Πως ορίζεται;

Επιτρέψτε μου σας παρακαλώ @MasterJp  

Σκάκι
Ι

Συγκεντρωμένοι οι παίχτες νύχτα μέρα
καθοδηγούν τα αδιάφορα πιόνια.
Ως το πρωί θα κλείνει η σκακιέρα
δυο χρώματα που αντιμάχονται αιώνια.

Μέσα, τα πιόνια αναδίνουν μια προσήλωση
μαγευτική: ευκίνητα άλογα, πύργοι ομηρικοί,
βασιλιάς στα μετόπισθεν, διαγώνιοι αξιωματικοί.

Μα κι όταν αποσύρονται οι παίχτες,
από το χρόνο πια εξαντλημένοι,
η δράση εξακολουθεί να επιμένει.

Απ’ την Ανατολή έχει ο πόλεμος αυτός ανάψει∙
το δίχτυ του σ’ ολόκληρη τη γη απλώνει.
Μα ούτε η μια παρτίδα ούτε η άλλη δεν τελειώνει.

ΙΙ

Φρενιασμένη βασίλισσα, πύργος ευθύς, αξιωματικός
λοξός, στρατιώτης πολυμήχανος, βασιλιάς ασθενικός
ψάχνονται στο ασπρόμαυρο πεδίο του αοράτου
να συγκρουστούν σιωπηλά μέχρι θανάτου.

Δεν ξέρουν πως το αποφασισμένο χέρι
του παίχτη τούς ρυθμίζει την πορεία τέλεια,
δεν ξέρουν καν πως μια ασύλληπτη νομοτέλεια
τις αποφάσεις και τη διαδρομή τους περιφέρει.

Αλλά κι ο παίχτης είναι επίσης ένας αιχμάλωτος
μιας άλλης σκακιέρας με νύχτες μαύρες
(η έκφραση είναι του Ομάρ) και άσπρες μέρες.

Ο Θεός ελέγχει τον παίχτη κι ο παίχτης τα πιόνια.
Μα τάχα ποιος θεός πίσω από τον Θεό, κινεί αιώνια
τα νήματα του χρόνου, του ονείρου και της αγωνίας;

[Χόρχε Λουίς Μπόρχες, ΠΟΙΗΜΑΤΑ (Ο δημιουργός, “EL HACEDOR”, 1960), Μετάφραση, Εισαγωγή, Σχόλια: Δημήτρης Καλοκύρης. Εκδ. Ελληνικά Γράμματα 2006]

 

@MasterJp εκ των ουκ άνευ ο ελευθεριακός ηδονισμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι μιας Κ/υ σχέσης.

Το «κατ-εύθυνω/υπ-ακούω» είναι μια προσπάθεια να συμπυκνώσω παίζοντας με τις λέξεις το «Απόφαση-υλοποίηση-έλεγχος-διόρθωση-αποτέλεσμα » που έχετε σε παλιά σας ανάρτηση καταθέσει περιγράφοντας εύστοχα τις ευθύνες τόσο του Κυρίαρχου στο 1 κ 3 όσο και του υποτακτικού στο 2 κ 4.

Το αποτέλεσμα είναι μεταβλητό και εξαρτάται απόλυτα από τη δομή, την ηθική, το αξιακό σύστημα, την εμπειρία και των δυο με την ευθύνη να γέρνει την ζυγαριά προς τον Κυρίαρχο χωρίς να μηδενίζει την ευθύνη του υποτακτικού. Αυτή τη ζυγαριά την αντιλαμβάνομαι ως την ασυμμετρία ή πιο κυριολεκτικά ανισο-βαρία.

Αν το «Απόφαση-υλοποίηση-έλεγχος-διόρθωση» λειτουργεί κάτω από την ομπρέλα ενός αξιακού συστήματος που ορίζεται από το τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» το αποτέλεσμα σαφώς και θα είναι ο συντηρητικός νεωτερικός γάμος της δεκαετίας του πενήντα.

Με το ερώτημα σας «αν στα καθ υμάς, αφαιρεθεί ο ελευθεριάζων και ελευθεριακός χαρακτήρας σε τι διαφέρει από την μέση σχέση της δεκαετίας του πενήντα και πριν» έξυπνα βάζετε την λεπτή γραμμή που διαχωρίζει τα καθ υμάς με τα των άλλων.

Και εντέχνως ορίζετε τα σύνορα και κατ επέκταση απαντάτε στο αρχικό ερώτημα σας.

Επιτρέψτε μου εδώ να κάνω μια μικρή παρέμβαση εκτός της διαδικασίας που μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση της λεπτής εκείνης γραμμής που διαχωρίζει τον νεωτερικό συντηρητικό γάμο της δεκαετίας του πενήντα από το ελευθεριακό ηδονιστικό D/s ή M/s.

