Πως ορίζουμε το μη προσωποπαγές;

Νομίζω ότι εννοεί στη θέση.

Δεν καταργείται η ανάγκη για Κ (ή για υ) αν δεν υπάρχουν, απλά οι θέσεις μένουν κενές. Δεν συμπληρώνονται από τον οποιονδήποτε, το μη προσωποπαγές δε σημαίνει απρόσωπο, ωστόσο η ανάγκη της πλήρωσης της όποιας θέσης δεν εξαλείφεται με το άδειασμά της, το πιο πιθανό είναι να γίνεται ακόμα πιο επιτακτική.

Δεν είναι παράλογο αν το καλοσκεφτείς.

 

το σχήμα κ/υ είναι σχήμα που αφορά σε θέσεις σε συσχέτιση, πανάρχαιες και διάχυτες, που επαναλαμβάνεται αέναα, και δεν αφορά σε συγκεκριμένα πρόσωπα, ανεξάρτητα απ το αν προσωποποιείται στην αντίληψη ορισμένων σύγχρονων δυτικών ανθρώπων, ή άλλων.

 

Φυσικά και δεν είναι προσωποπαγές. Συμφωνώ.

 

απ την πρώτη πρώτη σελίδα το ξέρουμε  
αλλά μην λέτε «φυσικά»  

 

Το είπε και το συμβούλιο των μετόχων όταν ψήφισε τον Τζένγκις Χαν CEO

 

Η θέση καλύπτεται από κάποιον άλλο και εξετάζεται από μηδενική βάση ο χαρακτήρας της, όταν πρόκειται για Κ.

Για μένα σίγουρα μη προσωποπαγή στην υλοποίησή τους είναι τα περισσότερα ομαδικά αθλήματα, από όπου προήλθε και το περίφημο "ομαδικό πνεύμα" άλλωστε που σημαίνει ότι όποιος και να είναι στο πλάι σου ή απέναντί σου, εφόσον είναι εκεί έπεται ότι γνωρίζει τους κανόνες του παιχνιδιού και άρα θα παίξεις μαζί του όπως με κάθε άλλον. Παρόλα αυτά, στα χαρτιά, στο πόκερ πχ, δεν είναι πάντα έτσι. Μη προσωποπαγές επίσης είναι να μπω σε ένα ταξί και να πω στον οδηγό ότι θέλω να πάω εκεί ή (χάριν παραδείγματος μόνο), να πω "συναινώ να με πάτε όπου κρίνετε".

Ευχαριστώ. Αναφερόμαστε στο σχήμα λοιπόν. Αυτό είχα υποθέσει και εγώ. Όλα τα σχήματα σχέσεων είναι λογικά μη προσωποπαγή, "θεσμοί" ανεξάρτητοι των προσώπων που τα μετέρχονται, όχι;
Έχω την εντύπωση ότι το θέμα μας προκύπτει από την μετάβαση από το σχήμα στο σημείο εντός του σχήματος, δηλαδή στη συγκεκριμένη συσχέτιση μεταξύ δύο ανθρώπων.

Θα το ξανασκεφτώ  

 

Δε διαφωνώ. Νομίζω ότι αναφέρεται ξεκάθαρα στη θέση και όχι στον τρόπο με τον οποίο καλύπτεται.

Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που δημιουργούν τις θέσεις αλλά στο τέλος της ημέρας είτε η θέση δημιουργήθηκε είτε απλά πληρώθηκε το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

 

δεν μπορώ να τα χαρακτηρίσω «θεσμούς», δεν είναι κοινωνικά κατασκευασμένα, τα μοιραζόμαστε με πάμπολλα άλλα είδη, ακόμη και πολύ απομακρυσμένα στην εξέλιξη.

