Πως να γίνετε " μισητοί " στις γυναίκες ( Ένας εύκολος και σίγουρος τρόπος )

Τώρα θα σου απαντήσω ειλικρινά, όπως κάνω με την κολλητή μου, που είναι γυναίκα. Και μαζί της έχω κάνει τις πιο "αντρίκιες" συζητήσεις ( που η ειλικρίνεια δεν πρέπει να έχει φύλο ).
Ξέρεις καλά, ότι τα "αίματα" ανάβουν. "Μισητοί", όχι μισητοί. Αν δεν μπορούμε να μιλάμε, δίχως να "πλακωνόμαστε". Και για να μην "πλακωνόμαστε", πρέπει να συμφωνουμε σε όλα.
Λυπάμαι, αλλά δεν θα πάρω, ούτε εδώ, ούτε πουθενά αλλού. Έχω την άποψη μου, μπορεί σε κάποιους/ες ο τρόπος μου να φαίνεται επιθετικός, "ωμός".
Εγώ τις προθέσεις μου τις γνωρίζω, κανείς δεν μπορεί να μπει στο κεφάλι μου. Και αρκετές φορές "σεντονιάζω", για να μην αφήνω δικαιολογίες, ότι δεν με καταλαβαίνουν.
Δέχομαι να διαφωνούν, αλλά όχι ότι δεν είμαι ξεκάθαρος σε όσα λέω/γράφω.

Το peace and love συγνώμη αλλά για μένα πέθανε στο Woodstock. Μα ούτε "πολέμους" βλέπω. Μην απορείς, σε κόντρες και αντιπαραθέσεις έχεις συμμετάσχει κι εσύ. Αν πια δεν τις θέλεις, είναι άλλο ζήτημα.
Είπαμε, με τους/τις φίλους/ες είμαι το ίδιο αν όχι και ακόμη πιο ειλικρινής απ' ότι είμαι με τους άλλους.  

 

Πές τα, γαμώ τα φύλα μου μέσα!
Αν και -μεταξύ μας- τα περισσότερα από τα σεξιστικά σχόλια δεν είναι παρά η αμήχανη προσπάθεια που κάνουν τα αγοράκια να πλησιάσουν τα κοριτσάκια. Οπως όταν ήμασταν παιδιά, που το αγοράκι για να σου δείξει το ενδιαφέρον του σου τράβαγε μιά σπρωξιά και μετά σου πρόσφερε την ΙΟΝ (σοφό παιδικό φλερτ), ή το κοριτσάκι πλησίαζε το αγοράκι και του έδινε μιά στριφτή τσιμπιά κι ένα φιλί στο μάγουλο....

 

Σε πιστεύω, μην ανησυχείς χαχαχα... 

 

Φυλετικά το εννοούσα λατρεία, όχι επί προσωπικού... 
Σχώρα με, οι διακοπές άμβλυναν τις αιχμές μου... 

 

Εμένα οι αιχμές μου ξαναγίναν κοφτερές και δεν διακρίνω άντρες και γυναίκες σ' αυτό το θέμα. Για μένα και τα δυο φύλα είναι ίδια.
Είμαι αυστηρός με τον εαυτό μου.
Θα κάνω λάθος, αλλά είμαι εξίσου αυστηρός και με τους ανθρώπους που έβαλα και με έβαλαν στην ζωή τους.
Και απαιτώ και κείνοι/ες να είναι αυστηροί/ες μαζί μου.
Κι επειδή το πιο κλασικό "κόλπο" είναι η παρανόηση.
Προτιμώ να είμαι ωμός και σκληρός, παρά "παρεξηγημένος".
Και θέλω μαζί μου οι άνθρωποι να είναι ωμοί και σκληροί.
Ξέρω να τους "διαβάζω" αρκετά καλά, αλλά βαρέθηκα να το κάνω.
Τα σύκα σύκα και η σκάφη σκάφη και με τους άντρες και με τις γυναίκες.
Για μένα αυτό είναι σεβασμός.
Τώρα αν κάποιοι/ες θέλουν χάδια στ' αυτάκια.
Σίγουρα δεν θα τα πάρουν από μένα.
Ειλικρίνεια δεν ζητάμε όλοι/ες?
Ειλικρίνεια με δόσεις και ώρες δεν έχει.
Και δεν κοιτάει βολέματα η ειλικρίνεια, ούτε καν τα δικά μας.
Ή μου το έμαθαν λάθος και αυτό?