Οι νεωτερικές σχέσεις του πενήντα ξεκινούν και διαμορφώνονται λίγο πριν τον πόλεμο, δομούνται μέσα στον πόλεμο και αντικαθιστούν την "βαριά" Βικτωριανή εποχή με την νεωτερικότητα. Με το "μοντέρνο". Μέσα από τον κινηματογράφο, την διαφήμιση και πολλά άλλα εργαλεία των Αμερικλάνων και των συνεργατών τους έρχεται το καινούριο. Η χαρωπή Αμερικλάνικη οικογένεια αποτελείται από χαρωπούς ανθρώπους που αγκαλιάζουν ηλεκτρικές συσκευές με πάθος απαράμιλλο. Χαρωπές νοικοκυρές αναδεικνύουν τα ζουμερά τους κάλη με ένα τσιγάρο στο στόμα. Χαρωποί Αμερικλάνοι προμοτάρουν έξυπνα το νέο, το "μοντέρνο". Πίσω από την βιτρίνα κρύβεται ο συντηρητισμός των Βικτωριανών ή μάλλον ο συντηριτισμός των tea parties σουλουπώνεται και πλασάρεται ως το "μοντέρνο", το νεωτερικό.

Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.

Και φυσικά το πόπολο αγόρασε την μοντερνιά του πενήντα την υιόθετησε και έφαγε την καραμέλα του νεωτερισμού ενώ στην ουσία χώθηκε πιο βαθιά στη συντήρηση.

Τα χρόνια περνούν, οι γενιές αλλάζουν και το σύστημα χρειάζεται ανακαίνιση.

Και ήθελε ανακαίνιση, όχι γιατί τους τελείωσε ο νεωτερισμός, αλλά γιατί παρόλα τα φράγκα που επενδύθηκαν για την εγκαθίδρυση του συντηρητικού μοντέρνου, τους «έσκασε» και μάλιστα από τα μέσα, από την ίδια την Αμερική, ένα κίνημα αμφισβήτησης στις αξίες, τις αρχές, και την δομή της συντηρητικής Αμερικλάνικης οικογένειας. Και δη ένα κίνημα ερωτικό και ελευθεριακό. Ένα κίνημα που τάραξε την ησυχία του μέσου Αμερικλάνου και του κοινωνικού μοντέλου που πρέσβευε.

Και τότε εμφανίζεται και πάλι το καινούριο με τον μανδύα του μετα-νεωτερισμού. Η μεταμοντερνιά. Ο συντηρητισμός, μέσα από το μεταμοντέρνο έρχεται και πάλι να χειραγωγήσει με καινούριο πρόσωπο. Να πείσει πως έφτασε το τέλος της ιστορίας.

Το BDSM και οι σχέσεις που το ορίζουν δεν ‘έχει καμία σχέση με όλο αυτό το συρφετό των χαζοχαρούμενων ντιντίδων, χιπστεράδων, γιάπιδων και λοιπών ηλιθίων.

Το BDSM ως δομημένο σύστημα δεν ξεπήδησε μέσα από αυτές της συντηρητικές δομές και ούτε είναι κομμάτι τους. Ξεπήδησε από τους gay των δεκαετίων του εξήντα και του εβδομήντα και είναι «προϊόν» της σεξουαλικής επανάστασης. Δεν έχει ως σημείο αναφοράς του, την νεωτερική συντηρητική οικογένεια του πενήντα αλλά εμπνέεται από τον εξτρεμιστή Ντε Σαντ του δέκατου έβδομου αιώνα έως και τον λάγνο Εμπειρίκο του εικοστού αιώνα. Έχει δηλαδή σημεία αναφοράς ελευθεριακά και υπερβατικά.

Με βάση τα παραπάνω, κατανοώ απόλυτα και την δική σας ανησυχία μέσα από το ερώτημα σας «αν στα καθ υμάς, αφαιρεθεί ο ελευθεριάζων και ελευθεριακός χαρακτήρας σε τι διαφέρει από την μέση σχέση της δεκαετίας του πενήντα και πριν», καθότι ο καινούργιος φερετζές της συντήρησης, η μετα-μοντερνιά, έχει παρεισφρήσει στα καθ΄ υμάς προσπαθώντας να φέρει τον ελευθεριακό ηδονισμό στα μέτρα της.

Μέσα από την κακογουστιά, την υποκειμενικότητα, την απαξίωση της υπέρβασης, την ανάδειξη του μετρίου ως αξία, την (β)ρομαντίλα, το πολιτικά ορθό, θολώνει τα νερά και σαφώς δεν φτάνει πια μόνο ένα "Κατ-ευθύνω/υπ-ακούω" για να ορίσει μια σχέση Κ/υ.

Όσον αφορά το DomesticDiscipline δεν έχω να πω κάτι γιατί δεν το γνωρίζω. Θα ήθελα βέβαια να γνωρίσω κάποιους που το εφαρμόζουν για να τους ρωτήσω γιατί το κάνουν. Τι τους προσφέρει.