 

Αγαπητή @elfcat, είναι καλό να μην στρεβλώνετε προσεκτικές διατυπώσεις για να εξάγετε συμπεράσματα και μάλιστα άσχετα με αυτό στο οποίο απαντούν.
¨Εγραψα αυτό: " Η μετάβαση αυτή δεν εκκινεί μόνο εκ του φαντασιακού και της επιθυμίας, αλλά πολλές φορές και εκ της εμπειρίας. Δεν υπάρχει πχ ουδείς περιορισμός ή απαγόρευση σε έναν κυρίαρχο, αν το θελήσει, να κατισχύσει και να υποτάξει κάποιο βανίλα, ανεξάρτητα από την επιπλέον δαπάνη ενέργειας που απαιτεί αυτό το εγχείρημα".
Σας υπογραμμίζω εδώ τα σημεία που παραβλέψατε. Η μετάβαση από το βανίλα προς το βδσμ μπορεί να γίνει ΚΑΙ μέσω εμπειρίας, κι έφερα ως παράδειγμα τον κυρίαρχο που μπορεί να υποτάξει βανίλα - συνεπώς δεν προτείνω ΕΝΑ μοναδικό μηχανισμό ή σενάριο μετάβασης.
Επιπλέον και πολύ πιο σημαντικό, με αυτό που έγραψα απαντώ στην αγαπητή @de7 σχετικά με το αν χρήζει ενδιαφέροντος μετά την κατίσχυση το αν ήταν βδσμικά ενήμερος, "πρόθυμος" ή "απρόθυμος" αυτός που κατισχύθηκε και υποτάχθηκε, ΔΕΝ προσπαθώ να καταδείξω το προσωποπαγές ή μη της κυριαρχίας. Χρησιμοποιείτε λοιπόν ό,τι έγραψα out of context.

Πάμε τώρα σε όσα αναφέρετε, έστω και εκτός νοηματική σύνδεσης με την δική μου αρχική πρόταση.

Ναι, μπορεί να συμβεί ΚΑΙ αυτό. Το έχω δει να συμβαίνει, αλλά πέραν της προσωπικής μου μαρτυρίας δεν δύναμαι να σας καταθέσω κάτι περισσότερο.

Ναί, μπορεί να συμβεί ΚΑΙ αυτό, και αυτοί είναι που κατόπιν εμπειρίας παραμένουν στο βδσμ (πιθανή μετάβαση εξ εμπειρίας).

Τέλος, για να περιλάβουμε όλες τις εκδοχές μπορεί να συμβεί και το πέρα δώθε, με κατά περιόδους βδσμικές ή βανίλα αναζητήσεις.

Κατανοώ πλήρως αυτό που αναφέρετε στην πρώτη σας πρόταση, αλλά αυτό δεν καθιστά μη προσωποπαγή την κυριαρχία όταν αυτή υφίσταται.
Είναι προφανές ότι έχουμε διαφορετική αντίληψη του ΧΡΟΝΟΥ και της διαδοχής των γεγονότων, δια τούτο και δεν συνεννοούμεθα.
Κατίσχυση - απάντηση με υποταγή - εγκατάσταση κυριαρχίας - θέση σκλάβου. Όταν αυτά πραγματόνονται, υπάρχει δηλαδή κυριαρχία στην πράξη (ΟΧΙ ΩΣ ΕΝ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ), τότε υπάρχει κι ο φορέας της κυριαρχίας. Στην ΥΠΑΡΚΤΗ κστάσταση, στην εφαρμογή της η κυριαρχία είναι πάντοτε προσωποπαγής, η θέση σκλάβου παραχωρείται από τον συγκεκριμένο κυρίαρχο, και υπηρετείται κατά το δοκούν του συγκεκριμένου κυρίαρχου.