Υ.Γ. Συγχωρεμένη τέκνον μου χαχαχα   

 

Αυτό είναι ένα αιώνιο ερώτημα   Η απάντηση μπορεί και να είναι απλή: Είναι πολλά τα λεφτά.

Μια εποχή είμασταν σε ένα γραφείο τέσσερεις άντρες κι εγώ και χτυπούσαμε κάποια πρότζεκτ. Όταν άρχιζαν τα παλιοανέκδοτα, ήξερα πως ένα δυο θα πούν να φύγω απ τη μέση και μετά θα προσπαθούσαν να συνεννοηθούν για τα πρότζεκτ. Έφευγα, λοιπόν, να μην τους το χαλάσω και … πήγαινα κάπου που να μπορώ να δουλέψω με την ησυχία μου για το πρότζεκτ που χτυπούσα. Δεν παίρνω όρκο, αλλά μια δυο φορές, καθώς επέστρεφα και πριν φτάσω άκουσα, ανάμεσα σε χάχανα, "σιγά μην πάρει πρότζεκτ η κότα". Μπορεί να μην ήμουν εγώ η κότα, ποιος ξέρει. Πάντως πήρα το πρότζεκτ και πήραν τ αρχίδια τους. Μετά, η γραμματέας του "μεγάλου", την οποία είχα γνωρίσει στις βόλτες που έκανα καθώς "έλεγαν ανέκδοτα", κράτησε ανοιχτό το τηλέφωνο μ εμένα στη γραμμή και τους άκουσα όλους μαζί να παρακαλάνε τον "μεγάλο" να σβήσει το όνομά μου από το πρότζεκτ και να βάλει τα δικά τους. Ήταν μια απροσδόκητη απόλαυση.

 

το θέμα ηταν τα λεφτά η ο θιγμένος ανδρικός τους εγωισμός;
αν έπαιρναν αυτοι, και οι τέσσερις το πρότζεκτ δεν θα μοιραζόντουσαν τα λεφτά;

 

Εγώ πάντως με το σκηνικό που παράθεσε η @gaby καταχάρηκα και γέλασε η μαύρη μου η ψυχή. Κάνω μια υπόθεση γιατί δεν την γνωρίζω.
Αν κέρδισε το πρότζεκτ, ήταν επειδή της άξιζε και το ίδρωσε, σαν gaby, όχι σαν κάτι το ξεχωριστό που έχρηζε ιδιαίτερης μεταχείρισης.
Το να δέχεσαι κάποια "προνόμια/ψίχουλα" που κάποιοι/ες "κρατούν" για την όποια κατηγορία/μικρομάδα ανήκεις.
Καθώς και να τα επικαλείσαι, όταν σε βολεύει, μπορεί εκείνη την στιγμή να σου δίνουν κάτι, αλλά δεν σου δίνουν σεβασμό/ούτε εκείνα που ίσως και να σου ανήκαν.
Και μπορεί γυναίκα να μην είμαι, αλλά πάνω κάτω τι θα πει να είσαι μέρος κάποιας "κατηγορίας", το έχω ζήσει στο πετσί μου, σπουδάζοντας, ζώντας και δουλεύοντας σαν ξένος.
Και οι Έλληνες, ούτε τότε είχαν καλή φήμη, καλώς ή κακώς. Τα όποια "προνόμια/ψίχουλα" δεν τα δέχτηκα ποτέ, ούτε εγώ, ούτε πολλοί/ες άλλοι/ες σαν κι εμένα.
Και ότι κερδίσαμε, ίσως και να το ιδρώσαμε παραπάνω από τους/τις γηγενείς, αλλά την "ετικέτα" από πάνω μας την πετάξαμε. Και το κερδίσαμε σαν μονάδες, με το σπαθί μας.
Οι αξίες δεν έχουν φύλο. Τώρα, ότι υπάρχουν μαλάκες/ισμένες που κάνουν ακόμη διακρίσεις, υπάρχουν. Και στην θέση του φύλου, βάλτε καταγωγή, χρώμα δέρματος, γλώσσα, σεξουαλικό προσανατολισμό κτλ κτλ.

