Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Πώς διεκδικείς έναν Αφέντη από την σκλάβα του?? ​

     

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

 

Βολεύει, πράγματι, αλλά η αποχή από τη λήψη αποφάσεων είναι ένα "κεκτημένο" της σκλάβας, όχι;

Το έκανα αυτό γιατί το πόσο χρόνο και τί ποιότητας χρόνο και με ποιόν τρόπο τον διαθέτει είναι καθαρά θέμα του Κυρίαρχου, το αν είναι διεκδικίσιμη ή όχι, ούσα σε σχέση και δη με κολλάρο! προκύπτει από αυτό το νήμα ότι είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας σκλάβας. Δένει πολύ ωραία αυτό με την περίπτωση,

Θα το ξανακάνει η σκλάβα, αν της ταιριάζει ιδιοσυγκρασιακά να αλλάζει Κυρίους με αυτόν τον τρόπο.

Μου φαίνεται τελείως φυσικό ότι θα υπάρχουν και συχνά περιπτώσεις διεκδίκησης σκλάβας, ασχέτως της συμπεριφοράς της ίδιας και των τεκμαιρόμενων αναγκών της, που μόνο ως πρόφαση προς την ίδια προβλέπω ότι θα χρησιμοποιούνται. Για μένα, αυτό έλειπε να μη θεωρείται αρκετή η αρχική της συναίνεση στον συγκεκριμένο Κυρίαρχο που την έχει, αλλά να την καλούνε κάθε τόσο να επαναποφασίζει...  

Θα ήταν σα να αμφισβητείται ο ρόλος και η λειτουργία της, σα να της παίρνουν κάτι πολύ ουσιαστικό από τη σκλαβωσύνη της, σα να την προσβάλλουν πώς δεν είναι σκλάβα αλλά μόνο παριστάνει τη σκλάβα, όταν και όποτε.

Καλώς την, κατ' αρχήν  

Δεν ξέρω αν είναι το ίδο πράγμα η ιδιοκτησία i) ενός άψυχου αντικειμένου, ii) ενός έμβιου όντος αλλά με ρίζες στο χώμα, iii) ενός έμψυχου (ζώου δηλαδή) και iv) ενός έμψυχου και σκεπτόμενου. Έχω την αίσθηση ότι η κάθε κατάσταση ιδιοκτησίας από αυτές θα έχει τις ιδιαιτερότητές της. Απαγόρευε ποτέ κανείς από τους δούλους, να βλέπουν, να αισθάνονται και να σκέπτονται; Δε νομίζω. Είχαν και έχουν προστιθέμενη αξία για τον ιδιοκτήτη αυτές οι ιδιότητες. Να αποφασίζουν τους απαγορευόταν ολικά, ακόμα και όταν είχαν την πνευματική και ψυχική δυνατότητα προς τούτο. Το "έχω αποφασίσει" στην πρότασή σου, παρατηρώ ότι καθιστά και λογικά επισφαλή, τον κατά τ άλλα πολύ συμπαθή σ εμένα αφορισμό.

Συμφωνώ πέρα ως πέρα.

Ίσως απλά δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι για τη ζωή του σκλάβου και τις επιλογές του ή την έλλειψη αυτών δεν υπάρχουν παροιμίες  

Είναι τόσο συνηθισμένο να ακούμε "είμαι σκλάβος ενός μόνον Αφέντη και για κανέναν άλλο" που δεν μου κάνει εντύπωση. Αν επρόκειτο για κάποιον που ανήκε μεν και ήταν σε σχέση ελέγχου αλλά όχι σε βαθμό που να θεωρείται και να αποκαλείται ιδιοκτησία, θα έλεγα ότι μπορεί να ένιωσε αμηχανία μεγάλη, ίσως μαζί με διέγερση, αλλά και ενοχές λόγω απειρίας.

Δεν έχω καμία ιδέα επ αυτού, πέραν του, κάπως άσχετου είναι η αλήθεια, ότι είναι γλυκιά η ελευθερία για όλους και για τους σκλάβους ακόμα, στη φάση τουλάχιστον που είναι αδέσποτοι...  