Ακριβώς! κάθε φορά που κάποιος κατισχύει και υποτάσσει, κυριαρχεί προσωποπαγώς. Σκλάβος νοείται όποιος ΕΧΕΙ θέση σκλάβου και κυριαρχείται από αυτόν που τον κατέστησε σκλάβο Του. Αν ο ιδιοκτήτης του τον αποδεσμεύσει αυτομάτως χάνει την θέση, η ΘΕΣΗ καταργείται. Ο πρώην σκλάβος (ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ πλέον, όχι σκλάβος) θα πρέπει να κατισχυθεί εκ νέου από έτερο κυρίαρχο, να υποταχθεί σε αυτόν και να αποκτήσει εκ νέου τη θέση σκλάβου που θα του παραχωρηθεί από τον νέο κυρίαρχο. Η νέα κυριαρχία που θα βιώσει θα είναι προσωποπαγής πάλι, εφόσον ο φορέας της είναι το συγκεκριμένο πρόσωπο.

Και για να φέρω μία αναλογία, ένας χημικός μηχανικός που προσλαμβάνεται από τη βιομηχανία Α σε μία θέση εργασίας πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, όταν κατέχει τη θέση εργάζεται για τη βιομηχανία Α. Θέση εργασίας χημικού μηχανικού διαθέτει όσο η βιομηχανία Α τον απασχολεί, αν τον απολύσει χανει τη θέση του και την εργασία του. Προφανώς και θα έχει την ανάγκη να βρει αλλού θέση για να εργαστεί, αλλά όταν θα συμβει αυτό στη βιομηχανία Β, τότε θα είναι εργαζόμενος της βιομηχανίας Β.
Ως χημικός μηχανικός (ιδιότητα) έχει την επιθυμία και την δυνατότητα να εργαστεί στη Βιομηχανία (μη πρωσοποπαγής), κάθε φορά που θα εργάζεται όμως, θα εργάζεται σε θέση συγκεκριμένης βιομηχανίας (προσωποπαγής). Κατ' αναλογία, κάποιος που έχει την εμπειρία και την επιθυμία, ανάγκη ή ό,τι άλλο, να υπηρετεί ως σκλάβος επιζητά την κυριαρχία (όπως ο μηχανικός την εργασία) μη προσωποπαγώς, όταν όμως θα κατισχυθεί, υποταχθεί και θα λάβει θέση εντός συστήματος κυριαρχίας θα υπηρετεί (εργάζεται) προσωποπαγώς.

 

Απολύτως δεκτό αγαπητή @de7 , αλλά επισημαίνω πως ούτε εσείς, ούτε κι εγώ έχουμε αναλάβει εργολαβικά τη σωτηρία κι επιμόρφωση των απανταχού βδμσεμιστών. Συζητήσεις κάνουμε κι απόψεις κι οπτικές ανταλλάσσουμε για να προάγουμε την σκέψη και την αντίληψή μας επί θεμάτων που μας απασχολούν (πρακτικών τε και θεωρητικών). Εν προκειμένω προσπαθούμε να ξεδιαλύνουμε αν η κυριαρχία ως εφαρμοσμένη κατάσταση ειναι προσωποπαγής ή μη. Η δική μου παρατήρηση περί κατισχύσεως, που αδιαφορεί για την προθυμία να απαντηθεί με υποταγή, ήταν on the side σχόλιο κι όχι επί της ουσίας.

Όταν ασκηθεί επαρκής ισχύς, ο οποιοσδήποτε μπορεί να διαλέξει την υποταγή έναντι του αφανισμού. Δεν αποτελεί δικό μου ισχυρισμό αλλά ανάγνωση της πραγματικότητας...

 

Αγαπητή @estelwen, δια την αποκατάσταση της αληθείας, το "ή " χρησιμοποιήθηκε ως πραγματική διάζευξη στην ερώτησή μου, μεταξύ του αν μας αφορά το τι αντιλαμβάνονται κάποιοι Ή του τι τελικά συμβαίνει.
Προφανώς δεν έγινε έτσι αντιληπτό και δια τούτο δεν δόθηκε πραγματικά απάντηση, not a big deal...

 

Όπως και να 'χει, ήταν ενδιαφέρουσα η συνηθισμένη απάντηση στην αντιληφθείσα ερώτηση: μια μη πραγματική απάντηση. Νot a big deal.