Και για μια φορά, δεν ζητώ συγνώμη για ένα μου σεντόνι και όποιος/α θιγεί, ειλικρινά δεν με νοιάζει ποσώς. Ο ρατσισμός είναι ένα από τα πιο αηδιαστικά πράγματα που υπάρχουν.
Και οι διακρίσεις βάσει του φύλου είναι αηδιαστικές.  

 

Εκπαίδευσα άντρες στη δουλειά και εκπαιδεύτηκα απ αυτούς...
Τους ξεπέρασα και με ξεπέρασαν...
Δεν μετήλθα κανένα "γυναικείο" μέσο...
Έφαγαν την σκόνη μου, όπως κι εγώ την δικιά τους...
Με κάποιους γίναμε φιλαράκια...
Άλλοι με θεωρούσαν και με θεωρούν ενδεχομένως ακόμη σκύλα...
Δεν είναι κακό...
Αντιθέτως μου αρέσει...
Αφού είμαι, βεβαίως-βεβαίως...
Ένα είναι το αναντίρρητο...
Όταν η γυναίκα ανεβαίνει πάνω από τους άντρες εργασιακά, πρέπει να αποδείξει πολλαπλάσια την αξία της...
Και δεν της χαρίζεται τίποτα...
Όλοι την περιμένουν στην γωνία, να διαπράξει το λάθος...
Και σκληραίνεις στην πορεία, για να ανταπεξέλθεις σ´αυτήν την πίεση...
Χαίρομαι που όλα αυτά τελείωσαν πια για μένα...
Ειλικρινά, είναι πολύ ψυχοφθόρος ο φυλετικός εργασιακός ανταγωνισμός...
Μα τολμώ να πω, πως κανέναν δεν μίσησα...
Βγήκα από την αρένα χωρίς μεγάλες απώλειες...
Παρά μόνο με την ικανοποίηση ότι τα κατάφερα και φτάνει, δεν το θέλω στην ζωή μου άλλο αυτό...

 

Να 'σαι καλά για τον καλό σου λόγο @Tenebra_Silente  

Εκείνο το πρότζεκτ το είχα κερδίσει επειδή είχα νοιαστεί ολόψυχα να δώσω αυτό που χρειάζονταν από μας οι άλλοι που θα δέχονταν την τεχνική βοήθεια και δεν είχα πάει να τους κάνω την σπουδαία, που δεν ήμουν, αλλά ως ίσος προς ίσο. Εκεί την είχαν χάσει την μπάλα οι κύριοι γιατί ο ένας με τον άλλο την είχαν δει πολύ ανεβασμένα προσώπατα και δεν πήγαινε έτσι.

Γενικά οι γυναίκες ταλαιπωρούνται πολύ στο χώρο της δουλειάς, από διακρίσεις και ούτε το φαντάζονται - γιατί δεν καταδέχονται να μπουν στο τρυπάκι της αυτολύπησης. Το βλέπω σε άλλες που με αφορούν εποπτικά και έχω εικόνα γι αυτόν τον λόγο, ξέρω επακριβώς πώς προσπαθούν να τους βάζουν τρικλοποδιές οι άντρες συνάδελφοί τους και τι κάνουν αυτές γι αυτό γιατί περνάνε από το χέρι μου αυτά. Καταλαβαίνω πως και για μένα συμβαίνει το ίδιο και κάποιοι άλλοι το βλέπουν και για να μην κάνουν κάτι πάει να πει πως ουσιαστικά, σιωπηρά συμφωνούν με αυτή την αρρωστημένη κατάσταση. Ο μη ρατσισμός δεν είναι λόγια, είναι τι κάνει κανείς κάθε στιγμή που κάτι περνάει από το χέρι του γι αυτόν. Καμιά φορά θυμάμαι τον απίστευτο ενθουσιασμό που είχα στα δεκαννιά μου που άρχισα να δουλεύω φουλ ταιμ και ξέχασα τι θα πει φοιτητικό καλοκαίρι, που μια χρονιά χάρηκα, αυτόν τον ενθουσιασμό που κράτησε δύο δεκαετίες σχεδόν και αναρωτιέμαι αν άξιζε τον κόπο και τα φοιτητικά μου καλοκαίρια. Στο τέλος δεν μένει παρά η κούραση!