________________________________

Γενικότερα,

Πολύ το ευχαριστήθηκα αυτό το νήμα, καθώς όλοι ιδρώναμε για να δούμε πώς μπορεί κάποιος να υπερβεί το "ουκ επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου, ούτε και τα ζώα ή άλλη ιδιοκτησία του". Διασκέδαζα που έβλεπα πόσο δύσκολο είναι, σε οποιονδήποτε κοινωνικό σχηματισμό, ασχέτως βαθμού ερωτικής ελευθεριότητας.

Στα περί του πρακτέου, καθώς είναι φύσει αδύνατο να μην υπάρχουν διεκδικήσεις, ακόμα και μόνο για το λόγο ότι η ταμπέλα "ιδιοκτησία" θα είναι σα να φωνάζει σε κάποιους "μόλεψέ με", έχω να προτείνω ο διεκδικητής να είναι διατεθειμένος να είναι εκεί και να περιμένει και μάλιστα, ίσως, για πολύ καιρό. Στο μεταξύ υπάρχουν άφθονα αδέσποτα να απολαμβάνει και να περνάει το χρόνο του  

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

η σκλαβα ειναι ιδιοκτησια του Αφεντη της
και δεν νομιζω οτι ειναι πρεπον να μπορει
καποιος να διεκδικει ξενες περιουσιες
αν τωρα η σκλαβα επιθυμει να αλλαξει Αφεντη
εχει καθε δικαιωμα να το κανει

 

Re: Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Μου φαίνεται δύσκολο όχι απλά να αποφανθεί κανείς πως είναι το ίδιο, αλλά και να σκεφτεί πως κάποιος άλλος ενδέχεται να αποφαίνεται κάτι τέτοιο. Γι αυτό και σκέπτομαι τώρα ότι για να το διευκρινίζεις μάλλον η διατύπωσή μου υπήρξε πολύ κακή. Επίτρεψέ μου να προσπαθήσω εκ νέου:

Σε αντίθεση με το κομοδίνο, το αυτοκίνητο, το κατοικίδιο και το σκλάβο του Μεσαίωνα, ο BDSMικος σκλάβος έχει αποφασίσει ο ίδιος το status του. (Ναι, η σκλαβιά του BDSM είναι οξύμωρη εκ φύσεως.)

Και σαφώς υπό μια έννοια*, την ελευθερία ενός να σκέπτεται και να νιώθει δεν μπορεί τεχνικά να την περιορίσει κανείς (αν και προσωπικά θα απελευθερωνόμουν μόνο αν κατόρθωνα κάποτε να πάψω να σκέπτομαι), πλην όμως δεν είναι αυτή η ελευθερία στην οποία αναφερόμουν νωρίτερα. Κατ εμέ, η θεμελιωδέστερη ελευθερία την οποία καλείται ένας σκλάβος να αποποιηθεί, είναι εκείνη που αφορά στη δυνατότητά του να διαχειρίζεται την ίδια τη σχέση. Σε μια ιδανική συνθήκη, ένας ιδιόκτητος σκλάβος έχει τόση ελευθερία (τόση δυνατότητα να διαχειρίζεται και να οδηγεί την ίδια τη σχέση), όση έχει και ένα κομοδίνο. Και βέβαια ακριβώς επειδή αυτό το καθεστώς ιδιοκτησίας έχει νωρίτερα αποφασιστεί από τον ίδιο το σκλάβο, έχει και εκείνος μέρος της ευθύνης για την επιτυχή ή όχι έκβαση του επιχειρήματος της μεταβίβασης αυτών των δικαιωμάτων του (να συν+ορίζει τη σχέση) στον αφέντη του. Για τούτο συχνά γράφω πως πρέπει και ο ίδιος ο σκλάβος να βοηθάει στη διαχείριση των τάσεων εντός του για topping from the bottom.

Με λίγα λόγια, ο σκλάβος σε αντίθεση με το κομοδίνο μπορεί να σκέπτεται, να θέλει, να θυμώνει, να ελπίζει, και βεβαίως να έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ζωή στην οποία παίρνει σημαντικές αποφάσεις αλλά -θεωρώ ότι- έχει συνειδητά αποφασίσει, ότι δεν επιθυμεί (ή ότι επιθυμεί όσο και ένα κομοδίνο) να διαχειρίζεται τον ιδιοκτήτη του, και τη σχέση του με τον ιδιοκτήτη του.

