερω πολυ καλα τι ειδα, ρωτησα , το εψαξα, εμαθα!
Και ρωτω, πως γινεται (απο αυτα που εμαθα), ατομο εκ γενετης τυφλο εχοντας μεταθανατια εμπειρια να ειδε χρωματα, να ειδε πως ειναι τα δεντρα ,τα αυτοκινητα, και ολα αυτα ενω ηταν στην εντατικη και που οταν επανηλθε συνεχισε να ειναι τυφλο???
Συμπληρωματικα να πω πως ρωτησα και εμαθα για το τρακαρισμα που ειχα δει!
Ηταν οντως ενα αυτοκινητο με μια μηχανη που παραβιασε το κοκκινο. Και ηταν ακριβως εκεινη την ωρα!!!

 

πολυ συγκλονιστικη η εμπειρια σου..δυστυχως μονο εσυ την βιωσες..υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που εχουν βιωσει παρομοιες εμπειριες υπο άλλες συνθηκες βεβαια..κατα καποιο τροπο σε θεωρω τυχερη..που "ειδες" κσι την άλλη πλευρα..

 

Μην το δοκιμασετε σπιτι σας....

 

Απάντηση: Re: Πως βιωσα τον θανατο!

Στη δουλεια ισως?  

 

Mirella, είσαι ένα φοβερά ευαίσθητο άτομο. Ελπίζω να μην το ξανακάνεις ποτέ αυτό στον εαυτό σου. Σκέψου πόσοι υποτακτικοί σε χρειάζονται, πόσοι έχουν πραγματικά την ανάγκη σου. Ο κόσμος χωρίς Mirella δεν θα είναι ίδιος και το εννοώ. Είσαι από τις πιο αυθεντικές φωνές εδώ μέσα.

Η εμπειρία του θανάτου όπως την περιέγραψες ήταν συγκλονιστική. Πιστεύω πως δεν θα έπρεπε να φοβόμαστε τον θάνατο, αφού τα καταφέρνουμε και ζούμε μια τόσο παράλογη και απάνθρωπη ζωή. Αλλά δεν θα έπρεπε να φοβόμαστε ούτε τη ζωή και να την "κάνουμε" με αυτό τον τρόπο. Σίγουρα δεν είσαι δειλή, έτσι δεν είναι;

Δεν το πιστεύω ότι τα λέω εγώ αυτά, το πλέον αυτοκαταστροφικό άτομο που ξέρω. Είδες που είσαι αναγκαία; Μου έβγαλες τον καλό μου εαυτό, τον αγωνιστή, τον αισιόδοξο.

"Κι εμείς αποφασίσαμε τον θάνατο στον θάνατο, γιατί αγαπάγαμε πολύ τη ζωή..." (Κατερίνα Γώγου)

 

Απάντηση: Re: Πως βιωσα τον θανατο!

Οτι πιο ομορφο και αληθινο εχω ακουσει τον τελευταιο καιρο..

 

Απάντηση: Πως βιωσα τον θανατο!

Η ζωή πάλλεται.
Ζωή σημαίνει ρυθμός , όπως η εισπνοή και η εκπνοή, όπως ο χτύπος της καρδιάς.
Έτσι μετά τα άσχημα έρχονται τα καλά,μετά το θάνατο έρχεται η καινούρια ζωή.
Εξάλλου η πιο σκοτεινή ώρα της νύχτας είναι αυτή πριν από την αυγή.
Μπορείς να αισθάνεσαι ανακούφιση. Να γνωρίζεις ότι έρχονται καλύτερες μέρες.
Να ξέρεις ότι αυτή είναι μια περίοδο της ζωής σου , που δεν θα διαρκέσει αιώνια.

Πρέπει να χαμηλώνουμε την εσωτερική μας φωνή και να δημιουργούμε ένα ειρηνικό, ξεκάθαρο χώρο, στον οποίο μπορούμε να συνδεθούμε με την πνευματικότητα μας και την εσωτερική μας σοφία.
Μέσα σ αυτόν τον ήσυχο χώρο , μαθαίνεις ν ακούς τις φωνές αγγέλων-φυλάκων που βρίσκονται γύρω μας και μας προστατεύουν,
και ίσως να μην χρειαστεί ποτέ να πιάσεις τα <<όποια καρφιά>> στά χέρια σου.

 

πόσες φορές έχω ονειρευτεί ότι πετάω ;
ευτηχώς τα περισσότερα τα ξεχνάω αλλίως θα κάνανε ακόμα πίο μίζερη και βαρετή την πραγματικότητα

 

Dora, στο εχω ξαναπει!!!
Εισαι απο τα ατομα που αγαπω πολυ εδω μεσα.
Σε ευχαριστω γλυκεια μου και ναι, δεν προκειτε να το ξανακανω!
Ηταν μια απερισκεψια της στιγμης.

 

Τρομερή εμπειρία πραγματικά... έχω ακούσει ότι σε πολλά ατυχήματα, κατά τα οποία κάποιος τραυματίζεται σοβαρά, νιώθει ότι εχει βγει από το σώμα του, αιωρείται και το παρακολουθεί, καθώς και τους γύρω που είναι από πάνω. Στο σημείο αυτό μπορεί να έρθει και ο θάνατος. Ένα φιλικό μου πρόσωπο είχε ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα με τη μηχανή. Μου είπε ότι τη στιγμή που έγινε το τρακάρισμα, ένιωθε ότι προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να παραμείνει στο σώμα του, να μη το εγκαταλείψει και πεθάνει... 

 

Απάντηση: Πως βιωσα τον θανατο!

Ακραια φαντασιωση,bdsm χωρος ειναι οτι θελουμε λεμε αμε αμ πως......... 

Μιρελα μην με παρεξηγησεις αν σου πω οτι δεν το πιστεψα νταξει?

 

Απάντηση: Πως βιωσα τον θανατο!

Η ιστορια σου ειναι πραγματι πολυ συγκινητικη... Ευχομαι να μη σου ξανατυχει, και να μη συμβει κατι παρομοιο σε κανεναν.

Σχετικα με το ατυχημα, θα πρεπει να εξετασεις πολλους παραγοντες πριν τα ριξεις ολα στο μεταφυσικο. Πληροφοριες απο τα αφτια εξακολουθουσες να λαμβανεις και καθως σε μετεφεραν στο Νοσοκομειο. Ο εγκεφαλος δεν αργει να λαβει μια μικρη πληροφορια και να τη μετατρεψει σε εικονα. Αυτο που ειδες ηταν κατα καποιο τροπο ενα ονειρο που εμοιαζε με την πραγματικοτητα.