Παρόλα αυτά, δεν είναι οι διακρίσεις φύλου το χειρότερο είδος ρατσισμού που υπάρχει, είναι το εύκολο, είναι το αυτονόητο, είναι και που η κενωνία μας "ευνουχίζει" τους άντρες που δεν τους αφήνει υγιές πεδίο ανταγωνισμού και τους στρέφει σε μικροσαχλαμάρες και δεν το γελάω αυτό, διόλου. Είναι εξίσου άθλιο με τις διακρίσεις κατά των γυναικών ένας άντρας να νιώθει "λιγότερο άντρας" επειδή δεν βγάζει πολλά λεφτά ή επειδή δεν κατάφερε την προαγωγή ή για χίλους άλλους λόγους.

Για μένα ο πραγματικά κακός ρατσισμός είναι αυτός που ριζώνει σε εθνικά μίση και πάθη. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία και να μην ξεχειλώνω το νήμα του Τένεμπρα  

@underherfeet

μπα, δεν ήταν ο εγωισμός. Αν το έπαθλο ήταν ένας κλάδος ελαίας θα το είχαν ξεχάσει σε μισή ώρα το πολύ  

 

Δεν ήταν καλός λόγος @gaby αλλά εκείνο που πιστεύω. Δεν πλατιάζω, όχι για να μην ξεχειλώσει το νήμα, αλλά για να μην μπει κανείς/καμία σε δύσκολη θέση.
Γιατί αν ήταν να ξεχειλώνουμε τα νήματα με συζητήσεις του είδους, υπογράφω χέρια και πόδια για να ξεχειλώνονταν πάντα.
Μετά με κάλυψες απολύτως με όσα έγραψες.
Αλλά ένα ακόμη το γράφω, σαν άντρας που δουλεύει και με γυναίκες και σ' έναν πολύ ανταγωνιστικό κλάδο ( και εν μέσω κρίσεως ο ανταγωνισμός μας χειροτέρεψε ) με στενή συνεργάτιδα φίλη και συνάδελφο.
Και το γράφω για να κάνω "ηχώ" στα λόγια τα δικά σου και της @brenda , στον εργασιακό τομέα, στη γυναίκα δεν χαρίζεται ούτε μια τρίχα. Και είναι ελάχιστες εκείνες που έφτασαν ψηλά, με "πλάγιο τρόπο".
Όλες οι υπόλοιπες ίδρωσαν την ψυχή τους τουλάχιστον δέκα φορές περισσότερο από τον οποιοδήποτε άντρα που θα βρισκόταν στην ίδια πάνω κάτω θέση.
Και αν γίνατε "σκύλες" ή "σκληρές", το κάνατε γιατί αλλιώς θα σας "έτρωγαν στην γωνία".
Και καλά κάνατε.
Στο τέλος πλάτιασα, συγνώμη, η app για αποτενεμπροποίηση που έλεγες αργεί? Χαχαχαχα.   

 

εντάξει , αλλά τότε γιατί δεν υπήρχε ενας ατομικός ανταγωνισμός μεταξυ των πέντε σας;
γιατι συνασπίστηκαν οι 4 ενάντια στη γυναίκα;
H μήπως καταλάβαιναν ,ήξεραν οτι είσαι καλύτερη και προτίμησαν το τέταρτο απο το τίποτα;
Τεσπα, δεν έχω εμπειρίες απο εταιρίες και αντίστοιχα περιβάλλοντα, απο αυτά που ακούω και διαβάζω όμως πιστεύω πως και τα λεφτά βεβαίως είναι βασικό κίνητρο αλλά και ο ανταγωνισμός των φύλων .Συνδυασμός.
Μου άρεσε πολύ η τοποθέτηση σου περί ρατσισμού εκτός απο το σημείο εκείνο του διαχωρισμού σε κακό και χειρότερο. Ολοι κάκιστοι είναι. ΟΛΟΙ.