Αυτή είναι η σκλαβιά ενός σκλάβου, και αυτή η επί της ουσίας ελευθερία του ειδωμένη από ένα διαφορετικό πρίσμα: η παραίτησή του από το δικαίωμα / υποχρέωση να αποφασίζει. Για τη σχέση του, όχι γενικώς.

Παρεμπιπτόντως, πώς εννοούν οι λοιποί συνομιλητές την έννοια της ιδιοκτησίας, και πώς αυτή συνάδει με το διατηρημένο δικαίωμά τους να πάψουν να αποτελούν ιδιοκτησία;


* Αφήνω στην άκρη τη θεώρηση του Σπινόζα περί ανυπαρξίας ψυχοπνευματικής 'ελευθερίας' αφού ακόμη και το πώς ορίζει κανείς την ελευθερία του είναι απόρροια επιρροών πλήθους εξωγενών παραγόντων, αλλά και το πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι μια παβλοφικού τύπου εκπαίδευση.

ΥΓ. Καλώς σας βρήκα κρινάκι. Πώς ήταν οι διακοπές σου;

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Όπου να 'ναι ξεκινώ τις διακοπές μου καλή μου Syrah  

Πολύ καλή και ενδιαφέρουσα η προσέγγιση του θέματος της λήψης αποφάσεων και ευθύνης των σκλάβων μέσα στη σχέση. Άνοιξες πολλά και ενδιαφέροντα θέματα με το ποστ σου, όπως το ποιά είναι η θεμελιωδέστερη ελευθερία που καλείται να αποποιηθεί ο σκλάβος, το τί ακριβώς είναι βδσμ σκλάβος και άλλα.

Ωστόσο, περιορίζομαι να σημειώσω ότι τη διάκριση μεταξύ άψυχων, έμβιων, έμψυχων ή έμψυχων και έλλογων ιδιοκτησιών την εντόπισα επειδή κρίνω ότι άλλοι παράγοντες λαμβάνονται υπόψη και με άλλο τρόπο παίρνονται οι αποφάσεις περί κυριότητας σε κάθε περίπτωση.

Αυτά που προσδοκά κανείς από ένα κομοδίνο είναι προκαθορισμένα, αυτά που περιμένει από τους ιβίσκους του ή τη γάτα του είναι προσδοκώμενα, αυτά όμως που μπορεί να προσδοκά από τους ανθρώπους έχουν μεγαλύτερο βαθμό αβεβαιότητας και γι αυτό το λόγο, πιστεύω, πιο ενδιαφέρουσες απολαύσεις, στην πορεία της μετατροπής του στοχαστικού που ενέχεται στον σκλάβο σε αναμενόμενο   Ανάλογα, υποθέτω, λαμβάνονται και οι αποφάσεις, ασχέτως, προς στιγμήν, του Ποιός ακριβώς τις παίρνει.

Από τη στιγμή που έχει αποδεχτεί το status του ο σκλάβος, το γεγονός ότι το αποφάσισε ο ίδιος είναι ασήμαντο. Η απόφαση είναι ένα στιγμιαίο γεγονός, η αποδοχή είναι ένα γεγονός με διάρκεια και... σκαμπανεβάσματα   Τα γράφω αυτά, για έναν πολύ πρακτικό λόγο. Ότι οι Ιδιοκτήτες σκλάβων, πιθανά για λόγους ηθικής τάξης δικής Τους, ενδεχομένως να τείνουν να ερμηνεύουν σαν (=ως εάν) αμφισβητήσεις του status του σκλάβου αντιδράσεις (σκόπιμη η λέξη αντί του "ενέργειες") του, που επουδενί δεν είχαν τέτοιο έναυσμα, κίνητρο ή σκοπό.