Ευχαριστώ για την συζήτηση

Iagos

 

 

Τα 'φχαριστώ και τα μπράβο είναι απείρως επικινδυνότερα από τα γαμομπινελίκια διγιότι κρύπτουν, υποκρύπτουν και παραλάσσουν εξαιρετικά τα ελατήρια και τις προθέσεις του εκστομίζοντος/γράφοντος.

 

Κάπου εδώ ίσως είναι ώρα να ξαναθυμηθούμε την διατύπωση της θέσεως του Dolmanche περί του ότι ο λιμπερτίνος δεν μπορεί να είναι Μάστερ και ο Μάστερ λιμπερτίνος και ίσως να ορίσουμε το "ελευθεριακό" μέσα στους ορισμούς μας.

 

@MasterJp προχείρως,
το πλαισιο, θα πρεπει να ειναι ενα αξιωματικο συστημα το οποιο θα ειναι καθαρα ᾽᾽συντακτικο᾽᾽ δηλαδή δεν θα εχει αυτό καμία σημασιολογία παρά μόνο προτάσεις καθολικά αποδεχουμενες, με αποτελεσμα καθε ορισμος που θα προκυπτει απο αυτες να ειναι αποδεκτος. Διαφορετικα το κ/υ θα πρεπει να ειναι αυτο, δηλαδη να αποτελει το συστημα μεσα απο το οποιο να πηγαζουν οι διαφοροι ορισμοι. Σε καθε περιπτωση και αναλογως την περιπτωση οι ορισμοι θα πρεπει να ειναι ισοδυναμοι.


@cadpmpc δεν συνάγεται από πουθενά. Απαντούσα στο ερώτημα της @gaby , με την σύνδεση της με το κείμενο σου, όχι δεν συμφωνώ.

 

(Σύντομος ορισμός):

Το πλέον βασικό στοιχείο σε όλους τους τύπους σχέσεων Κ/υ, (δλδ ασχέτως των όποιων hard limits προκαθοριστούν, των όποιων διαπραγματεύσεων γίνουν και των όποιων ορίων τεθούν, της όποιας αλληλεπίδρασης και εξέλιξης συμβεί), προσδιορίζεται στο ότι:

υπάρχει ένας και μοναδικός λήπτης αποφάσεων: το Κ μέλος

 

Δεν είχα καταλάβει ότι θα ξαναγράφαμε τις Βέδες, ούτε καν το λήμμα στην Wiki, έπρεπε να με έχετε προειδοποιήσει, αχ αχ αχ... 

 

Μα δεν υπάρχει καν ανάγκη, είναι σαφές πια...
Εκτός αν οριστεί κάτι ως μεταμάστερ που είναι και τση μοδός...
Βέβαια επειδή αυτό είναι κάτι που μόνον ένας μάστερ μπορεί να το κάνει, θα αναιρεθεί αυτόματα φύσει και θέσει εν πλαισίω, οπότε δεν θα γίνει...
Απέ την άλλη είχαμε μια φιλόλογο στο σχολείο που έβλεπε θαύματα να γίνονται μια φορά τον μήνα...
Λες να..?

 

Ισχύει για τις εταιρείες και τση γάμοι, τέτοια έλεγε και ο Χέγκελ και τα γάμησε άθελά του όλα...

 

.. Επειδή για τον Κο Φρήντριχ Χέγκελ, καθώς και για τις εταιρίες και τους γάμους (στην Κρήτη ή αλλού), ειλικρινά δεν γνωρίζω πολλά πράγματα,
θα μου επιτρέψετε την ερώτηση: εσείς γνωρίζετε κάποια Κ/υ σχέση που να αποφασίζουν και τα δύο άτομα?

 

Διάβασε πιο πάνω... Και αλλού... Δεν είμαι περίπτερο να απαντάω κατά περίπτωση... Ούτε τον καλό μαστερ κάνω...

 

Δικός μας ορισμός λοιπόν  
Ορίζω την σχέση Κ/υ ως μια ερωτική σχέση μεταξύ δυο ατόμων, στην οποία ο Ένας (θα τον λέω Κ) επιθυμεί να έχει την ευθύνη του άλλου και αυτός ο άλλος (θα τον λέω υ) επιθυμεί την ευθύνη του να την έχει αυτός ο Ένας.
Το ότι ο Κ έχει την ευθύνη σημαίνει ότι είναι αυτός που κάνει το σχέδιο για το πού και το πώς θα πάει η σχέση με τον υ αλλά (τελικώς) και ο υ.
Στα πρώτα βήματα της σχέσης αυτής ο υ οδηγείται από την έμπνευση που του γεννά ο Κ αλλά και την πίστη του στον Κ.
Απαραίτητη για την εδραίωση μιας τέτοιας σχέσης είναι η παραδοχή ότι ο Κ κάνει "καλύτερα λάθη" από τον υ αλλά και ότι ο Κ αποφασίζει πώς θα διορθωθούν τα λάθη (του Κ, του υ και τα κοινά).
Προς αυτά υπάρχουν κάποια αναγκαία (τασκς) ή και όχι αναγκαία (s/m) εργαλεία.