Μου φαίνεται των αδυνάτων αδύνατο να πάψουν από μόνοι τους οι ενεργοί σκλάβοι να αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ιδιοκτησία και αν συμβεί τέτοιο πράγμα υποθέτω ότι θα έχει συμβεί υπό την επήρρεια ενός ιδιαίτερα ισχυρού αρνητικού σοκ. Επειδή, το θεμελιωδέστερο γι αυτούς δεν είναι ότι παραιτούνται από τη λήψη αποφάσεων για τη σχέση αλλά ότι ετεροπροσδιορίζονται. Αν ο Αφέντης τους τους έχει ορίσει ως ιδιοκτησία, προκειμένου να βγουν από αυτό το πλαίσιο αντίληψης των πραγμάτων, θα πρέπει πάλι ο Αφέντης τους να τους δείξει την έξοδο...

Ήταν ένας από τους λόγους που ένιωσα αρκετά ενοχλημένη σ αυτό το νήμα με την προοπτική να διεκδικηθεί άμεσα ένας σκλάβος η/και να αναγκαστεί να φέρει την ευθύνη μιας ακόμα απόφασης, ώστε άνοιξα το περί παράκλησης για release από σκλάβο.

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Υπέροχο ερώτημα.
Ένας Κ που σέβεται τον εαυτό του πάνω απο ολα,γιατί απο εκεί αρχίζουνε ολα δε θα επέτρεπε στον εαυτό του να θελήσει κάτι παραπάνω με σκλάβο/α άλλου/άλλης.Μπορεί να θαυμάσει,να του αρέσει,θα το δηλώσει αλλά μέχρι εκεί.
Δε θα αναλύσω τους ρόλους που μπορεί να πάρει ενας σκλάβος/α αλλά σίγουρα τα δεσμά που ενώνουνε τον Κ με τον/την υ είναι πολύ πιο ισχυρά απο οτι σε μια vanilla σχέση και ολη αυτήν η σχέση γίνεται υπο άλλους όρους.
Οπότε όπως λεεί και ο Ρίτσος θαυμάζοντας,ξεχνάς ο,τι θαυμάζεις,σου φτάνει ο θαυμασμός σου.

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Ένα σχετικό νήμα:
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/6235-διεκδικώντας-τον-σκλάβο-3.html

 

Στην πρωτη προταση εντοπισα ενα δυο κιτρινα συντακτικα λαθακια που μπουρδουκλωνει το ερωτημα, αλλα ο νοητικος επεξεργαστης μου τα ετεροχρονησε και τα εβαλε ολα σε ταξη .

Ετσι που τιθεται το ερωτημα εχει ηδη απαντηθει εκ των συμφραζομενων...

Και για να σοβαρευτω λιγο τωρα... απαντωντας στην δευτερη, τριτη και τεταρτη ερωτηση, δεν νομιζω να υπαρχει κανενα προβλημα αν ο Αφεντης του σκλαβου του εχει δωσει γραπτη εντολη (...ειμαι και πονηρος) να εχει Αφεντη ρεζερβα. Σε καμια αλλη περιπτωση δεν μπορει να βρει ανταποκριση ενας Αφεντης απο ενα κενο (σκλαβο χωρις ανταποκριση) (κατι σαν το: η γκομενα σου μου κουνησε τον κωλο της).
Για να απαντησω (...παντα κατα την αλαθητη γνωμη μου) και την τελευταια σου ερωτηση (και μετα να πα να δω τι σου γραψανε και οι αλλοι)θα κανω μια παραδοχη (ελλειψει στοιχειων απαραιτητων για το ερωτημα) πως το ολο σκηνικο δεν θελουμε να εχει καθολου αιματα και πως δεν προκειται για τους τελευταιους τρεις ανθρωπους στον πλανητη.
Για να εχουμε αισιο αποτελεσμα στην διεκδικηση εδω θα πρεπει ο Αφεντης του σκλαβου του να ειναι σουητς, ουτως ωστε ο διεκδικητικος Αφεντης υποτασσοντας τον Αφεντη του σκλαβου του να αποκτησει τα δικαιωματα χρησης και κτησης και του σκλαβου του Αφεντη του.


...παω (ανυπομονα) να δω τι γραψανε και οι αλλοι...

Γι ργος

 

Απάντηση: Πως διεκδικείς ένα σκλάβο από τον Αφέντη του :

Σωστή η zou..!!!